Rsteeghs
Priegelwerkje
Al eerder heb ik een detailfoto van werkende handen aan dit kleed geplaatst, nu heb ik gekozen voor een overzichtsfoto van de werkplaats. De mevrouw is weken bezig om dit prachtige kleed te borduren, een echt priegelwerkje. De werkplaats bevindt zich in een klein dorpje in de buurt van Bukittinggi op west Sumatra. De vrouw liet ons zien hoe ze te werk ging. Een heel precies werk! Een kleud zoals dit kan maanden in beslag nemen en is dus zeer kostbaar. Erg bijzonder om van dit ambacht dichtbij te mogen zien en deze harde werkers op een intieme ongedwongen manier (niet toeristisch) te ontmoeten.
Terug van het land
In het groene Rif gebergte zie je net als in andere delen van Marokko veel vrouwen met hun ezeltjes over de weg terugkomen van het land na een dag hard werken. De ezeltjes zijn zwaar beladen met takken en ander groen spul, net als de vrouwen zelf, als het dan niet met takken is, dan wel met een kind op de rug (je ziet nog net twee voetjes bungelen bij de voorste vrouw). Kinderopvang is er meestal niet, dus de kleintjes gaan gewoon mee het veld in als de vrouwen moeten werken. Deze foto heb ik gemaakt vanuit een rijdende auto, door de voorruit.
Vis bereiding
Vlakbij de haven van Essaouira kwam ik dit tafereeltje tegen: een paar mensen (zowel mannen als vrouwen) die aan de achterkant van een restaurant de vis aan het schoonmaken en fileren waren, de boten waarmee deze vis gevangen is op de achtergrond. De man met de kar komt een nieuwe lading brengen. Ook erg mooi om te zien vond ik de vele katten die op en langs de muur in een lange rij lagen te wachten tot er restjes naar ze werden toegeworpen. De honden hielden alles goed in de gaten.
Gletsjer tocht
Mijn ontmoeting met het ijs....... Tijdens een bloedstollende (voor mij althans) zes uur durende gletsjerwandeling op de Franz Jozef gletsjer in Nieuw Zeeland liep deze gids voor onze groep uit met zijn pikhouweel om het pad, waaronder dit stukje, voor ons uit te hakken langs diepe spleten en over gladde richels. Niet dat het daardoor veel makkelijker werd… Het was af en toe glibberen en glijden, bijna vallen in een spleet (echt waar!), kruipen door ijsblauwe gaten en tunnels, balanceren op hoge sneeuwranden en ondertussen doodsangsten uitsaan. Maar het was een geweldige tocht, eentje om nooit meer te vergeten!!! (en om nooit meer te herhalen ;-)
Vers!
Verse ananas, niet te versmaden! Vooral als hij voor je neus wordt geschild en gesneden, zoals op bijna elke straathoek gebeurt in Maleisië. En dat wordt niet gedaan met een aardappelschilmesje, maar met een flink hakmes. De vrouw zit hier de hele dag, totdat haar ananassen op zijn. Ze heeft een mooie brede strohoed op om zichzelf te beschermen tegen de hitte van de zon.
Tandenloze croupier
In Gracias in het noorden van Honduras hadden R. en ik geluk: er was feest! Zoals veel dorpen en steden in Centraal Amerika heeft ook Gracias zijn eigen heilige. In dit geval betreft het San Sebastian en hij vierde zijn 'verjaardag'. 's Avonds vonden er diverse kerkelijke bijeenkomsten plaats, maar er was ook een markt met kraampjes waar ze allerlei rommel verkochten (kettinkjes, aanstekers, schoenen, onderbroeken), kraampjes waar spelletjes werden gedaan (blikgooien, gokspelletjes, schiettenten) en kraampjes waar je kon eten (gebakken tortillas, gefrituurde bananen, suikerspinnen, gezoet kokosbrood). Kortom, het leek op koninginnendag in Nederland, het enige wat ontbrak was een oranje gloed. Op deze foto zie je een kraampje met een gokspelletje. Er werd flink ingezet en de "croupier", die geen tanden meer had maar wel een scherp oog, hield alles goed in de gaten. Hoe het spelletje precies in zijn werk ging weet ik helaas niet, maar het was erg leuk om naar te kijken. En gokspelletjes en religie gaan hier dus prima samen ;-)
Plezier!
Deze wilde ik jullie niet onthouden, na alle leuke reacties op mijn blog over ontmoetingen met kinderen. Dit is het jochie dat tijdens het Carnaval in Panama City spontaan bij R. op zijn nek ging zitten en in de twee uur daarna vanaf deze nek helemaal uit zijn dak ging bij het danspodium. Wat een plezier had hij! (en wij ook!!) Het hoofd van R. heb ik van deze foto afgeknipt ;-)
Wandelende tak?
In het prachtige Tetebatu op midden Lombok is het landschap enorm groen. Dit komt naast de rijstvelden door de vele tabaksplanten die er groeien. Ook wordt het landschap opgefleurd door grote schuren zonder ramen, maar wel met gaten in de muur. Dit zijn ovens om de tabaksbladeren in te roken. Hele dorpen houden zich dagelijks met de tabakteelt bezig. Deze man is op weg met een enorme bos tabaksbladeren. Hij heeft ze net geoogst en brengt ze naar zijn schuur. Wat een gewicht zal dat zijn geweest! Zie ook mijn tip over Tetebatu als je meer wilt weten over dit prachtige gebied.
Tetebatu: tabak...pro
Niet veel mensen bezoeken Tetebatu op midden Lombok. Onder andere dat maakt het plaatsje erg leuk, want het toerisme is er nog ontzettend kleinschalig, maar zeker het omringende landschap maakt het een fantastische plek! Naast de ontelbare rijstvelden die hier net zo mooi of misschien wel mooier zijn dan op Bali, groeien hier veel andere gewassen, waaronder tabaksplanten. De hele dag zie je mensen sjouwen met versgeplukte bladeren (zie mijn foto “wandelende tak”) of bezig met het verpakken van de gedroogde bladeren voor de export naar andere delen van Indonesië. Het is heel interessant om eens binnen te kijken in het huis de of werkplaats van een van de families die in deze industrie werkzaam zijn. Een andere must in Tetebatu is het maken van wandelingen door de rijstvelden. Dit kan met een gids (te regelen in het dorp of bij je guesthouse) of je kunt zelf op pad gaan. Dat laatste hebben R. en ik gedaan. We trokken er gewapend met een GPS op uit om het gebied rondom Tetebatu te verkennen. Geweldig! We lieten onszelf verdwalen over de smalle richeltjes tussen de rijstvelden (zelfs de GPS bood niet altijd uitkomst, want als deze zegt dat je naar rechts moet, maar er is alleen een pad naar links, heb je niet veel keus) en maakten onderweg praatjes met nieuwsgierige kinderen en vriendelijke boeren. Zij wezen ons overigens ook af en toe de weg als we er niet uitkwamen (we vroegen “Di mana Tetebatu?” = “Waar is Tetebatu?”) en liepen dan een stuk mee. Het is echt een fantastische manier om meer van dit mooie gebied te zien en onder de mensen te komen. Na een lange dag wandelen kun je neerploffen bij een van de kleine restaurantjes in het dorp. Overnachten doe je in basic maar prima guesthouse accommodatie. Je hoeft dit alles van tevoren niet te boeken, je kunt er gewoon op de bonnefooi naartoe, er is meestal plek genoeg (misschien na deze tip niet meer ;-). Wij hebben een taxi genomen vanaf de plek waar de boot van de Gili’s aankomt (we waren met zijn vijven, dan is de prijs vergelijkbaar met de bus), maar je kunt overal in Lombok iemand charteren om je naar Tetebatu (of waar dan ook naartoe) te brengen. Neem wel oordoppen mee voor ‘s nachts, zeker tijdens de Ramadan, want Tetebatu wordt omgeven door heel veel moskeeën met heel, heel harde luidsprekers…
Weven onder het huis
Tijdens een wandeling in de omgeving van Sam Neua in noord-oost Laos kwamen R. en ik in dorpjes waar zeer weinig toeristen kwamen. De mensen waren ontzettend vriendelijk en nodigden ons uit een kijkje te komen nemen in hun huizen. Zo kwamen we onder andere bij deze mevrouw uit. Haar huis stond op palen en in de ruimte daaronder was genoeg plaats voor een weefgetouw. Ze was op dat moment bezig met het maken van een felblauwe lap. De vrouwen erachter zijn bezig met verstelwerk en afwerking. Ook zie je nog een spinnewiel staan, waarop het garen voor de kleden wordt gesponnen. Alles werd gemaakt voor eigen gebruik. Een bedrijvig dorp!
Allemachtig prachtig!
Zwaar weer en een grillig, weids landschap kunnen hele mooie combinaties vormen. Dit landschap fotografeerde ik vanuit een rijdende auto (met het raam dicht vanwege het slechte weer) ergens onderweg van Meknes naar Erfoud. Een geweldige tocht! Ik probeer op een landschapsfoto vaak nog iets extra’s te krijgen, zoals hier de elektriciteitspalen, om de afbeelding net iets meer inhoud en diepte te geven.
Strandveger
In Negombo aan de westkust verbleef ik met R. in kleinschalig hotel aan het strand. Vanaf het terras zagen we elke ochtend tijdens het ontbijt hoe deze man het strand schoonveegde. Voor de toeristen zal het niet speciaal geweest zijn, want die waren er niet veel. Waarschijnlijk houden de mensen die aan dit strand wonen van orde en netheid. Op de achtergrond zie je de vele vissersboten met hun karakteristieke zeilen die bezig zijn met de de visvangst van die ochtend.
Vulcán San Pedro
Lago de Atitlan is een schitterend meer in noord-west Guatemala. Ik verbleef in het dorp Panajachel, vanwaar je een geweldig uitzicht had op de vulkanen die aan het meer liggen. Dit is er één van, de imposante Vulcán San Pedro van 3020 meter hoog. Even wachten tot het juiste moment voor het maken van een foto, als er net iets meer gebeurt. Het resultaat was dit bootje dat aan kwam varen. Je kunt de vulkaan beklimmen, maar wel onder begeleiding van een gids, want het schijnt dat hier nogal eens toeristen worden overvallen en bedreigd. Niet een erg lekker vooruitzicht.
Mandjes vlechten
In een dorpje waar nog slechts enkele toeristen voor ons waren geweest en dat alleen te voet te bereiken was vanaf Tadlo, zuid Laos, zaten deze mannen in hun scheve hut. De ene man hield de ander gezelschap terwijl deze prachtige mandjes aan het vlechten was.
Kwal of visnet?
Tijdens een prachtige avondwandeling langs de westkust van Isla de Ometepe zag ik deze vissers aan het werk. Ik heb even gewacht met het maken van de foto tot ze hun net weer uitgooiden. Een mooi silhouet tegen de bergen op de achtergrond van het vasteland. Ik vind het net wel wat weg hebben van een groot uitgevallen kwal ;-) (even openen voor de beste scherpte; ik heb trouwens gekozen voor de categorie stadsbeeld, omdat de foto de manier van leven weergeeft; weet niet of dit wel helemaal juist is, maar ja...)
Verse koffie!
In San Juan, een dorp met 1500 inwoners waar nauwelijks toeristen komen, wordt veel koffie verbouwd, die je overal te drogen ziet liggen. R. en ik kunnen regelen dat we bij een Hondurese familie thuis een demonstratie krijgen van hoe de koffie op traditionele wijze wordt gebrand. De vrouw des huizes (Solidad) legt ons uit hoe het proces in zijn werk gaat. In de keuken van het huis staat een groot stenen fornuis met een kookplaat, waaronder een houtvuurtje brandt en waarop de gedroogde, dan nog witte bonen in ongeveer een uur tijd en na veelvuldig omscheppen zwart worden geroosterd. Vervolgens worden de bonen in een mand geschept om af te koelen waarna ze gemalen worden en er koffie van wordt gezet. In de tussentijd maakt Solidad ook nog een maaltijd voor ons klaar bestaande uit: gebakken bonenpuree, gebakken aardappels, eieren, tortillas en brood; kortom, een maaltijd waar Atkins zijn neus voor zou ophalen maar die wij met smaak aan haar keukentafel verorberen. Na de maaltijd drinken we de zojuist gebrande koffie, die een beetje zoetig smaakt en erg lekker is. Een leuke ervaring! (zie voor meer informatie mijn tip hierover).
Verse koffie!...Fanta
In de bergen in het Noord-Westen van Honduras ligt San Juan, een dorp met 1500 inwoners waar nauwelijks toeristen komen. Het is een prachtige plek om te wandelen en om traditionele gewoontes van dichtbij te zien. In het enige spullen-winkeltje in het dorp (ik weet de naam niet, maar als herkenningspunt: het zit op een hoek in het “centrum”; ze verkopen er van alles, waaronder potten, pannen en ander huishoudelijk spul) kun je ook excursies in de omgeving organiseren. Bij dit winkeltje kun je o.a. regelen om bij een Hondurese familie thuis een demonstratie te krijgen van hoe de koffie, die in de regio van San Juan wordt verbouwd en die je overal te drogen ziet liggen, op traditionele wijze wordt gebrand. De vrouw des huizes (Solidad) legt je dan uit hoe het proces in zijn werk gaat en geeft een uitvoerige demonstratie in de keuken van haar huis. Aansluitend bereidt ze nog een traditionele maaltijd die je aan haar keukentafel verorbert, uiteraard vergezeld van een versgebrand kopje koffie. Ontzettend leuk om mee te maken! (zie ook mijn foto hiervan, dan krijg je een beetje een indruk van hoe het er in een Hondurese keuken aan toe gaat). San Juan ligt aan een niet toeristische route om van noord via west naar zuid Honduras (of andersom) te reizen. Je kunt San Juan met de bus bereiken vanaf o.a. Gracias in het noorden of La Esperanza iets zuidelijker. Toen ik er was was er één overnachtingsmogelijkheid in het dorp, een prima hostel met schone kamers voor een paar Euro per nacht. Dit hostel bevindt zich als je van Gracias komt aan het begin van het dorp.
Nieuw-Zeeland • Tongariro Crossing
Nieuw-Zeeland • Tongariro Crossing
Zwavelpoel
Tijdens mijn mooiste wandeling ooit (Tongariro Crossing in Nieuw Zeeland; zie voor meer info mijn tip hierover) was dit één van de vele prachtige zwavelpoelen die we onderweg tegenkwamen in het bijzondere landschap. Het stonk gelukkig niet!
Klamboe of visnet?
Danau Maninjau, een prachtig kratermeer in west Sumatra, is een plek waar veel vis wordt gekweekt. Het voer voor deze gekweekte vissen komt uit hetzelfde meer, namelijk nog kleinere visjes. Deze man is bezig om dit voer te vangen met zijn aparte net. Het lijkt wel een klamboe! (ik heb de foto geplaatst als stadsbeeld. Het is wel geen stad, maar wel de manier van leven van de mensen in de dorpen rondom het meer)
Bollen bakken
In Luang Prabang zijn veel straatverkopers de hele dag bezig om de lekkerste gerechten klaar te maken. Vaak hebben ze alleen maar de ingrediënten, een kookplaatje/oventje, een grote pan en een krukje om op te zitten tijdens het koken bij zich. Ik vind dit soort straatventers geweldig en probeer ook vaak iets uit. Zoals de hartige oliebollen die deze mevrouw met veel liefde aan het klaarmaken is in haar wok. Ze waren heerlijk!
Beetje chaotisch
Rondom Bukittinggi op west Sumatra heb ik veel kleine werkplaatsen gezien waar oude mannetjes allerhande elektronische apparaten repareren. Het is er meestal een rotzooi van jewelste, met overal snoertjes, schroefjes, moertjes, draadjes, maar blijkbaar zit er toch een soort logica in deze chaos, want de mannen fixen in no-time een kapotte radio of telefoon. Erg leuk om af en toe eens binnen te neuzen in deze zaakjes. En de mannen vinden het erg leuk als je geïnteresseerd in ze bent, hun verhaal aan je kunnen vertellen en een foto van hun mooie werk maakt.Ik heb dan ook erg genoten van deze bijzondere ontmoeting!
Spelen in het raam
Leon is een prachtige stad in west Nicaragua. Er staan nog veel goed geconserveerde gebouwen uit het koloniale tijdperk die vaak in mooie, felle kleuren zijn geschilderd. Ook de ramen, deuren en hekwerken zijn vaak erg mooi. In dit raamkozijn, achter een smeedijzeren hek, zit een jongetje met een klein autootje te spelen.
Nieuw-Zeeland • Tongariro Crossing
Nieuw-Zeeland • Tongariro Crossing
De mooiste wandeling.
De Tongariro Crossing is een van de allermooiste wandelingen die R. en ik ooit hebben gemaakt! De tocht van 17 kilometer met als hoogste punt 1886 meter, voert door een grillig maanlandschap, over hoge toppen, langs vulkanen, kraters en blauwe/groene/gele zwavelmeren en door groen bos. Het is een pittige wandeling die 6-8 uur duurt (afhankelijk van je conditie en het aantal pauzes dat je inlast). Het is het beste om zo vroeg mogelijk te starten (net voor zonsopgang vertrekken), dan ben je als eerste en kom je het minste andere wandelaars tegen (het kan druk zijn, want het is een populaire wandeling). Het is geen rondwandeling, maar je kunt regelen dat je aan het begin van de wandeling (Mangatepopo) wordt afgezet en aan het eind (Ketetahi Road) weer opgehaald. Dit is onder andere mogelijk via http://www.tongariroexpeditions.com. Deze organisatie zorgt ervoor dat je voor de grote drukte, die rond 8:30 uur begint kunt starten. Heel belangrijk om in acht te nemen bij deze wandeling: - Begin alleen aan deze wandeling als je redelijk fit bent. - Maak de wandeling alleen bij helder weer. Als het mistig en bewolkt is zie je niks van het landschap en de geweldige uitzichten en dan is de wandeling niet meer dan gewoon een zware klim cq. afdaling. Wij hebben de weerberichten in de gaten gehouden en zodra er een paar dagen zon werd voorspeld zijn we naar Tongariro gereden om de wandeling te maken. - Kleed je aan voor zowel (vries)kou als warmte. Laagjes kunnen daarbij handig zijn, dan kun je naar gelang iets uit of aan doen. - Draag goede schoenen (slippers zijn echt uit den boze!). Er is vaak niet echt een duidelijk pad, je moet soms stukjes over grillige rotsen klimmen en over gladde oppervlakten of lavagruis lopen. - Smeer zonnebrandcrème. - Neem voldoende te eten en drinken mee. Onderweg kom je geen winkels tegen ;-) Zie ook mijn foto van vandaag om een klein beetje een indruk van een van de vele prachtige landschappen die ik onderweg heb gezien te krijgen.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
