ChristaThieme
Pompeï Panorama
Een bezoek aan Pompeï is onvergetelijk en eigenlijk wel een ‘must’ in de opvoeding van je kinderen omdat de invloed van de Romeinen in onze huidige cultuur nog zo goed zichtbaar is. In zijn tijd was Pompeii een van de grootste en welvarende steden totdat in 79 na Christus de vulkaan Vesuvius uitbarstte en de stad bedolf onder puin en lava, waarbij 10.000 tot 25.000 mensen stierven. Het is één van de best bewaarde Romeinse steden en behoort daarom ook tot het Unesco Werelderfgoed. Er komen jaarlijks miljoenen bezoekers en net zoals bij andere grote toeristische attracties is dé grote tip om vroeg aanwezig te zijn, voor de drukte. Wanneer je door de verlaten en vervallen straten loopt krijg je een bijzonder goed idee van de manier van het oude Romeinse leven. Naast de gewone huizen vind je er ook allerlei tempels en badhuizen. In de stad zelf vind je maar weinig uitleg. Zoek daarom van tevoren allerlei informatie of bezoek de stad onder begeleiding van een gids. Hierdoor gaat de stad nog meer leven. Lopend door de stad blijf je je werkelijk verbazen en bleef mijn camera maar klikken. Links achter op dit panorama van 5 foto's zie je nog net de Vesuvius. Eigenlijk bestaat de Vesuvius uit twee vulkanen. Mount Somma is de oorspronkelijke vulkaan die zich ongeveer 17.000 jaar begon te vormen. Regelmatig waren er uitbarstingen. Bij de beruchte eruptie in 79 na Christus stortte de top van de vulkaan Mount Somma in en vormde een caldera en in deze grote komvormige krater ontstond de vulkaan Vesuvius. Het was dus eigenlijk niet de Vesuvius die uitbarstte, maar Mount Somma. De Vesuvius is gedeeltelijk omsloten door resten van Mount Somma. Maar omdat het de lava van de Vesuvius was die de tragedie veroorzaakte, zeggen we dat de Vesuvius de vulkaan was die in 79 na Christus tot uitbarsting kwam.
Golden wolf
De wolf is echt een prachtig dier. Sluw, alert en met een groot uithoudingsvermogen. Ook kunnen wolven tegen de wind in ruiken waardoor ze door de mens nauwelijks gezien worden. Deze zomer is helaas in de omgeving van Banff nog een wolf doodgeschoten omdat zij de camping onveilig zou maken. Hoogstwaarschijnlijk heeft de alfawolf, een vrouwtje, geleerd dat er gemakkelijk voedsel te halen valt bij de kampeerplekken van de mensen. Dit doordat toeristen zich niet aan de strenge regels van Nationale Parken houden en hun etenswaren of hun restanten niet goed hebben opgeruimd. En voor het slordige gedrag van zulke toeristen heeft de wolf moeten boeten met zijn leven. Dat is toch triest. Nog triester is dat de dochter van deze wolf hoogstwaarschijnlijk de opvolger wordt als leidster, nu haar moeder dood is. En zij heeft dit gedrag van haar moeder geleerd. Je kan al raden dat de kans groot is dat ook deze mooie wolf neergeschoten zal worden voor de veiligheid van de nonchalante toerist. En dat terwijl er in tientallen jaren geen enkele aanval van een wolf bekend is… Wolven komen nauwelijks meer in het wild voor in de Rocky Mountains van Alberta en British Columbia. Daarom is in de buurt van Golden een opvangcentrum opgericht, het Northern Lights Wolf Rescue Center. Je kan daar meer informatie krijgen over de wolf en hun reddingsprogramma. In het wolvencentrum zijn alleen dieren te zien die in gevangenschap zijn geboren. Maar ze proberen ze wel zo wild mogelijk te houden. Deze wolf kwamen we met zijn roedel tegen toen wij aan het wandelen waren aan de rand van het Yoho National Park. Regelmatig lopen de vrijwilligers van het opvangcentrum een 2 uur durende hike. Geweldig om ze zo tegen te komen! Je kan ook met een roedel wolven mee gaan hiken via hun eigen organisatie Blackwolf Photography. Op die manier proberen ze extra geld in te zamelen voor hun opvang. Meer informatie: www.northernlightswildlife.com
De highlights van Gra
Zo, mijn "reisgids" over onze top 10 highlights van Gran Canaria is, zoals beloofd, gepubliceerd als een driedelig blog. Ga daar maar eens even voor zitten! :) Aan jullie de schone taak om te beslissen of het Canarische eiland jou kan verrassen en jou kan overtuigen om ook eens op een supertoeristische vakantiebestemming buiten de gebaande paden te gaan. Want Gran Canaria is zo veel meer dan zon-zee-strand en 's-avonds laat stappen. Het prachtige ruige en zeer gevarieerde binnenland met zijn kleine dorpjes, de typische Canarische architectuur en gebruiken, en de toch wel aparte Canarische gerechten laten jou het echte leven van een Canario ervaren. Ik hoor graag jullie ervaringen!
Kolkende rivier
Een kolkende watermassa verdwijnt achter de bocht in de Fraser River. De foto laat een typisch landschap zien uit de Rocky Mountains in Canada en is genomen bij het redelijk onbekende Reargard Falls. De watervallen van Reargard Falls zijn niet de hoogste, breedste of het meest spectaculair, maar ze liggen op een prachtig plekje vlakbij de Yellowhead Road die wij reden vanuit Jasper, Alberta richting de Blue River, British Columbia. Bij het passeren van de grens tussen de twee provincies passeer je ook een tijdgrens. De klok dient dan ook een uurtje verzet te worden!
Stappen rondom...Ston
Het is alweer even geleden dat wij er waren, in 2009. Misschien niet jouw 'cup of tea' vanwege de vele toeristen die dit monument dagelijks bezoeken. Maar voor onze toen 9-jarige zoon was het een 'must-see'. Ondanks dat wij er al vroeg waren, waren we zeker niet de eerste. Voor zoonlief was het een teleurstelling dat hij niet dichtbij mocht komen. Je kan er enkel rondom heen lopen via een afgebakend pad. Maar gelukkig bestaat de prehistorische site uit meer dan deze bekende stenen. De processieroute van/naar Avery en een dichtbijgelegen koningsgraf waren wel te betreden en dat was voldoende interessant om de fantasie van onze oudste op gang te krijgen.
Een rivier van bloeme
In plaats van een rivier met water zagen wij deze ochtend een rivier van knalgele bloemetjes. Toen wij rond 6 uur bij Cascade Ponds kwamen om de zonsopgang te fotograferen was ik in eerste instantie teleurgesteld dat het riviertje droog stond. Ik had mij zo verheugd op een mooie reflectie in het water! Maar na een tijdje zag ik in dat het eigenlijk een unieke situatie was die ik deze morgen kon fotograferen. De droge rivierbedding stond namelijk vol met gele bloemen. En volgens mij zie je dat niet zo vaak! En met die prachtige zonsopkomst zijn het toch hele mooie plaatjes geworden!
Reis om de wereld in
Gran Canaria bestaat bekend om zon, zee en strand oftewel de zuidkust van het eiland. Maar het vulkanische eiland heeft nog veel meer moois te bieden. Als je met een huurauto over het eiland gaat rijden dan zie je regelmatig een dorpje zoals op deze foto tussen de bergen liggen. De bergen zijn de uitlopers van de vulkaan die het eiland eigenlijk is. Een andere mogelijkheid is om een rondje te rijden langs de gehele kust. Dat is gemakkelijk in één dag te doen. Je ziet dan het woestijngebied in het zuiden, het laagland in het oosten, het vruchtbare noorden en de ruige lavakust in het westen. Eigenlijk maak je door de diversiteit van het landschap een rondje om de wereld, maar dan in slechts één dag! Als één van de Canarische Eilanden is Gran Canaria vanuit Nederland gemakkelijk te bereiken. In slechts 4 uur vliegen kan je al op het strand liggen. Het is dan ook, net als Spanje, een gewilde plek voor Nederlandse pensionado’s (gepensioneerden) om te overwinteren.
Op berenjacht
Als je terug komt van een reis naar British Columbia en dan vooral de Canadese Rocky Mountains, is de eerste vraag meestal “Hoeveel beren heb je gezien?!” Wij kunnen in ieder geval zeggen dat we geluk hebben gehad. Met zeven rondstruinende beren voelen wij ons gezegend. Deze beer zagen we langs de oever van de rivier Mud Creek lopen terwijl we in een van de speedboten van de Blue River Safari Company zaten. De omgeving van Mud Creek lijkt op een regenwoud en behoort deels tot het Blue River Black Spruce Provincial Park. De dicht begroeide oevers zorgen er voor dat de beren regelmatig een route langs de rivier volgen, gewoon omdat het makkelijker is. In totaal zagen we tijdens onze boottocht 4 beren die solitair langs de waterkant liepen, twee van links en twee van rechts. Op het moment dat ze elkaar tegenkwamen werd met dreigingen besloten wie dominant was en werd de meestal jongere beer weggejaagd. Het was een mooi spektakel. Gemiddeld genomen zie je volgens de gids op zo’n boottocht 1 à 2 beren. Voor meer info: riversafari.com
Het eenzame wolkje
Ik geniet nog steeds na van mijn reis naar British Columbia, Canada van afgelopen augustus. Zo ook bij het zien van dit plaatje, geschoten op de avond dat wij met onze camper arriveerde op de campsite in Blue River. Tijdens mijn wandeling om de omgeving te leren kennen, kwam ik ook dit meertje tegen, Eleanor Lake. Terwijl ik genietend om het meertje heen loop werd de lucht steeds minder bewolkt tot uiteindelijk alleen dit eenzame wolkje tussen de bergen overbleef.
November ochtend
November: herfst, zon en kou. Wat een prachtige combinatie vanochtend! En wat was ik blij dat ik mijn fototoestel bij mij had toen ik nog in het donker vertrok voor de dagelijkse ochtendwandeling met onze viervoeter. Hier een mooi gekleurd herfstblad in de vroege ochtendzon voordat de rijp verdwenen is. De zon zien opkomen in zo'n bevroren landschap is toch een geweldig begin van de dag!
Spectaculair raften
Raften op Clearwater River is niet een beetje dobberen op de rivier. Nee, het is geweldig gaaf en hard werken, waarbij je af en toe overspoeld wordt door een enorme golf water! Ik kan het niet nalaten om ook van zo'n moment een foto van te laten zien! Het commando “Get down!” werd regelmatig gegeven. Dan kniel je in de boot, houd met de ene hand je roeispaan vast en met de andere hand pak je het gespannen touw in het midden van de boot zodat je niet overboord kan kiepen. Het water was op sommige momenten erg wild. Geen idee of dat lag aan het feit dat het tijdens onze trip begon met stormen, maar de donder in de verte maakte het avontuur zeker sfeervoller. De foto’s van het wildwatervaren (ook de vorige foto "Kicken op het water") zijn met een GoPro geschoten die op de helm is vastgemaakt. Met al dat opspattende water is het dan ook lastig om je lens droog te houden. Je loopt trouwens wel een risico; vele GoPro’s liggen volgens de gids al op de bodem van de rivier! Meer informatie: IWE (Interior Whitewater Expeditions) http://www.interiorwhitewater.com
Kicken op het water!
Op advies van enkele lokale Canadezen die helemaal gek zijn van raften besluiten wij niet om op één van de andere plekken te gaan wildwatervaren, maar in Clearwater het avontuur aan te gaan. Daar hebben zij de meest geweldige tochten meegemaakt. En ze hebben niet gelogen! Het was waanzinnig gaaf! Het hoofdkwartier van Interior Whitewater Expeditions is gelegen aan de ingang van Wells Grey National Park. We reserveren een plekje voor morgen en de volgende ochtend komen we enthousiast en vol nerveuze spanning weer terug. Na een korte kennismaking krijg je een helm, een wetsuit en andere noodzakelijkheden aangereikt. Daarna stap je in een omgebouwde schoolbus en rijd je hobbeldebobbel naar de startplaats. Daar trek je de wetsuit aan terwijl de stevige rubberen boten te water worden gelaten. We gaan met 8 man in de boot. De eerste 20 minuten blijf je lekker dobberen op de nog rustige Clearwater River terwijl de commando’s uitgelegd en de veiligheidsinstructies gegeven worden. Onze gids is wat avontuurlijker ingesteld dan de gids op de andere boot. Terwijl op de andere boot als oefening slechts één man overboord gaat, moet in onze boot iedereen het water in vallen. Dit dient als reddingsoefening. Zo weet je precies hoe het voelt om in het water te drijven en leer je hoe je iemand weer in de boot in trekt. Brrrr… In eerste instantie is het water erg koud maar al gauw vormt het water een isolerend laagje in de wetsuit en is het heerlijk warm. En dan begint het echte werk. Eerst nog op een redelijk rustig stuk om de commando’s te oefenen en dan wordt de rivier behoorlijk wild. Het is hard werken, maar ontzettend gaaf. Regelmatig krijg je een plens water over je heen en word je wild door elkaar geschut. En ondertussen kan je in de wat rustige momenten heerlijk genieten van de prachtige natuur om je heen. Deze foto heb ik gekozen om dat alles er op te zien is. Het enthousiasme van de deelnemers zie je aan de grijns op het gezicht van de jongste telg aan boord. Het opspattend water links en de "stijgende" boot geeft aan dat het geen kalme rivier is en gelukkig spat het water hier niet al te erg zodat je de prachtige omgeving ook nog kan zien! Meer informatie: IWE (Interior Whitewater Expeditions) http://www.interiorwhitewater.com
Bighorns aan de...wat
Deze twee dieren behoren tot het ras van de dikhoornschapen. Waarschijnlijk ben je ze al vaker tegengekomen op de site, zeker als je zoekt op Canada of de Rocky Mountains. Het is namelijk één van de meest gespotte dieren in de bergen. Toch plaats ik deze foto, omdat je hier goed het verschil tussen het mannetje en vrouwtje kan zien. Het dikhoorschaap of Bighorn Sheep dankt zijn naam aan de grote zwarte gekromde hoorns van de mannelijke rammen, die in een krul achter de oren lopen tot achter de wangen, en kunnen wel 80 cm lang worden. Het gewicht van deze hoorns zijn soms net zo zwaar als hun hele skelet, wat erg zwaar is om op je hoofd te hebben. Als ze te lang worden of zijn afgebroken, schuren ze hun hoorns tegen de rotsen om ze korter te maken. Doordat de hoorns zo zwaar zijn hebben de schapen een dikke, stevige nek. De rammen zijn middelgroot, ruim 1 m hoog en 1,80 m lang. De vrouwtjes zijn iets kleiner en hebben kleinere en slankere hoorns. Deze wilde schapen leven in de bergen. Het zijn zeer goede klimmers en zij wonen op steile rotswanden, hellingen, richels en in canyons. Door hun hoeven kunnen ze zonder problemen steile rotsen beklimmen en van rots naar rots springen.Ze slapen meestal in een grot of op een richel. Bighorn Sheeps worden ong. 15 jaar oud. Wij kregen deze prachtige dieren te zien toen wij met de camper via Maligne Road langs Medicine Lake reden. Als je in de buurt bent dan raad ik je aan om deze weg naar Maligne Lake ook te rijden want je hebt een grote kans om berggeiten, dikhoornschapen, herten en zelfs beren tegen te komen!
Sneeuwpret voor jong.
Ondanks de vele zonliefhebbende reisreporters kan ik het niet laten om toch nog een foto van de sneeuw te plaatsen. In het Skigebied Serfaus, Fiss en Ladis doen de Tirolers er alles aan om het jong en oud naar de zin te maken. Voor de jongste jeugd is er een kindercrèche (zodat de ouders kunnen gaan skiën) waar jouw kleine schattebout op allerlei manieren vermaakt wordt. Daarnaast zijn er voor de peuters speelweides, waar ze met veel plezier kunnen gaan ravotten in de sneeuw. Draaimolens met sleetjes, sneeuwballen gooien, schommelen of van de glijbaan af. Het is allemaal mogelijk. Voor de kleuters zijn er mini skipistes waar jouw lieveling zijn of haar eerste schreden op de ski’s kan zetten. Naar boven klauteren met de ski’s hoeft niet, want daar zijn (soms zelfs overdekte) loopbanden voor. Alles natuurlijk onder de begeleiding van Nederlandse dames en jongeheren. Voor deze generatie lopen er ook de levensgrote mascottes Murmli en Berta rond en schalt er elke ochtend liedjes over Murmli en Berta over de kinderpistes. De bijbehorende dansjes dienen als warming up. De kids die het gekleuter ontgroeid zijn komen in skiklassen met Nederlandse leraren en kunnen met hun groep allerlei avonturen beleven in het dino-bos in Serfaus of het heksenpad in Fiss. Daarnaast is er een speciale berenpiste waar je zelfs de kop van een beer in skiet (inclusief gebrul van de beer!) Ook de educatie wordt niet vergeten. Met de skiklas in een rijtje zigzaggend door het Tierpark waar de lokale dieren staan opgesteld of het Murmli trail waar je het leven van de mascotte Murmli en zijn vrienden kan horen en zien. Het behoort allemaal tot de mogelijkheden. Voor de pubers zijn er de fun-parks waar naar hartenlust gestunt kan worden op allerlei vervoersmiddelen. Het blijft niet alleen bij een snowboard of stunten met skies, maar ook tubes, monoski, bigfoots of sneeuwfietsen zijn te huur. De pistes gaan van gemakkelijk tot extreem dus voor ieder wat wils. Voor de meer relaxte oudere skiër zijn er genoeg gezellige restaurants of stubes waar je heerlijk kan eten of drinken. En aan het eind van de middag natuurlijk de après-ski in één van de schirmbars in de buitenlucht. De vakantie sluit je met het hele gezin af door met zijn allen op sleetjes het slingerende rodelpad naar beneden te suizen. En houd je niet van skiën? Dan kan je ook één van de vele wandelingen maken of gaan langlaufen waarbij de routes netjes zijn aangegeven. En alles met natuurlijk een fantastisch uitzicht op de bergen en het dal!
Gegarandeerd winter
Oostenrijk is een wintersportland bij uitstek. Bevroren meren, winterse temperaturen, sneeuw zover je kunt kijken, een sprookjesachtig landschap: Ons favoriete skigebied Serfaus-Fiss-Ladis in Tirol is een prima bestemming voor een wintersportvakantie met het hele gezin. Hier ervaar je nog een ouderwetse, witte winter. Na een koude dag heerlijk spelen in de sneeuw, met strakblauwe (of sneeuwgrijze) luchten lekker bijkomen met een warme choco in één van de vele restaurants. Je hoeft niet te kunnen skiën om van de Oostenrijkse winter te genieten: er zijn genoeg andere dingen in de sneeuw te doen, die leuk zijn voor volwassenen en kinderen. Een sneeuwwandeling door het bos, langlaufen, een sneeuwpop maken of ouderwets sleetje rijden dat door de Oostenrijkers rodelen genoemd. Het spelen in de sneeuw missen we in Nederland de laatste jaren wel, maar in Oostenrijk is het gelukkig nog ieder jaar ouderwets winter.
Zoek de zon op
Voor velen is de winter hét moment om lekker in de sneeuw te gaan skieën. Maar een andere mogelijkheid is om juist de zon en de warmte op te zoeken. Daar is Gran Canaria bij uitstek geschikt voor. Niet voor niets is het communicatiecentrum van het ruimtestation ISS gevestigd op dit Canarische eiland. Het zuiden van Gran Canaria is het meest onbewolkte plekje op aarde en daardoor is de kans op storing tijdens het verzenden van data tussen de ruimte en de aarde het kleinst. Een ander voordeel is dat de zon in de wolkeloze hemel urenlang kan schijnen. Behalve de zonnige stranden aan de zuidkant valt er nog veel meer te ontdekken op het eiland. Het noorden is veel minder zonnig. Dit zorgt niet alleen voor meer regen en daardoor begroeiing, maar het kan ook prachtige plaatjes opleveren als de zon uiteindelijk zich toch door het wolkendek heen worstelt. In de verte zie je Roque Nublo, een van de hoogste en meest kenmerkelijke rotspunten op dit vulkanisch eiland. De weg naar de top wordt mooi door de zon verlicht.
Hoe overleef ik… een.
Je kent ze misschien wel, de gelijknamige boeken van Francine Oomen over het pubermeisje Rosa. De titels beginnen allemaal met “Hoe overleef ik…” de brugklas, mijn vakantie of bijvoorbeeld mijn ouders. In de Rocky Mountains speelde zich voor ons een avontuur af dat zo een scenario zou kunnen zijn voor één van deze boeken. We wilden deze ochtend beginnen aan een prachtige wandeling langs de watervallen en parkeerde onze camper in alle vroegte op de parkeerplaats van Johnston Canyon Resort. Terwijl we naar het beginpunt van de hike lopen zien we een auto voor de slagboom staan, met daarnaast een ietwat wanhopig kijkende man. Het blijkt dat hij in één van de huisjes heeft overnacht en nu graag weg zou willen rijden. Alleen loopt dit kleine grondeekhoorntje hem steeds voor de voeten… of nou ja, wielen! Zou gauw hij in de auto stapt begint het diertje onder en langs de auto te rennen en de man is bang dat hij het beestje overrijdt als hij weg zou rijden. Knabbel (of is het Babbel?) woont onder de vloer van het wachtershuisje en heeft blijkbaar geleerd dat hij iets lekkers kan krijgen als er een auto voor de slagboom staat. Dat het regelmatig lukt is ook te zien. De directe omgeving van zijn holletje is bezaaid met kapotte pindadoppen. Het beestje is ook helemaal niet schuw. Onze puberdochter probeert het eekhoorntje te lokken naar de zijkant van de weg door net te doen alsof ze iets in haar hand heeft en knielt op de grond. Knabbel komt meteen aangerend en bekijkt haar hand grondig op zoek naar de verwachte pinda. Hij probeert zelfs één van haar dichtgevouwen vingers te openen met zijn klauwtjes. Na een aantal vruchteloze pogingen merkt hij dat er niets te halen valt en verdwijnt hij teleurgesteld in zijn holletje. In de tussentijd is de gegijzelde auto weg gereden. Het is duidelijk dat Knabbel dit vaker gedaan heeft, ondanks dat het voeren van wildlife verboden is. Overal in de Nationaal Parken hangen borden waarop de boete ($1000,00!) vermeld staat als je gepakt wordt. Helaas begrijpen veel mensen niet dat ook de eekhoorn nog steeds een wild dier is en kunnen ze de verleiding niet weerstaan om deze schattige diertjes te voeren. Maar door ze te voeren worden ze wel steeds brutaler en kunnen ze uiteindelijk voor overlast zorgen. Ook wij vonden het heel schattig en verleidelijk, maar dat hebben we redelijk gemakkelijk kunnen weerstaan. We hadden namelijk geen pinda’s in de camper!
Dreigende lucht boven
Lake Abraham ligt in de provincie Alberta net buiten Banff National Park, maar is daardoor niet minder mooi. Door zijn ligging is het echter wel een stuk rustiger! Het is een kunstmatig meer dat langs de Dave Thompson Highway ligt tussen Nordegg en Saskatchewan River Crossing aan de voet van de Rocky Mountains. Het meer werd in 1972 gecreëerd door de bouw van de Bighorn Dam. Het meer is genoemd naar een prominente inwoner van de Saskatchewan River Vallei uit de negentiende eeuw; Silas Abraham. Silas, geboren in 1871, leefde met zijn Indiaanse familie in de vallei en was de gids van de eerste ontdekkingreizigers in het gebied. Gidsen met namen als Martin Nordegg, Mary Schaffer en Elliott Barns. In 1902 bouwde Silas met zijn familie de eerste blokhut in de vallei voor Tom Wilson. Ook al is het meer kunstmatig, toch heeft het de ongelofelijke blauwe kleur die je ook bij de andere meren in de Canadian Rockies ziet, door de afzet van mineralen in het ijskoude water dat vanaf de gletsjers het meer instroomt. Canadezen parkeren regelmatig hun camper langs de oever om daar gratis te overnachten en ik moet zeggen, wakker worden met zo'n uitzicht is toch ongelofelijk!
Herten zoeken in...Ha
Behalve de prachtige grotten is er ook een erg mooi park in Han-sur-Lesse. Het natuurpark “Domein van de grotten van Han” is een prachtig natuurgebied aan de voet van de Ardennen en is 250 hectare groot. De dieren die er vrij rondlopen leven hier in hun natuurlijke habitat. Denk daarbij aan edelherten, damherten, reeën, Przewalski-paarden, everzwijnen en steenbokken. Tijdens onze wandeling in het park met o.a. prachtige uitzichten zagen wij ook dit jonge damhert. Het tere diertje bleef even nieuwsgierig staan toen het ons rook, maar dook daarna al gauw weer het bos in. Door deze mooie ontmoeting gingen we nog beter om ons heen kijken. En hoe langer we keken hoe meer herten we zagen in het bos. Naast deze vrije dieren zijn er ook wilde dieren die gehouden worden in meer omsloten gebieden. Dit zijn de diersoorten die in het verleden wild hebben rondgezworven in deze regio of dieren die tegenwoordig worden bedreigd met hun voortbestaan. Denk daarbij aan de wolf, de bruine beer, de lynx en de veelvraat. Bij de dieren die verdwenen zijn of verjaagd werden, zijn er enkele die men heeft kunnen ‘reconstrueren’, zoals de tarpan of de oeros. Andere bedreigde soorten worden nauwlettend opgevolgd en nemen deel aan programma’s voor herinvoering. Mocht je niet willen of kunnen wandelen dan is er ook een soort treintje die je naar de verschillende plekken brengt waar de dieren leven. In 2015 is het wildpark verkozen tot ‘Het Beste Wildlife Dierenpark in België’ vanwege het unieke concept.
De onderaardse wereld
Even een dagje uit naar de Grotten van Han-sur-Lesse in België, één van de grootste grotcomplexen van Europa. Echt een aanrader! Geweldige galerijen en zalen vol met stalactieten en stalagmieten en al die andere soorten druipsteen. En natuurlijk de ondergrondse rivier de Lesse die er nog een extra mooi sfeertje aan geeft. De wandeling door de grotten is ongeveer 2 km lang en zeer goed te doen doordat de paden goed begaanbaar zijn (met trappen daar waar nodig). De tocht duurt ongeveer anderhalf uur en wordt met een gids afgelegd. De grotten zijn ontstaan door de rivier de Lesse, die een deel van de Boineheuvel (van kalksteen) uitgesleten heeft. De rivier verdwijnt over ongeveer 1100 meter (in vogelvlucht) onder de grond, maar ze doet wel 20 uur over deze afstand. Tot nu toe is ongeveer 17 km ontdekt maar elke dag ontdekken de speleologen nog meer. In hetzelfde dorpje is ook een prachtig wildpark waar je in kan wandelen maar ook met een soort treintje doorheen kan rijden. Dat laatste is zeker fijn met (kleine) kinderen als je al door de grotten hebt rondgedwaald.
Donderend geraas
Het dikhoornschaap is een wild schaap dat voorkomt in de Rocky Mountains en andere berggebieden in het westen van Noord-Amerika. Het dankt zijn naam aan de grote gekromde hoorns van de rammen. De ram heeft grote, dikke hoorns, die in een krul achter de oren lopen richting de wangen. De ooi heeft ook hoorns, maar die zijn veel korter en slanker. Het dikhoornschaap is een goede klimmer. Zijn hoeven zijn zo gebouwd, dat de dieren zonder veel problemen steile rotsen kunnen klimmen en van rots naar rots springen. Deze ram zagen wij langs de Maligne Road in Jasper Nationaal Park, waar hij de steile helling afsuisde om twee afgedwaalde ooien weer terug te manen naar de kudde. Dieren zoals deze dikhoornschapen, maar ook steenbokken, herten en beren worden regelmatig gesignaleerd langs Maligne Road. Het is niet alleen een weg met grote kans op wildlife, maar het leidt ook nog eens naar een heel mooi meer, Maligne Lake, waar je heerlijk kan wandelen, kanovaren of een boottripje kan maken.
Hiken met wolven
En dan kan het je ineens gebeuren dat je tijdens een hike in de buurt van Yoho National Park zomaar oog in oog staat met een wolf! Wat een geweldige ervaring, die eerste blik op zo’n machtig dier! Je gaat er helemaal in op. Het dier lijkt niet bang te zijn en snuffelt er lustig op los, terwijl hij je natuurlijk wel in de gaten houdt. Een paar tellen later merk je dat je niet alleen bent en dat er meer mensen zijn. Navraag leert dat deze wolf behoort tot de roedel van het Northern Lights Wolf Rescue Center. Een medewerker van het centrum vertelt dat de wolven regelmatig mee gaan op hike. Ze zijn dan vrij om te rennen en te speuren door het natuurgebied. Op deze manier behouden de wolven hun wilde karakter. Op jacht gaan doen ze niet omdat de dieren voldoende voedsel krijgen in het centrum. Meestal is dat vlees van dieren die om het leven zijn gekomen door aanrijdingen en ongelukken. Deze ontmoeting gaf ons voldoende aanleiding om het centrum te gaan bezoeken. Het wolvencentrum vangt enkel dieren op die in gevangenschap geboren zijn. Ze proberen de dieren zoveel mogelijk in hun natuurlijke omgeving te laten opgroeien. Het is maar een klein centrum, dat een half uur rijden van Golden ligt. De medewerkers zijn gepassioneerd en zijn experts op het gebied van wolven. Ze kunnen er uren enthousiast over vertellen. Daarnaast voeren ze ook actie om de wolf in het wild te laten bestaan. Via Blackwolf Photography biedt het centrum ook fotografie wandelingen aan, waar je samen met een medewerker en een roedel wolven op pad gaat. Helaas hadden wij hier niet de tijd meer voor. Maar de wolf is één van mijn favoriete dieren en dus lijkt mij zo’n tour een geweldige ervaring. Hiken met wolven staat sindsdien op mijn bucketlist! Ik kom zeker terug!
Conservatie in actie;
De Vermillion Lakes, vrij vertaald de groene meren, liggen in de Rocky Mountains, een bergketen in de provincies Alberta en British Columbia. Het moerassige gebied staat bekend om zijn schoonheid en is een prachtig voorbeeld hoe Parks Canada de natuurgebieden probeert te herstellen en te behouden. Banff, Canada’s eerste nationaal park en het park waar de Vermillion Lakes zich hebben gevormd, was aan het begin van zijn bestaan in 1885 slechts 26 vierkante kilometer groot. Vandaag de dag bedekt het park 6500 vierkante kilometer van de Rocky Mountains en is dit park een belangrijke speler geworden in de bescherming van de Canadese natuur. Het gebied van de Vermillion Lakes laat zien hoe het idee van een nationaal park in Canada zich in de loop der tijd ontwikkeld heeft. Ooit graasde er vee op de weiden in het dal. De spoorlijn werd aangelegd zonder te beseffen dat daarmee belangrijke waterstromen doorbroken werden. Wolven werden gedood. Door een gebrek aan wolven ontstond een overpopulatie van herten, die op hun beurt vanwege het tekort aan voedsel, de bast en takken van de wilgenstruiken en berkenbomen aten. De wilgen en berken verdwenen hierdoor uit het landschap. In het midden van de twintigste eeuw werden de meren ook nog eens bespoten met giftige pesticiden om de muskieten te weren. Het ecologisch evenwicht in het eeuwenoude landschap werd op deze manier ernstig verstoord met alle gevolgen van dien. Tegenwoordig wil Parks Canada de nationale parken weer terugbrengen in hun oorspronkelijke glorie en onaangetaste staat. Door gebruik van wetenschap, innovatie en samenwerking met bedrijven en organisaties probeert men om het ecologisch systeem zo goed mogelijk te herstellen. Het vee is allang verdwenen, wolven en grizzly beren zijn terug gekomen. Er is geen overbevolking van herten meer waardoor berkenbomen en wilgenstruiken weer welig kunnen groeien. Waterstromen zijn hersteld om het moeras gezond te houden. En de wildlife, waaronder kikkers, vissen, arenden, elanden en bevers, profiteert hiervan. Geen tip dit keer, maar wel een ‘sta-even-stil-bij’ alle moeite die gedaan is, waardoor wij als toeristen weer heerlijk kunnen genieten van de dieren, de mooie uitzichten en de prachtige meren in de Rocky Mountains. De foto is trouwens genomen vanaf de Trans-Canada Highway, vlakbij Banff, op een zeer regenachtige dag. Desondanks of wellicht juist daardoor is het uitzicht fantastisch!
De onbekende...wijnst
Als je aan Canada denkt, denk je hoogstwaarschijnlijk aan ruige bergen, grote bossen, prachtige meren en wilde dieren. Maar de provincie British Columbia herbergt ook een heuse wijnstreek in de Okanagan vallei, waar de stad Kelowna zich middenin bevindt. Met zijn ruim 100.000 inwoners is het de grootste stad in de vallei. De stad wordt door midden gesneden door het grote Okanaga Lake. Als je in Kelowna langs de westzijde van het meer rijdt, waan je jezelf in Zuid-Frankrijk. De zonnige hellingen zijn bezaaid met rijen wijnranken die geplant zijn tot aan de oever van het meer. De druiventeelt is mogelijk door het beschutte en milde klimaat. Het waait niet veel in het dal en in de lente en zomer wordt er regelmatig een temperatuurtje boven de 25 graden gehaald. Op de top van de kleine heuvel liggen een paar wijnproeverijen waar je naast een lekker glaasje ook een prachtig uitzicht hebt over de stad en het meer. Op één van de proeverijen, Mission Hill Winery, wordt ook regelmatig een groots concert gegeven, vaak door bekende zangers. De sfeer is dan fantastisch, waar het prachtige uitzicht zijn steentje in bijdraagt. Enkele mensen die hier al eens opgetreden hebben zijn Michael Bolton (die optrad toen wij er waren), Bryan Adams, Melissa Etheridge en de Gipsy Kings. Het is absoluut de moeite waard om hier even tijd voor uit te trekken, zelfs (of juist) met slecht weer. Het is een prettige onderbreking op al het heftige natuurschoon van de Rocky Mountains dat de provincies British Columbia en Alberta je bieden.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
