RoyanvanVelse
Gestreeld door de zon
Het is alsof de zonnestralen enkel het eiland belichten. De voorgrond blijft in de schaduw. De Mont Saint-Michel is een van de bekendste plekken van Frankrijk en ligt net nog in Normandië, tegen Bretagne aan. Heel vroeger was het dan ook Bretons. De getijden in de Manche (onderdeel van de Atlantische Oceaan) veroorzaken vele meters verschil tussen hoogwater en laagwater waardoor het eiland en de daarop gelegen abdij telkens weer geïsoleerd raakten van het vasteland. Oversteken kon alleen bij laagwater. Tegenwoordig loopt er een dijk van het vasteland naar de rotspunt waardoor je er altijd terecht kunt. Toch heeft het niets van zijn charme verloren en je moet nog steeds oppassen waar je je auto parkeert. Bij hoogwater verdwijnt hij anders in de vloed.
Wieg van de...Zonneko
Een bijzonder kasteel: dat van Saint-Germain-en-Laye, niet zo ver van Parijs. In dit oude kasteel werden heel wat Franse koningen en prinsen geboren, waaronder de Zonnekoning, Lodewijk XIX, die het paleis van Versailles zou bouwen aan het eind van de 17e eeuw. Tegenwoordig herbergt het 14e eeuwse bouwwerk het nationaal archeologiemuseum. Mijn middelbare school ligt in dezelfde stad, een paar kilometer daarvandaan, en is ook gevestigd in een kasteel: dat van Hennemont. Als kind werd mij altijd verteld dat er een onderaardse tunnel liep tussen de twee kastelen. Het was spannend om daarover na te denken en er werd door de conciërge en de docenten erg geheimzinnig over gedaan. Ik heb er jammer genoeg nooit iets over terug kunnen vinden.
De andere vrijheid
Het grote Vrijheidsbeeld in New York werd aan het eind van de 19e eeuw door Frankrijk geschonken aan de Verenigde Staten. De Franse generaal Lafayette ondersteunde een eeuw eerder immers de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog en was een van de adjudanten van George Washington. Later in Frankrijk speelde hij een rol tijdens de Franse revolutie van 1789. Voor het Witte Huis in Washington DC staat nog steeds een standbeeld van deze generaal die met Franse militaire ondersteuning meevocht in de onafhankelijkheidsoorlog. De banden tussen Frankrijk en de VS waren hecht, Frankrijk erkende ook als eerste land de VS. Het is dan ook niet heel vreemd dat dit grote geschenk van Frankrijk naar New York werd vervoerd. Na de onthulling in New York werd er door de Parijse Amerikanen (immigranten) een kleinere bronzen kopie geschonken aan de Franse hoofdstad. Het beeld op deze foto staat aan het uiteinde van l'île aux cygnes, vlak bij de Eiffeltoren.
De leegte voor het...
Bij aankomst in de Tibetaanse hoofdstad, na een autorit vanaf het vliegveld waarbij sommigen op 3650 meter hoogte al vrij snel last krijgen van de eerste verschijnselen van hoogteziekte, ligt aan de linkerkant één van de parels van Tibet: het Potalapaleis. Tot aan 1959 diende dit enorme gebouw als winterresidentie voor de dalai lama’s. Het prestigieuze gebouw met een voorgevel van meer dan 100 meter hoog staat tegen de berg aan en de bouw ervan begon in de zevende eeuw. Duizend jaar later werd het verder uitgebreid. Een deel van het gebouwencomplex is rood, hetgeen staat voor godsdienst en een ander deel is wit, wat staat voor politiek. In dit paleis verenigden de dalai lama’s hun spirituele en bestuurlijke taken. Het straalt een en al rijkdom uit en men beweert dat het genoeg goud bevat om driemaal de stad Shanghai op te kopen. De rijkdommen bestaan overigens niet enkel uit goud maar ook uit mandala’s en oude boeken van onschatbare waarde. Het Potalapaleis in Lhasa wordt best vaak weergegeven. Hier eens vanaf een afstand, met dat grote plein ervoor. De combinatie tussen de Chinese invloed en de Tibetaanse cultuur
Gevaar komt van boven
Waar ik woonde in Ivoorkust had je sowieso al niet veel wegen, laat staan vliegvelden. Tussen Tabou en San Pedro lag echter een piste die buiten de regentijd hard genoeg was om een klein vliegtuig te kunnen dragen. De baan lag wat verscholen in de wildernis en op sommige plaatsen kon je deze ook ongestoord oversteken. Er stond echter wel een waarschuwingsbord bij met de passende tekst: het gevaar komt van boven!
Vreemde kubussen
De kubuswoningen in Rotterdam zijn niet uniek. Ze staan immers ook in Helmond. Aan het begin van de jaren ‘80 van de vorige eeuw zijn deze paalwoningen met een bijzondere vorm gebouwd door de architect Piet Blom. In Rotterdam staan ze op een wel heel mooie plek: pal aan de Oude Haven, tegenover de Willemsbrug, op korte afstand van veel andere bezienswaardigheden. De Rotterdamse kubuswoningen zijn gebouwd boven de Blaak. Ze zien eruit als boomhutten waardoor het gehele complex ook wel het Blaakse Bos wordt genoemd. De stijl is apart en gedurfd maar eerlijk gezegd is het interieur soms wat onhandig, met scheve muren en loze ruimtes. Dit kun je heel goed zelf meemaken in de Kijkkubus, een museumwoning die geopend is voor het publiek. Een alternatieve beleving is om de kubussen te gebruiken als startpunt voor een ontdekkingstour door Rotterdam en daarbij in de ‘bomen’ te overnachten. Dat kan in het Stayokay hostel dat sinds 2009 in deze woningen is gevestigd. Daar slaap je letterlijk boven en over de Blaak. Fotograferen van deze rare constructie is een uitdaging. Hoe krijg je het erop en breng je de kijker in verwarring?
Water halen
In de tijd dat Albanië zwaar communistisch was en geheel voor de buitenwereld was afgesloten, had de partij er in ieder geval voor gezorgd dat er zelfs in de meest afgelegen dorpjes elektriciteit voorhanden was. Er was weliswaar geen verdere luxe aanwezig en soms ook te weinig eten, maar stroom was er in ieder geval. Wat ook ontbrak in de wat afgelegen dorpen, was stromend water. Mensen moesten heel wat kilometers afleggen om een emmer of kan water te halen bij een bron of een rivier. Op sommige plaatsen is het nog steeds zo. Dit jonge kereltje draagt zijn steentje bij. In plastic cans waar eerst plantaardige olie zat, gaat hij nu water halen om zijn ouders te helpen in het huishouden.
Nederlandse Antillen • Bonaire
Nederlandse Antillen • Bonaire
Man meets turtle
Ontmoetingen met schildpadden onder water zijn altijd bijzonder. Wanneer je doet alsof je ze negeert of langs ze mee zwemt in plaats van op ze af te komen, heb je redelijk wat kans om een tijdje met ze door te mogen brengen. Deze zat tussen twee vuren in, tussen mij en mijn buddy, en werd van alle kanten tegelijk gefotografeerd. Maar het interesseerde hem eigenlijk niet zo. Hij ging rustig door totdat hij met een paar slagen heel snel uit het zicht verdween.
Urquhart en Loch Ness
Onderweg naar de Orkney eilanden, ten noordoosten van Schotland, overnachtten we aan de rand van Loch Ness. Aangezien we duikspullen bij ons hadden voor de rest van de vakantie, hadden we het idee opgevat om ook in Loch Ness een duikje te gaan maken. Niet eens met de illusie dat we het monster Nessie zouden ontdekken (alhoewel, je weet maar nooit), maar meer om het een keer gedaan te hebben. Dan konden we dat weer op de 'to do list' afvinken. Schotland bleek boven water echter zo fenomenaal mooi en puur te zijn, dat we een keuze moesten maken tussen boven en onder water. Het landschap en de kastelen lonkten en het meer leek ons te smeken om erin te gaan. Maar voor de allereerste keer won het land van het water en gingen we Urquhart castle bezoeken. Dit kasteel uit de 13e eeuw is echt een bezoek waard. Je kunt je helemaal voorstellen hoe clans tegen elkaar vochten door de eeuwen heen en hoe de bevolking een schuilplaats binnen de toen nog veilige muren. Jammer voor Nessie maar mooi voor ons.
De zuil van Pompei
Alexandrië heb ik altijd een betoverende stad gevonden. Alexander de Grote stichtte 300 jaar voor Christus wel 20 steden die zijn naam kregen, waaronder deze in het noorden van Egypte. Deze kreeg veel bekendheid door vergane wereldwonderen als de vuurtoren Pharos en de grote bibliotheek. In de stad staat trots de rode granieten zuil van Pompei. Al zeventien eeuwen houdt hij zich staande in een serapeum, dertig meter hoog en geflankeerd door sfinxen. Het serapeum, een tempel die gewijd is aan de hellenistische god Serapis, is grotendeels verwoest maar je kunt er nog doorheen lopen. Ook onder de grond. De granieten pilaar is puntgaaf en lijkt net als vele andere bouwwerken uit het oude Egypte de eeuwigheid uit te dagen. Daarnaast liggen de leeuwen met mensenhoofden al sinds mensenheugenis op wacht, vriendelijk kijkend en versteend. Het mooie van deze foto is dat je totaal niet ziet hoeveel (minder mooie) gebouwen er om het serapeum heen gebouwd zijn. De pilaar lijkt alleen te staan.
Winterse vierspan
Dit was een paar maandjes terug in Berlijn. Het had gesneeuwd en de vierspan op de 18e eeuwse Brandenburger Tor zag er vanuit het park Tiergarten zo magisch uit dat ik er toch een foto aan gewaagd heb.
Het ontstaan van My..
Het lijkt op een mooi huis met een heerlijk zwembad en een fraai aangelegde tuin. In werkelijkheid is het een oude watermolen waar zelfs Jeanne d'Arc (maid of Orleans) ooit overnachtte. Hier leefde de Franse superster Claude François, in het dorpje Dannemois, ietsje ten zuiden van Parijs. Aan dit zwembad componeerde hij in 1967 de wereldhit 'My way'. Iedereen kent het nummer wel maar buiten Frankrijk zijn er niet veel die weten dat Claude François de oorspronkelijke auteur is. Zo componeerde hij ook de muziek van 'My boy' (Elvis Presley) en ''Een glimlach van een kind' (Willy Alberti, André Hazes). De watermolen is tegenwoordig een museum en restaurant waar per week nog duizenden bezoekers komen kijken naar hoe Claude François daar leefde.
Zo'n rare elevador
De Elevador de Santa Justa verbindt de wijk Baixa met de 30 meter hoger gelegen wijk Chiado en de daar weer boven gelegen Bairro Alto (hoge wijk of bovenstad). De Elevador de Santa Justa is een lift in een gietijzeren constructie die niet echt binnen het straatbeeld van de Baixa past maar daarom misschien juist zo bijzonder is. Bovenin bevindt zich een terras met, behalve de mogelijkheid om iets te drinken, ook de kans om weer van een uitzichtpunt over Lissabon te genieten. Het was even puzzelen om dit gevaarte op de foto te zetten. Hoe pak je dat nou aan en voorkom je dat hij in het niets verdwijnt tussen de gebouwen aan weerszijden. Gelukkig bood de zaligmakende groothoeklens uitkomst.
Blennie betrapt
De Middellandse Zee zit verrassend vol met prachtige dieren. Deze blennie lijkt zich enigszins betrapt te voelen door de camera rdat hij er gauw vandaar gaat, de beschutting van de rotsen tegemoet. Op mijn eigen website (http://www.ecritures.nu/albums/1) ben ik een encyclopedie van die Middellandse Zee aan het samenstellen. Het vordert naarmate ik daar meer foto's kan maken. Neem maar eens een kijkje en verwonder je over wat er daar allemaal te zien is onder de oppervlakte.
Nature morte
Een 'nature morte' noemen ze dit wel eens in de Franse schilderkunst. Ik vind het vooral een mooi plaatje. Wit uitgeslagen boomstronk op een tropisch strand aan de Caribische zijde van Martinique, bij Sainte-Luce om precies te zijn.
Nederlandse Antillen • Bonaire
Nederlandse Antillen • Bonaire
Het witte goud van...
Ooit vertegenwoordigde zeezout in Bonaire een belangrijke bron van inkomsten. Slaven werden aan het werk gezet om in zoutpannen zout te delven. Van overzee werd het zout opgehaald om duur te verkopen. het was het witte goud. De tijden zijn veranderd maar de zoutpannen en de bijbehorende zoutduinen zijn nog steeds in gebruik. De zoutpannen zijn paars van kleur door een alg die hierin gedijt. Het contrast met het wit vind ik schitterend mooi.
Koken in Rwanda
In het zuiden van Rwanda, op de grens met Burundi. Koken in open lucht. Het wordt vaak door de kinderen gedaan omdat de moeders op pad zijn om hout te sprokkelen. Overdag is het snikheet en 's nachts heel koud. Het is een land met een beladen geschiedenis met een heel gastvrije en vriendelijke bevolking. Natuurlijk trekken de gorilla's in het woud veel toeristen, maar de rest van dit land van 1000 heuvelen is ook het bezichtigen waard,
Monniken in het...Ser
Monniken zijn aan het debatteren in de tuin van het Seraklooster, niet ver van Lhasa. In het klooster zelf staat het beeld van een grote Boeddha die met zijn oor aan het open raam staat. Zo kan hij horen wat de monniken zeggen. Het is apart om te zien dat vooral wat jongere monniken niet heel veel zin hebben in het debat en echt aangespoord moeten worden door ouderen om daadwerkelijk te participeren en te argumenteren.
Sprookjeskasteel in..
Bij Haarzuilens ligt kasteel De Haar. Het ziet er sprookjesachtig uit met de torens en de prachtig aangelegde tuinen. Een maand per jaar bewonen de afstammelingen van de baron het kasteel nog. Echte kasteelkenners noemen het een nep-kasteel omdat het de vorige eeuw pas gebouwd is, op oude funderingen weliswaar. Van binnen is er in die tijd alles aan gedaan om het vooral zo oud en authentiek mogelijk te doen lijken, met weliswaar luxe als lift en centrale verwarming, dat het koninklijk huis nog niet eens had. Persoonlijk vind ik een tour aan de buitenkant mooier dan binnenin het kasteel.
Toren in de lichtstad
Parijs wordt niet voor niets de lichtstad genoemd. Je moet er op het juiste moment bij zijn om de Eiffeltoren geheel verlicht te kunnen fotograferen, hier langs de nachtelijke Seine.
Zebra's in vrijheid
Het is niet eens een heel bijzondere foto maar wel zo'n foto waar ik steeds weer met plezier naar terugkijk. Ik ruik dan de savanne weer, voel de warmte en geniet nog eens een keer van al dat wild in Etosha.
Het prachtige Durbar.
Het prachtige Durbar Square voor de aardbeving. Dit deel van de Nepalese hoofdstad is erg indrukwekkend en je kunt er zonder je te vervelen uren rondlopen. Bhaktapur echter vond ik wat intrigerender met al die oude houten gebouwen en al dat houtsnijwerk..
Het verboden eiland
80% van het Zuid-Franse eiland Ile du Levant is niet toegankelijk. Het is een zwaar bewaakt militair terrein waar raketsystemen (zonder lading) worden uitgetest. Omdat mijn roman 'Het Koningszwaard' zich voor een deel afspeelt rondom het oude vervallen tempeliersklooster op dat deel van het eiland, kreeg ik uitzonderlijk toestemming om het gebied te verkennen en zelfs te fotograferen. Dit ter inspiratie van mijn boek. Deze foto is één van de mooie plekjes in het verborgen deel: de vuurtoren Titan. Hij doet het nog steeds, en 's nachts zie je zijn schijnsel vanaf kust en open zee. Jammer dat het niet vaker mogelijk is om ook op dat deel van het eiland rond te wandelen.
Schatje
Echt een schatje, deze reuze pandabeer in Chengdu. Het pandacentrum aldaar is indrukwekkend omdat er veel wordt gerealiseerd (onderzoek, fokken). Maar ook wat teleurstellend omdat het wordt voorgesteld als een pandareservaat en het feitelijk een soort dierentuin is. De pandaberen zijn er overigens niet minder leuk om.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
