Alle inzendingen voor "Word Reisfotograaf 2018 met het thema LOCALS"
Kauwen op...coca-blad
Thailand is een belevenis op zich. Glimlachende mensen geeft je een goed gevoel. Een bevolking die tevreden is met elk financieel gebaar. Fantastisch eten voor echt een fractie van de kosten in eigen land. Een land zonder graffiti, een land waar een bushokje nog intact is en waar een openbare telefoon nog echt werkt zonder ingegooide ramen en waar je gerust je bromfietshelm aan je brommer achter kunt laten bij het winkelen. Winkelen overigens in prachtige winkelcentra met airco. Kortom gezegd, Europese luxe in een zeer aangenaam klimaat. Thailand..........we come
De schoonheid van de.
Deze foto is genomen op het eiland Taquile op het Titicacameer in Peru, op dinsdag 19 juni 2018 rond 14.00 uur. ‘Bienvenidos a la isla Taquile. Met de al de hele reis aanwezige onafgebroken glimlach en twinkelende ogen zet ik voet aan wal. Net zo onafgebroken zijn mijn confrontaties met hoogtes. Ik word niet gespaard, het is een pittige klim naar het centrale plein van het eiland. Een rustpauze wordt beloond met uitzicht op de besneeuwde bergtoppen van Bolivia, heel in de verte aan de overkant van het immense wateroppervlak. Mijn ‘wanderlust’ speelt op nu de ‘kleine Columbus’ zo dicht in de buurt is van nog een nieuw land. Ik begroet de man die op het muurtje langs het pad opgaat in zijn breiwerk. Ook op zijn zeer hoge leeftijd bereidt hij zich geheel volgens de belangrijkste traditie van Taquile voor op een toekomstige relatie. De muts op zijn hoofd verraadt dat hij alleenstaand is. De muts in wording is voor zijn potentiële vrouw. Vanaf het muurtje aan de rand van Plaza de Armas, zoals het middelpunt van elke Peruaanse stad wordt genoemd, kijk ik omlaag naar de grasheuvels met daarover verspreid stenen paadjes, volle, donkergroene bomen en huisjes met vaal rode tinnen daken. Ondertussen laat ik mijn hart weer een normaal slagritme aannemen. Het plein voelt uitgestorven aan, ondanks het aanzienlijke aantal toeristen dat me vergezeld. De oorspronkelijke kleur van de gebouwen is nog net zichtbaar. Op het vervolgstuk van de ontdekkingstocht over Isla Taquile word ik getrakteerd op nog meer hellingen en trappen. Ik ben er inmiddels aan gewend. Maar de schoonheid van deze plek blijft betoveren, zelfs na ruim zes uur op het Titicacameer. De top van het eiland wordt gemarkeerd door de iconische boog van keien, keien die een eenheid vormen met hetzelfde steen op de grond. Direct achter deze poort lijkt zich het einde van het eiland te bevinden. Met afwisselend kleine en grote passen over al even ongelijke keien trotseer ik in slechts een half uur alle vijfhonderd steile treden. Aan de noordwestkant van Taquile wacht ik op de boot. Meteen vlieg ik naar het bovendek. Plat op het grijze staal liggend laat ik de zon op mijn huid branden. Optimaal ontspannen van geluk probeer ik mijn lichaam te laten uitrusten en laat ik alle indrukken tot me doordringen. Ik kijk achterom en probeer me voor te stellen dat achter Taquile pas het grote deel van het Titicacameer begint, terwijl mijn vaartocht terug naar Puno over dit kleine eerste stukje al zeker twee en een half uur zal duren. De zon zakt halverwege deze reis sneller en sneller. Turend over het spiegelgladde en helderblauwe water bereid ik me voor op het dusdanig drastisch naar beneden schieten van de temperatuur dat ik over vijf minuten mijn twee vesten en jas nodig zal gaan hebben.’
De locals in de berge
In één van de armste landen van de wereld, in de bergen ten zuiden van Haiti kwamen we dit schattige jongetje tegen. Met zijn schoentjes aan de verkeerde voet en met één oog onder zijn petje vandaan, keek hij ons verlegen aan. Ik was op rootsreis met mijn zoontje. Hij stond in één van de donkere kamers verdekt opgesteld in het huis van de familie. Het huis was niet meer dan een betonnen casco. Waarschijnlijk was het de eerste keer da de jongen blanke mensen zag. Tot op de dag van vandaag vraag ik mij nog af wat hij op dat moment dacht!
De locals in de berge
In één van de armste landen van de wereld, in de bergen ten zuiden van Haiti kwamen we deze vrouw tegen die haar kind de borst gaf en tegelijkertijd bezig was het eten klaar te maken. Haar huisje en keuken waren zeer armoedig. De keuken was niet meer dan een open vuurtje onder golfplaten. Ze hadden één kleine ruimte waar ze met z'n 5-en moesten slapen. Ze woonden zeer afgelegen. Een paar kippen en een moestuintje zorgden ervoor dat ze konden eten. Lang niet altijd hadden ze voldoende voedsel. Deze leefsituatie geldt voor de meeste mensen die in de bergen van Haiti leven.
De locals in de berge
In één van de armste landen van de wereld, in de bergen ten zuiden van Haiti kwamen we deze vrouw tegen die haar kind de borst gaf en tegelijkertijd bezig was het eten klaar te maken. Haar huisje en keuken waren zeer armoedig. De keuken was niet meer dan een open vuurtje onder golfplaten. Ze hadden één kleine ruimte waar ze met z'n 5-en moesten slapen. Ze woonden zeer afgelegen. Een paar kippen en een moestuintje zorgden ervoor dat ze konden eten. Lang niet altijd hadden ze voldoende voedsel. Deze leefsituatie geldt voor de meeste mensen die in de bergen van Haiti leven.
Meet de Amazon locals
Deze foto is genomen in de Amazone in Noordoost-Peru in Pacaya Samiria National Reserve vlakbij Nauta, op vrijdag 29 juni 2018 rond 10.00 uur. 'Na het ontbijt word ik met de skiff naar de overkant van de rivier gebracht voor een culturele excursie naar de lokale gemeenschap San Francisco. De kinderen ontvangen me met open armen. De bewoners van het dorp tonen maar al te graag hun huizen en ambachten, zoals de vervaardiging van bladerdaken en manden. Bij het laatste huis dat ik binnenga, wonen de mensen samen met een luiaard en meerdere soorten apen, die ook de kast of een pan geschikt achten om in te zitten. Bij de steiger is ondertussen een markt opgebouwd. Het hele dorp is uitgelopen. Hier kunnen de leuke dieren worden gekocht die tijdens de maaltijden op de Delfin III op tafel staan. Het bezoek wordt afgesloten met muziek en dans in Afrikaans aandoende klederdracht. De volgende cruise zal één van de andere dorpjes worden aangedaan, zodat ze allemaal evenveel steun krijgen van Delfin Amazon Cruises.'
Karlovasi Beach Samos
Tijdens onze huwelijksreis op Samos trof ik deze 2 Griekse kindjes aan vlakbij onze strandbedjes. Ze zaten zo lief en rustig naar de zee te staren. Vond het mooi om hiervan een foto te maken.
Mangyan Man-Puerto...
De foto is gemaakt op het eiland Puerto Galera in de Filipijnen. Je hebt daar een mangyan village waar de mensen leven in de natuur, ze maken mantjes en souveniertjes om geld mee te verdienen. Zelf wonen ze ook in rieten huisjes. Geen luxe spulletjes hier, back to the basics in de natuur leven. Want zoals ze zelf zeggen: ''Earth doesn't belong to us. We belong to Earth." Ik maakte een foto van deze man en vroeg naar zijn leeftijd hij zei dat hij 110 was. Zelf vind ik dat hij voor 110 jaar erg gave benen heeft. Maar wie weet. Veel Filipijnse mensen zien er jonger uit dan ze echt zijn. Misschien is hij wel dementerend? Of misschien weet hij zijn leeftijd gewoon niet? Ik heb het 2x gevraagd en 2x zei hij dat hij 110 was. Hierheen gaan heeft voor mij heel veel indruk gemaakt. Mocht je hier ooit komen neem dan kinderkleding/kleding mee dat hebben ze echt nodig. Wij hadden snoepjes en koffie zakjes mee daar waren ze overigens ook heel gelukkig mee. :)
Boston, wisseling van
Boston bruist van historie, veel on-Amerikaanse taferelen zoals het wisselen van de wacht. Een ware bezienswaardigheid voor de vele toeristen. Mooie gebouwen in een stad aan het water.
Een Egyptische man aa
Hey! Tof dat je weer een foto van mij bekijkt. Deze foto is wederom gemaakt in Caïro. Samen met een vriend liepen we weer rond. Kwamen deze man tegen, besloten om een foto te maken. Die vriend van mij maakte hem van de voorkant en ik vanaf de zijkant. Hij ging er helemaal voor zitten. Multitasken kan hij dus wel. Roken, telefoneren en poseren voor de foto. Ook dit gebeurde allemaal weer op straat. Typisch Caïro. Heerlijke stad voor straatfotografie. Alleen moet je wel een beetje durfen. Zelf hou ik van de kleurencombinatie. En de diepte die nog naar achteren loopt. Zou graag nog eens terug willen! Natuurlijk zou ik jullie kijk op deze foto ook weer willen horen. Interresant hoe iedereen er anders tegenaan kijkt. Bedankt! :)
Shisha on the streets
Hey! Tof dat je deze foto bekijkt. Deze foto is gemaakt in Caïro, hier deden wij een tour. Lekker touristich zou je zeggen. Maar een vriend en ik houden daar niet zo van. Tijdens het bezoeken van een winkeltje wouden we graag een straat in met locals, geen aanrader volgens onze locale reisleider, niet zo veilig. Maar toch gingen wij het doen, de spanning en sensatie is iets waar wij van houden. Je merkte al snel dat iedereen iets van je wou en ze keken allemaal naar je. Net zoals deze 2 gasten op de straat die Shisha zaten te roken. Want ja, alles gebeurt in Caïro op de straat dus dit ook. Één man vond het geweldig dat we de foto maakte en de ander wou liever dat we weg gingen. Snel de foto gemaakt, niet perfect, maar dit is precies hoe je Caïro kunt omschrijven, voor mij telt dat veel meer mee in een goede foto. Ik ben net nieuw op deze site en hoor ook graag jullie kijk erop. Ben benieuwd! Bedankt :)
Local op kameel in...
Hey! Tof dat je deze foto bekijkt. Zelf ben ik erg trots op deze foto, een van de redenen waarom ik hem hier deel. Deze foto is gemaakt met mijn oude Pentax die nog steeds goed in werking is. Ik schiet dus nog met rolletjes. De perfecte camera voor het mooie landschap in Egypte in mijn ogen. Vintage! Dat is het juiste woord. Tijdens een trip door de Sinaï kwamen we bij wat locals terecht, een van hun was dit kindje op een kameel. Op het moment dat wij er waren was het niet heel veilig in de Sinaï gebergte. Een dag ervoor was er een aanslag in Caïro en daardoor was onze trip naar Jeruzalem ook al gecanceld. Dan maar de Sinaï in, hoewel daar ook veel 'strijders' zitten. De locals waren dus wel erg op hun hoede. Maar dit kindje merkte daar helemaal niks van, hij vond het geweldig dat we de foto maakte. Qua compositie vind ik deze bijna perfect, Sinaï gebergte op en achtergrond, kind op kameel in de goede hoek. En de kleuren vind ik zeker passend, note: deze foto is niet bewerkt. Compleet RAW! Ik hou van puur en wil dat dus graag zo laten. Laat me weten wat jullie mening over deze foto is! Vind het interresant om andermans kijk erop te weten. Zo kan ik blijven leren. Bedankt!
Tip - Palccoyo Rainbo
We kozen voor de 'alternatieve' Rainbow Mountain met Rainbow Mountain Expeditions, een klein lokaal reisbureau in Cusco. De route naar de Rainbow Mountain, dwars door de Andes, is werkelijk adembenemend. Lama's, Alpaca's, Vicuñas in grote getalen. Na elke bocht hadden we weer een nieuw prachtig uitzicht met idyllische riviertjes, rotsformaties en kuddes dieren. De Palccoyo Rainbow Mountain wordt beheerd door de lokale community en het geld is voor hen zelf. Waar je bij de 'klassieke' Rainbow Mountain zo'n 3-4 uur aan het hiken bent op zo'n 5000 m. hoogte is deze variant makkelijker. Dit hoeft niet perse de reden te zijn om voor de alternatieve te kiezen, maar de reis er naar toe is dat zeker wel! Erg bijzonder! En waar de 'klassieke' variant zo'n 1000 bezoekers per dag trekt, waren er hier niet meer dan 30 bezoekers. De lokale bevolking woont op een duizelingwekkende hoogte van zo'n 4500 m. Op deze hoogte groei nauwelijks iets. Ze leven dan ook van aardappelen en gedroogd Lama vlees. Op de terugweg kwamen we dit prachtige meisje tegen. Ze was ontzettend verlegen maar toch ook erg nieuwsgierig. Fruit groei hier niet, dus ze pakte het gretig aan en nam gelijk een hap. Je passeert ook het dorpje Palccoyo. Eens per week is er een weekmarkt. Vraag de chauffeur zeker om hier te stoppen. Voor 2 sol kochten we een pak koekjes om uit te delen. De kinderen stonden in rij en genoten met volle teugen. Je bent hier als toerist nog vrij zeldzaam. Sommigen kinderen begonnen spontaan te huilen bij het zien van deze vreemde reizigers. Ik kan eigenlijk maar een ding zeggen, go there! (Of liever niet, het mag best zo blijven ;-))
Een visser bij de...w
Deze visser durfde het aan om met deze woeste zee toch te gaan vissen hier net buiten Castelsardo. Even later zag ik hem wegrennen voor de aanstormende golven die over de rotspartijen sloegen. Dit was een van onze eerste dagen dat we daar aankwamen en duidelijk geen snorkelweer, maar gelukkig zou dit in de loop van de week veranderen naar windkracht 1 en 2. Toch moet je hier bij de kust erg uitkijken voor de ondiepe rotsen vlak onder het wateroppervlakte want hier kun je er je lelijk aan bezeren want ze zitten vol met hele kleine schelpjes en ze zijn erg glad.
Monnik in Mandalay
Voor sommigen bekend maar door wegvallen plaats ik hem nogmaals. Deze monnik kwam ik tegen onderweg naar de top van Mandalay Hill. Deze pukkel beklim je door de tig traptreden blootsvoets te beklimmen. Niet heel erg behalve dat er veel poep (van vogels en dergelijke) ligt en als de zon vrij spel heeft, worden de voetzolen tot een dusdanige temperatuur opgewarmd dat je vanzelf een paar treedjes harder loopt en soms wat overslaat. Dit om de zwarte schaduwvlek al hinkend en kreten uitslaand te bereiken. Dan weer even bijkomen en de volgende korte etappe afleggen. gelukkig is er ook een groot deel overdekt en drinken kun je onderweg kopen bij de kleine stalletjes. Niet goedkoop maar het wel waard. En boven heb je een prachtig tempel maar vooral het uitzicht is de grootste beloning. En de monnik, die kwam ik boven nog even tegen.
Bai en Yi People...on
In het voorjaar van 2017 reisden we per trein van Amersfoort naar Beijing en van daar uit verder China in. We deden ook het kleine plaatsje Shaxi aan dat tussen de wat bekendere plaatsen Dali en Lijiang ligt. We hadden geluk. Op de dag van aankomst vond de wekelijkse markt plaats. Boeren uit de wijde omtrek stalden hun waar uit en wij hadden de gelegenheid om met de lokale bevolking de Bai en de Yi, een praatje te maken. De man op de foto zat heerlijk te chillen terwijl zijn vrouw de koopwaar aanprees. Shaxi, anders dan Dali en Lijiang (in deze laatste plaats komen 10.000-en bezoekers per dag!) is een rustig stadje met een lange handelstraditie, die in de 7e eeuw begon met de handel in thee en met de paardenmarkt. Het ligt op de Ancient Tea Horse Road van Yunnan naar Birma en Tibet.
Kamelenrace bij de...
Mijn zoon mocht dit jaar voor de eerste keer met mij mee als assistent voor een fotoshoot naar Jordanië. Ik zou daar panoramafoto’s gaan maken bij Petra en in de woestijn van Wadi Rum. Ons contact liep via ‘Film Production in Jordan’ die ons begeleidde. Net toen wij uit de woestijn terugkeerden zagen we dat er grote tenten en een podium werden opgebouwd. Een drietal passerende bedoeïenen vertelden ons dat in verband met de verjaardag van koning Abdullah (30 januari) de volgende ochtend een kamelenrace gehouden werd. Diverse bedoeïenenstammen vanuit de verre omtrek zouden daar aan mee doen. De race zou om 11.00 uur starten. Voor ons reden genoeg om de volgende ochtend terug te keren om dit spektakel mee te kunnen maken. Er deden naar schatting zo’n 25 kamelen aan de race mee die over een afstand van 5,8 km ging. De start was op een random plek in de woestijn en eindigde bij het opgebouwde tentenkamp. Bij de start hadden zich inmiddels naar schatting zo’n 70 terreinwagens verzameld, voornamelijk kingcaps afgeladen met opgetogen supporters en familieleden. Wij hadden zelf een Mitsubishi Pajero en onze gids/chauffeur had er erg veel zin in.. Na het startschot vertrokken niet alleen de kamelen, maar ook alle jeeps die lukraak meereden als een soort van rijdende tribunes! Schuddend en schreeuwend denderden de auto’s met de passagiers over het ruige terrein. Grote stofwolken vormden de contouren van deze bizarre groep. De aanblik deed me denken aan een scéne uit ‘Mad Max’ De kamelen galoppeerden in volle vaart over het parcours. De jockeys bereden de kamelen zonder zadel waardoor ze ongecontroleerd op de ruggen van de kamelen stuiterden, aangemoedigd door de rijdende menigte. Met een stok of zweep sloegen ze wild links en rechts op het achterwerk van hun kameel. Het was een wonder dat er niemand vanaf viel want dat zou catastrofale gevolgen hebben gehad met al die jeeps erom heen! Na het passeren van de groep sprongen we weer in de auto om vervolgens de hele meute weer in te halen zodat we opnieuw stelling konden nemen om weer foto’s te kunnen maken. Dit hebben we in totaal 3 x kunnen doen tot aan de finish. Schuimbekkend en uitgeput kwamen de eerste kamelen over de finish. De jockeys werden binnengehaald als ware helden door een uitsluitend mannelijke menigte. Er werden zelfs enkele pistoolschoten in de lucht afgevuurd! Maar niemand keek daar van op. Na de officiële toespraken van lokale hoogwaardigheidsbekleders volgden de prijsuitreikingen. De mannen droegen voornamelijk witte gewaden met op hun hoofd een tulband. (Keffiyeh) Het zag er prachtig uit. Na een uurtje werden de eerste kamelen al weer achter in de kofferbak gepropt om weer terug te keren naar hun kampement. Toen ook wij weer in onze auto stapten zagen we pas wat een puinhoop we tijdens de rit in onze auto hadden gemaakt. Door alle kuilen en bulten lagen koffers en proviand dusdanig door elkaar alsof de complete inhoud van de jeep door een blender was gegaan. Een onvergetelijke ervaring die illustreert hoe puur het leven in de woestijn is. En mijn zoon? Die heeft in een week meer meegemaakt dan thuis in een heel jaar;) Tip: plan je reis rondom een nationale feestdag zodat je ook getuige kan zijn van lokale festiviteiten vol cultuur en traditie.
Weven op Majuli.
Majuli is het grootste bewoonde riviereiland ter wereld. De Brahmaputra aan de zuidkant en een tweetal vertakkende stromen in het noorden vormen de grenzen van dit bijzondere gebied in het Noordoosten van India. Majuli is het centrum van het Neo-Vaishnavinisme, een hindoeïstische stroming die propageert dat mannen zich voor korte of langere tijd wijden aan het eenvoudige leven in een klooster. Deze Satra's zijn zeer de moeite waard om te bezoeken. Een aantal leggen zich toe op dans en toneel alsook het vervaardigen van kunstartikelen die hierbij gebruikt worden zoals maskers en kostuums. Onderweg van de ene satra naar de andere zagen wij deze vrouw bezig met een traditioneel weefwerk. Lange sjaals worden gemaakt door strengen van de juiste kleur op te spannen tussen twee paaltjes die een meter of tien uit elkaar staan. Gecontreerd is deze dame hier bezig om de juiste draden bij elkaar te zoeken voor de volgende haal. Prachtig om haar bezig te zien. Majuli is bereikbaar over de weg op de noordoever van de Brahmaputra via North Lakhmipur. Maar veel leuker is de reis via het zuiden: vanaf de kant van Jorhat steken meerdere keren per dag ferries de machtige Brahmaputra over. Op de eenvoudige houten schepen staan maximaal 3 auto's op centimers afstand naast elkaar. Vrouwen zitten onder in de kajuit terwijl op het dak de mannen en stoere jongens de opgestelde motoren en brommers in de gaten houden. Het vertrekpunt op de zuidoever bevindt zich vlakbij Molai Forest, zie hiervoor mijn foto van Jadav Payeng elders op deze site. Op Majuli bevinden zich een aantal eenvoudige accommodaties. Het door de deelstaat gerunde tourist resort is redelijk goed en ligt vrij centraal ten opzichte van de belangrijkste satra's.
Face full of stories
In Albanië reden we vanuit Sarandë met een jeep naar de Llogara pass op 1043m hoogte. Een prachtige kustweg, die je kronkelend steeds verder naar boven voert. Ik was sowieso onder de indruk van de prachtige natuur en zee in Albanië. Waar ik nog meer door geraakt werd, waren de lieve mensen. Deze mevrouw kwamen we tegen in een dorpje waar we onderweg stopten om wat te drinken. Haar gezicht is getekend door haar geschiedenis en vertelt een hoop verhalen. Zij en haar man zaten voor hun huis en reageerden enthousiast toen ik gebaarde of ik een foto van hen mocht maken. Ze wilden vervolgens de foto's uitgebreid bekijken op het schermpje van mijn camera en we moesten er samen om lachen. Altijd mooi hoe je zonder een woord Engels te spreken toch met elkaar kunt communiceren.
Zandduinen van Erg...
De duinen van Erg Chebbi, vlak bij Merzouga zijn wat mij betreft één van de mooiste bezienswaardigheden in Marokko. Deze gigantische heuvels van zacht zand, vormen de grens met Algerije. De mystieke Sahara verandert voor je ogen van kleur als de zon in de ochtend doorbreekt. Zelfs onze lokale gids lijkt onder de indruk.