Dragonfly
We waren even...onder
We waren even ondergedoken.....maar we zijn er weer...terug van een fantastisch avontuur in Alaska. Met volle sd-kaarten, reistassen vol mooie herinneringen en een onuitputtelijke bron van inspiratie voor leuke blogs. Kortom.....fijn om er weer te zijn ( eigenlijk niet natuurlijk :)) en met deze foto wil ik de aftrap geven om al mijn herinneringen in beeld en woord met jullie, mijn mede-reisfanaten te gaan delen. Want wat blijft Alaska een fantastische en ongerepte bestemming! Tijdens een boottochtje door de Inside Passage in het zuid-oosten van Alaska hadden we zeker een half uur gezelschap van een grote groep vrolijke dolfijnen die om ons heen sprongen. Een leuke foto om mee te beginnen en tegelijkertijd zeer kenmerkend voor Alaska waar wildlife iedere moment van de dag om de hoek kan verschijnen
Kloofpad Mont Rebei
Ik nader het laatste deel van de spectaculaire wandeling door de kloof van de Mont Rebei. Het pad is in de jaren '80 uitgehakt op zo'n 100 meter boven de Noguera Ribagorçana (rivier). Na de tunnel volgt de afdaling richting het turquoise water van het stuwmeer dat de rivier verderop vormt. Het pad is gemiddeld anderhalve meter breed en voor een groot deel voorzien van een staalkabel aan de bergzijde. Geen tegenliggers is wel zo prettig...
So Close!!
Close and personal, dat was ik deze ochtend met 3 jonge mannetjes leeuwen. Zo bizar, ik had ze helemaal voor mij alleen. Heb me naar hartenlust kunnen uitleven met fotograferen. Met omgeving, close tot super close. Eerlijk is eerlijk deze is wel nog iets gecropt, wilde eens een andere 'uitsnede' proberen.
Bac Ha meer dan allee
Bac Ha is een van de bekende dorpen om een lokale markt te bezoeken. Veel mensen zien van dit dorp niet meer dan alleen de markt op zondagochtend. Die markt is echt wel de moeite waard maar toch is het zonde want het is echt wel een leuk dorpje om verder te bekijken. Er ligt een groot meer centraal in het dorp en rondom liggen de bergen. Dit levert zeker in het avondlicht en bij rustig weer een mooi beeld op. Ik ben hier ook nog even naar de kapper geweest. Volgens mij ben ik nog nooit zo snel klaar geweest! 3min hooguit. Wel geinig vind ik dat soort dingen. Op zaterdagavond is er een lokaal feest met muziek en dans en als afsluiter een groot kampvuur. Jong en oud komen hier samen, maar andere toeristen konden we op 1 hand tellen. Een aanrader om met locals in contact te komen! Ook de omgeving bij Bac Ha is prachtig om een wandeling te maken daar heb ik eerder al eens een landschapsfoto van geplaatst. Kortom, wees niet zoals de meeste toeristen die alleen op zondagochtend een rondje over de markt komen maken, maar plak er minstens een nacht vooraf, zodat je het feest en het dorp echt kan leren kennen. -Vergroot hem even voor de beste kwaliteit- Exif: Nikon D7000 / Sigma 24-70 bij 35mm / ISO 160 / f10 / 1/250s
Een heidelibel op een
Ik denk dat dit de steenrode heidelibel is maar zeker weet ik het niet. Libellen zijn beslist niet alleen langs de waterkant te vinden. Vooral op zonnige, windluwe plaatsen zijn ze overal te vinden, ook als er geen water in de buurt is. Denk hierbij aan bosranden en zonnige bospaden. Sommige libellensoorten (vooral de glazenmakers en glanslibellen) zijn vooral vliegend aan te treffen, boven het water of boven de oever. Deze zijn van grote afstand al op te merken. Juffers en andere 'echte' libellen (bijvoorbeeld korenbouten ) gaan vaak zitten op of in de vegetatie die in het water of op de oever staat. Ze vallen daardoor in eerste instantie minder op, vaak vliegen ze echter voor je op als je door de vegetatie loopt, om een eindje verderop weer te gaan zitten. Ook zijn libellen echte zonaanbidders, bij warm, zonnig weer zijn libellen actief en makkelijk zichtbaar. Bij bewolking en regen kruipen ze weg in de vegetatie of gaan hoog in bomen hangen, ze zijn dan vrijwel onvindbaar.
Gullfoss
Gullfoss is één van de grootste en mooiste watervallen van IJsland. De waterval is 32 m hoog en het water komt trapsgewijs naar beneden en dondert als het ware in de 2,5 km lange, nauwe kloof. Gullfoss betekent Gouden Waterval en dankt zijn naam aan de regenboog die bij mooi weer boven de waterval is te zien. Helaas hadden wij minder mooi weer, maar de dreigende donkere lucht geeft nu juist extra accent aan de overige kleuren in de foto.
Bò Ghàidhealach
De Bò Ghàidhealach, oftewel de Schotse Hooglander. Het bekende runderras met lange hoorns en roodbruin lang haar dat oorspronkelijk uit Schotland komt. Ze hebben weinig zorg nodig en zijn zelden agressief Gek genoeg hebben we ze maar weinig gezien tijdens onze 12 daagse rondtrip. Maar toen we ze eindelijk zagen, moest er natuurlijk wel een foto genomen worden.
Zonsondergang op de..
De klim naar het hoogste punt van de zingende zandduinen (Khongoryn Els) is zwaar, heel zwaar... Vanaf de eerste stap is het steil omhoog naar de 300 meter hoge zandduin en elke stap die je omhoog zet, zak je er 1,5 terug. Geen makkie dus, maar zeker de moeite waard! Halverwege lijkt het bijna onmogelijk de top te halen, maar rustig aan en soms op handen en voeten lukt het uiteindelijk toch. En precies op tijd om de zon achter dit prachtige woestijnlandschap te zien zakken. Deze klim kun je natuurlijk niet missen. Maar wil je op tijd boven zijn, vertrek dan op tijd. De klim valt erg tegen, en je kunt beter een uurtje langer genieten van het uitzicht dan 10 minuten te laat zijn... Kleed je ook niet te warm voor de klim, aangezien die vrij inspannend is en op blote voeten is het makkelijkst klimmen
Kijk eens!
Vorige week voor het eerst de kans gehad om steenuiltjes te fotograferen, wat een feest! Dit steenuiltje laat vol trots zijn vangst zien. Niet veel later vlieg hij naar het nest om de uilskuikens te voeren.
Golden wolf
De wolf is echt een prachtig dier. Sluw, alert en met een groot uithoudingsvermogen. Ook kunnen wolven tegen de wind in ruiken waardoor ze door de mens nauwelijks gezien worden. Deze zomer is helaas in de omgeving van Banff nog een wolf doodgeschoten omdat zij de camping onveilig zou maken. Hoogstwaarschijnlijk heeft de alfawolf, een vrouwtje, geleerd dat er gemakkelijk voedsel te halen valt bij de kampeerplekken van de mensen. Dit doordat toeristen zich niet aan de strenge regels van Nationale Parken houden en hun etenswaren of hun restanten niet goed hebben opgeruimd. En voor het slordige gedrag van zulke toeristen heeft de wolf moeten boeten met zijn leven. Dat is toch triest. Nog triester is dat de dochter van deze wolf hoogstwaarschijnlijk de opvolger wordt als leidster, nu haar moeder dood is. En zij heeft dit gedrag van haar moeder geleerd. Je kan al raden dat de kans groot is dat ook deze mooie wolf neergeschoten zal worden voor de veiligheid van de nonchalante toerist. En dat terwijl er in tientallen jaren geen enkele aanval van een wolf bekend is… Wolven komen nauwelijks meer in het wild voor in de Rocky Mountains van Alberta en British Columbia. Daarom is in de buurt van Golden een opvangcentrum opgericht, het Northern Lights Wolf Rescue Center. Je kan daar meer informatie krijgen over de wolf en hun reddingsprogramma. In het wolvencentrum zijn alleen dieren te zien die in gevangenschap zijn geboren. Maar ze proberen ze wel zo wild mogelijk te houden. Deze wolf kwamen we met zijn roedel tegen toen wij aan het wandelen waren aan de rand van het Yoho National Park. Regelmatig lopen de vrijwilligers van het opvangcentrum een 2 uur durende hike. Geweldig om ze zo tegen te komen! Je kan ook met een roedel wolven mee gaan hiken via hun eigen organisatie Blackwolf Photography. Op die manier proberen ze extra geld in te zamelen voor hun opvang. Meer informatie: www.northernlightswildlife.com
Zuid-Afrika • Kalahari woestijn
Zuid-Afrika • Kalahari woestijn
Op de uitkijk
Stokstaartjes zijn echt familie dieren, ze hebben o.a. babysitters. Als ze op voedseljacht zijn, staan de ouderen een voor een op de uitkijk of er roofvogels of andere vijanden in de buurt zijn. Deze stond net uit de schaduw in het zonnetje mooi te poseren.
Sunrise desierto...Ta
Om 06:00 uur stond senor Aschnaider klaar met z'n brommertje om me naar het grijze gedeelte van de Tatacoa woestijn te brengen. Het had in de nacht hard geregend wat het geen comfortabele 10 kilometer maakte. Ergens halverwege de rode en grijze woestijn wilde ik hier even stoppen om een foto te maken van het landschap en de zon die zich alweer liet zien.
Puddingsaus
Het is een voorrecht om Landmannalaugar te ervaren. Zelfs hartje zomer kan er nog veel sneeuw liggen, deze foto is genomen op 19 juli. De sneeuw gaf dit fantastische landschap van Royalietbergen nog een extra dimensie, eentje die lijkt op zo'n pudding waar de saus van de top naar beneden loopt over je bord. Hoe bereik je het? via de F208 uit het noorden heb je geen rivierdoorsteken, het is de snelste manier door de lavavelden. De 30 km door het lavaveld vergt ongeveer drie kwartier. Wat heb je nodig? Je hebt minimaal een 4-wiel aangedreven auto nodig. Tegen ongeveer 70% van de reguliere verhuurprijzen kun je een middelgrote SUV of 4WD auto huren via een B&B dicht bij het Keflavik vliegveld. Kijk op "http://www.acecarrental.is", echt een aanrader wat mij betreft. Wanneer is het toegankelijk? Landmannalaugar is slechts twee maanden per jaar (juli en augustus) bereikbaar, in een warm jaar misschien drie. De website "http://www.road.is/travel-info/road-conditions-and-weather" geeft visueel via een landkaart perfect aan welke wegen open of gesloten zijn, erg handig voor de F-wegen.
Op het strand van Rah
Wil je echt eens helemaal weg van de drukte? Ga dan voor een paar dagen naar het eilandje Rah (hoort bij de Bankseilanden) in het uiterste noorden van Vanuatu. Het eiland heeft een oppervlakte van 0,5 km2 en telt gemiddeld zo’n 150 inwoners. De stranden zijn er prachtig. Overnachten doe je bij Rachel en Young in hun ‘Paradise Bungalows’: drie houten/rieten hutjes op het strand. De maaltijden die ze je voorschotelen zijn eenvoudig doch lekker en voedzaam. Is er nog meer te doen dan alleen aan het strand liggen? Jazeker! Het is erg leuk op zondag een dienst bij te wonen in het mini-kerkje. Je kunt er vissen en gezellig keuvelen aan de kava-bar. De kava zelf zou ik niet zo snel drinken. Het is licht alcoholisch en het smaakt naar ‘modder’ (zo ziet het er ook uit …). Cultureel gezien is het meemaken van een ‘snake dance’ een enorme belevenis. Mannen en jongens schilderen hun lichaam zwart met witte strepen. Hiermee verbeelden ze zeeslangen. Ze dansen op het strand. Deze dans wordt al eeuwen op dit eilandje uitgevoerd. Hoe kom je op Rah? Neem een vliegtuig naar Brisbane. Daar stap je over op een vlucht naar de hoofdstad van Vanuatu Port Villa. Van hieruit vlieg je door naar Luganville op het eiland Espiritu Santo om vervolgens met een rammelende Twin Otter - met een tussenstop op het eiland Vanua Lava - te vliegen naar het eiland Mota Lava. Eenmaal geland op het hobbelige grasveldje neem je plaats in de laadbak van een aftandse pick-uptruck (de enige op het eiland) voor een enerverend ritje van een uur naar de andere kant van het eiland. Daar stap je in een kano die je naar Rah vaart. Dan is het nog maar 200 meter lopen naar Rachel en Young … Op de foto zijn de dansers zich aan het voorbereiden voor hun optreden. Het publiek bestond uit de overige eilandbewoners en vier buitenlanders … Leuk detail: de man links (bij het bootje) is degene die je met de kano overzet naar Mota Lava en op zondag is hij de zingende en gitaarspelende pastoor die de kerkdienst leidt
Kyauk Kalap
Kyauk Kalap is 'beroemd' vanwege de uit het water oprijzende rots -in de vorm van een wijnglas- met daar bovenop een pagode. Maar het bijbehorende klooster is m.i. net zo bijzonder. Vooral 's-ochtends vroeg, wanneer er mist over het water hangt en de -van achter de bergen- opkomende zon voor een diffuus licht zorgt.
Reizen per spoor
Gisteren is de nieuwe dienstregeling van de NS in gebruik genomen. Een mooie gelegenheid om eens even stil te staan bij het reizen per spoor. Alhoewel ik het liefste reis per huurauto is dat in veel landen niet mogelijk. In dat geval vind ik een trein (zeker voor lange afstanden) een goede 2e optie. Het heeft een aantal voordelen; je ziet meer onderweg, je maakt beter kontakt met de lokale bevolking, je kunt je benen strekken, er is een toilet aan boord (of iets wat er op lijkt) en er is in veel gevallen eten en drinken beschikbaar. En wanneer je de beschikking hebt over een sleeper, bespaar je een hotelovernachting uit én verlies je weinig reistijd omdat je voornamelijk 's-nachts reist. Er is ook een nadeel; treinen rijden bijna nooit op tijd. Maken we ons hier in NL druk om het feit dat de trein 5 minuten te laat is, in India of Birma bijvoorbeeld kan de trein uren (en soms een dag) te laat zijn. Aardige weetjes: Top 3 grootste spoornetwerk: USA, China, India Top 3 drukste spoornetwerk: Zwitserland, Japan, Nederland Tip: Een schat aan informatie over reizen per trein (tijden, prijzen, alg. info, etc) in het buitenland is te vinden op: http://www.seat61.com/
Krrrrr krrrrr Luipaar
Tijdens mijn fotoreizen door Zuid-Afrika, rijden we met 2 jeeps. Middels walkey talkey's, blijven we met elkaar in verbinding voor als we iets speciaals zien, of een goed tip krijgen. Deze middag, op weg naar Berg en Dal, stond ik met mijn jeeps een hele tijd midden tussen een kudde olifanten, terwijl de andere een parallelweg hadden genomen. Toen we weer een kwartier of wat aan het rijden waren, klonk er ineens gekraak. 'krrrrr krrrrr Luipaard, op 10 meter krrrrrrrrr krrrrr, ligt stil op een rots...krrrrr krrrrr'. Ik pak dat ding en roep, 'Waar zijn jullie?'.... stilte... krrrr krrrr 'Waar zijn jullie?'. Vervolgens hoorde ik wel wat maar kon er geen chocola van maken, eerst omgedraaid, toen viel de verbinding helemaal weg, snel weer de andere kant op, en na een minuut of 5 werd het duidelijk. Als een speer naar die plek toe. 10 minuten later parkeerden we naast de andere jeep, er stond maar 1 andere auto dus poolposition. Bijna een uur hebben we met deze kanjer kunnen doorbrengen die er werkelijk fantastisch bij lag. Absoluut een van de vele hoogtepunten van deze trip.
Neusaap
We gingen naar Bako NP om naast de prachtige natuur ook de bekende neusaap te spotten. Wat hadden we een geluk. Na ongeveer 500 meter zat deze aap op een armlengte afstand rustig bladeren te eten. Wij zijn samen een trekking gaan doen. Goed te doen omdat alles goed is aangegeven en omdat we met z'n tweeën minder herrie maken dan in een groep hebben we het geluk gehad veel dieren te mogen zien. Een aanrader dus!