Ambassadeur Bowral
Papoea Nieuw Guinea • Highlands
Papoea Nieuw Guinea • Highlands
Modderfiguur
Het Asaro volk is pas halverwege de vorige eeuw in contact met de westerse wereld gekomen. Deze stam leeft in kleine nederzettingen die zo'n drie kwartier rijden buiten Goroka in de Highlands liggen. Als de Asaro in vroegere tijden op oorlogspad waren, smeerden ze zichzelf helemaal in met modder. Ze zetten een angstaanjagend kleimasker op hun hoofd en gingen dan bij zonsopkomst ten strijde. In combinatie met de mist die er elke ochtend in de bergen hangt, joegen ze de vijand enorme schrik aan. Die dacht dat er 'geesten' verschenen waardoor er alom verwarring in de gelederen ontstond. Dankzij deze tactiek stonden de Asaro psychologisch gezien al met 1 - 0 voor in de strijd. Hoewel er vandaag de dag nog steeds felle en heftige stammenoorlogen zijn in de Highlands van Papoea-Nieuw-Guinea, worden de maskers hierbij niet meer gebruikt (wel de speren en pijl en boog!). Begrijpelijk, want de maskers wegen zeker vijf kilo. Om hun legendarische 'oorlogsact' in ere te houden, dragen de Asaro de maskers nog steeds bij speciale ceremonies en gelegenheden.
Papoea Nieuw Guinea • Highlands
Papoea Nieuw Guinea • Highlands
Feest in Simbai!
In het dorpje Simbai, diep in de Highlands van Papoea-Nieuw-Guinea, heeft jaarlijks in september een grootse initiatieceremonie plaats. De hiermee gepaard gaande festiviteiten duren drie dagen. Dit keer waren het vijf jongemannen die na een week verblijf in een speciaal hiervoor gebouwde hut zichzelf ‘man’ mochten noemen. In die week moeten ze diverse initiatierituelen ondergaan en mogen ze alleen maar contact hebben met de dorpsoudsten. Op de tweede dag van de ceremonie verlieten de jongens de hut om als ‘helden’ te worden onthaald door de honderden dorpsbewoners. In een feestelijke optocht met zang en dans werden ze door hun kleurrijk geklede moeders en zussen opgewacht. Na enkele aanvullende inwijdingsrituelen kon het echte feest beginnen. En het was nog lang onrustig in Simbai …
De waterpijproker
Vorig jaar hebben wij door het wonderschone Iran gereisd met een auto met chauffeur en gids. Het grote voordeel hiervan is dat je je eigen route en programma bepaald en bovendien kun je stoppen wanneer en waar je maar wilt. Wij hebben de reis via het internet bij een Iraanse touroperator geregeld. De uiteindelijke kosten waren zelfs lager dan die van een vanuit Nederland georganiseerde groepsreis! Bij de samenstelling van de route stond voor mij van te voren vast dat we een bezoek aan de legendarische stad Bam zouden brengen. Bam is een van oudste bewoonde steden ter wereld. De prachtige ommuurde oude binnenstad behoorde samen met Persepolis tot de toeristische ‘parels’ van Iran. Tot in december 2003 het noodlot toesloeg in de gedaante van een vernietigende aardbeving waarbij meer dan 25.000 mensen om het leven kwamen. Naast dit tragische verlies van mensenlevens, werd ook de oude citadel voor een groot deel verwoest. Dit laatste was voor de UNESCO aanleiding om in 2004 de citadel van Bam op de werelderfgoedlijst te plaatsen. Hierdoor konden de restauratiewerkzaamheden adequaat worden opgepakt. Hoewel ze hiermee nog lang niet klaar zijn, heeft de oude stad alweer een groot deel van zijn glorie terug. Ook is er inmiddels veel nieuwbouw naast de citadel gepleegd. En dat brengt me bij de bovenstaande foto. Het is een fraai uitgevoerde muurschildering van een nieuw restaurantje waar je niet alleen wat kunt eten, maar ook aan een waterpijp kunt lurken. Onze gids was zodanig onder de indruk van de schildering, dat ze spontaan de conversatie met de tevreden goedlachse waterpijproker aanging …
De kathedraal van...M
Deze dames genieten van een bezoek aan de kathedraal van Maria Hemelvaart in Kiev. In het rijkelijk gedecoreerde gebedshuis kun je je vergapen aan talloze muur- en plafondschilderingen. De kathedraal werd in 1089 als klooster gesticht. In de loop der eeuwen is het gebouw diverse keren herbouwd. Het maakt onderdeel uit van het gigantische Lavra-complex. Behalve kerken vind je hier ook de beroemde ondergrondse holenkloosters. Het gehele complex staat op de werelderfgoedlijst van Unesco
Saté Kambing?
En als er dan eens een geit of schaap wordt geslacht voor de consumptie, dan wordt ook elk 'onderdeel' van het beest genuttigd. De mensen verspillen wat dat betreft niets
Opwaaiend zand
Langzaam gaat de zon onder in het Dorob National Park bij Swakopmund. De ideale tijd om er met een camera op uit te trekken om de zandduinen op hun mooist vast te leggen. Toen wij er waren, waaide het stevig met als gevolg veel opstuivend zand. Het is dan dus oppassen geblazen met je apparatuur. Gelukkig hebben de camera en de lenzen dit avontuur overleefd ...
Leven onder een...vul
Deze noeste dorpelingen staan op de lavavelden onderaan de voet van de werkende vulkaan Mt. Yasur op het eiland Tanna. Mt. Yasur is voor hen een heilige vulkaan waarin de geesten van hun voorouders voortleven. Overnachten in hun dorp is een bijzondere belevenis. Bij elke uitbarsting - en dat gebeurt om de vijf à tien minuten - komt er een diep gegrom uit de aarde en lig je te schudden in je bed. De oranje gloed boven de vulkaan verlicht de hemel. Als je er toch bent, ga je natuurlijk ook de vulkaan beklimmen. Na een klein uur zwoegen en zweten ben je boven. Aan de rand van de krater sta je oog in oog met een van de meest spectaculaire natuurfenomenen op deze aarde. Elke uitbarsting gaat gepaard met eerst een onderaards gerommel gevolgd door een tientallen meters hoge ‘fontein’ van gloeiende lavabrokken. Dit is vuurwerk zoals je nog nooit hebt gezien!
'The Door to Hell'
Midden in de Karakum woestijn in Turkmenistan bevindt zich de al vierenveertig jaar brandende Derweze gaskrater, in de volksmond ’The Door to Hell’ genaamd. En ‘hels’ is het er! Alleen al om er te komen, moet je vanuit de hoofdstad Ashgabat zo’n 270 km noordwaarts de woestijn in rijden. Eenzelfde afstand leg je af als vanuit de noordelijke plaats Dashoguz vertrekt. Gelukkig is dit een geasfalteerde weg, maar daarmee ben je er nog niet. Alleen een ervaren chauffeur (met een 4x4) weet waar hij de weg af moet om vervolgens nog een kleine twintig km door de rulle woestijn te rijden. Aangekomen bij de krater zul je een tegen gevaarlijke gassen beschutte plek moeten vinden om je tentje op te zetten. Er is in de wijde omgeving geen enkele vorm van toeristische infrastructuur. De temperaturen in de zomer reiken in de woestijn tot boven de vijftig graden. Hoe dichter je bij de krater komt, des te navenanter stijgt de temperatuur. Vanuit je tentje heb je ’s nachts een prachtig zicht op de vlammen en de oranje gloed die de hemel verlicht. Hoe is deze bijzondere gaskrater ontstaan? In 1971 waren Russische geologen op zoek naar olie in dit gebied. Er werd een kamp opgezet vanwaaruit boringen naar het zwarte goud werden verricht. Tot hun verbazing constateerden de geologen dat er geen olie in de bodem zat, maar gas. Dat gas lag opgeslagen in een grote holte en als gevolg van de boringen, zakte een groot deel van het woestijnoppervlak, inclusief het kamp, naar beneden. Er ontstond een gat van circa zeventig meter in doorsnee en een diepte van dertig meter. De giftige gassen die hierdoor vrijkwamen, vormde een bedreiging voor de omgeving. Daarop werd besloten het gas aan te steken in de veronderstelling dat het na enkele weken vanzelf gedoofd zou zijn. Nu, vierenveertig jaar later brandt de krater dus nog steeds! Heb je plannen om Turkmenistan eens te bezoeken, sla dan ‘The Door to Hell’ niet over
Het laatste zonlicht
De zon gaat langzaam onder in Samarkand. Een van de minaretten van de Bibi-Khanym Moskee vangt het laatste zonlicht op. Naast het Registan plein en de necropolis Shah-I-Zinda behoort deze moskee tot de meest imposante attracties van Samarkand
Zin in een kleurrijk.
Heb je dit weekend niets te doen? Zin in een zinderend feestje? Stap dan morgen op het vliegtuig en je bent precies op tijd in Goroka waar jaarlijks een van de meest spectaculaire festivals ter wereld wordt gehouden! De reistijd om van Nederland in Goroka te geraken, bedraagt ongeveer drie dagen … Aanstaande zaterdag en zondag presenteren zo'n zestig verschillende 'tribes' zich aan elkaar en aan de duizenden toeschouwers (waaronder een handjevol buitenlanders). Twee dagen muziek, dans en gezang zoals je nog nooit hebt ervaren. De deelnemers aan het kleurrijke festival komen van heinde en verre naar Goroka. Sommigen zijn dagen onderweg. Ik had het voorrecht dit spektakel vorig jaar mee te mogen maken
Uitgeteld ...
Het was heet, bloedheet ... De zandpaadjes in het slaperige dorpje Nokhur waren zo goed als leeg. Bijna niemand waagde zich buiten in de verzengende woestijnhitte. Deze twee broertjes zochten verkoeling op het tapijt in hun woonhuis. De een speelde een spelletje op zijn tablet, de ander was verzonken in een diepe slaap. Vanavond, als het iets is afgekoeld, gaan ze wel weer buiten spelen
Leeg ...
Midden in de woestijn in het westen van Turkmenistan vind je de Yangikala-kloof. Een bizar landschap waar de temperaturen zomers oplopen tot vijftig graden. Om er te komen zul je heel wat (letterlijke) hobbels moeten nemen. Je kunt hier alleen naartoe reizen met een Turkmeense chauffeur. Individueel rondreizen door Turkmenistan is zo goed als onmogelijk. Faciliteiten van welke aard dan ook, zijn er in deze omgeving niet. Het is er droog, kaal, woest en bovenal leeg ... heel leeg ... De bewoonde wereld bevindt zich op ruim honderd kilometer van de kloof
Dat valt niet mee ...
Wil je een totaaloverzicht van Deadvlei hebben, beklim dan 'Big Daddy', de hoogste duin (325 meter) in het gebied rond de Sossusvlei. De duin grenst aan Deadvlei en ligt dichtbij de 4x4 parkeerplaats. Bedenk wel dat de klim (nog) lastiger en zwaarder is dan die van 'Dune 45'. De mooiste momenten zijn natuurlijk rond zonsopgang en zonsondergang
Engels oefenen
Deze drie meiden waren op 'schoolreisje' naar de tuinen van Fin in de Iraanse plaats Kashan. Ze wilden graag hun Engels met ons, want zo vaak krijgen ze niet de kans met buitenlanders te praten. Ze vroegen ons 'het hemd van het gat' over Nederland. Ik was aangenaam verrast door de openheid van de Iraanse jeugd
Gelukkig in Rempi
Aan de noordoost kust van Papua-Nieuw-Guinea ligt het piepkleine dorpje Rempi. De tijd staat hier al vele jaren stil. Een dorp aan zee met prachtige ‘bounty’-stranden, kleurrijke meertjes, grotten en een weelderige jungle. Rempi is volledig zelfvoorzienend. De mannen vissen, de vrouwen verbouwen groenten en houden wat pluimvee. Een school is er niet en dus kunnen de kinderen de hele dag buiten spelen. Kortom, een dorp waar nooit wat gebeurt. Tot halverwege de jaren negentig van de vorige eeuw. Toen streek er voor enkele weken een filmcrew neer voor opnames van ‘Robinson Crusoe’, met in de hoofdrol Pierce Brosnan. Voor de dorpsbewoners is dit nog steeds het absolute hoogtepunt in hun bestaan. De vrouw op de foto leidde mij vol trots rond naar alle plekjes die in de film voorkomen. Haar zoontje volgde ons argwanend en achterdochtig, maar toch ook nieuwsgierig, op gepaste afstand. Zag hij in mij een tweede Pierce Brosnan …? ;-) Helaas is het gebit van deze goedlachse dame inmiddels lichtelijk geruïneerd door het veelvuldig kauwen op betelnoten
Lap lap, het national
'Namba' staat voor peniskoker. Op het eiland Malekula leven zogenaamde 'big nambas' en 'small nambas'. Het verschil tussen deze bevolkingsgroepen zit 'm in de lengte van de peniskoker die de mannen bij speciale gelegenheden, zoals initiatie- en oogstdansen, dragen. Deze vrouw behoort tot de ‘small nambas’. Zij bereidt het nationale gerecht van Vanuatu: lap lap. De ingrediënten bestaan veelal uit taro of yam, kokosmelk, groenten en stukjes vis of vlees. De taco of yam wordt fijngestampt en gedrenkt in de verse kokosmelk. Dan worden de groenten of het vlees hiermee vermengd. Het mengsel wordt dan verpakt in bananenbladeren. Er zijn verschillende bereidingswijzen. Een veel toegepaste methode is het ‘pakketje’ in een gat in de grond klaar te stomen. Onder en boven liggen hete stenen. Een andere methode, zoals te zien op de foto, is rolletjes te draaien en deze in een holle bamboestok te stoppen. De lap lap in de stok wordt vervolgens gegaard boven een open vuur. Lekker? Mwohhh …, maar wel bijzonder!
Een gegarandeerd goed
Begin vorig jaar voorspelden meteorologen al dat een groot deel van de wereld in 2015 geconfronteerd zou worden met een krachtige El Niño. Langs de evenaar in de oostelijke Grote Oceaan komt in de loop van sommige jaren een sterke opwarming van normaal koel zeewater voor, die van invloed is op het weer. Onregelmatig, maar toch gemiddeld eens in de drie tot zeven jaar, leidt El Niño tot zo'n uitgebreide en sterke verwarming van het oceaanwater ,dat de hele atmosfeer daar gedurende langere tijd door wordt beïnvloed. Momenteel hebben diverse landen in Zuidoost-Azië en Australië te kampen met de gevolgen van El Niño. Er is sprake van uitzonderlijke droogte die leidt tot bosbranden en landbouwproblemen. Vorige week was Indonesië nog volop in het nieuws vanwege de vele mislukte rijstoogsten. Op deze foto, van vorig jaar juni, staan de rijstvelden op Sulawesi nog onder water. Een goede oogst was gegarandeerd. Of dat dit jaar ook zo is …?
Papoea Nieuw Guinea • Highlands
Papoea Nieuw Guinea • Highlands
Dorpsfeest in Simbai
In het dorpje Simbai, hoog in de Highlands van Papoea-Nieuw-Guinea, wordt jaarlijks in september een meerdaagse initiatieceremonie gehouden. Jongens van de Kalam 'tribe' in de leeftijd van zes tot achttien jaar verblijven een week in een afgesloten hut. Daar ondergaan zij diverse rituelen, zoals het 'piercen' van de neus. Na deze week mogen ze naar buiten en worden ze onthaald door hun ouders, broers, zussen en dorpsgenoten. Het is tijd om te feesten. Dag en nacht wordt er gezongen, gedanst en muziek gemaakt. De hoofddeksels die de mannen dragen zijn heel bijzonder. De groene 'glittertjes' die je ziet zijn de koppen van een bepaald soort kevertje dat alleen hier voor komt. De kevertjes zijn er in januari, februari en maart. Het is dan zaak om er zoveel mogelijk te vangen. Nadat de kopjes zijn gescheiden van de romp, worden ze aan een dun bamboetakje geregen en vervolgens aan de muts bevestigd. Met dit proces zijn ze ongeveer een jaar bezig. Op een muts (die circa vijf kilo weegt) zijn zo'n 1.000 keverkopjes bevestigd.
15.000 paaseieren
Heb wel een kwartier lang ademloos en met open mond gekeken naar het waanzinnige kunstwerk ‘Look into Eternity’ in de Sophia kathedraal in Kiev. De Oekraïense kunstenares Oksana Mas (Odessa 1969) deed er in 2010 negen maanden over om dit bijzondere mozaïek van zeven bij zeven meter te realiseren. Wat je ziet is de bovenste helft van het gezicht van de maagd Maria, dat is samengesteld uit 15.000 met de hand beschilderde - en dus unieke - (houten) paaseieren. Samen met zo’n zeventig ‘helpers’, waaronder collega-kunstenaars, amateurs en zelfs kinderen, schilderde Oksana de eieren met symbolische motieven. Daarna werden de eieren op goud gekleurde panelen aangebracht, waardoor het lijkt alsof ze ‘zweven’. De panelen zijn aan een muur bevestigd. Op de vloer heeft ze een plateau van grote zwart glimmende marmeren tegels aangebracht. Door de weerspiegeling van het gezicht van Maria wordt een fantastisch ruimtelijk effect gecreëerd. De complete installatie weegt maar liefst ruim 2.500 kilo. ‘Look into Eternity’ heeft een permanente plaats gekregen in een van de mooiste kathedralen van Kiev. De Sophia is al een hoogtepunt op zich. Niet alleen van buiten, maar ook van binnen. Vergaap je eerst aan het kleurrijke en decoratieve interieur, ga dan de trap bij de ingang op. Je komt dan op een soort entresol en helemaal achteraan bevindt zich het mozaïek.
Shiva
Naast Brahma en Vishnu is Shiva een van de belangrijkste goden in het dagelijkse leven uit het Hindoeïsme. Shiva (de man van Parvati en de vader van Ganesh) is de god die staat voor de schepping en tegelijkertijd ook voor de vernietiging. O hoe toepasselijk is dat nu in Nepal. Ik heb deze foto enkele weken voor de verwoestende aardbeving afgelopen april in een straatje in Kathmandu gemaakt. Het land lag in puin en nu wordt er met vereende krachten weer een 'nieuw' Nepal gebouwd. Shiva ...
Wachten bij de moskee
Deze Oezbeekse dames zijn op hun paasbest gekleed. Ze stonden bij de Bibi-Khanym moskee in Samarkand te wachten op een lokale fotograaf die er een fotosessie wilde maken.
Tupperwarebakje
Eind mei, begin juni is de periode waarop de nomaden in Kirgizië hun kuddes paarden, koeien, schapen en geiten de groen en sappige heuvels insturen. Onderweg van Bishkek naar Chichkan kom je tientallen families tegen die gedurende de zomermaanden in yurts leven. Het landschap waarin ze verblijven deed mij telkens aan de Teletubbies denken ... De bijzonder vriendelijke en in jou geïnteresseerde nomaden nodigen je graag uit in hun yurt voor een kopje thee of - en dat is minder - een schaaltje verse gefermenteerde paardenmelk. In de yurt van deze dame viel mijn oog direct op het 'Tupperwarebakje' ...
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
