Al twee keer eerder waren we in Ushuaia in Argentinië, het zuidelijkste plaatstje ter wereld. We kwamen daar tijdens een reis door Zuid-Amerika terecht. Hier vandaan vertrekken de boten naar Antarctic... Lees meer
Geo
Oryx in duplo
De oryx, gemsbok of spiesbok zijn een geslacht van woestijn bewonende antilopen uit Afrika en Arabië. Ze behoren tot de onderfamilie der paard-antilopen (Hippotraginae). Oryxen zijn te herkennen aan de lange, dunne rechte hoorns, de vrij korte manen, de bult op de schouder en grote hoeven. De dunne vacht is wit van kleur met zwarte, grijze en/of bruine markeringen. Beide geslachten dragen hoorns. Ze hebben een schouderhoogte van 81 tot 120 centimeter en een lichaamsgewicht van 65 tot 200 kilogram. De hoorns worden 38 tot 127 centimeter lang. Waarnemingen van oryxen liggen waarschijnlijk aan de oorsprong van de eenhoorn. Als een oryx van de zijkant gezien wordt, lijkt het alsof het dier slechts één hoorn heeft. Dit en het paard-achtige uiterlijk van de dieren zijn misschien de oorsprong van de mythe. Oryxen zijn goed aangepast aan het leven in de woestijn. Ze kunnen langere tijd zonder water en ze kunnen hoge stijgingen in de lichaamstemperatuur aan. Op het heetst van de dag zoeken de dieren verkoeling in de schaarse schaduw. (Wikipedia)
Tortoise tower
Ho Hoan Kiem (betekent: Lake of the Restored Sword) ligt in het oudste centrum van Hanoi. De naam is ontstaan uit een legende; De hemel zond de grote Vietnamese held Le Loi een magisch zwaard waarmee hij in de 15de eeuw de Chinezen verslagen heeft. Hij heeft het zwaard tijdens vissen in zijn netten gekregen en werd toen keizer Le Thai To, en als dank voor zijn overwinning na jaren van strijd tegen de Chinezen wilde hij dit zwaard offeren aan de geest van het meer. Tijdens de voorbereidingen voor het offer kwam er een enkele donderslag en het zwaard vloog miraculeus uit zijn foedraal en werd opgevangen in de bek van een gouden schildpad, die door de goden gezonden was om het zwaard terug te claimen. Er zouden nog steeds reuzenschildpadden in dit meer leven. In 1968 is er een gevangen die bij de Den Hgoc Tempel tentoongesteld wordt. Om deze legendarische schildpad te eren is er op een klein eilandje midden in het meer een 3 verdiepingen paviljoen gebouwd, Tortoise Tower. ’s Avonds mooi verlicht. Het Hoan Kiem Meer was al het mooiste meer voor de inwoners van Hanoi, maar werd nog mooier toen er in de 19de eeuw de Ngoc Son Tempel op een eiland werd gebouwd, bereikbaar via de prachtige rood lakwerk houten Huc brug. Het meer is het kloppend hart van de stad; Rondom dit meer vindt van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat veel bedrijvigheid plaats. 's Morgens vroeg nog voordat de zon opkomt, staan de mensen aan de kant allemaal Tai Chi op de schelle muziek uit een transistor te doen. Ook verzamelen er veel mensen aan de oever om een glimp op te vangen van de schildpad en wat voer te strooien. Dan is het vooral tijdens de lunch ook erg druk met alle mensen die even langs het meer wandelen of gaan zitten op een van de vele bankjes, genieten van het uitzicht. Een wandeling om het meer duurt minimaal een half uur. Ook worden er aan de oever van het meer en op de Huc brug heel veel trouwreportages gemaakt. Dit gebeurt vnl. op zaterdag, de bruidsparen met hun fotografen lopen dan af en aan. Aan de noordwestkant van het meer bevindt zich het beroemde Waterpoppen-theater, hier moet je zeker een bezoek aan brengen. Wil je tijdens een hapje of drankje genieten van een prachtig uitzicht over het meer, ga dan naar het City View Restaurant, waar je buiten op het terras kunt zitten en een mooi hoog overzicht over de drukte in de stad beneden en de rust van het meer hebt.
Shirakawa-go
Shirakawa-go is een klein dorp op ruim 500 meter hoogte in de bergen die wel de Japanse Alpen genoemd worden. Sinds 1995 staat het op de Unesco Werelderfgoedlijst vanwege de mooie houten huizen met hele dikke apart gevormde rieten daken. Gebouwd zonder één spijker te gebruiken. Het hele dorp is een openlucht museum, Volendam op z’n Japans.
Meisje met pijl en...
Pushkar, is een relaxte tussenstop in India voor iedereen die in Rajasthan op zoek is naar een klein beetje rust. Gelegen rond het meer, kom je hier allerlei interessante dingen tegen. Zo liep ik tegen dit meisje aan, die me overviel met haar schattigheid.
's Morgens vroeg
De Terai, in het uiterste zuiden van Nepal - tegen de grens met India aan - was vroeger een absolute no go area. Er woonden bijna geen mensen en de mensen die er woonden waren bestand tegen de malaria. De rest ging er bijna zeker aan dood. Het werd dan ook lang gemeden door buitenstaanders en buitenlanders (die tot 1951 Nepal uberhaupt niet in mochten). Nu kun je er gewoon komen. Het is een heet, vochtig, dampend tropisch gebied met zware regenval in onze zomer (en vaak overstromingen). Een wandelingetje in de vroege ochtend leverde deze ontmoeting op. Vermoedelijk broer en zus(je).
Reuzenrad ritje...iem
Het noordwesten leent zich uitstekend voor een rondtrip. Start vanuit Chiang Mai en ga langs Pai Mae Hong Son en de hoogste berg van Thailand Doi Ithanon. Het is zeker geen onbereisd pad maar doe je het op motor of fiets en heb je de tijd kom je onderweg erg weinig andere toeristen tegen behalve in de grotere stopts. Daarentegen wordt je getrakteerd opprachte natuurlijke verschijnsels. landschappen met velden vol gele bloemen. En zeer aardige mensen die hulpvaardig zijn als iets je overkomt (maar dat terzijde). Slaap bij kleine boerenfamilies en bezoek kleine dorpjes. De regio staat ook bekend om de Longnek vrouwen (ringen om hun nek) maar de meeste zijn opgezet voor de toeristen en leven de mensen niet echt daar en worden ze onderdrukt. Niet echt een aanrader om die te bezoeken. Onderweg kom je ook nog wat ander vermaak tegen. Zo ook dit 'reuzen'rad. Handmatig aangedreven. Wat een kaartje kost en waar te halen is onbekend. Ik heb hem maar overgeslagen.
Blue Lake
In de Baliem Vallei maken we een wandeling langs Maima (wat uit 6 verschillende dorpskernen bestaat) naar het Blue Lake, een klein meertje helemaal verscholen tussen de bomen, waar een aantal wilde eenden zitten. Prachtig helder water met een mooie blauwe kleur, waar een klein watervalletje uit een cave komt, en een school visjes zwemt. Schijnt dat wilde eenden hier heel bijzonder zijn, ze staan speciaal in de reisgidsen vermeld.
Agrigento
De stad Agrigento is vooral bekend bij de meeste om de beroemde tempels die dichtbij deze stad liggen. Toch is de stad zelf ook zeker de moeite waard op te bezoeken. Het centrum doet nog erg middeleeuws aan met zijn smalle straatjes. Dus laat de auto zeker aan de rand van het centrum staan en loop verder de heuvel op naar het oude centrum. Begin in de hoofdstraat Via Atenea maar loop ook eens de prachtige zijstraatjes in. En eindig op een terrasje waar zich hebt op Akragas, beter bekend als de Valle dei Templi.
's Morgens vroeg...
.s morgens vroeg, de zon is nog maar net op. Even een strandwandeling in alle stilte voordat de dag begint. Ik ga naar de bocht omdat ik wil weten wat daar achter te zien is. Maar aan de andere kant lijkt deze persoon hetzelfde te denken. Ze staat stil en blijft over de zee turen. Later passeren we elkaar. Verderop gaat het personeel van de hotels die hier zijn het strand schoonvegen. Ook bij hen is dan de dag begonnen.
Sathmahal Prasada
In Polonnaruwa staat dit gebouw met de naam Sathmahal Prasada (in het Nederlands ‘Het zeven verdiepingen gebouw’). De oorsprong van het gebouw is niet bekend en in zijn bouwstijl uniek voor Sri Lanka. De stijl schijnt wat weg te hebben van een tempel in Thailand. Vermoed wordt dat dit gebouw Thaise of Cambodjaanse invloeden heeft.
Kathedraal van Palerm
De Cattedrale della Santa Vergine Maria Assunta (Kathedraal van de Maria-Tenhemelopneming) is de belangrijkste kerk van Palermo. De kerk staat er vooral bekend om zijn verschillende bouwstijlen en is zelfs een tijdje een moskee geweest. Door de jaren heen zijn er veel aanpassingen aan zijn gedaan. Maar ook vele uitbreidingen en restauraties heeft de kathedraal een mooie mix van stijlen opgeleverd. Als er geen dienst is kun je de kerk gratis bezoeken. Wil je het hogerop zoeken dan kun je voor € 3 pp het dak op. De foto is gemaakt met de panoramafunctie van mijn iPhone. Gewoon om eens proberen hoe het uitvalt. Ik vond het vrij aardig gelukt.
Bij de Hamar
Turmi ligt in het zuidwesten van het land. In deze plaats vind je de Hamar stam. Een keer per week heb je er een grote lokale markt. Alle mensen uit de omgeving bezoeken dan deze markt. De Hamar is een natuurvolk en sommigen leven nog van de ruilhandel. Ze hebben een uitgesproken kledingstijl, die voornamelijk bestaat uit vaak een grote ketting met schelpen en kettingen met veel kraaltjes. Heel opmerkelijk is ook het kapsel. Dit wordt met veel okerklei bewerkt. Velen dragen een geitevel als rok, ook al zal daar in de toekomst snel verandering in komen en een stoffen rok voor in de plaats komen.
De schoonheid van de.
Deze foto is genomen op het eiland Taquile op het Titicacameer in Peru, op dinsdag 19 juni 2018 rond 14.00 uur. ‘Bienvenidos a la isla Taquile. Met de al de hele reis aanwezige onafgebroken glimlach en twinkelende ogen zet ik voet aan wal. Net zo onafgebroken zijn mijn confrontaties met hoogtes. Ik word niet gespaard, het is een pittige klim naar het centrale plein van het eiland. Een rustpauze wordt beloond met uitzicht op de besneeuwde bergtoppen van Bolivia, heel in de verte aan de overkant van het immense wateroppervlak. Mijn ‘wanderlust’ speelt op nu de ‘kleine Columbus’ zo dicht in de buurt is van nog een nieuw land. Ik begroet de man die op het muurtje langs het pad opgaat in zijn breiwerk. Ook op zijn zeer hoge leeftijd bereidt hij zich geheel volgens de belangrijkste traditie van Taquile voor op een toekomstige relatie. De muts op zijn hoofd verraadt dat hij alleenstaand is. De muts in wording is voor zijn potentiële vrouw. Vanaf het muurtje aan de rand van Plaza de Armas, zoals het middelpunt van elke Peruaanse stad wordt genoemd, kijk ik omlaag naar de grasheuvels met daarover verspreid stenen paadjes, volle, donkergroene bomen en huisjes met vaal rode tinnen daken. Ondertussen laat ik mijn hart weer een normaal slagritme aannemen. Het plein voelt uitgestorven aan, ondanks het aanzienlijke aantal toeristen dat me vergezeld. De oorspronkelijke kleur van de gebouwen is nog net zichtbaar. Op het vervolgstuk van de ontdekkingstocht over Isla Taquile word ik getrakteerd op nog meer hellingen en trappen. Ik ben er inmiddels aan gewend. Maar de schoonheid van deze plek blijft betoveren, zelfs na ruim zes uur op het Titicacameer. De top van het eiland wordt gemarkeerd door de iconische boog van keien, keien die een eenheid vormen met hetzelfde steen op de grond. Direct achter deze poort lijkt zich het einde van het eiland te bevinden. Met afwisselend kleine en grote passen over al even ongelijke keien trotseer ik in slechts een half uur alle vijfhonderd steile treden. Aan de noordwestkant van Taquile wacht ik op de boot. Meteen vlieg ik naar het bovendek. Plat op het grijze staal liggend laat ik de zon op mijn huid branden. Optimaal ontspannen van geluk probeer ik mijn lichaam te laten uitrusten en laat ik alle indrukken tot me doordringen. Ik kijk achterom en probeer me voor te stellen dat achter Taquile pas het grote deel van het Titicacameer begint, terwijl mijn vaartocht terug naar Puno over dit kleine eerste stukje al zeker twee en een half uur zal duren. De zon zakt halverwege deze reis sneller en sneller. Turend over het spiegelgladde en helderblauwe water bereid ik me voor op het dusdanig drastisch naar beneden schieten van de temperatuur dat ik over vijf minuten mijn twee vesten en jas nodig zal gaan hebben.’
Ik sta in haar ogen.
Als je goed kijkt naar de poppetjes in haar ogen, zie je mij met mijn camera 2x gebukt staan om haar te fotograferen. De foto van dit leuke meisje maakt ik in de Sri Ekambareshwara tempel, de grootste tempel in Kanchipuram en nog helemaal in gebruik. Op veel plekken zitten priesters die je een rode stip op voorhoofd en een zegening geven tegen een kleine donatie. Deze aan Shiva opgedragen tempel is door de Pallava’s in de 8ste eeuw gebouwd, en in de 16de eeuw door de Vijayanagars verfraaid. De naam komt van EkaAmraNathar = ‘de god van de mangoboom’. Achter in een binnentuin staat een 3500 jaar oude mangoboom.
Suriname • Marowijne en Galibi
Suriname • Marowijne en Galibi
Ogen zijn de spiegels
Ogen zijn de spiegels van de ziel.... dit meisje met haar prachtige lieve bruine ogen kwam ik tegen in het dorpje Bigiston vlakbij Galibi. Zei is een inheemse indiaanse en een zogeheten Kalinja oftewel Caraïben
Bootsman
Vandaag een wandelsafari met een tribal guide door het Periyar Tiger Reserve (Periyar Wildlife Sanctuary) Thekkady, waar olifanten en tijgers zitten. Het park is beschermd gebied om een groot meer waar de dieren beschermd worden. Het meer heeft een oppervlakte van 26 km2 en het hele park bijna 800 km2. Bezoekers zullen de tijgers nooit zien, dat zijn nachtdieren. We lopen eerst naar de entree van het reservaat, van daaruit met de bus naar de rivier, daar staat de gids ons op te wachten. We moeten allemaal onze gegevens op een lijst schrijven, dan komt er nog een groot boek waar we ook onze namen in moeten schrijven, en de gids schrijft dan de nummers van de entree kaartjes erachter. Een hele administratieve rompslomp. Dan kan eindelijk onze wandelsafari beginnen. Eerst moeten we met een bamboevlot de rivier oversteken, allemaal een zwemvest aan en langs een touw worden naar de overkant getrokken. Hier trekt een local het vlot aan de kant.
Er mogen geen foto's geplaatst worden waarop geslachtsdelen te zien zijn. En allhoewel ik de achterliggende grondreden wel begrijp, vraag ik me toch af of deze regel zo stringent toegepast moet worde... Lees meer
Half oktober vertrokken we voor een groepsrondreis door Sri Lanka, een mooi programma, inclusief Tamil-land in het noorden, en een excursie naar Delft Eiland. Al heel gauw merkten we dat de excursies... Lees meer