Wall ligt in het uiterste zuidwesten van Zuid-Dakota. Het landschap in dit deel van deze prairiestraat is lieflijk en bijna onschuldig te noemen: groene golvende prairieweiden met sappig gras en dus g... Lees meer
Vulture1960
Botswana • Chobe National Park
Botswana • Chobe National Park
Gouden olifanten in..
We waren al de hele dag op pad. Zonder airco in onze Defender, door de droogte van Chobe National Park. Aan olifanten geen gebrek! Ze lopen hier in zulke grote getalen, dat je jezelf zo af toe hoort denken:
Silhouetten in het...
Tegenlichtfotografie is iets wat ik deze vakantie erg veel beoefend heb. Mede omdat ik wat filters had aangeschaft om dit uit te proberen, naast de verschillende grijsfilters. Deze foto is gemaakt op Malapascua bij de ondergaande zon toen het eb werd. Veel drukte aan het water van de lokale bewoners dan aldaar , dus leuke plaatjes.
Heerlijk vis eten op.
Met grote regelmaat struin ik het internet af om 'het perfecte plaatje' te kunnen ontdekken zodat ik weer mijn koffers kan pakken en erop uit kan. Ik doe dit beroepsmatig omdat ik panoramafoto's maak in extreem grote bestanden. Los van reissites zoals Columbus Travel, zoek ik ook op afbeeldingen onder vermelding van bijvoorbeeld 'tropical island' al dan niet in combinatie met 'wallpaper'. Zo kwam ik op enig moment uit op een foto van een piepklein huisje op een rots midden in zee. Nader speurwerk leerde me dat dit om een visrestaurant ging die luistert naar de naam "The Rock" Het eilandje ligt direct voor de oostkust van Zanzibar. Dit moest em worden en ik heb aansluitend een ticket geboekt naar Zanzibar. Een kleine tip tussendoor: Wat ik ook doe als het vliegtuig een tussenlanding maakt, is een stopover nemen zodat ik een lange reis in 2 etappes kan afleggen en vaak nog een nieuwe bestemming zie waar ik anders niet zo snel zou komen. Zo kwam ik in dit geval ook uit bij een stopover in Nairobi, Kenia. Het is dan wel van belang om vooraf te checken of er in het land politiek gezien iets op stapel staat want in mijn geval waren er presidentsverkiezingen gaande en was er zelfs een avondklok ingesteld! Ik lag in het Hilton met nog 3 andere gasten en we moesten binnenblijven.. Dit was voor mij weer een leerschool! Eenmaal in Zanzibar aangekomen heb ik bij de receptie van het hotel een auto gehuurd met chaufeur die mij kon begeleiden voor mijn trips. Het grote voordeel is dat zo’n man de weg kent én de taal spreekt. (Dit is ook nog eens goedkoper dan afzonderlijke toertjes boeken, dus ook geschikt voor toeristische reizigers) Op de website had ik veel reviews gevonden over het pitoreske restaurant “The Rock” en wat me duidelijk werd is dat gezien de populariteit vooraf reserveren zeer aan te raden is. Voor mij zat daar een klein risico in omdat het dan wél mooi weer moet zijn om mijn fotoshoot te kunnen doen. En ja hoor... bij aankomst op het eiland regende het de hele dag en ook de volgende dag die gepland stond voor een bezoek aan “The Rock”. Het restaurant ligt aan de Oostkant van het eiland en de meeste hotels liggen aan de Westkant.. In Zanzibar is een groot getijde verschil tussen eb en vloed. Probeer op getijdetabellen vooraf te achterhalen wanneer het op de dag van boeking hoog water is want anders kan je naar het eilandje lopen en dan is er niets aan! Gelukkig was het in mijn geval vloed en werd ik met een bootje naar het restaurant gebracht. Dat is op zich al een beleving omdat er hoge golven waren die aanleggen bemoeilijkten. Het eten is er fantastisch en de sfeer is middeleeuws te noemen; zonder stroom met kaarsjes op de tafel. En de foto? Ondanks de regen is het resultaat erg sfeervol. In plaats van een tropisch plaatje is het een surrealistische foto geworden die volgens mij tot de verbeelding spreekt..
De big 5 in Oost...Af
Eindelijk, voor mij dan, de perfecte foto van een zebra. Heb door de jaren heen een aantal mooie close-ups kunnen maken, maar daar was altijd "iets" niet helemaal zoals ik het wilde. Toch bleef ik het proberen en hopen dat de zebras niet wegrennen of de andere kant op kijken. En dan eindelijk, de laatste dag op safari gingen we de Ngorogoro Crater naar beneden met de hoop om nog een neushoorn te zien om onze big 5 te noteren. Onderweg kwamen wij nog een heleboel zebras tegen... dichtbij de weg... ik begin te schieten... en eindelijk viel alles zoals het nog altijd moest!
Landschap Brahmaputra
De Brahmaputra fascineert me, intrigeert me, imponeert, frustreert. In geen artikel, verhaal of verslag over deze rivier ontbreekt het woord machtig. De mighty Brahmaputra, de machtige Brahmaputra en soms doet iemand meer moeite: de majestueuze Brahmaputra. De rivier overweldigt, ik heb er de afgelopen jaren bijna 10 weken op en over en naast gereisd, geslapen, gevaren, gewandeld. En ja, ook gevreeën, genoten en gewoon leker gezeten. Ik probeer de rivier vast te leggen, op beeld over te brengen wat ik zie, wat ik beleef, wat ik voel, wat deze stroom betekent. Ik probeer. Probeer. Probeer. Vanuit de lucht, mooie plaatjes, kleurijke zandbanken, bruintinten met streepjes groen. Ik probeer, groothoek vanaf de grond, uitlopers van de Himalaya op de achtergrond. Ik probeer maar de essentie, wat is deze rivier, wat maakt en breekt en betekent hij. Dat wil ik vangen. Onze laatste dag, van onze laatste trip. We spelen, we dollen, rollen met camera's op de grond. Wij, Carina en ik en Pralay en Nripen. Vier vrienden, uitgelaten pubers van 50 en net iets jonger. Het fijne zand van de zandbank tussen onze tenen, in ons haar. In de verte naderen twee stipjes. Tergend langzaam naderen ze. Een kwartier verstrijkt en nog één en nog een stukje van het derde. Een half uur later varen wij ze voorbij. Onverstoorbaar lopend. Twee vrouwen met het zand tussen hun tenen, in hun haar, in hun genen. Kilometers lang trekken zij hun bootje voort met de vangst van de dag. En wat brandhout. En dat elke dag. Dat is wat deze foto voor mij is. Het eindeloze grote lege landschap van zand en water, van licht en mist en een hoge hemel en wind en die taaie mensen die daar hun schamele kostje bij elkaar scharrelen. Het landschap van die machtige, ongrijpbare Brahmaputra. Twee mensen en een streep zand en een overweldigende leegte.
Chinese poses
De beste wensen voor 2018! Net terug uit Belgie na een weekje Urbexfotografie. Maar, nog even wat foto's uit Yunnan. Helaas is het hier een toeristenfabriek met weinig cultuur aan de kust, waardoor er weinig overbleef om te fotograferen. Wel deze dame die net als vele anderen poseert aan het strand. ?Natuurlijk nam ik haar ook even op de korrel.
Storm opkomst
Storm waarschuwingen voor morgen, Nederland maakt zich weer op voor code oranje. Bijzonder toch dat wij zo veel informatie krijgen over het te verwachten weer. Dat is in Marokko wel anders. Daar is het gewoon afwachten, zelfs met sneeuwval weet je pas een uurtje van tevoren of de passen open zijn. En ach als ze sluiten, moet je 600 km omrijden of gewoon 48 uur wachten. De foto is gemaakt op het strand van Oualidia, het waaide pittig. Maar codes rood/geel of oranje worden in Marokko nooit gegeven.
Even een hapje...wegw
Hebben jullie ook genoeg van oliebollen en andere vette lekkernijen, dan heeft dit ijsvogeltje misschien een oplossing. Insecten schijnen gezond te zijn en vol voedingsstoffen te zitten. Ik vond het heel bijzonder om te zien, dat dit vogeltje wat regelmatig het water indook, boven kwam met een tor. Jammer genoeg ging hij de tor opeten met zijn rug naar me toe en heb ik daar geen mooie foto van.
Blad Gekko
We verblijven twee nachten in huisjes gelegen aan de rand van het oerwoud. Andasibe Nationaal Park is het thuis van de indri, de grootste lemurensoort. 's Ochtends vroeg word je wakker van de kenmerkende roep van dit bijzondere dier. Maar we komen niet alleen Lemuren tegen ook een aantal reptielen. Ook bijzonder mooi
Bruarfoss, the Blue..
We rijden op weg 37 en volgens de kaart moet rechts van de weg de Bruarfoss, the Blue Waterfall liggen. We zien echter geen pad lopen dat naar de waterval toe leidt. Ook staat er langs de weg niets aangegeven. Vaak is dit wel het geval op IJsland. We rijden bij de dichtstbijzijnde boerderij het erf op om te informeren hoe we er moeten komen. De boer wijst naar de brug over de rivier Bruara een eindje terug. Daar is een parkeerplaats en kunnen we, eerst door een weiland met IJslandse paarden, het pad langs de rivier vinden. Het water van de snelstromende rivier is helderblauw. We passeren eerst nog twee watervallen, genaamd Hlauptungufoss en Midfoss. Dan naderen we het hoogtepunt van deze wandeling: The Blue Waterfall oftewel de Bruarfoss. Een prachtig gezicht met de verschillende tinten blauw in het water, veroorzaakt door de aanwezige zuurstof. Misschien is het wel goed dat deze waterval voor het massatoerisme moeilijk bereikbaar is. Tip: Laat je informeren door de plaatselijke bevolking als de kaart je in de steek laat.
Glas in lood
Hier kijk je vanaf grote hoogte op het rijstterras Laohuzui, gelegen in Yuanyang. Duizenden terrassen zie je in een oogopslag. Bij zonsondergang heb je hier het beste licht. Ik heb dit zicht nog steeds op mijn netvlies, zo bijzonder mooi vond ik dit beeld. In de omgeving tref je ook de terrassen Duoyishi en Bada aan. Deze drie terrassen hebben we bezocht. Hiervoor koop je één kaartje voor een bedrag van ongeveer €12,00. Ze vallen allemaal onder Unesco. De Hani-bevolking heeft deze terrassen gecreëerd. De grote vraag is wie deze wereldse terrassen in de toekomst moeten gaan onderhouden. Veel jongeren willen niet meer werken op de rijstterrassen. In de periode van december tot eind maart kun je genieten van het lijnenspel op de terrassen. In deze periode staat er water op de rijstterrassen. De groene streepjes is de jonge aanplant. Dit wilde ik perse ooit eens zien. Dat is gelukt. Denk niet dat je hier alleen bent. Deze rijstterrassen worden druk door de Chinezen bezocht. Wanneer je naar Honghe gaat heb je de rijstterrassen voor jezelf. En die zijn ook machtig
Winters Lofoten
De Lofoten is een heerlijke bestemming om naar toe te reizen. Zeker het zuidelijke deel van deze eilandengroep is prachtig. Steile rotsen reizen direct op vanuit zee en daaronder liggen kleine vissersdorpjes met mooie gekleurde huisjes. Als je hier rond rijdt blijf je na elke bocht stoppen om weer een foto te maken. Voor het maken van deze foto ben ik een heuvel opgeklommen om zo een goed overzicht te krijgen van de omgeving.
Priester in Lalibela
Lalibela is bekend om zijn rotskerken. Elke kerk heeft een eigen priester, die elk weer een eigen kruis dragen. Dit exemplaar wordt vol trots door de priester getoond. Lalibela is vernoemd naar koning Lalibela en ligt vrij hoog in de bergen, op 2680 meter op een plateau.Het stadje is een belangrijk bedevaartsoord in de Ethiopisch -Orthodoxe religie. Lalibela ondernam een pelgrimstocht naar Jeruzalem en bij terugkeer in Ethiopië zou hij in een droom een opdracht van God hebben gekregen om de rotskerken te laten uithouwen, naar het voorbeeld van Jeruzalem. Dat leverde de huidige 11 rotskerken op, 'het achtste wereldwonder'. De kerken zijn onderling verbonden door ondergrondse gangen. Inderdaad: een wonder en heel bijzonder om het te zien.
Gebedsvlaggen
Leh, gelegen op 3500m. hoogte!!!, was ooit de hoofdstad van het oude koninkrijk Ladakh, dat tegenwoordig als Leh-district in de Indiase deelstaat Jammu en Kasjmir is opgenomen. Leh ligt vlak boven de Indusvallei in het zuidwesten van het Tibetaans Hoogland, het omringende landschap wordt bepaald door woestijn en rotsig, besneeuwd hooggebergte. Dit uitzicht is vanaf het oude klooster bovenop een rotspunt-gedeelte. De gebedsvlaggen wapperen in de wind. Gebedsvlaggetjes worden verondersteld vrede, compassie, kracht en wijsheid te verspreiden. Tibetanen geloven dat bij het wapperen in de wind de gebeden en mantra's opstijgen naar de goden, die voorspoed brengen aan de ophanger, zijn familie, vrienden, bekenden en zelfs vijanden. Door de vlaggetjes op hoge plekken op te hangen kan de ta, het windpaard, de zegeningen naar alle levende wezens brengen. Daarbij wordt de lucht zelf door de vlaggetjes gezuiverd. Oude vlaggetjes verliezen vaak door weer en wind hun kleuren. Men gelooft dat dit komt doordat de gebeden langzaam worden opgenomen in de omgeving. Net als het leven een cyclus van dood en wedergeboorte is, hangen Tibetanen nieuwe vlaggetjes op naast de oude, om het zelfvernieuwende aspect aan het leven te symboliseren.
Proost op de...vriend
Een leuk dagje uit naar Rotterdam met mijn vriendinnen. Een wandeling gemaakt door de Centraal Station. Een station met prachtige architectuur, leuke winkels en voldoende eetgelegenheden waar je iets te eten kunt halen. Een bezoek aan het centrum en de Markthal Rotterdam. Een gebouw met prachtige tekeningen aan het plafond, heel kleurrijk en fotogeniek. We hebben genoten... Proost op de vriendschap en het leven! Fijne feestdagen allemaal!!
Ondergaande zon op...
Hawaii is voor veel mensen de ultieme droombestemming. Een heerlijk bounty paradijs met witte stranden, palmbomen en prachtige zonsondergangen. Aangezien elk eiland vele stranden kent kun je elke dag een ander strand bezoeken. Maak heerlijke wandelingen, zwem of snorkel in de heldere zee en sluit je dag af met een heerlijke zonsondergang. Hoeveel paradijs kun je wensen!
Een goede reis...afdw
Wil je een goede reis en geluk dan is het verstandig om in Mongolië bij een Ovoo te stoppen. De meeste ovoo's staan op belangrijke punten, zoals het hoogste punt van een bergpas en zij opgebouwd uit hopen stenen, takken en andere offers. Volgens een oud sjamanistisch gebruik offeren je wat aan de ovoo en daarna loop je 3 rondjes (Met de klok mee, ook niet onbelangrijk) er om heen. De offers kunnen van alles zijn: steentjes, lege vodkaflessen, geld, kledingstukken, invalidenkrukken, maar ook etenswaren of dierlijke schedels. (wat aardig kan gaan stinken in de zomer) Dit alles om de geesten gunstig te stemmen voor het verloop van je reis. Ook zien we altijd mooie sjaals, voornamelijk blauwe, om een ovoo heen. Dit zijn khadags, die een verbinding tussen de hemelgod Tengger en de aarde symboliseren. Onderweg zien we veel ovoo's, maar onze chauffeur is niet zo bijgelovig. Alleen op hele bijzondere plekken stopt hij toch en voert het ritueel uit. Zoals hier, net voor het Altaï gebergte. Heb je geen zin of tijd om bij elke ovoo te stoppen? Dan volstaat 3x toeteren ook!
De westkaap bezoeken
De westkaap is het meest westelijke puntje van Noorwegen en het ronden van de kaap door schepen is door de verraderlijke stromen en de vele stormen een gevaarlijke bezigheid. De Vikingen versleepten daarom hun boten over het schiereiland heen. In 2018 wordt er gestart [ is omstreden ] met de eerste scheepstunnel ter wereld die 1700 meter lang en 21.5 meter hoog moet worden. De grootste olietankers moeten erdoorheen kunnen varen. Toen wij hier sliepen [ camper mag op puntje blijven staan ] was het uitzonderlijk mooi weer en de Noren kwamen dan ook in de openlucht slapen. Het was uitzonderlijk weer zeiden ze. De uitzichten zijn fenomenaal en de weg ernaartoe heel smal. De volgende morgen werden we in de wolken wakker. Mijn tip. Ga als tegenhanger van de drukke en dure noordkaap eens hier naartoe
Nog maar net terug uit Noorwegen, een zomer de tijd om geld te verdienen en tassen in te pakken voor het volgende avontuur. Een avontuur dat 10 maanden had moeten duren. Hoe komt het dan dat ik na 2 m... Lees meer
Daar gaan we. Nepalese gebreide sokken aan, Jack Johnson door de luidsprekers en een warme gloed kringelt boven mijn kop verse muntthee. Buiten tikt de regen tegen het raam. Zou ik het gevoel wee... Lees meer
We stappen langzaam uit de bus, twijfelend of we wel op de goede plek zijn aangekomen. Het is voornamelijk kaal en verlaten. Niet echt de omgeving die ik verwacht na het lezen van de passage '…the per... Lees meer
Een nep baby zeehondje als aas in het water. Een schim cirkelt onder water en we hopen dat het is waar we op wachten. Het moet groot en wit zijn. De verwezenlijking van onze angst en de voeding van... Lees meer
Waarom in godsnaam naar Iran?! Om maar meteen de grootste misverstanden uit de wereld te helpen: Iraniërs zijn geen enge, fanatieke bebaarde moslims die alleen maar 'Dood aan Amerika' schreeuwen en ee... Lees meer
Er ligt een blanco boek voor me. En hoewel ik een boekenwurm ben, durf ik het niet goed aan te raken. Maagdelijk witte bladzijden kijken me dreigend aan. Ik gluur door een troebel gordijn van natte wi... Lees meer