RoyanvanVelse
Marcus Aurelius
Het Capitool is de belangrijkste van de zeven heuvels in Rome. Tussen oude paleizen ligt een plein dat is ontworpen door de beeldhouwer Michelangelo met in het midden een beeld van de keizer Marcus Aurelius. Deze was keizer van het Romeinse rijk in de 2e eeuw na Christus.
Vigelandspark
De grote aandachtstrekker in het Vigelandspark van Oslo is de 14 meter hoge Monoliet. Hier wordt het leven uitgebeeld door middel van meer dan 100 in elkaar verstrengelde stenen gestalten die naar boven lijken te klimmen. Het massieve kunstwerk is gehouwen uit één enkel blok graniet. Op trappen eromheen wordt door prachtige beelden de levenscyclus uitgebeeld, vanaf geboorte tot ouderdom. Mannen, vrouwen en kinderen van steen, in alle leeftijden, zijn hier samen vereeuwigd en laten zien hoe het leven verloopt. De jongens vooraan kijken naar boven, waarschijnlijk in de hoop dat vandaag de zon nog achter de wolken vandaan zal komen.
Nederlandse Antillen • Bonaire
Nederlandse Antillen • Bonaire
Tropische mangrove
Bonaire is erg geliefd bij duikers. Maar als je op Bonaire bent, zou het zonde zijn om de mangrove over te slaan. Gisteren publiceerde ik daar een blog over. Die mangrove is de kraamkamer voor wat duikers uiteindelijk zien in die mooie blauwe Caraïbische zee.
Eenzaam IJsland
In IJsland heb al snel de ruimte voor jezelf. Gebouwen staan soms wat eenzaam in het landschap. Dit kerkje staat in het natuurgebied Pingvillir, niet ver van de hoofdstad. Het vertegenwoordigt de nieuwe godsdienst die in de middeleeuwen werd geïntroduceerd door de Vikingen: het christendom. Ook het kerkhofje naast de kerk ligt onder de sneeuw, alhoewel sommige kruizen er toch bovenuit steken. Pingvillir ligt op de breuklijn tussen het Euraziatische en het Amerikaanse continent. Ieder jaar schuiven de tektonische platen zo’n 2 centimeter uit elkaar waardoor er een continentaal niemandsland ontstaat. Het is een prachtig wandelgebied dat bij de zogenaamde Golden Circle hoort.
Stukken van de stad
Hier staat de Ignatiuskerk, half verborgen door de zijmuren van het oude Jezuïetencollege, het Collegium Ragusinum. In de oude stad stad alles erg op elkaar. Soms kun je een gebouw niet helemaal op de foto zetten, maar in dit geval vind ik het juist mooier zo.
Soldiers
'Soldiers' is een liedje van de Zweedse popgroep ABBA. Kopenhagen ligt weliswaar niet in Zweden maar daar ook niet heel ver vandaan. En de tekst is ook wel van toepassing op deze soldaten die wacht houden bij het koninklijk paleis in Kopenhagen: ze zien er stoer en sterk uit.
Huiveringwekkende en.
Tijdens de tweede wereldoorlog werd Fort Breendonk, iets ten zuiden van Antwerpen, gebruikt als concentratiekamp. Om het fort te betreden moet je nog steeds eerst een hek passeren tussen het prikkeldraad. “Halt! Wie verdergaat wordt doodgeschoten” staat er te lezen in drie talen. Vervolgens moet een brug over de slotgracht worden overgestoken, waarna je in een soort tunnel terechtkomt die leidt naar lange gangen met aan weerszijden cellen en andere ruimtes. (zie foto) Voor de mensen die hier terechtkwamen was er weinig licht aan het eind van die tunnel
Voormalig koninklijk.
Ooit was dit het koninklijk paleis van Roemenië. Tegenwoordig is dit mooie gebouw het nationaal kunstmuseum. ik heb vandaag een blog geplaatst over deze bijzondere hoofdstad die in de 19e eeuw het Parijs van het Oosten werd genoemd. Bij die blog staan naast andere plaatjes ook 2 foto's van ín het museum.
De rode daken van...D
Dubrovnik staat bekend om de prachtige Adriatische zee, om de eeuwenoude stadsmuren, om de 5.500 traptreden in de stad, om Game of Thrones en ... om de rode daken. Op deze foto zie je een aantal van deze daken. De eerste koepel die je ziet is die van de St Blaise kerk. St Blaise is al meer dan 1.000 jaar de beschermheilige van de stad. De tweede, grotere koepel, is die van de kathedraal. Op de achtergrond ligt het eilandje Lokrum.
Ereveld Omaha Beach
Naast Omaha Beach, één van de landingsstranden van D-Day, ligt dit ereveld. 10.000 gevallenen rusten hier. In 1944 gaven zij hun leven voor onze vrijheid. Soms is het er heel stil, en ook heel rustig. Dan hoor je de zee en dan is het moeilijk om je voor te stellen wat voor hel dit is geweest op 6 juni 1944. De hagelwitte kruizen staan op perfect bijgehouden gras. Af en toe staat er een witte davidsster tussen. Op sommige gedenktekens staat geen naam, maar enkel de tekst "Here rests a comrade in arms known but to God".
Kathedraal van Kazan
Aan de Nevski Prospekt ligt deze opvallende kathedraal. Deze kerk is 200 jaar oud en doet wat denken aan de Sint-Pieter in Rome. Na de Russische revolutie werd het gebouw ingezet voor andere doeleinden. Tegenwoordig worden er weer diensten gehouden door de orthodoxe kerk.
Rome is niet van...Ca
Rome behoort al lange tijd niet meer toe aan Caesar. Ook niet aan Victor Emanuel II, waarvan je het monument op deze foto ziet. In mijn blog van vandaag licht ik het toe.
Capilla mayor
Daar waar de islam in Sevilla plaats maakte voor het katholicisme, werd de hoofdmoskee van de Moren vervangen door de kathedraal Santa Maria de la Sede, heden ten dage het grootste kerkgebouw van Spanje. Delen van de moskee werden echter behouden, zoals de Sinaasappelhof. Maar veel van de stenen van de moskee waren nodig om de kathedraal te bouwen. De oorspronkelijke minaret, die nu Giralda heet, bleef overeind. Deze hoge toren bevat geen trappen en treden maar 35 hellende vlakken die naar de top leiden. In de Moorse tijd moest de imam immers meerdere keren per dag naar boven voor het gebed. In plaats van zich te vermoeien door lange trappen op en af te gaan, liet hij zich dan vervoeren door een ezel die moeiteloos via de schuine gangdelen naar boven en naar beneden kon sjokken. De toren is bijna 100 meter hoog en helemaal bovenin prijkt het bronzen beeld van een vrouwfiguur, dat staat voor de overwinning van het Geloof. Bij één van de ingangen van de kathedraal staat een kopie van dit beeld. De replica stond op de toren tijdens de renovatie van het origineel aan het eind van de vorige eeuw. De voormalige minaret met het huidige beeld is vanaf vele plaatsen in Sevilla zichtbaar en is één van de iconen van de stad. De immense kathedraal van 130 meter lang verraadt meerdere stijlen. Gotiek, Neogotiek, Renaissance en Moors komen samen in een kerk vol met rijkdommen. De binnenzijde is erg gesegmenteerd. Er is niet één plek waar je in enkele oogopslag de hele kathedraal kunt bewonderen. Veel van de schatten en kapellen worden afgeschermd door sierlijk hekwerk of zijn gescheiden door muren. Daaronder valt de Capilla Mayor (foto), oftewel hoofdkapel, met een altaarstuk van niet minder dan 20 meter hoog. Het is het grootste altaar ter wereld en het bestaat uit 45 panelen. Deze tonen 1.000 personages in scènes uit zowel het Oude als het Nieuwe Testament. Er was in de 15e en 16e eeuw 50 jaar werk nodig om dit kunstwerk te realiseren.
Dubrovnik vanuit een.
Ik vond het maar een raar toestel voor onze vlucht van Zagreb naar Dubrovnik vorige week: een Bombardier. Het was smal en lang en had motoren bij de staart,. Binnen was er niet veel ruimte, niet eens voor handbagage. En ook al vlogen we met Croatia Airlines, er stonden logo's op van een Spaanse maatschappij. Maar goed, we hadden heel bewust plaatsen aan de linkerkant gekozen omdat we gewaarschuwd waren dat we op die manier een mooi uitzicht konden hebben op Dubrovnik. Mits het niet zou regenen, er geen laaghangende bewolking zou zijn etc. En ja, tijdens de laatste minuten van de vlucht gleed de Dalmatische kust aan ons voorbij met deze prachtige eerste kennismaking met het middeleeuwse vestingstadje Dubrovnik. Camera in aanslag: klik, klik, klik :)
Mdina
In 1530 werd het eiland Malta door keizer Karel V geschonken aan de Johanniter Orde. In Europa bestonden al eeuwenlang verschillende ridderordes, waarvan de Tempeliers en de Johanniters de meest bekende waren. De ordes vochten mee tijdens de kruistochten naar het Heilige Land, maar zorgden ook voor de veiligheid en het welzijn van christelijke pelgrims die op bedevaartstocht waren naar dat Heilige Land. De Johanniters stonden vooral bekend als hospitaalridders. De ordes werden bemand door geestelijken met zwaarden die het voornamelijk opnamen tegen de islam en de Ottomanen. Nadat de Tempeliers waren verraden door zowel koning als paus en deze orde werd opgeheven, werden de Johanniters de erfgenamen van hun tegoeden. Maar in het door godsdienstoorlogen verscheurde Europa was geen plaats meer voor een ridderorde, en zo week de laatste van deze broederschappen uit naar het eiland Malta, waar de riddergemeenschap al snel de naam Maltezer Orde kreeg. Malta was een uitkomst, een overlevingskans voor de orde. Het eiland was echter niet bepaald vruchtbaar en er was weinig drinkwater voorhanden. Het hoofdstadje Mdina was slecht verdedigd, maar de ligging van Malta op de route naar het Heilige Land was voortreffelijk. Grootmeester L’isle d’Adam nam de sleutels van de kleine hoofdstad Mdina in ontvangst maar gaf er de voorkeur aan om zijn orde aan zee te vestigen en daar een haven aan te leggen. Deze verscheen naast het gebied Birgu en kreeg de naam Grand Harbour. De volgende jaren werden besteed aan het verstevigen van zowel Mdina als Birgu. Op de foto zie je de toegangsbrug en de poort naar het oude Mdina.
Arboretum van Trsteno
Het arboretum van Trsteno, net buiten Dubrovnik, is een idyllische bomentuin die ontstaan is rond een villa uit de renaissance. Omdat het bij het creëren van dit park aan de Adriatische zee voornamelijk ging om (exotische) bomen, heet het een arboretum en niet een botanische tuin. Hier kun je in alle rust rondwandelen, weg van alle drukte binnen de stadsmuren van Dubrovnik. Hier zijn ook een aantal scenes opgenomen van de HBO serie Game of Thrones, waaronder bij deze fontein.
The Iron Throne
Wanneer je dan toch in Dubrovnik bent, of in King's Landing, dan is het beslist de moeite waard om de boot te nemen en binnen een kwartiertje over te steken naar het eilandje Lokrum. Niet alleen is het een leuk eiland waar je kunt wandelen en zwemmen, mar ook staat daar in het klooster de Iron Throne. Deze wordt gebruikt voor Game of Thrones wanneer er gefilmd wordt in Dubrovnik. Natuurlijk heb ik er even opgezeten voor een foto, maar die foto mag hier niet geplaatst worden. Maar ook leeg is hij mooi en indrukwekkend. Als over anderhalve jaar seizoen 8 uitkomt, het laatste, weten we wie definitief plaats mag nemen op deze troon.
Black water bay
Hier gebeurde het: de strijd om King's Landing. Het water heet Black water bay en de legers van koning Joffrey en de Lanisters versloegen hier de armada van Baratheon met behulp van wildfire. Prachtige locatie voor de fans van Game of Thrones zoals ik.
Verlaten voor de kust
Ze lijken verlaten zo vlak voor de kust, die kleine rotseilandjes die in de ochtend gestreeld worden door de zon. Een heerlijk uitzicht vanuit de hotelkamer vanochtend.
Nog eens Breendonk
Op de binnenmuren van fort Breendonk staan allemaal namen. Ze zijn anoniem en stammen uit een ver verleden. Maar naar gelang je verder doordringt in het fort wordt de anonimiteit verbroken, krijgen de namen zowel gezichten als dodelijke verhalen en komt het verleden steeds dichterbij. Het Belgische fort Breendonk, iets ten zuiden van Antwerpen, werd zo’n honderd jaar geleden gebouwd om mensen buiten te houden. Later, tijdens de tweede wereldoorlog, werd het ingezet om mannen en vrouwen juist binnen te houden. De Duitse SS had bezit genomen van het fort om er een concentratiekamp van te maken. Joden, communisten, verzetsmensen en andere gevangenen kwamen terecht in deze hel die werd gerund door zowel Duitsers als Vlaamse SS’ers. Breendonk stond bekend als een gevangenis waar buitengewoon veel geweld werd gebruikt tegen gedetineerden. Om het fort te betreden moet je eerst een hek passeren tussen het prikkeldraad. “Halt! Wie verdergaat wordt doodgeschoten” staat er te lezen in drie talen. Vervolgens moet een brug over de slotgracht worden overgestoken, waarna je in een soort tunnel terechtkomt die leidt naar lange gangen met cellen en andere ruimtes. Voor de mensen die hier terechtkwamen was er weinig licht aan het eind van die tunnel. Het was echter geen vernietigingskamp. Van de ongeveer 3500 gevangenen die in die jaren in het fort verbleven, overleden er iets meer dan 300 ter plaatse. Ze bezweken aan de honger of door mishandeling of werden geëxecuteerd. Andere gedetineerden werden op transport gezet naar andere concentratiekampoen in Europa, waar de meeste omkwamen. Het fort is schrikwekkend authentiek. Het meeste uit die tijd is bewaard gebleven. In de verblijven van de gevangenen staan nog steeds de bedden met strozakken van toen. De folterkamer laat nog immer de marteltuigen zien die zijn gebruikt en de gootjes voor de afvoer van onder andere bloed bezorgen je rillingen. De isoleercellen zijn klein en mensonterend. De galg en het executieveld staan nog zoals tijdens de oorlog en getuigen in stilte van de misdaden van de bewaarders. SS’ers, Duits en Vlaams, beleefden er plezier aan om gevangenen te slaan, te vernederen, te mishandelen en zelfs te doden, vaak om niets. Ook de hond van de Duitse kampcommandant werd ingezet om gedetineerden te bijten. De verklaringen van zowel slachtoffers als daders zijn schokkend. Tijdens de wandeling door het fort komen deze steeds weer terug. Je kunt ze lezen, je kunt ze horen, waarbij je verontwaardigd wordt over de rol van de beulen. Onder deze vielen ook gevangenen die een beetje verantwoordelijkheid kregen en op hun beurt meededen aan de geweldplegingen. De muren met namen bevinden zich vrij aan het begin van het fort, met in dezelfde ruimte urnen met daarin assen van slachtoffers van concentratiekampen. Ironisch genoeg bevindt zich aan de overkant de ruimte waar de SS’ers zich graag ophielden. De Duitse adelaar, het hakenkruis, de SS doodskop en de tekst “Meine Ehre hei?t Treue” zijn daar nog steeds te zien, naast grote foto’s van mannen die werden geëxecuteerd. Fort Breendonk geniet niet heel veel bekendheid. Dat is jammer omdat alles hier uitstekend bewaard is gebleven en je in een paar uur tijd amper te evenaren indrukken opdoet van een periode die steeds meer in de vergetelheid raakt. Van de bruutheid van de bewakers raak je hier vanzelf opstandig. De stemmen en de gezichten maken het bezoek persoonlijk. In het gebouw naast de ingang is een tentoonstelling ondergebracht met als titel “Schuld en boete”. Met een enigszins gerust hart constateer je daar dat de daders zijn gepakt en geëxecuteerd. Het doet echter niets af aan de ellende die hier heeft plaatsgevonden. (Ik ben hier afgelopen week terechtgekomen dankzij Manuele. Een tijd geleden had zij hier foto's van het kamp geplaatst. Die maakten een dusdanige indruk op mij dat ik er ook heen wilde met wat vrienden).
Fort Breendonk
Tijdens de tweede wereldoorlog was Fort Breendonk een Duits concentratiekamp in België. Het kamp is in de oorspronkelijke staat gebleven en tijdens een bezoek van ruim 3 uur (waar je nog niet eens genoeg aan hebt) ontdek je alle verschrikkingen van toen. Alles is nog authentiek. Op deze muren staan de namen van de slachtoffers, al die mensen die de wreedheden van de nazi's (en hun Belgische handlangers) niet hebben overleefd.
Langs Marken
Wanneer ik van EHHV (Hilversum) naar het noorden vlieg, Texel bijvoorbeeld, vind ik het altijd leuk om tussen Marken en Volendam te gaan, op 300 meter hoogte. Alles ligt er dan prachtig bij, zeker zoals hier met een glad IJsselmeer.
De Harpa
Vandaag publiceerde ik mijn 50e blog op Columbus, over IJsland, en dan meer specifiek Reykjavik en de directe omgeving. Dit is de Harpa, het moderne concertgebouw aan het water.
Een snelle tandbrasem
Een ontmoeting die je zeker niet zult vergeten onder water is die met de geweldige en gewelddadige tandbrasem. Zijn aanwezigheid staat garant voor machtsvertoon terwijl hij met een groep soortgenoten vissen opjaagt in open water, als een drijfjacht, of vanuit het niets ineens met hoge snelheid vooruit schiet om een prooi te vangen. Het zilveren en massieve lichaam met de blauwe en roze gloed op de rug kunnen plotseling tevoorschijn komen om meteen erna weer in het blauw te verdwijnen. Een tip om de vis te kunnen blijven zien is om te doen alsof je vlucht. De tandbrasem is bijzonder dominant van aard en zal dat beschouwen als een overwinning waardoor hij zich weer zal manifesteren. Over het algemeen is hij wel erg wantrouwig, waardoor hij een zekere afstand zal bewaren. Zijn nieuwsgierigheid dwingt hem echter om toch steeds te kijken wat er gaande is, zij het van ver. De tandbrasem jaagt het liefst op andere vissen, maar schelpdieren en inktvissen slaat hij zeker niet af. De grote snijtanden, vier tot zes stuks aan de voorkant van de kaken, geven hem een gevaarlijk uiterlijk. In vrijwel elke taal wordt zijn naam geassocieerd met deze stevige tanden. Ondanks zijn indrukwekkende lengte van een meter en zijn gewicht tot wel 20 kilogram, is hij voor mensen geheel ongevaarlijk. Hij is een uitstekende zwemmer, die je zowel dicht bij de kust als ver daarvandaan aantreft. In de zomermaanden begeeft hij zich wat meer naar het ondiepere water, om in de winter naar grotere dieptes te vertrekken. Wanneer het te druk wordt met toeristen en motorboten heeft hij ook de neiging om zijn heil elders te zoeken. De paring vindt plaats in het voorjaar, waarna de eitjes in open water worden gelegd. De tandbrasem is wat zeldzamer aan het worden want er wordt veel op hem gevist. Verder is hij ondanks zijn kracht erg schuw en zie je hem wat minder als het te druk is. Het voorseizoen en het naseizoen zijn dan ook de beste momenten om een ontmoeting met deze majestueuze vis te regelen.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
