CBurgstad
Kijk omhoog bij...Gal
Je kunt niet anders dan omhoog kijken bij Galleria Umberto I. Deze in 1887 ontworpen galerij heeft een kruisvorm en is volledig overkoepeld door glas. Door deze constructie werd in 1890 een overdekte winkelstraat gecreëerd met luxueuze winkels. Voor díe tijd echt revolutionair en ook nog eens op een bijzondere plek. Dit ´winkelcentrum´ werd gebouwd in Santa Brigida, op dat moment de meest criminele wijk van Napels. Nog steeds zijn er wel wat winkeltjes, maar de galerij is vooral heel mooi. Heerlijk om daar te genieten van de bouwstijl en het mooie licht dat door de ramen valt. Een goed moment om mijn 10-20 mm lens weer eens te gebruiken. Galleria Umberto I is één van de highlights van Napels, maar wel eentje die je niet mag overslaan. Toen wij er begin mei waren, was het er opvallend rustig.
De weg is weg
Asfaltwegen zijn vrij uniek in Mauritanië. Je vindt ze alleen in en rond de steden en dat heeft zijn redenen. Naast het financiële aspect (of beter gezegd het gebrek aan geld) is er het klimaat. Zandstormen zorgen ervoor dat wegen binnen de kortste keer onder het zand verdwijnen en onbegaanbaar worden. Een kansloze missie dus. Een ondergestoven weg, zoals hier net buiten de stad Toungad, levert wel een mooi plaatje op en vraagt om een foto. Maar soms duurt dat wat langer dan gedacht. Onze chauffeur is er maar bij gaan zitten.
Erg Taffoujert...bedw
Mauritanië bestaat voor bijna 90% uit zand en omdat de wind vrij spel heeft, zijn er op veel plaatsen zandduinen ontstaan. Onze gids Sid kent ze op zijn duimpje. Hij weet keer op keer de mooiste plekjes te vinden en is altijd als eerste boven. Op blote voeten, dat klimt het best en altijd gekleed in zijn blauwe Dra'a dat hier door de wind opbolt. We zijn hier halverwege de Erg Taffoujert, een flinke duin met grotendeels mul zand. Voor Sid valt dit in de categorie beklimmen, voor ons is dit echt wel bedwingen.
Eenzame surfer
Dit is mijn favoriete foto van mijn bezoek aan IJmuiden. Hoewel de foto zwart/wit lijkt, is het wel degelijk een kleurenfoto. Ik heb hem 's middags om 14:21 uur genomen op het strand naast de pier. De lucht was nog even blauw als op mijn vorige foto maar de winterzon stond al zo laag dat er een sterk tegenlichteffect ontstond waardoor het beeld grijs kleurde. De opkomende zeemist deed de rest.
Bizarre gebruiken
In diverse landen heb je gebruiken waarbij je afvraagt: 'hoe is het mogelijk dat dit bestaat?'. Zoals het aanbrengen van littekens in de huid wat in veel West-Afrikaanse landen gebeurt. Officieel is dit verboden, maar je ziet nog steeds veel mensen (vooral ook veel kinderen) met littekens rondlopen en dan in het bijzonder de etnische minderheden zoals de Fon, Fulani, Somba en Holi. De oorsprong van dit gebruik gaat honderden jaren terug en is vooral uit praktisch oogpunt ontstaan. Zo kon je zien tot welke stam iemand behoorde. Heel handig in geval van oorlog, het was gelijk duidelijk wie de vijand was. Ook werd gedacht dat littekens geluk brachten en voor bescherming zorgden tegen kwade geesten. Dat was zeker het geval tijdens de slavernijperiode. Slavenhandelaren wilden alleen mensen zonder littekens omdat die gezonder zouden zijn. Op deze manier zijn velen aan de handelaren ontkomen. Tegenwoordig worden er naast littekens veel tatoeages aangebracht, puur ter verfraaiing. Bij deze vrouw uit Benin zijn de versierselen deels in haar huid gebrand. Decoratief dat wel, maar dat lijkt me nog pijnlijker dan met een naald of een mes.
Nubië portret
Soedan is een prachtig land met onverwacht veel hoogtepunten. Er zijn veel verschillende woestijnlandschappen, tempels en piramides en vriendelijke mensen. De oorspronkelijke bevolking, de Nubiërs, zijn tegenwoordig een minderheid. Dit volk leeft verspreid over Soedan, Ethiopië en Eritrea. Ze wonen in kleine lemen dorpen en houden zich voornamelijk bezig met landbouw. Het is het geweldig om in de dorpen rond te kijken en te fotograferen. Contact al snel gemaakt. Deze Nubische vrouw was op weg naar het theehuis, een ontmoetingsplek voor zowel mannen als vrouwen. Mooi is haar kleding, die volgens Nubische traditie zeer kleurrijk is.
Sufi-king in Omdurman
Bij de Hamid-Al-Nil tombe in Omdurman vindt iedere vrijdagavond net voor zonsondergang een Dervish ceremonie plaats. Hierbij dansen de Sufi aanhangers in een grote kring op het ritme van de muziek. Door het opzwepende getrommel raken zij in trance en door de intensiviteit van de dans gaat er met enige regelmaat iemand 'out'. Een bijzonder ritueel: fascinerend en spectaculair tegelijk. We kijken onze ogen uit! Deze Sufi-man is één van de leiders (Sufi-king). Voorafgaand aan de ceremonie werpt hij me een veelzeggende blik toe.
De kloof overbruggen
De Blauwe Nijl ontspringt in het Tanameer in de hooglanden van Ethiopië. Niet ver van het meer vind je de Blauwe Nijl-watervallen en daarvandaan slingert de rivier door een diepe kloof richting Soedan. De kloof is bekend onder de naam Blue Nile Gorge en is in de loop van de eeuwen uitgesleten. Met een lengte van ruim 400 km is het één van de grootste canyons ter wereld. De weg van/naar Bahar Dar gaat voor een deel door de kloof. Een prachtige rit, waarbij je tijdens de afdaling zicht hebt op de kloof, de rivier en diverse kleine watervallen. Onderweg maken we een aantal stops en dat is meteen een mooie gelegenheid om foto's van het landschap te maken.
In de ban van Ogoun
Vandaag was ik weer even terug in Benin, waar ieder jaar op 10 januari de Nationale Voodoodag gevierd wordt. Overal in het land worden festivals gehouden en kunnen de 14 Voodoo-goden in mensengedaante verschijnen. Deze Fon-jongeman vertegenwoordigt Ogoun, de God van de oorlog en het ijzer, beschermer van de metaalbewerkers. Op zijn rug draagt hij een zware rol met rode veren, die de kracht van Ogoun symboliseert. Om de God gunstig te stemmen is er vooraf een haan geslacht en zijn bloed geofferd. Na dit offer brengt de jongen, die volledig in trance is, de rol naar de priester. Deze mag onderweg niet aangeraakt worden anders raakt Ogoun ontstemd. Bij de priester krijgt hij sterke drank aangeboden om tot rust te komen en vaak wordt er ter plekke ook nog een geitje geslacht. Voor de gelovigen een hoogtepunt, voor ons een ritueel dat maar moeilijk te begrijpen is. Toch wel een gebruik waarbij je je afvraagt: 'hoe is het mogelijk dat dit bestaat?'
Fewatal
Als je een bezoek aan Nepal brengt, sla dan vooral Pokhara niet over. Met bergreuzen als de Annapurna en Machhapuchhare (de 'Fishtail') in de achtertuin, is Pokhara dé uitvalsbasis voor trektochten in de Himalaya, maar daarnaast is het ook een stad waar je heel goed kunt uitrusten na alle inspanningen. Pokhara ligt in een gebied van grote natuurlijke schoonheid, middenin het het dal van de Seti rivier. Omdat de stad op een hoogte van 880 meter ligt, is de temperatuur er altijd aangenaam. In de directe omgeving vind je enkele mooie meren, waarvan de Fewatal er één is.
Bromopaardje
Bij het Bromo Tengermassief waan je je op een andere planeet. In alle vroegte je bed uit om de zon te zien opkomen boven het vulkaanlandschap om vervolgens in een oude jeep door een maanlandschap naar de Bromo-vulkaan te rijden. Na een korte wandeling over de sea of sands, klim je in een kwartier naar de kraterrand. Daar hoor je de vulkaan rommelen en zie je vulkanisch as omhoog komen met de enorme rookpluim. Een energieke vulkaan in een onaards landschap, een fantastische ervaring. Niet iedereen heeft zin in een klim op de vroege ochtend. Het alternatief is een Bromopaardje dat je tegen betaling omhoog brengt. Deze Javaanse man staat ietwat verveeld te wachten op zijn eerste klant, die zich (gelukkig voor hem) kort na deze foto aandient. Zelf ziet hij het waarschijnlijk niet meer, maar in zo’n omgeving is het toch prachtig werken. Voor ons was het één van de mooiste bestemmingen tijdens onze reis door Indonesië.
Weer even terug
Vorige week was de laatste aflevering van ‘Ondersteboven van Afrika’ en was ik weer even terug in Soedan, een prachtig onontdekt land dat mij in meerdere opzichten positief verrast heeft. Eén van de plekken die werd aangedaan was Dongola El-Agouz, ooit de levendige hoofdstad van het kleine christelijke koninkrijk Makoeria, met paleizen, kerken, huizen en de Thronehall (hier op de achtergrond), het fort waar 7 eeuwen lang Nubische koningen werden gekroond. Het koninkrijk werd in de 14de eeuw veroverd en verwoest door de Arabieren. Van de stad restte slechts wat muurtjes en een hoop stenen, maar wat bleef was het fort, dat de geschiedenis overleefde en nog eeuwenlang dienst deed als moskee. De crew mocht een kijkje nemen in de Thronehall, deuren die voor ons gesloten bleven en zo kon ik maanden later het bouwwerk toch nog van binnen zien, waar archeologen volop bezig zijn met herstelwerkzaamheden om zo de geschiedenis een nieuw leven in te blazen.
Bunglas Point
Ben je op zoek naar 'Four Seasons In One Day', ga dan naar Ierland. Het ene moment valt de ijskoude regen nog met bakken uit de hemel en het volgende moment prikt de zon alweer door de wolken heen. Zo ook bij Slieve League. Minder bekend dan de beroemde Cliffs of Moher, maar zeker niet minder indrukwekkend. Sterker nog: ze behoren tot de steilste van Europa en zijn met hun 609 meter de hoogste van het land. Voor het beste uitzicht klim je omhoog naar Bunglas Point. Hier heb je niet alleen een prachtig zicht op de kliffen, maar ook een fantastisch uitzicht over de Atlantische Oceaan.
Winkeltje
We rijden van Gopalpur-on-sea naar Puri, onderweg nog wat dorpjes en het Chilka meer bezocht. In een dorp waar veel kunst verkocht werd zagen we deze gewone kruidenierszaak.
Het klooster van Petr
Ad Deir is het klooster van Petra en is één van de bekende bouwwerken in de oude stad. Het is het grootste monument van de site. Met 50 meter breed en 39 meter hoog is het zelfs nog iets groter dan de beroemde schatkamer. Persoonlijk vond ik het klooster zelfs indrukwekkender dan de beroemde schatkamer. De ligging van het klooster is boven op een berg. De wandeling vanaf het visitor center is 11km (return) zonder af te dwalen van het pad en 850 treden moet je overwinnen om hier te geraken. Sommige stukken kun je te paard doen, met een kameel of met een ezeltje. Laat svp de ezeltjes voor wat ze zijn en smeer je benen in en doe deze wandeling te voet. Ik heb dit zelfs met een voet brace allemaal te voet gedaan dus iedereen kan dit op zijn eigen tempo. Het beste licht heb je in de late namiddag. Voor deze foto te nemen moet je wel nog een bergje beklimmen schuin over het klooster ;-)
Sterrenhemel boven...
Er is weinig leuker dan overnachten in de woestijn om daar de sterrenhemel te bekijken zonder lichtvervuiling. Voor deze plek zijn we een wadi ingefietst, waarvan het onverharde pad slechter en slechter werd. De laatste paar kilometer moesten we duwen en trekken, maar werden we beloond met een plek zonder mensen en een grandioos zicht op de sterren.
Het verhaal achter de
Loch Ard Gorge, aan de Great Ocean Road in Australie, biedt niet alleen een prachtig uitkijkpunt maar ook een mooi verhaal, voor wie van romantiek houdt. De naam verwijst naar een schip, Loch Ard, dat in 1878 uit koers raakte en op een rif strandde. De enige overlevenden waren de jonge leerling-matroos Tom en het meisje Eva. Tom zou de uitgeputte Eva in zijn armen naar een beschutte grot op het eiland hebben gedragen, en ging vervolgens op zoek naar hulp. Het verhaal werd een legende, al verloopt het daarna minder romantisch dan je wellicht zou verwachten; ze werden niet verliefd op elkaar, en nadat ze gered waren zouden ze elkaar nooit meer hebben gezien.
Roodoogmakikikker
Tijdens mijn reis naar Costa Rica kwam ik deze Roodoogmakikikker tegen. Wat een prachtig dier met schitterende kleuren. Ik was enorm onder de indruk. Wanneer deze kikker stil zit gaat hij helemaal op in zijn groene omgeving en valt hij nauwelijks op.