Ambassadeur Corriedewinter
Brug over ...Mulaksv
Zoals ik in mijn laatste tip over het Zuiden van IJsland al schreef, is op 8 juli 2011is na een aantal kleine aardbevingen onder de gletsjer [i]Myrdalsjokull[/i] in Zuid-IJsland een vloed ontstaan in de [i]Mulakvisl[/i]-rivier. De brug over de ringweg nr?. 1, ca. 30 km ten oosten van Vik,werd hierbij overspoeld en vernield. De route ten noorden van de gletsjer (Fjallabaksleid) en de F208 via Landmannalaugar zijn opengebleven, maar zijn alleen begaanbaar met een 4WD-auto. De noodbrug over de Mulaksvisl-rivier is afgelopen week al hersteld en is vanaf zaterdagmiddag 16 juli opengesteld. Je kunt nu dus weer heel IJsland rond met een 2WD, zonder vertraging. Een groot compliment voor de IJslanders!
Contact met de...voor
Hier zie je een voorouderaltaar (asen) op het voodoofestival op 10 januari. Op dit altaar, dat op een metalen staaf in een vooroudertempel wordt geplaatst, wordt volgens de traditie van de Fon, een van de grootste bevolkingsgroepen van Benin, het leven van een overleden familielid uitgebeeld. De overledenen spelen een belangrijke rol in het contact tussen het hiernamaals en de wereld van de levenden. Zij kunnen krachten oproepen die het leven veraangenamen. De voorouders worden gevoed en gelaafd om hen tevreden te houden. Deze Asen is in Ouida gemaakt, de beruchte slavenhaven voor Frankrijk, Engeland, Nederland en Portugal. Toen de slavenhandel beëindigd was, eind 19e eeuw, keerden veel vrije slaven uit Portugees Braziliië terug naar Ouida. De Braziliaanse invloed is op dit altaar goed te zien . De belangrijkste persoon draagt de kleding van een Portugese geestelijke, met mantel en hoed uit die tijd. Een koor van gelovigen omringt hem. Op de voorgrond is een vliegtuig te zien. De andere grotere figuren stellen Voodoogoden voor: Rechts Legba. Via hem treed je in contact met de goden. Links staat Zakpata, de vodun van de aarde en de pokken. Hij brengt ziekte of genezing.
Woest en ledig
Het regent en stormt als we naar de eilandrots Ingolshöfdi rijden in een kar, voortgetrokken door een tractor. We dragen stofbrillen voor het opstuivende zand. Maar o, wat is het mooi! De eenzame meeuw zoekt snel zijn plekje op. We zien geen puffins, maar we genieten, een met de natuur
Mural de la...Préhist
In Vinales is het heerlijk om het gebied te paard te verkennen, maar men werkt ook met paarden. Hier zie je ze voor de Mural de la Préhistoria vrij rondlopen. Deze rotsschildering van de ontwikkeling van de mensheid is in opdracht van Castro vervaardigd. Het geeft van links naar rechts de evolutie van het leven op Cuba weer, van de eerste amoebe tot de beschaafde mens. Fidel eiste dat er ook dino's (midden) geschilderd werden, hoewel deze nooit op Cuba geleefd hebben.
Agame tussen de...vro
Deze agame vertrouwt op zijn schutkleur en zit doodstil op het blad van een Sanseviria, die in Nederland oneerbiedig vrouwentong wordt genoemd.Het is een regenboogagame, die net als een kameleon verkleurt, als hij opgewonden is (zie opname Ïs het water koud?") De variatie is enorm: ik zag ze van groen tot paars in alle nuances.
Ik weet niet of ik...
Op het Isla Colón, het grootste eiland van de Bocas del Toro archipel, wordt carnaval gevierd. In de straten van Ciudad de Boca verschijnen tot Aswoensdag iedere avond rode en zwarte duivels, die de Spaanse en andere overheersers voorstellen. Deze diablo's lopen met zwepen en meppen iedereen die langsloopt, vooral degenen die hen met stokken afweren. De meeste jongens dragen lange broeken, want de striemen zijn niet mis. De jongens mogen zelf niets doen. Ze wachten tot Aswoensdag, dan mogen de duivels gevangen worden. Ze worden dan door een jong meisje naar het Centrale Plein gebracht, waar een priester hen met kruis en wijwater bezweert. Op deze foto is het detail het belangrijkste. Dit jongetje houdt een zelfgemaakte zweep achter zijn rug, waarmee hij de diablo's tegen wil houden. Maar of hij al zelf durft?
Opa heeft goed...gelo
Het is niet mijn gewoonte om twee foto's vlak achter elkaar te plaatsen, maar in dit geval is het wel logisch. De mensen op het balkon van mijn vorige foto kijken naar een sponsorloop voor de Olympische Spelen, waar deze opa aan meegedaan heeft. Hij is trots dat hij de halve marathon heeft uitgelopen, maar hij wil alleen maar op de foto met zijn familie. Ja, achter iedere beroemdheid staat een gezin hè?
Eerste rang
Havana, zondagmorgen. Het is warm. We komen in een sponsorloop terecht om geld bijeen te brengen voor de Olympische spelen. Oud en jong doet mee. De finish is tegenover het Capitolio, het regeringsgebouw dat als twee druppels water lijkt op het Capitool in Washington. Deze mensen hebben op hun balkon het beste uitzicht. De was is ook al klaar en er is waarschijnlijk nog niets op de tv.
De eerste keer in een
We zijn uitgenodigd op het Ballonfiësta dat ieder jaar in Barneveld wordt gehouden. De hele week stijgen er ballonnen in allerlei vormen op. Ik zie Calimero, maar ook een ballon in de vorm van een auto. We mogen zelf ook een tocht meemaken. Ik kan nog net een foto maken van de binnenkant van de ballon, voordat ik in de mand stap. Wat is het stil boven... Ik hoor alleen af en toe de gasbrander. Om nooit te vergeten..
Southern yellow-bille
Toen ik deze vogel voor de eerste keer zag, kon ik nog net mijn mond houden. Wat een prachtig dier! De zuidelijke Geelsnavel Neushoornvogel (Tockus leucomelas) of Tokkie Tokkie is bijna endemisch in Zuidelijk Afrika, dus ook in Namibië. Hij leeft op de Savanne tussen Acacia’s en loofbomen. De vogels zoeken hun voedsel dat bestaat uit kleine dieren, fruit en zaden, vooral op de grond. Hij maakt een nest in bestaande boomholtes, ongeveer 0.75-12 m boven de grond. Het vrouwtje smeert de ingang dicht met haar eigen poep. Zij broedt ook op de 3 à 4 eieren, die na 24 dagen uitkomen. Het mannetje sleept voedsel aan, het vrouwtje verlaat het nest niet. De jongen blijven 42-47 dagen in het nest en daarna blijven ze nog een paar dagen in de buurt totdat ze sterk genoeg zijn om met hun ouders voedsel gaan zoeken.
Plaats genoeg in de..
De Moskee Hassan II is de één na grootste moskee ter wereld, gebouwd ter ere van de 60e verjaardag van de koning. Het is de enige moskee die door niet moslims bezocht kan worden. Het is wel jammer dat je niet aanwezig kunt zijn bij een dienst. Nu heeft het bezoek meer van een museumrondleiding. De moskee ligt aan de Atlantische Oceaan. Hier zie je de gigantische glazen vloer, die ruimte biedt voor 25.000 bezoekers. Daarnaast is er buiten plaats voor 85.000 biddende mensen. Je ziet de pilaren weerspiegeld in de glazen vloer. De moskee is gebouwd op grond die onttrokken is aan de zee en de helft van de oppervlakte, met glazen vloer, steekt uit over het water van de zee. Dit werd geïnspireerd door de koran, die spreekt over de troon van God, gebouwd boven het water. Het gebouw is ontworpen om bestand te zijn tegen aardbevingen, de deuren zijn elektrisch aangestuurd en het complex heeft een uitschuifbaar dak (anders wordt het te warm). Zesduizend arbeiders hebben zes jaar aan de moskee gewerkt. Alle gebruikte materialen in het complex zijn afkomstig uit Marokko, met uitzondering van enkele witte granieten zuilen en de glazen kroonluchters, waarvan ik eerder een detailfoto heb geplaatst.
Moe maar tevreden
Deze inwoner van Ouida is al de hele dag in de ban van Kokou, of Gou, de god van de smeden en de oorlog. Vanmorgen heeft hij zich ingesmeerd met maismeel en palmolie om Kokoú te eren. De god is zeer opvliegend van aard. Als hij boos wordt, gebeuren er ongelukken. Om dat te voorkomen, leggen gelovigen vaak een stuk ijzer onder hun tong. Als de mensen in trance zijn, snijden ze zich met messen en voelen daarbij geen pijn. Nu is het voodoofestival bijna ten einde. Moe, maar tevreden
Nederlandse Antillen • Curacao
Nederlandse Antillen • Curacao
Warawara Caracara
Curacao is niet alleen zon, zee en strand. Het binnenland is de moeite waard: je kunt er uren rondrijden of lopen zonder iemand tegen te komen. Hier zagen we ook deze Warawara of Caracara. Het is een bijzondere roofvogel. Hij vliegt rommelig en landt dan ook nog eens op een cactus. In 1991 zijn er wel eens 10 in één cactus geteld! De Warawara is vooral een aaseter en de vele verhalen dat ze jonge geitjes zouden aanvallen en doden berusten op waarnemingen van Caracara's bij geitjes die op een andere manier zijn doodgegaan. Toch werd hij om die reden vaak bejaagd. De Caracara maakt zijn nesten bij voorkeur midden in de hoge zuilcactussen waar je hem nu ziet zitten.
Fjallsárlon, ijs en..
Het gletsjermeer dat je hier ziet, is ontstaan toen de Fjallsjökull (gletsjer) zich terugtrok, omdat het warmer werd. Het meer is gevormd in de holte die de gletsjer achterliet. Het water zet uit en tilt het einde van de gletsjer op, waardoor er vaak grote stukken afbreken. Deze gletsjer reikte aan het begin van de 20ste eeuw nog tot de ringweg. Bij dit meer kun je heerlijk wandelen: het is er rustig, omdat het een eindje van de weg af ligt. Ondanks het donkere weer zie je nog goed het typische ijsblauw.
Gletsjertongen,...wat
Vanuit het Skaftafell Fosshótel , bij het Vatnajökull National Park, loop je zo naar de beroemde waterval Svartifoss waarbij het water langs bazaltzuilen stroomt. Je hebt dan al een mooi uitzicht op de gletsjer. De wandeling is makkelijk te doen, ongeveer anderhalf uur heen en terug. Als je vroeg gaat, heb je grote kans om sneeuwhoenders te zien. Deze schuwe vogels voelen zich hier veilig, omdat er niet op ze gejaagd wordt. Een veel minder bekende wandeling is naar de Sjónarnypa. Deze begint achter het Skaftafell Fosshótel . Het laatste stuk is even lastig, maar dan sta je voor een enorme ijsvlakte. De as van de laatste uitbarsting ligt nog in de spleten. Een fascinerend gezicht, maar wat voel je je nietig bij zoveel natuurgeweld . Voor de volgende gletsjertongen moet je wel even rijden. Ga eerst naar de Fjallsjökull na de Hrútárivier linksaf over een gravelweg. In het kleine gletsjermeer zie je al ijsbergen in alle tinten blauw ronddrijven. Het is er heel rustig. Tijdens een wandeling langs de oever zagen en hoorden wij stukken van de gletsjer afbreken. Een fantastisch gezicht! Dit meer is een opstapje naar het veel grotere Jökulmeer. Het ligt aan de voet van de Breidamerkurgletsjer. Je kunt met een amfibievoertuig een boottocht maken , maar het is vaak erg druk. Als je rustig de ijsbergen wilt bekijken, parkeer je auto dan zover mogelijk voor de brug naar de grote parkeerplaats waar de amfibievoertuigen vertrekken, steek een paar heuveltjes over en wandel langs de oever. Hier zie je veel eidereenden van heel dichtbij. Vergeet tenslotte het strand niet: De afgebrokkelde stukken ijs drijven via de Jókulsarivier naar zee. Ze komen prachtig uit op het zwarte zand.
Slechts een tiende...
Hoewel heel groot, zie je hier toch een detail. Dit stuk ijs is afgebrokkeld van de Breidamerjökull en drijft nu in het meer van 190 m diep. Het brok is al even gekanteld, want de bovenkant is wit geworden en het water is gezakt naar de onderste lagen. De berg breekt en smelt net zolang tot de stukken klein genoeg zijn om door de rivier naar zee afgevoerd te kunnen worden. Voor een uitgebreide beschrijving verwijs ik graag naar mijn geplaatste tip over o.a dit gebied.
Wat een ruimte
Het eindeloze landschap van Marokko: één asfaltweg en verder kleine dorpen, kuddes geiten en karrensporen die naar de hoofdweg leiden. Prachtige leegte, geen woorden nodig..
Een spiegel voor het.
Dit indrukwekkende levenswiel zagen we in het Pemayangtse klooster in Sikkim. Het fungeert als een leidraad voor het leven voor Boeddhisten. Het ‘wiel’ is eigenlijk een spiegel, die ons wordt voorgehouden door de heer des doods: Yama. Hij herinnert ons eraan dat we tijdelijk hier zijn en dat niemand aan de dood kan ontsnappen. Over communicatie gesproken.. Van binnen naar buiten: Centrum: De drie emoties die ons leven vergiftigen: haat (slang), onwetendheid (varken) en haan (hebzucht) Tweede cirkel: Rechts zwart, links wit. Dit is het pad dat men na de dood kan volgen voor goed of slecht karma. Naar een hoger of lager gebied van bewustwording. Derde cirkel: De zes werelden. Met de klok mee: De wereld van de goden, de halfgoden, de hongerige geesten, de hel, de dierenwereld , de mensenwereld Vierde cirkel: Hoe men het lijden in stand houdt. De cyclus van oorzaak en gevolg, leven en dood wordt hier uitgebeeld in 12 schakels: een blinde man, een pottenbakker, een aap, een boot met passagier, een huis met ramen die de zes zintuigen voorstellen, twee mensen die elkaar omhelzen, een man met een pijl in zijn oog, een paartje, een aap die vruchten plukt, een liefdespaar, geboorte en ouderdom.
Veel meegemaakt
Santiago de Cuba is een historische plaats, want hier begon de victorie voor Fidel Castro en de zijnen. Deze mevrouw heeft het allemaal meegemaakt. Haar generatie had en heeft een zwaar leven, want er is weinig inkomen. Het hemdje dat ze draagt is afkomstig uit de staatswinkel. Zo te zien was er niet veel keus. Mevrouw is heel vriendelijk. We geven haar wat zeep en shampoo die we uit Nederland hebben meegenomen. De dankbaarheid is enorm...
Alpensneeuwhoen in...
In het Skaftafell Nationaal Park ontdekte ik deze alpensneeuwhoen ( Lagopus mutus). Dit is een mannetje, dat ik heel dicht kon benaderen,niet alleen omdat hij vertrouwt op zijn schutkleur, maar ook omdat er hier, in tegenstelling tot andere gebieden, niet op hen gejaagd wordt. In de winter worden deze vogels wit. Het sneeuwhoen is een essentiële schakel in de voedselketen van IJsland. Hij voedt zich voornamelijk met bessen, zaden en knoppen van planten en verspreidt zo via de poep de zaden. Verder is hij de belangrijkste prooi voor roofdieren als de giervalk, de sneeuwuil (alleen in de winter) en de poolvos. Even verder zat een vrouwtje, dat ook rustig bleef zitten. Het hielp wel mee dat we heel vroeg (zes uur 's morgens) op pad gingen. Het is uiteindelijk om drie uur 's nachts al weer licht!
Zoek de hagedis
Nog maar een dier met een behoorlijke schutkleur. Deze agame zit vooral op muurtjes, waarschijnlijk omdat hij daar gemakkelijk opwarmt. Hij heeft typische Afrikakleuren, compleet met licht/donker vlekken. De diertjes zijn niet echt schuw, maar ze zijn toch zo weg als je te dichtbij komt.
Zoek het krabbetje
Het strand in Ouida is erg steil, je kunt er niet veilig zwemmen. Bij harde wind zagen we deze krabbetjes over het strand tollen. Dit is een kleintje, nog maar net op de wereld, dat zie je al aan het schelpje onder hem. Het krabbetje heeft een uitwendig skelet, een harde pantserachtige buitenkant en hij moet regelmatig 'vervellen' om te kunnen groeien. Als hij uit zijn oude pantser is gekropen en het nieuwe is nog niet hard, is hij heel kwetsbaar. Het krabbetje heeft kleine ogen, waar het maar weinig mee ziet. Hij kan wel bijzonder goed ruiken met de antennes op zijn kop. Hierin zitten orgaantjes waarmee hij een driedimensionaal beeld van de geuren in het water kan opbouwen. Handig als de zee troebel is. Strandkrabben eten van alles: planten, wormen, vis, dode dieren, andere kreeftachtigen en schelpdieren. Op hun beurt zijn strandkrabben een lekker hapje voor vogels, leguanen en grotere vissen. Bij gevaar graaft hij zich in, maar als een dier hem toch te pakken heeft, wil de krab zijn poot nog wel eens loslaten. Deze groeit wel weer aan, maar wordt niet meer zo groot.
Bij de Yoruba
In Togo en Benin vind je 40 bevolkingsgroepen, zoals de Fon, Yoruba, Bariba en Adja. Vroeger onderscheidden deze volken zich onder andere door hun verschillende gezichtskervingen, die op jonge leeftijd met een mesje worden ingekerfd. Elk volk heeft z'n eigen patroon. Het patroon van de Fon en Somba hebben jullie al gezien. We zijn in Kétou, het centrum van de Nagot stam en de oude hoofdstad van de Yoruba. Yoruba-Nagot mensen hebben kervingen naast hun ogen en mondhoeken. De Yoruba zijn vaak handelaren en moslims. Deze kleuter heeft zijn schooluniform aan: roze met groen kraagje. Hij woont bij de vesting Akaba Idena, beroemd om zijn magische deur (zie eerdere foto)
Gezichten in Rotterda
Het Rotterdamse kunstenaarsduo Robert Rost en Lennaert Koorman leerde elkaar kennen op de kunstacademie en sinds 2000 noemen zij zich Monkidoe. Zij beschilderden glasbakken door heel Rotterdam. Monkidoe maakte foto’s van de verschillende personen en gebruikte die foto vervolgens voor de glasbakken. Uiteraard nadat zij de betreffende personen om toestemming hadden gevraagd. Bijna iedereen vond het leuk om mee te werken.” Tijdens het fotograferen merkten de kunstenaars dat kinderen eigenlijk makkelijker te fotograferen zijn dan volwassenen. “Zij zijn zich nog niet bewust van de camera en reageren heel puur. De foto’s werden hierdoor nog mooier,” vertelt de kunstenaar gepassioneerd. Met die constatering zijn Rost en Koorman aan de slag gegaan. Hier werkt een van de kunstenaars op het Binnenwegplein aan een groot kinderhoofd. Zijn spuitbussen staan op de vaste bankjes van de poppenkast. Later wordt het portret op het paviljoentje van de poppenkast geplaatst.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
