Ambassadeur Corriedewinter
Gewoon kijken wat er.
Al eerder liet ik jullie een opname van Mindelo zien, de relaxte kunststad van Sao Vicente. Vanuit de haven vaar je over naar de andere eilanden van Kaapverdië, er is ook een handelshaven. Voor stranden moet je op Sal zijn, maar daar is de omgeving op zijn zachtst gezegd saai te noemen. De meeste mensen gaan naar op Sal naar een resort, waar ze alle vertier hebben van een zonvakantie. Ik heb graag wat meer activiteiten op reis. Ik ga graag ergens zitten om maar gewoon te kijken wat er gebeurt. ER zitten een paar mannen op een bankje te kletsen, de supermarkt is open, de man ervoor heeft al groente gekocht. Hij mag niet voor de supermarkt parkeren, dus hij heeft zijn brommer wat verderop gezet. Dit is de weg langs een strandje. Achter mij zitten mannen en vrouwen in de schaduw te kaarten. Er klinkt muziek uit een oude radio, het is gezellig.
Een broodje halen
De eilanden van Kaapverdië zijn heel verschillend. We zijn hier op Sao Vicente in de hoofdstad Mindelo. Dit is een echte kunststad. Je ziet veel streetart en hoort muziek, zoals de Morna, Kaapverdische liederen met emotionele teksten over heimwee naar een plaats of geliefde of teleurstellende liefdesverhalen. Deze mensen hebben wel iets anders te doen, zij zijn op weg naar de bakker, vlakbij de kerk. Na de middagmis wordt hier iedere dag brood uitgedeeld aan mensen die het moeilijk hebben. Toch wordt er niet gebedeld, iedereen probeert wat geld te verdienen met een handeltje. Ik koop dan maar weer een pakje zakdoekjes, altijd handig. Er is weinig geld om huizen op te knappen, de zeelucht speelt ook niet mee, er is veel onderhoud nodig.
Bij de kapper is het.
Mijn eerste foto in 2022 komt uit Kaapverdië, het land waar onze laatste verre reis naartoe ging. We hebben het heerlijk gehad daar. Wij lopen wat rond In het historische stadscentrum van Mindelo, de culturele hoofdstad van Kaapverdië op het eiland Sao Vicente. Het lijkt het wel of je terug in de tijd gaat; in elke straat staan pastelkleurige koloniale huizen, sommige behoorlijk afgebladderd, die herinneren aan de Portugese en Engelse aanwezigheid op het eiland. Op de gekleurde pleintjes zijn marktjes en langs de straat zie je winkeltjes waar je zo naar binnen kunt lopen voor een praatje. Kappers zijn er genoeg, de Kaapverdianen besteden veel aandacht aan hun haar. De kapper is niet alleen kapper, hij biedt ook een luisterend oor, je kunt een spelletje spelen , de zaken van de dag doornemen. Nederlanders worden met open armen ontvangen, vooral als je uit de buurt van Rotterdam komt, waar veel Kaapverdianen wonen. In Rotterdam is het jaarlijks zomercarnaval, in Mindelo het Carnaval Tropical, één van de drie spectaculairste tropische carnavals ter wereld naast Brazilië en Trinidad & Tobago. De voorbereidingen beginnen een jaar van te voren en vanaf januari wordt er al geoefend op straat met drums tijdens de Afrikaanse krijgeroptochten (Mandinga) Eind februari of begin maart barst het 3 daagse feest los. Het lijkt me geweldig om erbij te zijn.
Met de Vezo naar zee
Met foto 4002 sluit ik het jaar af, mijn 13e jaar bij Columbus, Ik heb weer genoten van jullie foto's en reacties en wens jullie fijne (reis)ervaringen in 2022 toe, net als deze herinnering aan ons bezoek aan de Vezo, een vissersvolk op Madagaskar: 'We zijn RN 7 afgereden tot aan de westkust. Daarna volgen we de kustweg van Tulear naar Ifaty, voorheen een zandweg, nu geasfalteerd. Het is de RN 9, waar vooral China van profiteert om gemakkelijker katoen naar de havens vervoeren. Wij logeren ver van de hoofdweg in Mangily. Naast ons eco-hotel ligt een vissersdorp. Hier wonen de Vezo. Ze leven hoofdzakelijk van de visvangst met een net en met speervissen. Het is avond, de laatste piroque is gearriveerd. Er wordt schoongemaakt, de vangst is al naar het dorp gebracht, morgen weer een dag. De jongens zijn blij, want wij hebben een afspraak gemaakt om met hun vader mee te gaan. Voor een klein bedrag vaart hij langs de kust naar een ander strand waar hij een maaltijd met vers gevangen vis klaarmaakt. De oudere jongen achter de boot rechts mag mee om de piroque in balans te houden, hij gaat op een van de drijvers zitten. We stoppen onderweg om te snorkelen, je ziet de mooiste vissen in het ondiepe water. Neem wel zelf een snorkel mee, de visser gebruikt de snorkel ook voor het speervissen. Sommige vissers spreken een beetje Frans. Engels is lastig, maar met handen en voeten kom je een heel eind.
Het is alweer groen o
We bezoeken tijdens onze reis vier verschillende eilanden van Cabo Verde. De verschillen tussen het ruige groene Santa Antao, het strand van Boa Vista en bijvoorbeeld het vulkanische Fogo zijn enorm. Op Fogo ligt het vol kraters van diverse uitbarstingen. Een wandeling naar de nieuwste krater, de Pico Novo, die in 2014 ontstond, is goed te doen. Wij waren onderweg erg onder de indruk van de verwoestingen die de laatste uitbarstingen hebben aangericht, twee dorpen overspoeld door lava, waar je nog daken van huizen bovenuit ziet steken. Gelukkig konden de bewoners op tijd naar het naastgelegen eiland vluchten. Hier zie je tot hoever de lava is gestroomd. De nederzetting in de verte is net niet bereikt. Er is een voordeel aan vulkanisme: de grond is erg vruchtbaar. Er is zelfs wijnbouw op het eiland. De smaak is te doen als je daar bent, maar ik zou het niet meenemen voor thuis.
Kaapverdië in de...sn
Op het eerste gezicht lijkt dit wel een plek om te gaan schaatsen. Je zet je fiets tegen de hekken, bindt je schaatsen onder en rijden maar. Als je beter kijkt, zie je groene bergen op de achtergrond en loopt er iemand in zomerkleding op de vlakte. Hij loopt op een zoutpan van Pedra de Lume aan de oostkust van het eiland Sal. Hier wordt in een krater van een oude vulkaan zeewater omgezet in zout. De krater heeft een straal van maar liefs 900 meter. Het zoutmeer heeft zich natuurlijk gevormd in de krater door infiltratie van water uit de nabijgelegen oceaan. Het meer is opgedeeld in zoutpannen (bekkens), zodat de zon makkelijk het water kan laten verdampen. Uiteindelijk blijft zo het natuurproduct zout over. Door de natuurlijke omstandigheden is het water 27 keer zouter dan zeewater. Als je gaat zwemmen blijf je ook automatisch drijven en het is nog goed voor je huid ook. Naar wens krijg je een scrub-of modderbehandeling. De zoutpannen dateren van 1833 toen op Sal een oud mineraalzout werd ontdekt. De uitdaging lag er om het zout van de hoge gelegen krater te transporteren naar de boten in de haven van Pedra de Lume. Eerst werd er gebruik gemaakt van transport via dieren. In 1921 gaf uiteindelijk een kabelbaan uitkomst. Deze kabelbaan was 1.100 meter lang en had een capaciteit van 25 ton zout per uur. Oude delen van het houten frame van de kabelbaan zijn nog altijd zichtbaar. Later werd een tunnel door de muur van de oude krater gemaakt, waardoor de toegang werd vergemakkelijkt. De productie van het zout op deze schaal is niet meer actief sinds 1985. Naast de zoutpannen zijn er nog enkele oude huisjes van werkers, een zoutwinningsfabriek en opslagplaatsen te bewonderen. Momenteel is er nog wel zoutwinning maar in zeer beperkte mate. Dit is vooral bedoeld voor de vervaardiging van schoonheidsproducten en voor therapeutische doeleinden.
Het dagelijks leven,.
We logeren in de binnenstad van Yazd in een traditioneel huis met windtorens op het dak. Vanaf de dit dak heb je een prachtig uitzicht over de stad met de gekleurde koepels van de moskeeën. Je verdwaalt makkelijk in de oude binnenstad, omdat veel steegjes dood lijken te lopen. De steegjes zijn smal en soms overdekt om de warmte buiten te houden. Er is een ‘vriendschap steegje’ waar je elkaar niet kunt passeren zonder contact te maken. Wij komen net van de bakker waar deze meisjes ook naartoe gaan. Ik kijk even om en zie dit beeld. Het dagelijks leven vastgelegd, zo gewoon, zo mooi.
Het is stil op Zuid
We lopen langs de Rijnhaven naar het schiereiland dat de ‘Kop van Zuid’ wordt genoemd. Het staat bekend om zijn bijzondere architectuur. Het gebouw ‘De Rotterdam’ van Rem Koolhaas rijst op achter het Luxor Theater dat met zijn felrode kleur nu het meest opvalt. De groene ‘directiekeet’ is ook al ontworpen om op te vallen. In het grasveld staan wat eenzame bankjes waar in betere tijden de studenten van De Hogeschool Rotterdam achter mij, of het personeel van het Gerechtsgebouw (rechts, niet op de foto) een bammetje komen eten. Ze hadden dan uitzicht op het Dobberende Bos in de Rijnhaven, waarvan je nog net een boom ziet. Ik schrijf ‘hadden’ want de Hollandse iepen op oude boeien uit de Noordzee worden met boei en al verhuisd naar Almere. In 2022 is daar de Floriade, een wereldtuinbouwtentoonstelling die eens in de tien jaar in Nederland is. De drijvende bomen komen bij de ingang van de Floriade in het water te liggen. En nu is het stil op 12 juni 2021 De studenten zitten thuis, in het gerechtsgebouw wordt gezoomd en in het theater gaan veel voorstellingen niet door. Het viersterrenhotel in ‘De Rotterdam’ heeft heel wat kamers vrij. En toch genieten wij, want het Fotomuseum is voor het eerst gedeeltelijk weer open. Na een uitgebreide controle mogen wij met tijdslot, mondkapje en looproute De Eregalerij van de Nederlandse Fotografie gaan bekijken (nu nog te zien) Count your blessings
Vrolijke architectuur
Hier zie je een paviljoen op het Binnenwegplein in Rotterdam dat sinds 1980 een vaste poppenkast huisvest. Wim Noordegraaf speelt daar samen met Koos Wieman en John de Winter op alle woensdagen, zaterdagen en zondagen. Het speelseizoen is van half mei tot half september. De voorstellingen beginnen om half twee, half drie en half vier. De poppenkast ontvangt al 40 jaar een subsidie van de Gemeente Rotterdam, zodat de voorstellingen gratis zijn. Toch hangt er een kistje aan de poppenkast, dat de Dankjewelbus wordt genoemd. Met de opbrengst kan elk jaar de huur van de poppenkast worden betaald. De grote portretten op dit paviljoen zijn van het kunstcollectief Monkidoe. De eerste serie is in 2005* gemaakt en sinds de zomer van 2021 zie je portretten van kinderen als een ode aan het Sophia Kinderziekenhuis. De kinderen zijn allemaal verbonden aan het Sophia, doordat ze hier zijn geboren, genezing hebben gevonden of nog steeds onder behandeling zijn. Je kijkt hier vanaf het City Center naar de poppenkast. De banken staan vast, de kinderen moeten zich per gezin van tevoren inschrijven op het briefje links op de poppenkast en de volwassenen moeten afstand houden. Het optreden in coronatijd was in 2020 een uitdaging; met mondkapjes was samenspel niet te doen. Nu, in 2021, lukt het weer met 2 personen. Even lachen met een grapje voor de volwassenen uit de poppenkast: pop 1: “Waar is Fons?” pop 2: “Fons is ziek!” pop 1: “O, zieke Fons” (ziekenfonds voor de jongeren onder ons) Na 40 jaar nog steeds een hit * zie mijn foto: https://www.columbusmagazine.nl/europa/nederland/rotterdam/foto/320916/gezichten-in-rotterdam
Street art en poëzie
De eilanden van Kaapverdië zijn heel verschillend. We zijn hier op Sao Vicente in de hoofdstad Mindelo. Dit is een echte kunststad. Overal hoor je de Morna, Kaapverdische liederen met emotionele teksten over heimwee naar een plaats of geliefde of teleurstellende liefdesverhalen,. Sommige teksten zijn geschreven op muren en deuren, echte poëzie als je de moeite neemt om de tekst beter te bekijken. Op deze afgebladderde deuren staat (vrije interpretatie): de poëzie van ons stel je voor zoon woorden uit je ziel poëzie geboren uit je mond Het raakt me
Lopend door de...rijs
Fianarantsoa, zo'n 14 uur rijden van de hoofdstad Antananarivo, is op heuvels gebouwd en bestaat uit een ‘boven’ en ‘beneden’ stad. We staan hier op het terras van Tsara guesthouse, een prettig hotel net boven de benedenstad. De eigenaar van het hotel is een grote sponsor voor de bovenstad en doet er alles aan om het Unesco werelderfgoed te behouden. Hij is net zo trots op zijn stad als Onja, mijn vriendje waarmee we rondtrekken door het zuiden. We gaan straks naar de bovenstad, waar hij woont. Met de auto en niet door de rijstvelden, dat is nu te ver en te steil voor ons. We lopen later wel bergaf door de rijstvelden terug naar het hotel. De rijstvelden liggen letterlijk midden in de stad. Ze symboliseren de grote waarde die de Malagassiërs hechten aan de rijst. Zonder rijst kan een Malagassiër niet leven.
Chimborazo 1998
In 1998 reisden we rond in Ecuador. Het land ligt op de evenaar, dus wij dachten dat het er dan wel warm zou zijn. We hebben het nog nooit zo koud gehad, ook op zeeniveau. Gelukkig had ik voor ons kleine fleecedekentjes meegenomen. Die hielpen, zeker toen we een gedeelte van de Chimborazo, meer dan 6 kilometer boven zeeniveau, gingen beklimmen. We deden heel lang over de klim van 4000 tot 4500 meter, je hebt er de helft minder zuurstof. Bovendien krijg je last van hoogteziekte als je te snel gaat. Dit geldt ook voor het afdalen. Dit jongetje zat ons in de refugio rustig te observeren. Hij heeft standaard een deken om. Toen we naar beneden gingen, rende hij vooruit; hij is het gewend. Ik heb de foto omgezet naar zwart-wit, dat past wel bij een portret van bijna 25 jaar oud.
Ze was zo vriendelijk
In 2004 maakten we een rondreis in Birma (Myanmar), toen er nog veel discussie was over wel of niet gaan vanwege het regime dat daar heerste (nu nog steeds). Gelukkig konden we bij lokale hotels en guesthouses terecht waar het complete personeel je bij de deur verwelkomde en weer uitzwaaide. Deze dame werkte in de keuken. Ze heeft haar gezicht ingesmeerd met thanaka om een blanke huid te behouden. Moeder poseert trots met haar dochter die achter haar staat. Het meisje ging destijds naar school, ik hoop dat ze een goede baan gevonden heeft. We maakten daar ook de tsunami mee, maar we waren hoog in de bergen, dus we voelden alleen een trilling alsof er vrachtwagens langsreden. Volgens de regering was er in Myanmar zelf niets aan de hand. Dat bleek wel anders te zijn. Foto is een scan
Adembenemend Santa...
Santo Antao is het meest groene en bergachtige eiland van Kaapverdië. Het landschap is letterlijk en figuurlijk adembenemend. Bij het dorp Alto Mira waar we na een pittige wandeling aankomen, zie je veel terrassen waar gewassen worden verbouwd. De grond is er vruchtbaar vanwege verschillende vulkaanuitbarstingen. Het is wel zwaar werk, auto's of andere vervoermiddelen kun je op de terrassen niet gebruiken, al het werk gebeurt met ezeltjes. Hier is de verzamelplaats voor de ezels, deze ezel hoeft even niets te doen.
Zwemmen en zwerven...
Kaapverdië, of Cabo Verde, heeft me erg verrast. We zijn op vier eilanden geweest, ze verschillen enorm. Vandaag maken we een rondrit op Fogo, het vulkaaneiland. Een tour langs de kust is ongeveer 80 km, gemakkelijk te doen met een minibusje. Ponta da Salina is een leuk vissershaventje in het noordwesten van Fogo. Er liggen kleurige bootjes en je kunt er veilig zwemmen in een natuurlijk bassin aan een zwart strandje. Er is hier tijdens een van de uitbarstingen lava in zee gelopen, die o.a. deze baai heeft gevormd. Hier zie je het ruige achterland, waar je heerlijk kunt wandelen. Zorg voor goede schoenen!
Zo is het leven op...
We bezoeken tijdens onze reis vier verschillende eilanden van Cabo Verde. De verschillen tussen het ruige groene Santa Antao en bijvoorbeeld het vulkanische Fogo zijn enorm. Hier zie je de vulkaan in een landschap dat vol ligt met kraters en gestolde lava van diverse uitbarstingen. Wij zijn erg onder de indruk van de verwoestingen die de laatste uitbarstingen hebben aangericht, twee dorpen overspoeld door lava, waar je nog daken van huizen bovenuit ziet steken. Gelukkig konden de bewoners op tijd naar het naastgelegen eiland vluchten. Nu zijn ze weer terug; ze hebben tussen en op de lava hun huizen weer opgebouwd. De wandeling naar de nieuwste krater, de Pico Novo, die in 2014 ontstond, is goed te doen. Je kunt laag blijven, wandelt om de vulkaan heen en komt dan weer in dit dorpje terecht. De tocht van zo'n zeven uur naar de top van de vulkaan is een uitdaging, maar voor ervaren klimmers ook geen probleem. Even praktisch: neem goede wandelschoenen, hoofdbedekking en voldoende water mee; er is bij de vulkaan niets te koop.
Ik ben er even niet
Madagaskar is het land van de bijzondere kameleons. Er komen meer dan 350 soorten voor, waarvan 90% alleen in Madagaskar. Hier zie je het vrouwtje van de panterkameleon. We zagen haar omhoog klimmen in een struik in NP Andasibe. Het mannetje van deze soort is groter en is opvallend groen en blauw gekleurd. De panterkameleon bewoont bomen en struiken, maar alleen in open landschappen en aan de randen van bossen. In gesloten bossen zijn ze niet te vinden. Het is niet zo dat kameleons van kleur veranderen om zich aan te passen aan de omgeving. De kleurverandering heeft te maken met emotie, verdediging van het territorium en indruk maken op de vrouwtjes. Net onder de huid liggen pigmentcellen, die de kameleon kan openen of sluiten. Zo opent een boze of bange panterkameleon cellen met bruin pigment waardoor hij donkerder lijkt. Als het mannelijke dier ontspant, combineert hij geel en blauw, wat een lichte kleur groen oplevert. 's Nachts worden kameleons bijna wit, ze zijn dan totaal ontspannen. Dit vrouwtje zit nu heel stil, ze is een beetje bang, dus donkerder van kleur, waarschijnlijk omdat wij naar haar kijken.
Blijf eens wat langer
Met weemoed denk ik aan mijn geliefde Madagascar, dat nog steeds geen internationale vluchten toelaat. Covidgevallen lijken er niet zoveel te zijn, maar er is ook geen testcapaciteit, dus cijfers zeggen niets. Ik heb minstens wekelijks contact met de families in Fianarantsoa, de stad 'waar het goede wordt geleerd'. De jonge mannen die allemaal in het toerisme werkten, proberen van alles om wat te verdienen. Ze zetten een winkeltje op, zijn taxichauffeur of helpen mee met het opknappen van de historische bovenstad, zoals hier. De huizen zijn gebouwd in de stijl van de Betsileo, een van de grootste bevolkingsgroepen van Madagaskar. De zeboe is voor hen heilig, de dieren worden alleen geslacht bij ceremonies, zoals huwelijken of de herbegrafenis van de voorouders, de Famadihana. De jongen op het balkon is blij met zijn opgeknapte huis. Hij wil er een B&B in beginnen.
De waard is neutraal.
Wat zijn we blij dat we op 9 oktober 2021 weer konden repeteren voor het spel: 'Om de sleutel van de stad' dat ieder jaar op 1 april wordt gespeeld. In 2020 en 2021 ging het spel vanwege corona niet door. Volgend jaar is het 450 jaar geleden dat Brielle bevrijd werd. We hopen dat groots te kunnen vieren, met misschien wel koninklijk bezoek. De repetitie was een groot succes, o.a dankzij het spel van de waard van de herberg, die iedereen bedient, Spanjaard of Geus. Hier nog even het spelverloop: Het is 1 april 1572, de opstand is in volle gang. Alva, de Spaanse landvoogd in de Nederlanden, legt maatregel na maatregel op aan het volk. De tiende penning is er een van. Deze houdt in dat op alle roerende goederen 10 % belasting wordt geheven. De Watergeuzen zijn mannen uit alle lagen van de bevolking, die niet voor de Spanjaarden willen werken. Ze hebben zich verenigd op zee en voorzien in hun levensonderhoud door piraterij. Op weg naar Emden gaan ze vanwege slecht weer in de Maasmond voor anker. De veerman Coppelstock gaat na een gesprek met opperbevelhebber Lumey met de zegelring van Blois van Treslong, Briellenaar en vice-admiraal, naar de Vroedschap en verzoekt hen de poorten te openen. Lumey zal Den Briel voor de Prins van Oranje bewaren. Het bestuur wacht echter te lang met de beslissing om de poorten te openen. Lumey ontscheept zijn bemanning en neemt de scheepsmast mee. De Geuzen rammeien de Noordpoort, Alles wat Spanjaard is, inclusief de corrupte burgemeester wordt gevangen genomen en berecht. Met deze verovering is den Briel de “Eersteling der Vrijheid’. De waard heeft het druk, de geuzen vieren de overwinning met heel veel gerstenat.
Een hoekje in het...z
We maken een roadtrip door Andalusië en komen terecht in Alhama de Granada, een oude Moorse vesting. Het stadje dankt zijn naam aan het riviertje de Alhama, dat in een diepe kloof ligt. Al Hamma betekent in het Arabisch dan zoiets als warmwaterbron. Die zwavel- en warmwaterbronnen kun je bezoeken, of zelfs een hele kuur doen in Hotel Balneario. De indrukwekkende kloof is prachtig om te zien, maar het is nog leuker om er een stuk(je) te wandelen. Deze vriendelijke dame woont aan de rand van de kloof. Ze laat ons haar huisje zien en wijst ons de weg naar het wandelpad van 3 km dat vlakbij haar huis begint. We wandelen langs een vervallen fabriekje dieper de kloof in. Dan lopen we langs het water, waar ook nog een ondergronds gangenstelsel is te vinden dat in tijden van nood als vluchtroute en wateraanvoer diende. Het is er prachtig, zoals in heel Andalusië. Luister maar eens naar dit lied: http://www.youtube.com/watch?v=lm_8Nc0tY1E Ik heb daar een hoekje in het zuiden waar meisjes dansen met de zee waar het oosten door zijn straten vecht en het westen valt het niet binnen omdat het niet wil storen zeven broers zijn zoals ze zijn en een moeder genaamd Andalusië een moeder in haar hart die geen angst kent de straten zijn gericht op het strand zijn nachten zijn kaneelstokjes waarin de lucht zout maakt daar heb ik zoveel emoties meegemaakt en Ik heb zoveel liefdes ontdekt een van die dingen die je aan het huilen maken Heerlijk!
De overpeinzing in...
We nemen de pont vanaf het Centraal Station naar de NDSM werf om daar het museum STRAAT te bezoeken en verder rond te struinen op het terrein, waar nu ook in een van de loodsen een priklocatie is. (zie voor meer info mijn vorige foto) Dit mannetje kijkt geboeid naar het werk. Hij vindt het wel mooi, maar ook een beetje rommelig. Het werk is gemaakt door Entes uit Peru Toelichting van STRAAT: 'Gebruikmakend van de ‘estrapo’-techniek, verwijderde Entes een aantal Nederlandse posters van de museumdeur. Hij plakte deze vervolgens bovenop de posters die hij had meegenomen uit Peru en van tevoren op het doek had geplakt. Het resulterende werk bekritiseert onze individualistische maatschappij waarin alles simpelweg eruitziet als rotzooi. “Mensen zien totaal niets. Nooit. Ze zien de shit niet, ook niet de politieke shit, en hebben alleen tijd voor hun eigen ding en om op hun telefoon te kijken. Ze zijn hun verstand verloren in de mobiele telefoon.” / Entes Iets om over na te denken dus.
Go to museums STRAAT
Go to Museums, staat hier op de muur van een van de gebouwen van de NDSM werf in Amsterdam-Noord. Ik bedoel hier museum STRAAT: een graffiti en street art museum voor iedereen. Wij waren hier met onze kleinzoon van 6, die volop genoot van de streetart in en buiten het museum. Met behulp van een speurtocht bekeken we de kustwerken, er moesten selfies gemaakt worden, op sommige kunstwerken kon je klimmen en aan het einde van de tocht was er een verrassing. Buiten op de werf ging het feest gewoon verder. Op de foto zie je verder nog een muurschildering van een jonge Thomas a Kempis, van Donovan Spaanstra. De oudere Thomas, ook door Spaanstra, is vorige week onthuld in Zwolle, als onderdeel van het project Wie is Thomas?
Geslaagd!
Wat ziet ze er stralend uit, dit meisje dat ik ontmoette in Tiraspol, de hoofdstad van het eenzijdig onafhankelijk verklaarde Transnistrië, een land dat eigenlijk niet bestaat. Ze is zojuist geslaagd en viert dit in het hotel waar wij ook logeren. Even over Transnistrië: Men koos zelfs een eigen president en een eigen parlement die beiden niet erkend werden door de regering van Moldavië. In augustus 1994 kreeg Transnistrië wel vergaande autonomie wat betreft regionale aangelegenheden. Het landje heeft een eigen munteenheid, de Transnistrische roebel, een eigen politiemacht en een uit 5000 manschappen bestaand leger. Het heeft ook eigen (niet officiële) grenzen die gecontroleerd worden door Transnistrische grenswachten. Je moet behoorlijk lang wachten bij de grens. De officiële talen in Transnistrië zijn Russisch, Moldavisch en Oekraïens. Alle straatborden zijn in het Russisch of in het Cyrillisch alfabet en studenten en scholieren worden op universiteiten en scholen onderwezen in het Russisch. Ook lokale overheden en de meeste officiële instituten werken met de Russische taal. Het is dus niet zo vreemd dat veel jongens en meisjes in Moskou gaan studeren. Dit meisje gaat naar Chisinau, de hoofdstad van Moldavië. Maar eerst: feest!
Het topje van de...ij
Het Oslo Operahuset, aan de rand van de Oslofjord, lijkt op een enorme ijsberg die oprijst uit het water. Achter het glas zie je een theaterzaal die helemaal is opgetrokken uit hout. Je kunt helemaal tot aan het topje van de 'ijsberg' lopen langs schuine hellingen, die ook wel gebruikt worden om te skaten, mits het niet al te druk is. Boven heb je een prachtig uitzicht over de fjord, vooral als de zon ondergaat.
Community-updates
EN DE WINNAARS ZIJN ...
Nu we met twee voeten in 2022 staan, is het tijd om de balans op te maken voor het afgelopen jaar. Jullie deden in groten getale mee aan onze jaarwedstrijd ‘Reizen in tijden van corona’ en we hebben prachtige foto’s voorbij zien komen. Maar wie sleept nou de hoofdprijs in de wacht? En wie wordt er bekroond tot het Communitylid van 2021? De winnaars zijn bekend!
AND THE WINNER IS ...
03-01-2022 Het allerlaatste maandthema - architectuur - bleek enorm populair: wat veel prachtige foto's zijn er langsgekomen! De keuze was nog vrij lastig, maar we zijn eruit en de winnaar is bekend: gefeliciteerd met je prachtfoto van de Kerk van de Heilige Geest in Vilnius, Albert! Benieuwd naar onze motivatie en naar de nummer 2 en 3? Je vindt het allemaal hier!
EDITIE 105 | 35 BESTE ISLAND ESCAPES IS UIT!
10-12-2021 Columbus Travel editie 105 ligt vanaf vandaag in de winkels! Je wordt getrakteerd op de 35 mooiste eilanden waar je nu wilt zijn en we nemen je mee naar IJsland, Griekenland, Mallorca, Galapagos en Orkneys. Ook vind je in deze editie traditiegetrouw de prachtigste communityfoto's, dit keer van Canipel, Panoaram, Dragonfly, Lindehammann,
Dreamer666, Mitevisuals en Deerik. Bekijk de editie hier >
WEEK 02| COMMUNITY-TOPPERS
De wolf in de sneeuw. Foto: Henk Vanetië
1. Topfoto & -tip: De wolf in de sneeuw door Henk Vanetië
2. Review: Sauerland, Duitsland door TravelsbyMonique
3. Communitylid van de week: MarleenvM
4. Nieuwkomer: Glennm23
Doe mee aan onze fotowedstrijden
MAANDTHEMA: ARCHITECTUUR TIJDENS CORONA
Columbus Travel wil graag een tijdsdocument maken om de wereld in tijden van corona vast te leggen en dat willen we doen met behulp van de community. We willen heel graag jullie foto’s zien die reflecteren hoe de wereld er sinds maart 2020 uit is gaan zien. Daarom kunnen jullie elke maand binnen een bepaald thema foto’s uploaden die geschoten zijn tussen 13 maart 2020 en 31 december 2021. Het thema van december is: architectuur. Lees meer over de wedstrijd >
WIN EEN REIS NAAR COSTA RICA MET JOUW BUCKETLIST 2022!
Welke bestemmingen staan bovenaan jouw bucketlist voor het komende jaar? Deel jouw verlanglijstje voor 2022 en wie weet word je beloond met een bijzondere reis naar Costa Rica, verzorgd door Columbus en Riksja Travel! Doe mee >
FOTOWEDSTRIJD: WIN DE SAFARIREIS VAN JE LEVEN!
Natuurliefhebbers: grijp je kans! Met je favoriete natuurfoto maak je dit najaar kans op een geheel verzorgde, luxe safarireis voor twee personen naar Greater Amboseli in Kenia. Doe mee >