DICKV
Kloosterburcht
Bhutan is het enige Boeddhistisch Koninkrijk ter wereld met een wel heel bijzondere filosofie. De vader van de huidige koning bedacht het "Bruto nationaal geluk" als alternatief op het "Bruto nationaal product". Hierbij staat het geluk van de mensen voorop. Het geluk bereik je niet alleen door materiële zaken, maar bovenal door te leven in vrede en harmonie met de omgeving. Het is vooral de oudere generatie die werkt aan het Nationaal Geluk door "1000 dagen, 1000 gebeden" te reciteren en de gebedsmolens draaiende te houden. Monniken bestuderen de heilige geschriften in de vele kloosterburchten (dzongs) en tempels. Hier zie je hoe goed zo'n dzong te verdedigen is: hoge muren en trappen en weinig ramen.
Rijk gevuld..
Het is het leukst om rond te kijken op een gewone markt waar de lokale bevolking koopt. We genieten van kleine dingen, zoals een kind in een box middenin het looppad of van grote goudvissen die te koop worden aangeboden. Over het algemeen zijn etenswaren en andere zaken gescheiden op de markt, maar in deze afdeling ben je in één keer klaar!
Jongen aan palmboom
Deze jongen gefotografeerd toen we op weg waren van Bagan naar Mont Popa.We reden doorheen plantages van suikerpalmen en we hebben een stop gemaakt bij een familie die een suikerpalmplantage hadden en allerlei produkten verkochten die afkomstig waren van de suikerpalm.
Ik volg
Ja ik volg je heus wel anders verdwaal ik immers. Ik weet heus de weg niet in de bergen en zeker niet door de maisvelden heen. En...ik vindt je ook erg mooi met al die stippeltjes op je lichaam getekend. Nog nooit zo'n mooie gids gehad hoor. Bedankt dat je mij weer terug gebracht hebt naar mijn tent.
Batakkertjes
We karren wat over Samosir , het grote eiland middenin het Toba calderameer. We genieten van de kleine Batakdorpjes en de vriendelijke mensen. Voor een deur treffen we deze kids aan en leggen ze vast.
Een kannetje water...
Een kannetje water halen. Het is hier niet zo eenvoudig als we dat gewend zijn, soms moeten ze een lange wandeling maken om hun kannetje te vullen zoals deze vrouw al op leeftijd.
Black magic
Dit jongetje woont in de hooglanden van Tanna in een dorpje waar men nog steeds de black magic uitoefent. Zwarte magie is een onderdeel van de cultuur in Vanuatu en velen geloven er nog heilig in. Tijdens een bezoek aan dit dorp krijg je uitleg over deze geheimen en men zal je in hinderlagen lokken waarbij je denkt in sta alleen in het woud en in mum van tijd ben je omringd door krijgers.
Jongen met buffels
Terwijl je door het landschap rijdt aan het eind van de dag,keren de mensen terug naar hun huizen na het werken op het land.Ook de kuddes zie je huiswaarts keren,deze jongen was heel serieus bezig de grote buffels weer veilig terug te sturen,hij praatte zachtjes met ze,dit is toch ook een mooie vriendschap,kinderen en hun dieren.
Oud en jong
We voelen ons zeer vereerd dat we zijn uitgenodigd bij een Mru familie. De man en vrouw (hier op de foto) des huizes zijn allebei 70 jaar. Door het zware leven en de hoge leeftijd is hun huid droog en rimpelig en er zit geen grammetje te veel vet op hun lichaam. De vrouw past op het kleine meisje dat rondkruipt in de hut. Belletjes die om haar enkel zitten laten weten waar ze is als ze rondkruipt. De oude vrouw heeft geen tanden meer en heeft voedsel fijngestampt. Niet alleen lekker voor de kleine meid, maar ook voor haarzelf. In de hut wordt ook nog gekookt, waardoor er overal rook hangt.
Palaung vrouw
Bij een markt in de Kachin state stond deze vrouw gewoon een beetje rond te kijken wat er zoal te koop was,genoeglijk stond ze van haar pijpje te genieten.Toen ik de camera op haar richtte moest ze een beetje lachen, maar ze vond het best dat ik een paar foto;s van haar maakte.Ze is van de Palaung minderheid,ze dragen meestal oranje doeken,maar ik vond haar ook mooi gekleurd.
Akhu vrouw
In de omgeving van Kentung leven nog vele verschillende bergvolkeren. De Akhu zijn daar een van. Ze onderscheiden zich door zwarte wollen kleding ,zwarte hoofddoeken te dragen en prachtige grote zware zilveren oorbellen. Veel vrouwen roken een houten pijp. We hebben alleen oudere vrouwen gezien die nog in deze klederdracht liepen.
Nog net niet in slaap
Ja het zou voor ons niet meevallen om op deze manier het moede hoofd te moeten neerleggen. Maar hier slapen ze dus op zo'n "krukje" Ja ze zitten er ook wel op. Deze man was nog net niet in slaap gevallen in de schaduw van een grote boom. Rustig keek hij mij aan. En ik wekte met mijn fototoestel. Ja knikte hij bijna onzichtbaar. En zo mogen jullie meegenieten van deze schone slaper.
Dampende Stellars
Tijdens een boottocht door de Johnstone Strait en de Blackfish Archipel op Vancouver Island varen we langs een kolonie Stellar zeeleeuwen. We konden ze al ruiken vanaf een afstandje. Dampend bij elkaar, ruziezoekend en al brullend om het beste plekje. De stellar of noordelijke zeeleeuw is de grootste van de “oorrobben” waaronder de zeeleeuw en de pelsrob. Pups hebben bij geboorte een bijna zwarte vacht. De meeste volwassen vrouwtjes hebben een bleekgele kleur op de rug. Bijna alle mannen blijven donkerder op de voorkant van de hals en borst, sommige zelfs een roodachtige kleur. Volwassen mannetjes hebben opvallende, breed voorhoofd en de nek. Het geluid van een Steller zeeleeuw is een laag gebrul en jonkies maken lammetjesachtige geluiden. Ze kunnen zo’n 20 tot 30 jaar oud worden.
Poppetje
Dit lieve kleine mensje is één van de vele bewoners van Bangladesh. In het plaatsje Ruma liep ze aan de hand van een groter zusje door de straat. Haar grote onschuldige ogen kijken verbaasd naar mij op.
Meisje in klederdrach
Onderweg van Babe Lake naar Cao Bang in het noordoosten van Vietnam reden we door een bergdorp en zagen daar dit vrolijke meisje samen met haar vriendinnen. Zij waren een spelletje aan het spelen, waarbij ze een pluim aan een touwtje ronddraaiden en vervolgens overgooiden. Het had ook iets met jongens te maken, maar wat precies dat zijn we niet te weten gekomen......
'Naar huis' - Bløf
Een bijzondere songtekst, geschreven door Peter Slager maar niet goedgekeurd om op een album te verschijnen. De tekst is naar Bløf maatstaven veel te concreet en expliciet. Nog even en ik ruik het De zee, de lucht, het land Want zo bij Bergen op Zoom, of soms al vanaf Roosendaal Duurt het niet zo lang meer Dan blijf ik meestal wakker want ik ben op weg naar huis In de verte zie ik al de Lange Jan van Middelburg En die twee flats waar één van ons ooit woonde En dan de stoplichten bij Souburg waar de snelweg op zijn einde loopt Denk ik: nu is het nog even, ik ben op weg naar huis. De wereld houdt hier op, maar voor mij begint-ie pas Want hier ligt mijn hart, dit is mijn stad Of een groot dorp misschien Zo nog even langs die ene kroeg, die altijd open is. bron: http://www.blofblog.nl/nieuws/uit-het-blocnote-van-bl%C3%B8f/ Mijn huis staat op de foto en dat van Paskal ook, net iets groter.....