Ambassadeur Corriedewinter
Wonen in het...Panama
Als je naar Panamacity gaat, heb je de kans om relatief dichtbij de stad een van de oorspronkelijke bevolkingsgroepen te bezoeken. Waarom in Panamacity? Er leven nog maar 3000 Wounaan volgens oude tradities, waarvan de meeste in de provincie Darién, die niet toegankelijk is vanwege de paramilitaire activiteiten dichtbij de grens met Colombia. Waarom de Wounaan? De kleine gemeenschap Wounaan indianen bij het national park Soberiana op het eiland San Antonio, dat is ontstaan in Lake Gatun, onderdeel van het Panamakanaal, krijgt maar weinig bezoek. Het is er dus nog rustig. Vanuit de stad is het 40 minuten rijden naar het Gamboa Rainforest resort .
Hoor eens !
We zijn te gast bij de Embéra Wounaan indianen. Zij wonen in de bergachtige binnenlanden in de Kanaalzone. Je kunt er alleen per boot komen. De vader van dit meisje, tevens dorpsleider, heeft ons opgehaald en hij neemt ons ook mee op een trektocht, waarbij hij uitleg geeft over de flora en fauna in het gebied. Zijn dochtertje helpt mee. Hoewel het maar spel is, klopt ze heel serieus op de boom met grote steunbeerluchtwortels (Ficus). Papa vertelt dat vroeger met deze jungle tamtam berichten werden doorgegeven. Momenteel zullen er wel mobieltjes aan te pas komen...
Formido en Gamma in..
Djougou is een relatief grote stad in het noorden van Benin. De doorgaande wegen vanuit Burkina Faso, Togo en Nigeria komen hier samen. Er worden veel goederen afgeleverd en weer doorverkocht op de verschillende markten. Dit is de bouwmaterialen markt. Men verkoopt betonijzer en hout, maar voor de dagelijkse boodschappen kun je er ook terecht. Een kilootje tomaten, wat pepers en je bent weer klaar voor vanavond.
Suikerspin
Het is Kermis en hoewel er bloedstollende attracties staan opgesteld, komen de vertrouwde elementen ook nog voor. Zoals de suikerspin, waar zelfs een aparte kraam voor opgezet is. Deze meiden krijgen er vast veel energie van. Straks weer even kijken wat de jongens bij de goktenten aan het scoren zijn..
Heel oud spel
Op 1 april veroverden de Watergeuzen den Briel. Brielle werd daardoor de eerste stad die behouden werd voor de Prins van Oranje. De Briellenaren vieren deze overwinning uitbundig door het naspelen van deze dag. In de binnenstad lopen alleen maar poorters en poorteressen in de kleding uit de 16e eeuw. Aan de kinderen is gedacht, zij doen mee aan Oud Hollandsche spelletjes, zoals sjoelen. Nog even de spelregels: Gooi zoveel mogelijk stenen geheel door de gaten op een zo evenredig mogelijk verdeelde manier. Hiermee wordt bedoeld om de 30 beschikbare schijven te verdelen over de 4 beschikbare gaten, de één, twee, drie en vier. In principe houdt dit in om in elk vak 7 stenen te gooien. In totaal zijn dan 4 maal 7 stenen is 28 stuks gebruikt. Omdat een volledige rij dubbel telt zijn in dit geval de punten 7 maal 20 is 140 punten. (i.p.v. 7 maal (1+2+3+4)). Indien de laatste 2 stenen vervolgens in de vier worden gegooid kan er in totaal 148 worden bereikt. Deze piraat gooit met zeer grote stenen op een reuzesjoelbak. Hij glijdt ook minder goed, maar dat geeft niet. Het gaat om het plezier!
De aanhouder wint
O, wat is het spannend om voor het eerst zo hoog te gaan! Dit meisje heeft al een tijdje staan wachten bij de mobiele klimwand die opgesteld is bij de kinderspelen ter ere van Koninginnedag. Geen zaklopen, eierrace, maar het betere werk. De strippenkaart is al gestempeld. Het is wel hoog, en de wand wiebelt ook een beetje.. Zou ze? Het tuigje om: daar gaat ze. De blauwe 'stenen' zijn het makkelijkst. Nu de gele. Nee, dat lukt nog niet, haar benen zijn nog net te kort. Volgend jaar gaat ze weer, de aanhouder wint!
Woest aantrekkelijk
Deze jongen kijkt naar de Diablo's, jonge mannen die met carnaval verkleed als duivel door de straten van Bocas, op het eiland Colon, trekken. Iedereen mag deze duivels uitdagen, maar ze meppen met grote zwepen tegen de benen van de uitdagers. De duivels, die de Spaanse overheersers voorstellen,verschijnen tot Aswoensdag in de straten. De jongens mogen zelf niets doen. Ze wachten tot Aswoensdag, dan mogen de duivels gevangen worden. Ze worden dan door een jong meisje naar het Centrale Plein gebracht, waar een priester hen met kruis en wijwater bezweert. Helaas helpt de bezwering maar kort. (zie mijn andere foto's met duivels; De diablo's komen!) het is iedere avond feest en deze jongen heeft zich vast mooi gemaakt voor de meisjes. Haar geverfd, leuk shirt, woest aantrekkelijk toch?
Het gewone leven in..
Trinidad werd in 1514 gesticht door Diego Velazquez de Cuellar, met de naam Villa de la Santisima Trinidad. Het provinciestadje, iets ten noorden van de baai van Ancon aan de Cubaanse zuidkust (provincie Sancti Spíritus), ziet er nog uit als een stadje uit de Spaanse 16e eeuw . Het centrum met de San Fransiscokerk is prachtig, maar je ervaart het dagelijks leven pas echt als je door de achterstraatjes loopt. Over de kinderkopjes hobbelt de ijsverkoper die blokken koelijs aflevert. Een kar met uitgespannen paard staat klaar om te gaan werken (als er werk is). Je kunt zo door de mooi versierde traliewerken in de huizen kijken. De mensen maken graag een praatje; je moet dus wel de tijd nemen.
Vooruit met de geit
De stad Djougou is een knooppunt van wegen. Er is een levendige handel die varieert van ijzerwaren tot vee. Het veevervoer vindt plaats in enorme vrachtwagens, waar de dieren op verdiepingen worden neergezet. De reis duurt vaak enkele dagen, dus de dieren moeten onderweg eten. Ze worden dan een voor een uit de veewagen getild en losgelaten langs de kant van de weg. Na een uur worden ze weer opgeladen. Deze geiten en het schaap gaan naar hun nieuwe eigenaar. Hij zet ze 's avonds in een open ommuurde stal, waar ze wat extra eten krijgen.
Een heerlijk sfeertje
Het eiland Colon is het grootste eiland van Bocas del Toro. In het stadje Bocas gebeurt het: langs de hoofdstraat staan leuke hotels en ’s avonds is het lekker druk in het park aan de overkant. Wij logeren niet in Hostel Calipso maar het is er heel gezellig, wordt ons verteld door diverse jongeren, waaronder de jongen van de foto. Dit komt vooral door de Spaanse eigenaresse: Martha. Vanuit Bocas is veel te ondernemen; de catamarantour naar Dolphin’s Bay zal me nog lang bijblijven!
Op weg naar de kapper
In Togo en Benin is de weg naar de kapper nooit lang. In iedere straat vind je er wel een stuk of vier. Josiane heeft een groot assortiment. Haar kapsalon ‘Hoop” biedt haarvlechten (dat duurt minstens 8 uur!), golvend haar, pedicure, manicure en kappersproducten aan. Daarnaast kun je bij haar telefoneren, ijs halen om zo te eten en je kunt ijs voor koeling meenemen. Op de toonbank liggen nog sokken, snoep en frisdrank. Josiane verwijst graag naar buurvrouw Angela, die dames-, heren- en kinderkleding maakt. Angela werkt snel en goed; tijdens het haarvlechten maakt zij je nieuwe outfit!
Start Luchtweg naar..
Ook passend bij het maandthema: een luchtweg! De Luchthaven Paro is een internationale luchthaven in Bhutan en het enige vliegveld van het land. Ze ligt op een hoogte van 2236 meter in de Paro vallei op 6 kilometer van de stad Paro zelf, ze beschikt over slechts één landingsbaan en wordt bediend door één luchtvaartmaatschappij, Druk Air (Druk=Draak) die tevens eigenaar is van de luchthaven. De Paro vallei, omringd door 5000 meter hoge pieken van de Himalaya, is de moeilijkste plaats in de wereld om te landen. Piloten moeten speciaal getraind zijn om te manoeuvreren tussen de bergen aangezien ze moeten vertrouwen op eigen inschatting en kunde om de landing tot een goed einde te brengen. Er zijn slechts acht piloten die toestemming hebben om gebruik te maken van deze luchthaven. De startbaan is 1964 m lang, Bij het opstijgen moet de piloot flink gas geven, anders komt hij niet over de bergen heen. Toen we op weg waren naar de luchthaven, moesten we stoppen bij een soort spoorboom, die aangaf dat er een vliegtuig ging landen. Op de achtergrond zie je de Paro zhong, een versterkt klooster, waar de kroning van de huidige koning in 2008 plaats vond.
Indianenkinderen
We brachten een aantal heel gezellige dagen door bij de Naso Teribe indianen. Vanuit ons kamp zakten we de rivier af naar de verschillende dorpen van deze vriendelijke mensen. Zij proberen met eco toerisme een bestaan op te bouwen. In het dorp van deze kinderen kregen we uitleg over de jacht en andere gebruiken van vroeger. De kinderen gaan naar school, maar het is wel ver varen over de vaak woeste rivier. (Zie eerder geplaatste foto's: Even de kinderen uit school halen) De kindertjes waren verlegen, maar toen de plaatjes tevoorschijn kwamen, kletsten ze honderduit over wat er allemaal te zien was. Foto's maken was toen ook geen probleem meer. Zie ook mijn tip over contact maken.
Internationale tip:..
Voor ons, reizigers is er niets leuker dan contact te maken met de plaatselijke bevolking. Het gaat vaak het makkelijkst via de kinderen, die meestal als eerste komen kijken naar de vreemdelingen. Hoe maak je contact? 1. Neem vanuit Nederland Engelse f[i]lashcards[/i] mee die alledaagse voorwerpen laten zien. Oudere kinderen (en volwassenen) willen namelijk graag Engels leren. Je kunt de flashcards gratis downloaden, afdrukken en plastificeren, zodat je ze ook uit kunt delen. [url="http://www.eslflashcards.com/" target="_blank"]http://www.eslflashcards.com/[/url] Het alfabet is meestal een groot succes! [url="http://www.eslkidsworld.com/flashcards/Alphabet%20Flashcards.pdf" target="_blank"]http://www.eslkidsworld.com/flashcards/Alphabet%20Flashcards.pdf[/url] 2. Koop in een winkel voor schoolbenodigdheden in het land zelf een eerste [i]leesboek[/i] of [i]plaatjesboek[/i]. Voor jezelf een leuk souvenir en voor de bevolking een manier om iets van hun land te laten zien. [i]Birma[/i]: English-Myanmar Picture dictionary (Victoria Morss and Ingyin Zaw [i]Panama [/i] Nacho figuritas primer grado [i]China:[/i] Children’s picture cards Sun Ya Publications Hong Kong 3. Neem [i]vingerpopjes[/i] mee van bekende personen en dieren, zoals een leeuw, kikker o.i.d. Pas op met varkentjes en hondjes, deze worden in veel landen als onrein beschouwd. Het is erg leuk om deze na het spelen uit te delen, dus denk wel na of je genoeg hebt voor alle kinderen! Goedkope poppetjes te koop bij het Zweedse woonwarenhuis.
Varken met bijpassend
In de vallei van Viñales waar we een schitterende wandeling maakten tussen de Mogotes (kalkstenen heuvels op de achtergrond) brachten we een bezoekje aan een tabaksteler. In de donkerrode zeer vruchtbare grond wordt namelijk de beste tabak ter wereld geteeld. De plantages in Viñales telen, fermenteren en drogen de tabaksbladeren die doorgaans elders in Cuba worden verwerkt tot kwaliteitssigaren zoals Cohiba en Montecristo. Tabakstelers mogen sigaren verkopen voor eigen gebruik. Deze mensen hebben het dan ook relatief goed. Dat is te zien aan het huis: Het is mooi geverfd in de kleur van het varken. Het is een Schwäbisch-Hällisches varken, dat in Europa bijna verdwenen was, tot een Duitser het opnieuw introduceerde. De varkens van het ras zijn groot. De kop en de achterhand zijn zwart, de romp is wit. Ook de snuit en de staart zijn wit. De randen van de zwarte delen verlopen van zwart naar grijs. Dat komt doordat de huid pigment bevat en de haren niet. De dieren zijn gehard, gaan lang mee en hebben goede moedereigenschappen. Ze hebben een groot melkleverend vermogen. In Europa at men het vlees niet, omdat het te vet was. Nu worden de dieren in Limburg gefokt en gelden als delicatesse. Grappig
Winkelen op hoog...ni
Gangtok is de hoofdstad van de Indiase deelstaat Sikkim. Sikkim ligt in het noordoosten van India dichtbij de grens met Bhutan in een uitloper van de Himalaya. De geschiedenis van Gangtok begint in 1716 wanneer een Heremietenklooster gesticht wordt. In 1840 werd het Boedhistische Encheyklooster gesticht. Vanaf dat moment werd de stad een pelgrimsoord. In 1861 kwam Sikkim onder Brits bestuur. Wel bleef de monarchie in stand. In 1894 besloot de toenmalige koning, Thutob Namgyal, dat Gangtok voortaan de hoofdstad van Sikkim zou worden. Vanaf dat moment werd de stad onder handen genomen. Er kwamen regeringsgebouwen en de infrastructuur werd door de Engelsen sterk verbeterd. Gangtok werd een belangrijke handelsplaats, die zelfs een telegraaflijn kreeg. Toen India in 1947 onafhankelijk werd, werd Sikkim een apart land met een eigen koningshuis. Gangtok werd de hoofdstad. In 1975 werd Sikkim bij India gevoegd als deelstaat. Je moet wel een special permit hebben om door Sikkim te reizen. Hier zie je de hoofdstraat, die zeer modern aandoet. Als je boodschappen hebt gedaan, worden deze door dragers de berg op en af gedragen. Naast de huizen rechts beginnen steile trappen naar een ander niveau van de stad. Daar is ook de overdekte markt in een groot roze gebouw. Geweldig om daar rond te lopen en bijvoorbeeld gedroogde Yakkaas te kopen voor onderweg.
Postbus 51
Djougou is een stad waar veel doorgaand verkeer is. De hoofdweg is breed, geasfalteerd en behoorlijk onderhouden. Langs deze weg zie je veel kinderen in bruin uniform naar school lopen. Langs deze weg is ook een ziekenhuis; daar staan de fietsen geparkeerd bij een bord dat oproept om bloed te geven: "Geef bloed, daar red je levens mee" Er is een groot tekort aan bloed en de aidsproblematiek is groot. Ook daar worden waarschuwingsborden voor geplaatst met de tekst SIDA; Non (niet hier op de foto).
Na de regenbui in...C
We zijn in Copan las Ruinas, het stadje dat zijn naam dankt aan de grote Mayaopgravingen, op een kilometer afstand. De straten zijn volgens een roosterpatroon aangelegd zoals in Spaanse steden, met een centraal marktplein (zocalo) waar alle straten op uitkomen. Het is aan het eind van de middag en het heeft geregend. Niet erg, want dan zijn de vergezichten adembenemend, met al de nevelslierten in de bergen. Copan heeft nog veel meer te bieden dan de Mayasite. Het cafeetje op de hoek heet niet voor niets Red Frog. We hebben een prachtige tocht in de bergen op de achtergrond gemaakt. Helaas zagen we weinig kikkertjes, maar des te meer prachtige bloemen.
Blij met bijna niets
Dit jongetje is aan het spelen met zijn grote pet en het autootje zonder wielen. Hij woont in de wijk van Swakopmund waar inwoners met subsidie een eigen huis konden bouwen. De familie is verhuisd van het tijdelijk onderkomen op de zandvlakte (zie vorige foto) naar de nieuwe woning, de wegen zijn geasfalteerd en iedereen heeft een eigen 'plaas'. Nu nog werk, want dat is er niet altijd.
Een beetje eng..
We maken in Medan een praatje met de opa en oma van dit kindje (in het Nederlands!). Veel Indonesische woorden herinneren nog aan de koloniale tijd, zoals knalpot, polisi en direksiekeet. We lachen heel wat af! De grootouders zorgen voor de kleintjes, als de ouders op de markt bezig zijn. Oma doet het meeste werk, want opa helpt nog vaak een handje mee. Het meisje is keurig verzorgd: beschermend hoedje en thanaka tegen de zon, leuk oorbelletje. Ze vindt ons heel interessant, maar wel een beetje eng.
Kinderspel
In het noorden van Namibië leven de Himba's: een volk dat een zwervend bestaan leidt. Afhankelijk van de hoeveelheid voedsel voor de kudde, vestigen zij zich korter of langer in een gebied. De mannen zijn meestal op weg met de kudde, terwijl de vrouwen maïs verbouwen en zich bezighouden met toerisme. Het dorpje dat wij bezochten, ligt in de buurt van een boerderij. De boerderij fungeert als bank; de boerin beheert het geld dat de dames met hun zelfgemaakte sieraden en gebruiksvoorwerpen verdienen, zodat het niet op de een of andere manier verdwijnt. De dames hebben ieder hun eigen kluisje. Dit jongetje heeft niets nodig: hij speelt heerlijk met zijn vriendjes in een oude teil. Zijn lichaam is ingevet met een mengsel van geitenvet en oker, als bescherming tegen weersinvloeden. Meisjes dragen hun haar in vlechtjes; jongetjes zijn kaal met soms een klein plukje bovenop.
Vogel op monnik in Ca
In de tuin van de kleurige Cao Dai tempel (waar ik eerder een foto van geplaatst heb) ,staat een beeld van een wandelende monnik in een bruine pij. Hij viel me op, omdat een zwart/wit vogeltje hem als uitkijkpost gebruikte. De keuze voor zwart/wit is hiermee verklaard.
Cao Dai pagode in Hoi
Hier kijk je door een opening in de muur naar de kleurige Cao Dai pagode in Hoi An. De Cao Dai religie, ontstaan in 1926, is een mengsel van Boeddhisme, Islam, Confucianisme, Taoïsme, Vietnamees spiritualisme en Christendom. Uitgangspunt bij de Cao Dai: alle religies hebben dezelfde god en streven dezelfde geestelijke waarden na."Cao Dai" betekent letterlijk "hoge toren"; op deze manier wordt er verwezen naar God. Priesters van de Cao Dai kunnen verschillen in de accenten die ze leggen bij hun geloofsuitingen. De kleuren van de grote lotustoren geven de religie aan. De priesters zijn ook in deze kleuren gekleed. Geel symboliseert het Boeddhisme, rood het Confucianisme en blauw het Taoïsme. Wit is de kleur van de novicen. De grote Cao Dai kathedraal staat in Tay Ninh. Daar kun je ook de diensten bijwonen. Een bijzonder kleurrijke ervaring (zie andere foto’s)
Ik doe echt mee...hoo
We bezochten een botanische tuin in Sikkim, waar bijzondere orchideeën zouden groeien. We zagen er zegge en schrijven één, die ook nog bijna uitgebloeid was. Gelukkig was er op een patio een zondagsschoolklasje bezig met een dienst. De leidster stak een kaars aan, en er werden gebeden opgezegd. Dit meisje vond mij wel iets interessanter, want af en toe kon ze het niet laten en keek ze stiekem wat ik aan het doen was om vervolgens weer snel haar ogen dicht te doen.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
