Stefanborkos

Hildesheim. Nedersaksen. De bischopstad uit 815. Ik verbleef hier in hotel van der Valk aan het oude marktplein. Een super locatie. Op 22 maart 1945 werd er veel schade aangericht door bombardementen zoals in zo vele oude Duitse steden en dorpen. Het marktplein is zorgvuldig gereconstrueerd en je ziet hier mijn bewondering vanaf het hotel. Verder bestaat het centrum uit moderne bebouwing met vele oude resten uit weleer. Via het rozen pad kom je diverse bezienswaardigheden tegen. Zoals de Mariëndom en de Michaeliskirche die op de Unesco lijst staan. Tip. Het is en blijft gewoon een mooi gebied onder de Harz voor een lekker weekendje of meer met vele leuke plaatsjes om te ontdekken zoals Rinteln, Hamelen en zo zijn er zo veel meer. Maar ook bijzonder zijn de oude kuuroorden met de mooie tuinen en diens eens dure bebouwing. Laat je eens verrassen, leuk en dichtbij.

Nederland • Overijssel

Het krieken van de da

Hardenberg. Vandaag. Het krieken van de dag. De rode bol komt langzaam uit het duister. Het grauw van deze late winterdag zal zich gauw laten verdringen. Na deze foto werd het roder en roder. De Vecht is totaal uit zijn oevers gegaan en vult nu de uiterwaarden. Ruimte voor het water heet dat. Vele maanden is hier aan gewerkt om de rivier weer natuurlijk te maken. Nou en dat is echt gelukt. Nu nog de volbrenging van het zeer grote Vechtpark in het voorjaar. Dan kun je hier kilometers wandelen langs de stad en de rivier. Het was al een gedeelte van het Pieterpad. En dat allemaal voor mijn deur. Hier vanuit mijn kamer voel ik het, de lente komt er langzaam aan.

Licht van de winter

Atlas gebergte. Ourika vallei. Het is winter en de takken zijn kaal. Enkele bladeren vullen nog een boom. Het is koud maar goed om te lopen. Deze voettocht ging echter door een machtig groots landschap met zeer diepe dalen. Hier kon ik niet verder met die diepte in mijn zicht. Aan de andere kant geplakte huisjes op een berg. Ik dacht hoe is het wonen hier zo in het niets. Maar vooral die stilte deed mij iets. En mijn ogen werden betoverd door de pracht van de sombere kleuren in de Marokkaanse winter. Iets verder is het wit. Het licht van de winter. Het wit van de sneeuw. Hallo zo ver ga ik niet.

Turkije • Centraal Anatolië

Wandelschoenen aan

Cappadosië.Unesco. Het was voor mij de echte gelegenheid om de wandelschoenen aan te doen. Tot dus ver ken ik geen streek die zo bijzonder was met alle rots formaties en oude verlaten en nu nog bewoonde rotswoningen. Natuurlijk hebben wij zoiets in Europa ook en zijn niet te min onbelangrijker. De goede temperatuur in juni speelde ook mee denk ik. Niet te warm en niet te koud. De frisse natuur en de prachtige kleuren die wij ook kennen. Ik heb nog nooit zoveel bergen op de foto gezet. Maar je bent er eenmaal en schiet wat je tijdens het lopen zo bijzonder vond.

Een verlaten plek

Zelve. Een plek om echt gezien te hebben. Een bijna verlaten openluchtmuseum wat te verdelen is over 3 valleien. Veel klauterwerk maar in een unieke omgeving om je ogen uit te kijken. Elke pas is er één. Hoge bergen vormen het decor van de eens zo mooie stad. Ontruimd in +- 1950 vanwege het grote instortingsgevaar. Maar de resten zijn indrukwekkend in dit onwijs gave landschap. Hier de enige moskee uit de Ottomaanse periode waar ook eens het marktplein was. Laat je fantasie hier gebruiken om al dit moois uit het verleden in je op te nemen. Een verlaten plek op onze aarde.

Duivenpoep welkom

Gorome. Gelegen in Centraal Anatolië ligt een vulkanisch landschap met beelden door erosie. Bergkammen, dalen en pinakels (fee schoorstenen) vormen dit o.a. Gorome landschap. Het gebied wordt begrensd op het zuiden en oosten door reeksen van uitgedoofde vulkanen van meer dan 3900 meter hoog. In het Unesco Open Air Museum zie je de mooie fresco's van de aanwezige kerken en je krijgt het gevoel van het oude kloosterleven. Niet te vergeten de vele duiven die nog steeds aanwezig zijn. Zij zorgden ook in vroegere tijden al voor de nodige mest om het land vruchtbaar te maken. Nog steeds zijn er vele nestjes in de rotsen om de gedroogde poep daarvoor te gebruiken. Dat is wel iets anders dan die duiven op de Dam te Amsterdam. Hier zijn ze nuttig al eeuwen lang. Dus duivenpoep is hier welkom. Rechts op de foto zie je nog een dergelijk zeer oud duivennest in de rotsen. Nog steeds in gebruik.

Turkije

Spinnen in de schaduw

Aspendos. Restanten van het aquaduct die eens het water tot in de stad Aspendos bracht. 15 Kilometer verder ligt deze stad met zijn best bewaarde Romeinse theater. Deze ééns Griekse stad werd gesticht rond 1000 v. Chr. De rivier de Eurymedon was tot Aspendos bevaarbaar en de stad werd rijk door de handel in zout, olie en wol. In 190 v. Chr. gaf de stad zich over aan de Romeinen, die alle kunstschatten roofden. In de Byzantijnse periode raakte de stad in verval. Maar voor mij blijft het mooier om de katoen velden te zien en diens bevolking. Spinnende oude vrouwen. En wel zo uit de hand. Ook al eeuwen een oud spel en handigheid. Mooi vond ik hier de goudgele bogen in de zon en de oud vrouw die toch liever de schaduw opzocht.

De nieuwe ochtend

Avanos. Na een lange tocht vanuit de kust en na enkele stoppen was het slapen geblazen in een heerlijk hotelletje in Avanos. Het hotelletje was schoon en nieuw en had een echte landelijke inrichting en vol met nostalgie. In de vroege ochtend werd ik wakker in een heerlijk bed onder een kerkelijke koepel en schoof de gordijnen opzij. Wat zag ik. De gele opgaande zon die het land belichte in zijn kleuren. Fris en ongenaakbaar. Dus de dag kan beginnen. Op naar een nieuwe verrassing. Daar ga ik voor.

Turkije • Antalya

Een plek voor geiten

Alacabel pas. Op weg naar Cappadosië. Vanuit Antalya naar Konya moet je deze pas van 1825 meter over. Het is een waanzinnig mooie weg door het Taurus gebergte boven Side. In de winter ligt hier een berg sneeuw en in het begin van de zomer is hier de lente begonnen. De schoonheid liet zich dan ook zien met de vele bloemen en nog groene velden. Dit is tevens een plek waar de boeren de zomer doorbrengen met hun vele schapen. Grazend en lekker liggend onder een boom. Een hele horde. Ze zagen er goed uit maar wat wil je deze omgeving doet wonderen.

Een andere wereld

Kaptan Osman. Op dit hoge punt heb je een goed uitzicht op de omgeving met zijn verschillende karakters. Maar net niet waar je eigenlijk voor komt om die geweldige grote naalden van bergen te zien waar Cappadosië zo bekent om is. Toch kom je die wel op je pad. Deze mooie vergezichten vanuit Kaptan Osman vond ik uniek. Vooral dit waar een berg zich in groen en roze kleurt. En dat vanuit het nog groene graan. Zoekende om een foto te maken die net iets anders is. Lekker kruipend door de nieuwe oogst. En dan een plaatje schieten over het groene gewas. Dat vind ik genieten van een zo andere wereld als die van ons. Een andere wereld dat is het en een mooie.

Op de knieën

Kaptan Osman. Een plek met een groots vergezicht. En tevens diepe dalen met daarin iets groen en enkele bouwakkers. De unieke rotsige pieken staan rechtop in het landschap en geeft hier een klein totaalbeeld hoe omvangrijk en groots het is. Even op de knieën om mijn passie wilde bloemen er bij op te krijgen. Ik denk het is gelukt.

Roestig

Cappadosië. Door de eeuwen heen heeft dit landschap zijn vorm gekregen door erosie. Water, licht en wind sleepten de zachte gedeelten weg en het harde bleef over. Het maakte de wonderbare wereld in midden Turkije. En ook de mensheid maakte er goed gebruik van om in de vooral (zachte) steen er huizen, schuren en kerken in te bouwen. Er zijn zelfs diverse ondergrondse steden om zich te beschermen tegen vijanden. Roestig zijn soms de kleuren, dan weer grijs tot hagelwit. Ik had het geluk dat de zon het hier liet afweten zodat het toch al mystieke landschap bij mij beter binnen komt.

Staren in de diepte

Ourika vallei. Marrakech. December in het Atlasgebergte. En daar sta je dan te staren in de diepte en hoog boven in de Ourika vallei. Op mijn hoogste punt aangekomen. Verder wou ik niet gaan want het zou te gevaarlijk worden. Ik ben geen bergbeklimmer en deze geweldige voettocht gaf toch een goed beeld hoe groot en imposant deze kloof is. Duidelijk is te zien dat verschillende stenen toch de werkelijke kleur blauw hebben. Dat maakt het zo echt bijzonder hier net onder de sneeuwgrens.Voor iedereen goed ter been een aanbeveling van mij om dit te ondernemen.

Vandaag is blauw

Ourika vallei. December. Het einde van de kloof. Een terecht einde. Ook hier weer die bijzondere blauwe kleur. In de zomer is dit een woeste waterval door de smeltende sneeuw. In december valt er sneeuw. Hier de laatste kleuren van een treurwilg die zijn laatste blad nog niet heeft verloren. Vandaag is blauw. Zelfs die verschrikkelijke rotsschilderijen of wat het ook moge zijn. Maar het loonde om deze bijzondere voettocht te maken vooral door de prachtige sombere kleuren die ik tegenkwam. De wandelende weg terug was een voettocht van hel licht en diepe schaduw. Dit heb ik nooit willen missen. Zo bijzonder om te zien. Een aanrader.

Marokko • Marrakech

De wereld ontwaakt

Marrakech. De Palmeraie in december. Het was gewoon heerlijk om vanuit je hemelbedje in Kasba Le Mirage te ontwaken. Je schuift de typische houten ramen open en voelt de frisse ochtendlucht. Je ruikt het knapperend open haard vuur die je lekker kan verwarmen bij het ontbijt. Voorzichtig ontwaakt ook de wereld. Het palmen bos boven Marrakech moet zijn kleur nog krijgen. Maar het is overweldigend hoe de hoge witte bergen van de Atlas zich ook voorzichtig laten zien. Wat een uitzicht. En dan te bedenken dat achter die palmen en voor die bergen die mega stad ligt. Dat is pas heerlijk rustig wakker worden en met een goed gevoel voor een nieuwe dag die weer vol zal zijn met nieuwe indrukken.

Een wonder van licht

Ourika vallei. December. Dwalen door een sprookje van bijzonder licht. Dat was mijn wandeling. Eng, duister, glad, moeilijk en vreemd donker en licht. Ik dacht aan Sneeuwwitje die het donkere bos in werd gestuurd. Donkere kale takken met een vleugje kleur van de treurwilgen die zijn laatste gele bladeren lieten vallen. Maar mijn camera en ik pakte dit omdat het bijzonder was. Geen plaatje om blij van te worden. Maar het is niet anders in de natuur. De Atlas heeft vele gezichten, van zonnig tot sneeuw. Maar ik vond het een geslaagde voettocht omhoog waar ik het blauw van de stenen zag in het spaarzame licht en de duisterheid van de schaduw. Het blijft een wonder.

Stil staan

Marrakech. Vlak boven deze stad begint het Atlas gebergte. Het is december en wij trekken de wandelschoenen aan. Dus op weg. In dit geval 30 kilometer de bergen in. De Ourika vallei. Een geliefde plek voor Marokkanen. Vanuit de vlakte in het noorden van Marrakech is de Atlas te zien en is een schitterend beeld hoog boven de stad. Het is er koud maar de wandeling maakt je wel warm. Klimmend omhoog door een rivierbedding en langs paden en over rotsen. Het lijkt wel een beangstig sprookjesbos met kale bomen en koud water. En dan die kleur. De schaduwen zijn bijna blauw tot in het zwart. De zon is vel en geel. Een beweging in sombere kleuren. Water, licht en schaduw. Daar sta je even bij stil.

Tunesië

Wanneer gaan we weer

Chenini. Met de grond beginselen uit de 12e eeuw. Een geruïneerd Berber dorp. En ligt in een vrij eenzame en vredige omgeving in het zuiden op weg naar de Sahara. Het is imposant en van zeer verre al te zien. Aan de voet ligt het moderne dorp met dezelfde naam. Tevens was het een beschermde graanschuur (Ksar) tegen aanvallen. Vele dorpen kennen dit in deze omgeving zoals Douiret. Ook hier werden vele opnamen opgenomen voor de film Star Wars. Ik vond het een onwijs mooie plek om te vertoeven in een soms dorre omgeving waar je om elke bocht in de weg toch veel verassingen tegen kwam. Het was 2015 toen ik er was en ik betreur de aanslagen die toen plaats vonden in het noorden. Jammer voor de platgelegde toeristen industrie waarin toch vele inwoners werkzaam zijn. Maar er komen weer betere tijden zoals ik hoorde op tv. God zij dank. Ik gun het hun met harte. En ook jou om dit bijzondere gebied eens te bekijken. Tunesië heeft zo veel mooie plekken.

Tunesië • Djerba

Wandelende opa

Djerba. De rust is wedergekeerd. En ik hoop ook het negatieve reisadvies. Op dit eiland in het zuiden was echt nooit iets aan de hand. Maar toch je kan het nooit weten. Ik voelde me hier in ieder geval veilig en tevreden. Dus geen enkele aanslag. Hier was vrede voor alle mensen. Opa lekker aan het wandelen met zijn kleinkinderen. Dat zegt al veel. Ondanks alle tumult van de aanslagen in 2015 blijft het een schitterende bestemming en om tevens het zuidelijke achterland te bezoeken. Wat denk je van Parijs en Keulen, zomaar een goede bestemming. Ook nooit meer heengaan? Dacht het niet. Zo denk ik over Djerba. Het eiland met prachtige stranden en goede cultuur.

Spanje • Lanzarote

Stekelplanten

Lanzarote. Guatiza. Bij deze plaats lig de mooie cactus tuin (Jardin de Cactus). Het is aangelegd door César Manrigue en bevind zich in een oude steengroeve. Daardoor staan de ongeveer 1400 soorten beschut tegen de soms harde wind. Het lijkt wel een amfitheater met zijn verschillende terrassen. Als grappig gegeven vond ik de aanduidingen bij de aanwezige toiletten vanwege de afbeeldingen. Jammer hier niet te zien maar het was echt lachen. Voor elke nieuwe bezoeker zeer aan te raden om te bekijken naast al die prachtige stekelplanten.

Marokko • Westkust Marokko

Zijn dieren

Taroudant. De stad schuin boven Agadir die je echt eens gezien moet hebben. En bij velen onbekend. Hier op het marktplein onder de bomen het vaak geziene tafereel. Slangen bezweren. Het blijft een boeiende belevenis ook voor de lokale bevolking. Uit zakken en kisten komen ze te voorschijn. Wat ik nog nooit gezien had dat deze beesten ook drinken. Zeer logisch. Maar hij liet het zien. Uit een dopje van een limonade fles gaf hij ze water. Water, de goddelijke drank die iedereen nodig heeft. Zo maar een moment van liefde voor zijn dieren en zijn inkomsten.

Cyprus • Turks binnenland

Hemelse dauw

Cyprus. Een jammer genoeg gedeeld eiland Grieks / Turks en links van de grote ellende in Syrië. Ik was hier op het Turkse gedeelte en een totaal verschil met het Griekse. Twee landen laten hier echt zien wat het verschil is tussen deze culturen. De groene zone deelt nog steeds het eiland. Hier boven op het gebergte van Kyrenia heb je een prachtig uitzicht op de midden vlakte (Mesaoria). Alles in een waas en alles is ver weg. In deze foto sta je er echt binnen in. De hemelse dauw. Tip. Neem een jeep tocht om verschillende delen te bezoeken. Vooral het noorden.

Turkije • Centraal Anatolië

Laat je betoveren