Ambassadeur Corriedewinter
Spelen voor Hermano..
De heilige Broeder Hermano Pedro (1626-1667) werd geboren in Spanje. Hij kwam al snel in Antigua terecht, waar hij als monnik begon te werken. Hij hield zich bezig met de armenzorg, bouwde scholen, ziekenhuizen en opvanghuizen voor ontheemden. Hij stierf jong, maar na zijn dood bleven gelovigen hem raadplegen en om gunsten vragen. In de San Fransico kerk in Antigua wordt de as van Hermano Pedro in een prachtige urn bewaard. Op zondag is het heel druk, want de urn is dan van dichtbij te zien. Men doet dan een wens of een verzoek aan de Heilige. Als de wens in vervulling is gegaan, bieden veel gelovigen een plaquette aan, die aan de muren naast de urn wordt bevestigd. Dit jongetje speelt vol overgave in het orkestje dat voor de kerk staat opgesteld. Hij vindt het een hele eer om voor Hermano Pedro te mogen spelen.
Toch wel spannend 2
Deze makaakmoeder zit bij het Panorama Baru I uitzichtpunt in Bukittinggi op Sumatra, 108 km van Padang. De apen leven hier al vele generaties op de hellingen van de Bukit Tinggi, een heuvel waarvan je een prachtig uitzicht op het Karbouwengat, ofwel de Ngarai Canyon hebt. Je kunt in de kloof mooie wandelingen maken. In twee à drie uur loop je naar het einde van de kloof, waar je weer omhoog kunt bij Panorama Baru II, ongeveer tien minuten rijden vanaf de stad. Het kleintje vindt nu alles nog spannend, maar voor je het weet is hij ook zo'n brutale aap geworden die probeert iets uit je tas te halen.
Toch nog spannend
Een gewone markt, een gewoon gezinnetje. Vader sjouwt met groentekarren, moeder snijdt de groente voor, maakt kant en klare zakjes voor de maaltijd. Het lijkt het meest op een pakket voor hutspot: wortelen, ui en wat aardappelen met iets groens. Het ziet er allemaal keurig uit. Dochtertje speelt tussen de kramen en "helpt" op haar manier mee. Ze geeft de zakjes aan mama. Nu is er tijd voor een staatsieportret, dat later opgestuurd zal worden. O, wat is dat spannend!
De gebeden generatie
Bhutan is het enige Boeddhistisch Koninkrijk ter wereld met een wel heel bijzondere filosofie. De vader van de huidige koning bedacht het "Bruto nationaal geluk" als alternatief op het "Bruto nationaal product": hierbij staat het geluk van de mensen voorop. Het geluk bereik je niet alleen door materiële zaken, maar bovenal door te leven in vrede en harmonie met de omgeving. Het is vooral de oudere generatie die werkt aan het Nationaal Geluk door "1000 dagen, 1000 gebeden" te reciteren en de gebedsmolens draaiende te houden.
De overbuurvrouw
Een klein vervolg op mijn foto "Buurvrouw en buurvrouw". De overbuurvrouw woont ook in een huis dat betere tijden heeft gekend. Haar reactie: "Ze kunnen me wat, die overbuurvrouwen. Ik hou tenminste mijn haar netjes. Zij draagt altijd een hoofddoek, zogenaamd voor het stof van de schoonmaak, zegt ze. En die andere, die zo nodig dezelfde bril als ik moest hebben zet niet eens rollers. Ze hoeven voorlopig mijn bezem niet te komen lenen!"
Buurvrouw en buurvrou
"En ik zei nog tegen haar van de overkant, ben jij al aan de schoonmaak? En toen zei zij dat het nog schoon genoeg was. Nou vraag ik je, bij haar is het altijd een zootje. Wat vind jij er nou van?" Vul zelf maar in wat deze dames in Santiago de Cuba zeggen. Ze wonen in voormalige herenhuizen, die nodig opgeknapt moeten worden. De verf is afgebladderd, de marmeren balustrade is dof uitgeslagen. En dan de overbuurvrouw die niets doet, Schande!
Lekker gegeten
Deze bruine pelikaan (Pelecanus occidentalis) heeft net uitgebreid van het visafval dat bij de vismarkt is gestort, gegeten. Het is de kleinste pelikaansoort, 1-1,5 m lang en de enige pelikaan die zijn prooi met een stootduik vangt. Ze laten zich van een meter of tien naar beneden storten, met naar achteren gevouwen vleugels en in een S gebogen nek. Soms raken ze het water met een snelheid van 95 km per uur! Aan de voorkant van hun lichaam hebben ze luchtkussens om de klap op te kunnen vangen. Hier hadden de vogels dus een makkelijk maaltje. Zo makkelijk, dat sommigen moeite hadden met opstijgen.
Even pauze
Venetië is een stad die bestaat uit 177 waterwegen en 120 eilanden. Om al de eilandjes met elkaar te verbinden, zijn er in Venetië 400 bruggen over de kanalen. De kanalen vervullen de functie van straat, iedereen verplaatst zich per boot. Vroeger gebeurde dat met gondels, maar die worden voornamelijk door de toeristen gebruikt. De meeste Venetianen gebruiken bootjes met motoraandrijving. Hier zie je een gondelier die wacht op op klanten die van het San Marcoplein afkomen. Hij brengt ze dan naar de aanlegplaats van de gondels, in een nauw straatje. Aan de overkant is een overheidsgebouw. Hier mogen gondels niet 'parkeren'.
Buddy Bears
Op een reissite als deze past zeker een foto van de Buddy beren (zie ook mijn profielfoto). De United Buddy Bears zijn een internationaal totaalkunstwerk, gemaakt door kunstenaars uit 140 landen. Ze reizen sinds 2002 de wereld rond om tolerantie en begrip tussen volken, culturen en religies te bevorderen. Elk van de United Buddy Bears vertegenwoordigt een door de Verenigde Naties erkend land en is door een kunstenaar individueel voor zijn vaderland ontworpen. Om deze reden staan alle beren "hand-in-hand" naast elkaar. Zij staan vaak in een grote cirkel, The Art of Tolerance genoemd. De volgorde van de beren in de cirkel verandert van stad tot stad; zij wordt bepaald doordat de Buddy Bears naast elkaar worden opgesteld volgens de alfabetische volgorde in de taal van het land. Hier zie je een deel van de cirkel beginnend, opgesteld in het park voor de Karlskirche in Wenen (2006). Je ziet o.a. een Finse beer, en beer uit El Salvador (met het portret), een Chinese (gele) beer met draak en een blauwe beer uit de Dominicaanse Republiek. De beren staan momenteel in Berlijn (zie mijn tip voor meer details)
Beren in Berlijn
De[i] United Buddy Bears[/i] zijn een internationaal totaalkunstwerk, gemaakt door kunstenaars uit 140 landen. Ze reizen als tentoonstelling sinds 2002 de wereld rond om tolerantie en begrip tussen volken, culturen en religies te bevorderen. Elk van de United Buddy Bears vertegenwoordigt een door de Verenigde Naties erkend land en is door een kunstenaar individueel voor zijn vaderland ontworpen. De Beren worden geveild en de opbrengst tot nu toe € 1.768.000 (2011) komt ten goede aan Unicef en lokale organisaties voor kinderen. Voor een overzicht: [url="http://www.buddy-baer.com/united-buddy-bears/united-buddy-bears-show/united-buddy-bears-show.html" target="_blank"]http://www.buddy-baer.com/united-buddy-bears/united-buddy-bears-show/united-buddy-bears-show.html[/url] De beren zijn nu, vanwege 125 jaar Kurfürstendamm, te zien vanaf de hoek Knesebeckstraße, vlak bij de U-bahn, tot en met 3 oktober 2011. Kijk ook in de [i]etalages[/i], want niet alle beren staan buiten. Op de hoek van de Schlüterstraße staat een gigantische fotolijst. Er staat een grote beer met een bank ernaast, zodat je een leuke toeristenfoto kunt maken. [i]Beren gemist? De tour gaat verder, maar er is nog niet bekend waarheen.[/i] De site geeft regelmatig een update via de nieuwsbrief. [url="http://www.buddy-baer.com" target="_blank"]http://www.buddy-baer.com[/url]
Gewijd aan St Jacobus
Maximón is de plaatselijke heilige van Santiago de Atitlan. Hij is waarschijnlijk meegenomen door de Maya Tzutuhil uit Mexico. Hij is mogelijk de reïncarnatie van een Mayagod: Mam. De pop was van hout, gekleed in traditionele kleding. Er werd voedsel aan hem geofferd.Tegenwoordig offert men sigaretten en geld. De religieuze broederschap, waarvan je hier een vertegenwoordiger ziet, combineert moderne en oude riten. Zo worden in de kerk van Santiago de Atitlan, behalve St Jacobus ook Maximon en andere heiligen vereerd. Deze broeder begeleidt de heiligen die in processie door jonge en oud uit de kerk worden gedragen. Al generaties lang.
De ochtendkrant
León was kort de hoofdstad van Nicaragua. Hierdoor zijn er verhoudingsgewijs erg veel kerken en kathedralen en er is dus veel te zien. Léon is, in tegenstelling tot Granada, nog niet toeristisch, maar er zijn wel veel cafés en eettentjes. Als je Spaans wilt leren, is Léon een heerlijke stad om te verblijven. Bovendien ligt León ligt maar 20 kilometer van het strand. Met een bus ben je er in een half uur. Deze meisjes zijn al vroeg op pad geweest om de krant te halen. Ze dragen de traditionele kleding van Nicaragua: een geborduurde blouse, een wikkelrok en een omslagdoekje tegen de kou. Een extra vind ik de schaduwen op de muur.
Klusvrouw
In de omgeving van Hoi An is het heerlijk fietsen. We zijn met de pont overgevaren naar een eilandje, waar een grote bedrijvigheid heerst. We bezoeken een scheepswerf, rijstvelden en een steenfabriek. De gebakken stenen worden gewoon met de hand opgestapeld. Deze harde werkster staat uit te hijgen. Het sjouwen is zwaar en het is heet. De handschoenen en een mondkapje, dat ze afgedaan heeft voor de foto, zijn noodzakelijk, maar het lijkt me behoorlijk warm. Gelukkig is er wel regelmatig pauze en er is genoeg te drinken.
Bikes of burden
Het is 7 uur in de morgen aan de grens met China. Voor de grenspost staan veel van deze bikes of burden met hun bestuurder te wachten tot om stipt 8 uur de grens opengaat. De handelaren rennen, voor zover dat gaat, met hun paspoort in de hand de brug over de grensrivier over om als eerste aan de overkant te zijn om de goedkoopste handelswaar te bemachtigen en om de eigen handel voor een goede prijs te verkopen. Deze mensen hebben het zwaar, fietsen is er niet bij met deze vracht. Twee dames (benen van de een nog net zichtbaar) helpen mee om de fiets naar boven te duwen. Goede handel gewenst!
De scholen zijn weer.
Het is in Nederland bijna zover. In veel dorpen en steden hangen spandoeken met de tekst: 'De scholen zijn weer begonnen!' In Bhutan kwamen we deze kinderen die uit school komen langs de hoofdweg tegen. Ze moeten vaak een paar uur lopen van en naar school. Geen begeleiding, geen spandoek, kleintjes worden begeleid door de groten. Deze stoere jongens spreken perfect Engels, dus de communicatie verloopt vlot. De rechter jongen probeert op een woord te komen om te vertellen waar hij woont. De jongens dragen hun officiële kleding, een soort badjas (gho) met witte manchetten, die verplicht is voor iedereen op het werk of op school. Onder de jas een korte of lange broek, kniekousen en nette zwarte schoenen. Na schooltijd mag de gho uit. De jongens dragen warme kleding, want het kan behoorlijk koud zijn in de bergen.
Weer aan het werk
Rond het Lago de Atitlan vind je veel kleine dorpen, waar geen toerist komt, omdat er geen beroemde kerk is, of er is geen feest aan de gang. De vrouwen werken ook niet in de toeristenindustrie, maar in de fabriek of op het land. Hier zie je zo'n fabriekje en deze dame gaat met haar baby op de rug, aan de slag. Haar baas (met hoed) heeft ons net verteld dat we geen foto's op het terrein mogen maken. Ik heb dus geen idee wat er geproduceerd wordt. Het heeft net flink geregend, maar mevrouw gaat gewoon op haar slippertjes naar het werk en de baby gaat mee. Hoezo, Arbowet?
Een toekomst voor zic
Tamil Nadu, een deelstaat in het Zuidoosten van India bekend om de vele hindoetempels die bijzonder rijk versierd zijn, zoals in de stad Madurai. In de hoofdstad Madras (Chennai) kwamen we 10 jaar geleden dit jongetje met zijn vriendjes tegen. Hij heeft zwarte vegen op zijn gezicht en er zit een touwtje om zijn hals. Dit alles ter bescherming tegen kwade geesten, die alleen mooie kinderen meenemen. Wat zou er van hem geworden zijn? Het is een mooi jongetje, dus misschien werkt hij nu wel in de filmstudio's in Kollywood, genoemd naar de plaats Kodambakkam bij Madras waar veel filmstudio's staan. Er worden niet alleen Tamilfilms uitgebracht, maar ook films in de andere drie talen van Zuid-India.
Nederlandse Antillen • Curacao
Nederlandse Antillen • Curacao
Het is mijn schaal!
Het suikerdiefje (Barika Hel) is de populairste vogel van de Antillen. De Papiamentse naam betekent geelbuikje. Het vogeltje dankt zijn naam aan het feit dat hij bijzonder graag suikerpotten op ontbijt en koffietafels leeghaalt. Hij zit hier in een schoteltje waar nog wat suiker op ligt. Er is net een tropische stortbui geweest, dus het suikerdiefje is kletsnat. Onder natuurlijke omstandigheden haalt hij nectar uit bloemen. als de nectar erg diep zit, plukt hij een gaatje onderin de bloem. Op de achtergrond zie je een troepiaal, die ook wel iets lust. Hij komt heel dreigend over...
Veilig tussenin
Gisteren plaatste ik een foto van een oude dame, die haar leven lang hard gewerkt heeft. Dit kleintje staat nog aan het begin. Ze is in haar mooiste kleding (minder uitbundig geborduurd, want ze groeien er toch uit) met mama en grote zus op weg naar het feest van de heilige van Atitlan en vindt al die drukte best eng. Gelukkig staat ze veilig tussenin en straks krijgt ze een cadeautje en een ijsje.
Hard gewerkt
We gaan naar de marktdag in Chichicastenango aan het Lago de Atitlan. Wat een kleuren! Er komen meer dan 20000 indianen in klederdracht naar de markt. In de kerk zien we rituelen met kaarsen, wierook en het sprenkelen van rozenwater (of is het rum?) Deze dame baant zich een weg door de drukte. Ze heeft een kraam vlakbij de kerktrappen. Ze verkoopt schitterende geborduurde kleding. Aan haar eigen blouse, met speciale motieven, die voor iedereen anders zijn, heeft ze minstens drie maanden gewerkt. Nu ziet ze niet meer zo goed, maar het werk gaat door..
In een blauw geruite.
Een touwslager verwerkt garens (meestal van hennep) tot touw. De touwslager deed zijn werk in de open lucht, overdekt of in een tentachtig geheel, op een lijnbaan: een soms wel 300 meter lange, strook grond waarboven de aangeleverde garens werden uitgeschoren (uitgelopen). Aan een van de uiteindes van de lijnbaan werden de garens in groepjes aan de haken van een wiel (slinger) bevestigd. Het wiel werd vervolgens, meestal door kinderen, zoals van Michiel de Ruyter bekend is, rondgedraaid zodat door het ronddraaien van de haken uit ieder groepje garens een streng ontstond. Het was zwaar werk. Zie G.B. Lalleman in De Economist van 1855: het zijn kinderen, ‘die in den bloeitijd des levens, in den zomer van 5 uur ’s morgens tot 8 uur ’s avonds, en in den winter van 6 tot 7 uur, meestal in zittende houding, dat eentoonig en geestverdovend werk moeten verrigten’. Touw werd volop gebruikt voor de tuigage van zeilschepen. Touwslagerijen zag je dan ook vooral in havensteden, zoals Rotterdam en Brielle (Lijnbaan) en Amsterdam (Lijnbaansgracht) Tijdens de 1 aprilfeesten in Brielle komt er nog steeds een touwslager langs. De kinderen kunnen dan hun eigen springtouw in elkaar draaien.
Naschoolse opvang?
In Nederland zijn de scholen nog niet allemaal weer begonnen, maar in oktober is dit zeker het geval. In Benin hanteert men het Franse schoolsysteem: de scholen beginnen op zijn vroegst weer in oktober. Deze vader, of broer heeft de kinderen van school gehaald. Het loopt al tegen de avond, de schaduwen worden langer. De leerlingen gaan vaak in ploegen naar school, vanwege tekort aan leerkrachten. Dit is duidelijk de middagploeg.
Feest voor Mamiwata
We zijn op bezoek in een voodootempel die gewijd is aan Mamiwata, de god van de zee. De volgelingen dragen over het algemeen witte kleding. We hebben zojuist uitleg van de priester gekregen dat een aantal volgelingen in trance zal raken door de geest van Mamiwata. De geest wordt opgeroepen met zang, drums en ratels. Deze dame zit met een aantal anderen onder een afdak te wachten. De vrouw links is al bijna zover: zij danst al in de open ruimte. De tatoeages (soms met een mes ingekerfd) op voorhoofd en wangen laten zien tot welke stam zij behoren.
Groenwangamazone
Wij maakten een tocht door mangrovebossen aan de kust van Nicaragua. Daar zag ik deze groene papegaai zitten. Hij heet groenwangamazone, maar ik vind de Engelse naam beter passen:Red-crowned Amazon. De papegaai is ongeveer 32 cm groot. Behalve de groene wangen, valt vooral het rode voorhoofd op. Achter en boven het oog zijn nog net een paar blauwe veertjes te zien. In de buitenste vleugelpennen zit wat rood, de vogel is verder geheel groen. Ze leven ze in groepen in en rond bossen, maar altijd in de buurt van water. Het zijn echte boombewoners, ze klauteren door de boomtoppen op zoek naar voedsel. Groenwangen eten fruit, zaden en noten, maar ook bloemen en knoppen. Stuifmeel lusten ze graag en regelmatig pakken ze ook insecten of hun larven. De veren van de groenwang zijn bedekt met een laagje heel fijn poeder. Dit fijne poeder beschermt het verenpak tegen vocht, het wordt gevormd door de almaar doorgroeiende donsveertjes onder de gewone veren.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
