JannavEek
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Salzgrotte
Vorig jaar op een wandelweekend in de Eifel bezocht ik de zoutgrot in Simmerath: http://www.salzgrotte-simmerath.de/ en ben nu helemaal verkocht - dit wil ik wel iedere dag! Het idee van de zoutgrot komt uit Oost-Europa. Bij onderzoek naar Poolse zoutmijnwerkers bleek dat deze vrijwel geen ademhalingsklachten zoals astma of longontsteking hadden en dit gegeven van de oude zoutmijnen zorgde er toen voor dat heel wat kunstmatige zoutgrotten het licht zagen. In Duitsland en Oost-Europese landen is zouttherapie al jarenlang populair. In ons land is het nog vrij onbekend en dan nog alleen binnen een wellness-centrum te vinden, waarmee je voor een uurtje zoutgrot ook gelijk driemaal zoveel betaalt als in Duitsland of Polen. Hopelijk gaat dit eens veranderen. Bij een bezoek aan een zoutgrot neem je 45 minuten plaats in een ligstoel (met kleding aan), doet je ogen dicht, en de combinatie van lichttherapie, het geluid van een kabbelende zee en de atmosfeer van zeelucht zorgen voor een weldadige ontspannende (en medicinale) werking. Er heerst in de grot door hoge concentratie van mineralen in de lucht een micro zeeklimaat. De grot is opgebouwd uit zoutblokken uit het Himalaya-gebergte en zout uit de Dode Zee. Je huid voelt heerlijk zacht aan als je eruit komt. Ook op mijn citytrip van vijf dagen in Poznan bezocht ik iedere namiddag een uurtje de zoutgrot bij mijn hotel om de hoek : http://www.solnagrota.com/en/home In veel steden in Duitsland zijn zoutgrotten te vinden: http://www.salzgrotte.com.de/ Wat mij betreft een fijn alternatief voor de sauna of hammam. Nb de foto maakte ik aan de Dode Zee, Israël.
Masada revisited*
Masada | Aan het eind van de middag daal ik de berg weer af, met de kabelbaan (450 meter). Onder me lopen de laatste bezoekers naar beneden via het slangenpad. Het is mijn revisit na precies dertig jaar, en twee dingen vallen op. Een: de kabelbaan en plateau met winkel is nieuw - het pad was de enige weg de berg op en er was geen winkel. Twee: waar is de Dode Zee? Ik weet toch zeker dat je vanaf de weg zo het water in kon lopen. De Dode Zee is het laagste punt op aarde, 450 meter onder zeeniveau, en het water van het zuidelijkste deel is in snel tempo aan het verdampen. Het minerale gehalte wordt steeds hoger en het waterpeil steeds lager. De Dode Zee droogt ongeveer een meter per jaar op. Ja dat is wat ik zie en turend in de verte zie ik nog wat water. Het schijnt dat Israël om waterverlies tegen te gaan een pijpleiding wil aanleggen die water van de Rode Zee naar de Dode Zee voert. De samenstelling van het water van de Rode Zee is wel anders dan dat van de Dode Zee, dus benieuwd wat dat brengen gaat
Krullenbol
Diyarbakir | Een van de kinderen in de straatjes en stegen van de oude stad, die graag op de foto wilde, keek gebiologeerd toe toen dat ook ging gebeuren.
Inscripties & reliëfs
Diyarbakir | Een bezoek aan de Grote Moskee moet ik uitstellen omdat net de oproep tot gebed klinkt als ik er aankom. Van alle kanten komen mannen toestromen. Het is de maand van ramadan dus erg druk. Op de foto die ik nog wel even maak bij de toegangspoort zijn de fraaie versieringen op de boog goed te zien. De inscripties en de reliëfs van een leeuw die een stier aanvalt, wat een Perzisch (Byzantijnse) afbeelding is die op meerdere plaatsen in de stad terug te vinden is.
Plaats voor 5000
Diyarbakir | In de Ulu Cami of Grote Moskee is plaats voor 5000 gelovigen. Het gebouw is grotendeels gemaakt van het zwarte basalt dat zo kenmerkend is voor deze regio. Het is in de maand van ramadan en veel mannen zitten in de moskee te bidden, studeren, slapen of te babbelen. De bewaker van de moskee geeft aan: vijf minuten om te kijken en fotograferen. En hij blijft achter me lopen. waardoor mijn foto's niet helemaal geworden zijn hoe ik het wilde. ach ja
Ulu Cami
Diyarbakir | Op het binnenplein van Ulu Cami of de Grote Moskee is het meestal rustig, met veel mannen die in de zuilengalerijen samenzitten en liggen op matten. Als bezoeker ben je er welkom en vaak als enige. Deze moskee werd gebouwd in 639 op de resten van een Christelijke kerk die weer op de resten van een heidense tempel stond. Vandaar de Grieks-Romeinse details overal, die bewaard bleven en verwerkt in latere renovaties. En (tussen 't hekje) staat een van de eerste zonnewijzers van geleerde El Cezire (1153) die tegenwoordig ook wel de vader van de cybernetica genoemd wordt.
Kurdish wedding
Mardin | Onderweg, in een dorp, word ik uitgenodigd voor een Koerdische bruiloft. 'a Big kurdish wedding' zegt de broer van de bruidegom lachend. De bruiloft is in Odabasi, een dorpje tegen de grens met Syrië, een uur rijden van mijn hotel in Mardin. Omdat ik er kan blijven overnachten besluit ik wel te gaan. Het feest duurt in totaal drie dagen, wordt gevierd in het ouderlijk huis van de zestien broers en zeventien zusters. Vader en een moeder leven niet meer. Twee moeders leven nog wel en zijn aanwezig. Het bijzondere is dat niemand van hen op één na nog in het dorp woont. Men woont in de VS, UK, Duitsland, België, Kazakhstan, in West-Turkije. Maar alle broers en zusters (met hun gezinnen) kwamen nu hier heen voor de bruiloft van hun broer. De sfeer is opgetogen, blij, warm. Het doet mij, die weinig familie heeft, stiekem wensen een dergelijk familieverband te kennen. Het is een groot huis met hoge toegangspoort tot een groot voorplein waar het feest gehouden wordt. Het fotograferen geef ik al snel op, 't is donker, geen statief, alles beweegt. Na een maaltijd voor iedereen, danst men de hele avond de traditionele Koerdische dans. Door de urenlange herhaling van het ritme wordt het een krachtig energetische dans met veel passie. Een live band verzorgt muziek en zang. Het bruidspaar zit de meeste tijd op een fraai versierd roze podium, behalve op het moment suprème van de foto, waarop iedereen dansend en roepend roze hartjes en confetti gooiend hen geluk wenst. Daar zitten zij in het midden, met een felle lamp op hen gericht voor filmopname - wat ongemakkelijk. De vrouw rechts van de bruid in rood is de enthousiaste moeder van de bruidegom. Ik maak hier net als de anderen een fotootje met de iPhone. Alcohol wordt niet genuttigd op het feest, alleen thee met snoepjes en noten. Het hele dorp is uitgenodigd, zo'n honderd mensen die op witte stoeltjes aan de kant zitten. Zij dansen niet mee maar kijken toe. Net als ik. En praten wat met elkaar. Nog voor twaalven is het feest gedaan. Ik ga met de broer en gezin die in België wonen mee naar hun huis (voor vakanties alleen) in het naburige dorp. Slaap zacht en rijd na het ontbijt weer verder op mijn route. Het was een mooie ervaring. De muziek en dans houd ik voor altijd bij me, in mijn hart, zoals zij dat mij zeiden, daar komt het vandaan.
Jongens
Diyarbakir | Het was fijn om meerdere dagen in deze Koerdische stad te hebben, met echt de tijd om te ontdekken, slenteren en te verdwalen in de kleine straatjes en stegen achter de grote moskee. Het is belanden in een andere wereld. Velen komen even kijken wie daar in hun straat is, nodigen je uit om thee te drinken of een praatje, willen graag op de foto. Soms reageert men verlegen als ik de camera dan op hen richt. Maar niet deze jongens. Zij geven mij hun beste lach.
De Masada mythe
Masada (Hebreeuws: burcht) is een citadel op een rots bij de Dode Zee. Het is waar in 73 n.Chr. de laatste opstand van de Joden tegen de Romeinse veroveraars plaatsvond en waar alle verdedigers van het fort massaal zelfmoord pleegden. Bezoekers kunnen met een kabelbaan in enkele minuten de berg opgaan, maar ook via een zeer oud slangenpad de berg oplopen. Boven op de berg aangekomen zie ik een ingegraveerde tekst die me treft. Vanuit het Engels vertaald: "Generaties gaan voorbij maar de bergen blijven waar ze zijn. Herodes bouwde voor zichzelf een prachtig fort-paleis. Romeinse en Joodse opstandelingen voegden er het drama van veroveringen en verwondingen aan toe. Het was ook hier dat de eerste monniken van de woestijn van Juda eenwording zochten met hun Schepper. En het was hier waar joodse kolonisten van voor de staat Israël hun hoogste idealen vonden in de naam van het Geloof en de Vrijheid. Iedereen was bereid te gaan tot de laatste druppel bloed. Sinds de oprichting van Israël brachten de spades der archeologen het oude verhaal weer tot leven. Duizenden Israëlische soldaten zworen hun eed van trouw aan het land. En hoe zit het met ons? Wat is onze Masada? Wat nemen wij van deze plek mee naar huis, en hoeveel van onszelf brengen we hier?" Dit is een van de laatste plaatsen die door de Romeinen kon worden veroverd, en er ontstond omtrent het verzet bij Masada een mythe: de Massada mythe. Haar geschiedenis werd een heldenverhaal van onverzettelijkheid. En de uitspraak "Massada mag nooit meer vallen" is nu opgenomen in de eed die soldaten afleggen als ze het leger ingaan.
Drijvende Moskee
(een scan) Jeddah | Aan de Corniche Road in de wijk Al Shati staat de Floating Mosque of Witte Moskee gebouwd op pijlers in de Rode Zee. 's Avonds is hij sprookjesachtig verlicht. Hij is open voor bezichtiging. Maar wanneer kun je gaan bezichtigen? Het is nog steeds zo dat Saoedi-Arabië alleen visa aan zakenlieden, buitenlandse werknemers en bedevaartgangers verstrekt. Wellicht komt de mogelijkheid voor toeristen om het land te bezoeken nog wel (terug). Enkele jaren geleden besloot de Saoedische overheid dat een zeer beperkt aantal Saoedische touroperators visa mochten regelen voor toeristen. Het 'Extended Umrah Tourism Programme'. Floortje was er: http://3opreis.bnn.nl/bestemming/137/riyadh Maar na enige tijd werd dit nieuwe beleid vanwege onrusten in de wereld weer ingetrokken. Saoedi-Arabië heeft bezoekers behalve eindeloze woestijnvlaktes ook bergen tot 3000 meter hoog, drie miljoen hectare bos, en enkele historische plaatsen te bieden. Verder zijn er de strand- en duikmogelijkheden van de Rode Zee. Een en ander zal wel wat kosten: Saoedi-Arabië richt zich op het duurdere toerisme, fantastische hotels dus, spiksplinternieuw vervoer, alle excursies inbegrepen, en begeleid door een Engelssprekende Saoedische gids. Maar nog even afwachten dus. Toeristen zullen zich wel aan de strenge regels moeten houden. Wie zich onzedig kleedt of bij aankomst blijk geeft van alcoholconsumptie, wordt meteen teruggestuurd. Nb In de tijd dat ik er woonde (voor werk) mocht je niet zomaar buiten fotograferen. Er was een verzoek voor nodig aan Gemeentezaken, waarmee je misschien een vergunning kreeg (in S-A gaat veiligheid en controle voor alles). Toeristen krijgen deze vergunning. Ik deed het wel eens, fotograferen zonder vergunning, met een kleine onopvallende analoge camera. Zie de foto's die ik hier plaatste. Maar niet te vaak en vooral heel behoedzaam. Je kon er zomaar voor in de kraag gegrepen worden en dat wil je hier niet.
Kruisvaardersburcht..
(een scan) Bij de ingang van de 12de eeuwse kruisvaardersburcht in Kerak. En bij een kasteel hoort natuurlijk een valk. De kruisvaarders noemden de burcht Krak des Moabites. Krak is afgeleid van een Arabisch woord voor 'klein fort', vanwaar de naam Kerak ook is afgeleid. De plaats ligt langs de koninklijke weg die Amman met Petra verbindt, dus een uitstekende stopplaats. Ik was hier in 2002.
Onder de sterren
(een scan) Slapen in een tentenkamp dat is opgezet in de luwte van een berg. Maar weinig behoefte hebben om in slaap te vallen. Je sleept je matras en deken tot onder de sterren en gaat daar liggen; het is er zo donker dat de Melkweg te zien is. 's Morgens vóór iedereen wakker zijn met het eerste wat je ziet de (roof)vogels die boven je rondcirkelen. De Wadi Rum is een ervaring. Ik was hier in 2002.
Omajjadenmoskee
(een scan) Hier staan we voor een toegangspoort van de Omajjadenmoskee in het centrum van Damascus (2002). Het is een van de belangrijkste moskeeën in de islam, zowel wat betreft de architectuur als de religieuze betekenis van dit heiligdom.
De antieke stad die..
(een scan) Palmyra, de Stad van de Palmbomen, was tweeduizend jaar geleden een belangrijke Romeinse handelsstad. De uitgestrekte ruïnes waren voor het begin van de burgeroorlog in Syrië in 2011 de belangrijkste toeristische trekpleister van het land. Ik was er in 2002 en heb alleen deze scan. Die ik toch in mijn digitale portfolio wil. Want IS is deze antiquiteiten aan het verwoesten. Vandaag werden de drie torens, graftombes, op foto linksachter tegen het bergje, opgeblazen. Iedere keer weer schrik je zo van het nieuws, ben je ontzet. Langzamerhand wordt het wel duidelijk dat alle antieke overblijfselen daar tegen de grond zullen gaan.
Monasterboice
Op acht kilometer van Drogheda vind je Monasterboice, een voormalig klooster uit de vijfde eeuw, gesticht door St. Buithe. De muren van twee kerken staan thans nog overeind en ook een round tower van 33 meter hoog uit de negende eeuw. Op het kerkhof staan drie grote Keltische kruisen uit de tiende eeuw, die bekend zijn onder de namen Muiredach's Cross, ook wel South, North, en West Cross genaamd. Ze zijn drie, vijf en zeven meter hoog! Deze grafkruisen zijn voorzien van Bijbelse voorstellingen uit het Oude en Nieuwe Testament. Prachtige voorbeelden van Keltische kunst. Het was om de Bijbel tot leven te brengen voor degenen die niet konden lezen, de meeste mensen dus.
Megalithische kunst
Newgrange is wel het mooiste deel van de Bend of the Boyne. Deze grafheuvel ligt daar zo mooi midden in het Ierse landschap als een enorm rond monument opgetrokken uit grote stenen, keien en rotsblokken en toegedekt met een overkapping van veen die begroeid is met gras. De enige ingang tot de ondergrondse ruimten van de graftombe is afgeschermd met drie grote stenen. Er zijn trapjes gemaakt voor de bezoekers. Op diverse van de stenen is megalithische kunst te zien, spiralen, concentrische ringen, zigzag lijnen. De betekenis is onbekend. Er zijn wel verschillende theorieën over uiteraard. De grafheuvel werd ongeveer 5000 jaar geleden gebouwd. Het monument werd tussen 1962 en 1975 gerestaureerd waarbij zoveel mogelijk de originele steensoorten zijn gebruikt.
Bend of the Boyne
De Bend of the Boyne is het meest mythische landschap van Ierland. Brú na Bóinne (de Ierse naam) is een archeologische vindplaats bij de rivier de Boyne die door UNESCO aan de Werelderfgoedlijst is toegevoegd. Het bevat een aantal neolithische bouwwerken, waaronder de grafheuvels van Newgrange, Knowth en Dowth. Newgrange en Knowth bezoeken is alleen mogelijk vanaf het bezoekerscentrum bij het dorp Donore, vanwaar je met een shuttlebus verder gaat. Het bezoek is onder leiding van een gids. Ga vroeg op de dag, het aantal bezoekers per dag is beperkt. Dowth mag je zelfstandig bezoeken. Als je niet met eigen auto bent, dan is een georganiseerde dagtrip vanuit Dublin een goede optie (50 km).
The Brazen Head
Een plek met historische waarde: de geschiedenis van Dublin's oudste pub The Brazen Head gaat terug tot 1198. Het was een favoriete plek van James Joyce, zegt een gedenkplaatje bij de deur . En een legende verhaalt van Robin Hood die deze pub aandeed. We hebben iets gegeten met live muziek van traditionele Ierse muziek. De pub heeft de reputatie het beste muziekpodium van Dublin te zijn. Je bent er niet de enige toerist! Adres: 20 Bridge Street Lower, Dublin 8, op een korte wandeling van Christchurch Cathedral en de Guinness-brouwerij.
O'Connell Street
O’Connell Street in hartje Dublin, daar ga je toch wel even kijken. De drukke verkeersader en winkelstraat is met een breedte tussen 46 en 49 meter een van de breedste in Europa. In de middenberm is een wandelgebied gecreëerd, waarop verschillende beelden van Ierse nationale figuren staan. De19e-eeuwse Ierse nationalistische leider Daniel O’Connell natuurlijk. En hier op foto James Larkin, Ierse vakbondsleider en socialistische activist en belangrijk man in Dublin's collectieve geheugen. Erg mooi standbeeld is dit. Daarachter staat The Spire, een 120 meter hoog kunstwerk dat in 2003 werd geplaatst op de plek waar zich voorheen Nelson's Pillar bevond, het monument voor de Britse admiraal Nelson dat in 1966 door republikeinse activisten werd opgeblazen. Het General Post Office links is ook een blikvanger in O'Connell Street.
General Post Office
Het meest in het oog springend gebouw aan O' Connell Street is het Centrale Postkantoor. Misschien heb je postzegels nodig voor je ansichten; een goede reden om er even binnen te lopen. Het werkt nog in oude stijl, dus geen glazen loketjes maar mensen aan hun tafels. En ben je dan toch binnen: er is ook een klein museum wat een bezoekje waard is. Weer buiten gekomen: check de kogelgaten in de zuilen. Tijdens de Paasopstand van 1916 was het gebouw het hoofdkwartier van de opstandelingen in Dublin en werd de republiek er uitgeroepen. Het gebouw werd zwaar beschadigd door oprukkende Britse troepen, slechts de façade bleef gespaard. Pas na het tot stand komen van de Ierse Vrijstaat, een aantal jaren later, werd het gebouw door de nieuwe regering gerepareerd.
Jain tempels
Niet alleen de mensen zijn speciaal, ook menig gebouw aan de ghats langs de Ganges is bijzonder. We zien allerlei soorten gebouwen: heel standaard flats met balkons die geheel overdekt zijn met gaas om de inhoud van balkon en flat tegen apen te beschermen, en ook prachtige paleizen, Jain tempels, overvloedig gedecoreerd en geschilderd in de meest wilde kleuren.
Rond de ghats
Varanasi wordt ieder jaar door miljoenen mensen bezocht. Pelgrims die zich komen wassen in het heilige water van de Ganges, ouderen die er hun laatste jaren komen doorbrengen zodat hun as uitgestrooid kan worden, en ja ~ wie is iedereen daar eigenlijk en wat is zijn doel? Het bonte schouwspel rond de ghats is overweldigend, intens en fantastisch.
Indian food
De bus van Gorakhpur naar Varanasi stopt bij een restaurantje langs de weg, het is lunchtijd. Het ruikt er heerlijk en met een kijkje in de open keuken zien we dat het er goed uitziet ook. En ik kan je vertellen dat het verrukkelijk smaakte!
The Pillars of Nation
Schengen is het stadje op het drielandenpunt van Luxemburg, Frankrijk en Duitsland. Het gaf zijn naam aan het Europese Verdrag van Schengen. Op 14 juni 1985 ondertekenden regeringsleiders van vijf landen dit verdrag aan boord van de rondvaartboot Princess Marie-Astrid aan de Esplanade aan de Moezel. Daar is nu een toeristeninformatiecentrum (links op foto). Het Verdrag is een afspraak tussen landen over hoe om te gaan met de personencontrole aan hun gemeenschappelijke grenzen. Inmiddels hebben 25 landen zich erbij aangesloten. Ter gelegenheid van de 25e verjaardag van het verdrag kreeg de oever van de Moezel een opknapbeurt en werd het spiksplinternieuwe Musée Européen Schengen geopend (rechts op foto). Erg de moeite waard om te bezoeken, en met goed café en terras. Daarna waren we wel even bezig met rondwandelen over de Esplanade waar diverse bezienswaardigheden staan met symbolische betekenis. Zoals een stuk van de Berlijnse muur, het Drielandenpunt, het monument ter ere van het Schengenverdrag, en (op foto) The Pillars of Nations. De Pijlers van Naties komen tot 9 meter hoog. Ze dragen bronzen sterren van de huidige landen van het Schengengebied. En de onbezette ruimte is voor landen die willen toetreden. We hadden behoorlijk zwaar weer hier, vlak na deze foto barstte een storm los. Wel heel symbolisch voor de zware druk die er momenteel rust op de Europese landsgrenzen.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
