Ambassadeur Corriedewinter
Waarschuwing: Ook een
Laat in de avond aangekomen op het vliegveld is het handig om alvast wat geld op te nemen. Je kunt uitstekend pinnen in Mexico, dus geen gedoe met wisselkoersen. De pinautomaat staat in een afgeschermd hoekje. Pas erin, even lezen hoe het moet, bedrag intoetsen en... PATS, licht uit. Stroomstoring? Als het licht weer aangaat, is de pas ingeslikt en het geld weg. Gelukkig is het in Mexico vroeger dan in Nederland, dus kan de pas meteen geblokkeerd worden, dankzij de alarmnummers in het adresboek van de mobiele telefoon. Ken je je pasnummers niet uit het hoofd of heb je je telefoon niet meegenomen? Stuur een e-mail aan jezelf met belangrijke gegevens en een kopie van je paspoort. Door snel handelen konden we erger voorkomen, want toen we de volgende dag teruggingen bleek er geen pas in de automaat meer te zitten. Het geld was weg, maar dat is vergoed door de reisverzekering.
Heel goed beschermd
Op deze plek in Etosha is nog voldoende water te vinden in de droge tijd. Het is dan ook erg druk, zeker als er een grote kudde olifanten met kleintjes komt drinken. De kleintjes worden heel goed beschermd door oma's moeders en tantes. Gelukkig liet moeder wat ruimte vrij om deze foto te maken.
Een moment van...medi
De grote moskee (Mesjied Raya) in Medan valt op door de kleur lichtblauw/turqoise. De moskee is in 1906 ontworpen door de Nederlandse architect Dingemans. Er waren veel Nederlanders op Sumatra, omdat de sultan van Deli toestemming had gegeven voor de verbouw van tabak. De moskee is te bezichtigen: schoenen uit en vrouwen een hoofddoek om. Het hout kan hier en daar wel wat verf gebruiken, zoals goed te zien is in deze zijruimte, waar deze man communiceert met Allah.
Verenigde Staten • New York City
Verenigde Staten • New York City
Pas op voor...zondago
Het is zondagochtend, gisteren zijn we gearriveerd in Manhattan. Zoals vaak in New York, serveert men geen ontbijt; iedereen eet buiten de deur. Wij gaan naar de Star Buck's aan de overkant. het is nog vroeg, dus er zitten weinig mensen. We kiezen een tafeltje in het midden. Aan het tafeltje bij de muur leest een keurige dame de krant. Twee heren naast ons bespreken de toestand in de wereld. Mijn tas staat op de grond bij mijn voeten, voet in de draagband, voor het geval dat.. Het wordt drukker. Er komen joggers binnen, die snel, snel bij de bar wat willen drinken. De dame heeft de krant uit en vraagt vriendelijk of wij hem misschien willen lezen. Ja, leuk, plaatselijk nieuws! De heren willen erlangs, want zij zijn ook klaar. Ik sta op, bedank de dame nog eens vriendelijk, en ga weer zitten. De joggers zijn allang weg, we zijn bijna alleen. Afrekenen maar? Nou niet dus, want je begrijpt het al: tas weg. Het personeel reageert heel alert; de politie is er binnen 5 minuten. Alweer een actie van een zondagchtendbende! De dame, de twee keurige heren, de joggers:allemaal in het complot! Gelukkig heb ik belangrijke papieren nooit in een tas zitten (draag ze op je lichaam, onder je kleding of doe ze in een kluis) In de kluis op de hotelkamer heb ik nog een kleine camera. Onze Citytour kan beginnen.
De grootste kathedraa
León was kort de hoofdstad van Nicaragua. Hierdoor zijn er verhoudingsgewijs erg veel kerken en kathedralen. De grootste kathedraal van Midden-Amerika is gelegen aan het Parque Central in Léon. Het verhaal gaat, dat de bouwtekeningen van Lima (Peru) en Léon verwisseld zijn. De kathedraal kent drie stijlen: neoklassiek (in de bogen), barok (in de koepels) en koloniaal (in de patio). De kerk wordt bewaakt door een leeuw voor de ingang ( léon=leeuw). In de grafkelder liggen vele prominenten begraven, waaronder Rubén Darío, de beroemde Spaanstalige dichter. Hij kreeg een plek bij het hoofdaltaar. Ook hier houdt een leeuw de wacht. Op het dak heb je een prachtig uitzicht. Léon is, in tegenstelling tot Granada, nog niet toeristisch, maar er zijn wel veel cafés en eettentjes. Als je Spaans wilt leren, is Léon een heerlijke stad om te verblijven. Bovendien ligt León ligt maar 20 kilometer van het strand. Met een bus ben je er in een half uur. Heerlijk om te wandelen langs het rustige strand; door de week zul je nauwelijks iemand tegenkomen. Wel uitkijken met zwemmen; er staat een sterke onderstroom.
Fietsen en eten!
Als je in Hoi An naar het haventje loopt, kun je oversteken naar de aanlegplaats bij het Lighthouse Restaurant. De Nederlandse eigenaar zorgt voor fietsen en hij neemt je mee op een eiland tour door het agrarisch gebied rondom Hoi An ( zie mijn foto van de rijstoogst) Toen wij er waren (in 2007) werden er na afloop heerlijke lunches verzorgd Tegenwoordig zijn er nog meer mogelijkheden: Je kunt de fiets tours combineren met kooklessen. www.lighthousecafehoian.com
Rijstoogst,...vrouwen
Als je in Hoi-An naar het haventje loopt, kun je met een pontje oversteken naar de andere oever. Tijdens een fietstocht over en langs rijstvelden met Hans, een Nederlander, stoppen we waar rijst geoogst wordt. Met handen en voeten maken we een praatje. Oogsten, dorsen, verpakken, bijna alles gebeurt door vrouwen. Deze vrouwen (en een man) duwen een kar met zware balen rijst naar een hoofdweg, waar deze aan een tractor wordt gekoppeld. Dan is er even tijd voor een pauze, de dames delen geschilde mango's uit. Ja, dit is waarom ik reis: een glimlach, wat woorden, contact zonder grenzen.
Net uit bed
Deze jongen neemt zijn zusje mee naar de markt. Moeder heeft daar een kledingkraam. Het meisje draagt een huipil, een traditioneel Guatemalteeks bloesje. Al meer dan 3000 jaar weven Maya-vrouwen de meest ingewikkelde patronen op hun heupgetouw. De meeste stoffen worden geweven uit katoen. Bij kinderen bestaan de versieringen vooral uit bloemen en dieren. Bij vrouwen zie je motieven uit de Mayakalender. Toen ik een sjerp, ondergrond zwart, met rode rozenmotief wilde kopen, raadde moeder me dat af. Het betekent dat je ongetrouwd bent en op zoek...
Duitsland aan de rand
Dit is niet het koopplein van een mooi resort, maar een van de hoofstraten van Swakopmund, een stadje aan de monding van de Swakop, vlakbij Walvisbaai. Nadat Afred Luderitz in 1884 een stuk grond had aangekocht, verklaarde hij het gebied waar nu Namibië ligt, tot Duits protectoraat. Walvisbaai bleef echter Brits. Vandaar de naam Cape Cross. In Swakopmund kun je heerlijk eten: Sauerkraut en Apfelstrudel is heel gewoon. In het centrum wonen veel blanke Afrikaners. Zij kunnen de hoge huren betalen. De huizen zien er heel on-Afrikaans uit. De zwarte Namibiërs wonen in Mondesa, een dorp met kleine stenen huizen buiten de stad. Ze bouwen hun huis zelf. Eerst krijgen ze een stuk grond van het rijk en daarna 20.000 Namib. dollar in termijnen, om het huis op te bouwen. Na iedere termijn is er controle. Is het niet goed gegaan, jammer dan. Je moet dan terug naar je tijdelijke behuizing op de zandvlakte, die met planken e.d in elkaar is gezet.
Wat zijn de...afmetin
Ook deze tip zou voor ieder land kunnen gelden. Als je een tafelkleed wilt kopen, of een beddensprei, dan weet je wel ongeveer hoe groot ze zijn. Zelfs als je de maten meeneemt, valt het thuis soms tegen. Dat mooie kleed is net te klein! Om discussie te voorkomen: "Is beautiful Madam, fits well": Neem een papieren meetlint mee (gratis bij bouwmarkten en Ikea) In Hoi An nemen ze de maten goed op, als je kleding laat maken. Maar ze rekenen wel erg ruim. Mijn bloesje was een maat groter! Neem zelf van tevoren je maten op en als je ondertussen geen dieet gevolgd hebt, past het perfect.
In de Bumthangvallei
Deze foto is gemaakt in de Bumthangvallei, maar behalve de bomen, zou de opname in elke andere provincie gemaakt kunnen zijn. In Bhutan gelden namelijk strikte bouwvoorschriften; de huizen zijn alle volgens hetzelfde principe gebouwd en beschilderd. De muurversieringen stellen machtige dieren voor,zoals de garuda, de tijger of de sneeuwleeuw. Het hout is beschilderd met boeddhistische symbolen: parels, schelpen, of lotusbloemen. Op de deur zie je een versie van het levenswiel, waarin de boeddhistische leer uitgebeeld wordt. Ook de kleding is voorgeschreven. Jonge mensen dragen buiten hun werk wel westerse kleding, maar het wordt niet algemeen gewaardeerd. Deze vrouw draagt een kira, een soort overgooier, die ze vastmaakt met een geweven band om haar middel, de keyra. Zilveren broches fungeren als gesp. Al deze voorschriften zijn opgesteld om de cultuur in stand te houden. Dat is ook de reden dat Bhutan regels opstelt ten aanzien van toeristenbezoek, zoals een vast te betalen bedrag per dag en een verplichte gids.
Weer eens een andere.
Een straat in de wijk Le Kasbah in Rabat. Deze wijk is ommuurd en ligt op een rots aan zee. Vroeger was Rabat een echt roversnest, dus er staan ook kanonnen..De huizen zijn blauw met wit geschilderd, de kleuren van een Joodse wijk. Het is erg leuk om door de Andalusische tuin te lopen en een kopje koffie met gazellepootjes bij Café Maure te drinken. Vanaf het terras heb je een prachtig uitzicht over zee en het tegenoverliggende Salé.
Heel vroeg naar Etosh
Etosha National Park is prachtig. Als je de dieren wilt zien, moet je er vroeg bij zijn. We konden niet in het park slapen, want Etosha bestond 200 jaar; alles was vol. Dan maar vroeg op pad. Dat is geen straf, je ziet de mooiste luchten!
Drentse boerin in...B
Nog maar even wat promotie voor het mooie stadje Brielle. Op 1 april wordt herdacht dat Brielle weer in handen van de Prins van Oranje kwam. Dit feest wordt uitbundig gevierd met een historisch spel. In de binnenstad is iedereen gekleed in middeleeuwse kleding. Ook de marktkramen zijn aangepast. Oude ambachten mogen, mits passend bij 1 april. Deze Drentse boerin is waarschijnlijk met koets en trekschuit gekomen. We doen hier de historie wel geweld aan, maar vooruit.
Brielle, eersteling..
In deze architectuurmaand mogen middeleeuwse gevels niet ontbreken. In Brielle, dat op 1 april 1572 werd bevrijd door de Watergeuzen, zijn er vele te bewonderen, maar de mooiste staan wel op het Maarland Noordzijde10 en 11, ook al omdat er prachtige gevelstenen aangebracht zijn. Op nr .11 een pand uit 1610, zie je twee gevelstenen boven elkaar: een vis en een leeuw met opengesperde bek. Op nr 10 een vishaak met wederom eenzelfde leeuw. Brielle is rijk geworden van de visvangst, maar de naam van nr 10: Op Hoop, duidt ook op de onzekere omstandigheden waaronder vissers de zee opgingen. De leeuwen geven voorspoed en macht aan. In deze huizen woonden rijke reders. Eerst stond er een vlaggenstok in de bek van de leeuw. Men heeft die stok verwijderd, want in plaats van een vlag werden er in de middeleeuwen mensen aan opgehangen. Voor meer info of een stadswandeling: zie tip.
Alva verloor zijn bri
Bij het woord Brielle denkt iedereen waarschijnlijk aan 1 april , de Watergeuzen en Alva die zijn “Bril” (Brielle) verloor. Maar Brielle is ook een echte vestingstad. Het lag in de middeleeuwen direct aan zee, en fungeerde als doorvoerhaven naar o.a. Dordrecht en het achterland Vlaanderen. De vesting is nog volledig in tact. De stervorm is duidelijk te zien vanaf de toren van de Sint Catharijnekerk, een middeleeuwse basiliek, die nooit is afgebouwd. Loop eens langs de prachtige huizen van de Voorstraat en Maarland (zie foto), bezoek de hofjes, het Merulaweeshuis en de wallen (nette wallen natuurlijk) In de kerk kan je uitrusten en de vier glas-in-lood ramen, de gildeborden, de grafstenen en praalgraven bekijken. Misschien wordt het Kamorgel wel bespeeld. Als je de toren wilt beklimmen, moet je daar wel even tijd voor uittrekken; het zijn 318 treden! Wandelingen zijn te boeken bij www.gidsengroepbrielle.nl (ook voor grote groepen of families) gedurende het hele jaar. In de zomermaanden juni tot en met september start er iedere donderdag en zaterdag om 14:00 uur een wandeling bij het standbeeld van Koningin Wilhelmina op de Markt. Je kunt je tot en kwartier van tevoren aanmelden. Momenteel is een wandeling met gids nog niet mogelijk, maar een wandeling over de wallen is ook zonder gids prachtig.
Niet kijken tijdens d
Iedere tempel, ook de kleine familietempel, op Bali heeft een eigen feestdag, of Odalan. De ceremonie wordt volgens de Balinese kalender om de 210 dagen gehouden. De inwijdingsdag wordt beschouwd als de verjaardag van de tempel. Wij bezochten een tempelceremonie in de buurt van Ubud. We moesten natuurlijk een sari om en een witte gordel, als teken van zuiverheid. Verder verwacht men een donatie voor de instandhouding van de tempel. Er wordt gebeden, er zijn offers en optredens van danseressen om de tijd door te komen. Sommige feesten duren wel drie dagen! Dit meisje kon het niet laten om even te kijken wie er naar haar keek.
En nu naar bed..
In Sapa is het altijd druk, want je kunt er prachtige wandelingen maken. Na afloop van zo'n wandeling dronken we nog iets in een piepklein restaurantje. Het dochtertje van de eigenaar sliep overal doorheen.
De heilige koe staat.
De oude Amerikaanse auto's uit de jaren '50 en '60 worden in Cuba vertroeteld.De meeste doen dienst als taxi. Als ze familiebezit zijn, hebben ze een gele nummerplaat. Staatstaxi dragen blauwe nummerplaten en als toerist val je helemaal op: huurauto's zijn voorzien van een donkerrode nummerplaat met een grote T erop. De auto heeft hier bijna betere behuizing dan de familie die er woont. Bizar idee.
Schroefje los of kwij
Deze tip geldt voor alle landen waar je niet zomaar naar een opticien kunt gaan. Door het vele op- en afzetten gaat er wel eens een schroefje los. Vastdraaien met de punt van een mesje lukt vaak niet. Ik heb al jaren een setje met schroevendraaiertje en vier schroefjes bij me, gekocht bij de Jumbo. Heb er al veel mensen mee kunnen helpen.
Tempel in de Punakha.
In de tempels mag je niet fotograferen. Aan het exterieur is zoveel te zien, dat je dat (bijna) niet mist. Dit is de tempel van de Punakha dzong, waar ook de regering zetelt. Over de prachtige schilderingen is veel te vertellen. Links zie je het levenswiel (zie voor een beschrijving mijn eerdere tip en foto) Rechts zie je Tshering Namdrug, of de zes zaken die welzijn en een lange levensduur bevorderen: een oude man (wijsheid) een hert, ooievaar, rots, waterval en een boom (waar boeddha de verlichting bereikte).
Druk druk druk
In het zuurstofrijke water van de Walvisbaai wemelt het van de vis en van de dieren die ervan leven, zoals pelikanen, aalscholvers, dolfijnen en deze zeerobben. Ze zwemmen met tientallen tegelijk met onze boot mee en schijnen het erg naar hun zin te hebben. Het beschermvlies over hun ogen is hier goed te zien. Er zijn maar een paar zeerobben die op de boot springen. Ze blijven een poosje zitten, krijgen een visje en gaan weer verder.
Grenswachtje spelen
Aan de grens van Nicaragua-Honduras is het druk. Wij zijn al klaar met de formaliteiten, maar de bus staat nog wel een half uur in de rij. De kinderen vermaken zich met ons. Ze spelen grenswacht en doen alsof wij gevaarlijke misdadigers zijn. Helaas is dit spel realiteit in Honduras. Je kunt nog steeds niet overal veilig rondreizen.
Psst, sigaartje...kop
Een bezoek aan een sigarenfabriek is erg leuk. Je kunt er natuurlijk sigaren kopen, maar die zijn erg duur, vooral in sigarenfabriek Partagas in Havana. De medewerkers in de sigarenfabrieken krijgen gratis sigaren. Het is begrijpelijk dat ze daar geld mee willen verdienen, maar koop deze veel goedkopere sigaren NIET. Je brengt niet alleen jezelf in de problemen, bijvoorbeeld bij de douane, maar zeker de medewerker krijgt het lastig. Deze kan een forse gevangenisstraf oplopen, als hij/zij gesnapt wordt. Ogen en oren zijn overal. Zo hield onze buschauffeur letterlijk alles in de gaten. Toen hij binnenkwam in de fabriek, werd het doodstil en iedereen ging driftig door met zijn werk.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
