10 van de minst bezochte, maar veilig bereisbare landen ter wereld

Wie écht van de gebaande paden wil gaan, kiest een bestemming die niet overspoeld wordt door toeristen. Deze tien landen horen bij de minst bezochte ter wereld, maar zijn verrassend goed bereisbaar en veilig voor avontuurlijke reizigers. Van verborgen eilanden in de Stille Oceaan tot groene regenwouden in Zuid-Amerika: dit zijn tien plekken waar je nog ongereptheid ervaart én bijzonder welkom bent.

1. De vergeten eilanden Nauru, Tuvalu, Marshall-eilanden in Oceanië (3000-6000 bezoekers per jaar)

Nauru, Tuvalu en de Marshall-eilanden behoren tot de minst bezochte landen ter wereld, en dat is niet voor niets. Hun geïsoleerde ligging, dure en schaars beschikbare vluchten en minimale toeristische infrastructuur maken een bezoek tot een logistieke uitdaging. Toch hebben deze eilandstaatjes in de Stille Oceaan elk hun eigen charme. Hoewel, veel bezienswaardigheden heeft Nauru niet. Sterker nog, het heeft niet eens een hoofdstad. In het door fosfaatmijnen toegetakelde landschap is van de oorspronkelijke vegetatie weinig meer over. Het meest idyllische plekje op het eiland is het ruim twee kilometer lange strand van Anibare Bay, waar grillige rotspunten boven de golven van de Grote Oceaan uitsteken, en sportveld.

Op het afgelegen Tuvalu is de grootste attractie de landingsbaan van hoofdstad Funafuti. ’s Avonds komen de inwoners hier samen om te picknicken, een scooterritje te maken of voor een potje voetbal, volleybal of te ano, een sport waarbij spelers een zware bal naar elkaar overslaan en proberen te voorkomen dat deze het asfalt raakt.

De Marshall-eilanden, berucht als nucleaire testlocatie, bieden verrassend gezonde koraalriffen en spectaculaire wrakduiken.

Hoewel je de drie landen waarschijnlijk niet in één reis combineert, spreken ze gezamenlijk tot de verbeelding als de ultieme bestemmingen voor reizigers die echt ver van de gebaande paden willen gaan.

2. Socotra (Jemen), Midden-Oosten (4.000 bezoekers per jaar)

Je kunt er online geen ticket heen boeken, maar drie keer per week vertrekt er een vlucht van de Verenigde Arabische Emiraten naar Socotra. Officieel is dit Jemen, maar de burgeroorlog die sinds 2015 in het land woedt heeft het eilandje gelukkig nooit bereikt. De bescheiden oppervlakte, vergelijkbaar met Noord-Holland, slechts 50.000 inwoners en een gebrek aan waardevolle grondstoffen en mineralen verklaren een boel. Maar voor toeristen is dit meest buitenaardse stukje aarde, propvol endemische planten en dieren, een betoverende bestemming. Het veilige Socotra trekt dan ook het leeuwendeel van de bezoekers, maar voor avonturiers lonkt het vasteland van Jemen. En dan met name het relatief stabiele gouvernement Hadramaut. De tot elf verdiepingen hoge lemen wolkenkrabbers van Shibam – het Manhattan van het Midden-Oosten – zijn Unesco-werelderfgoed.

3. Equatoriaal-Guinea, Afrika (6.000 bezoekers per jaar)

Spaanstalig, weelderig bebost en nog politiek stabiel ook. Toch is Equatoriaal-Guinea, dankzij gigantische olievoorraden een van de rijkste landen in Afrika, geen bestemming voor beginners. De rijkdom is er onevenredig verdeeld – de helft van de bevolking heeft niet eens toegang tot schoon drinkwater – en met de mensenrechten is het bar en boos.

Toeristische infrastructuur in de vorm van hotels of campings ontbreekt, maar in het drukkend warme en vochtige regenwoud wemelt het van de wilde dieren: liefst zestien soorten apen, waaronder gorilla’s, mandrils en roodkopmangabeys, olifanten, krokodillen en reusachtige, tot drie kilo wegende goliathkikkers. Voor zeeschildpadden en koloniale architectuur reis je naar Corisco, al is het bereiken van dit eiland een nóg grotere logistieke uitdaging.

4. Turkmenistan, Azië (33.000 bezoekers per jaar)

Turkmenistan is het meest gesloten land van Centraal-Azië. Televisiezenders brengen alleen goed nieuws en sociale media zijn geblokkeerd. Een soort Noord-Korea light, al wordt die vergelijking er niet gewaardeerd. In hoofdstad Ashgabat voeren lege vierbaanswegen naar witmarmeren en gouden monumenten en het grootste overdekte reuzenrad ter wereld. Toeristen worden mondjesmaat binnengelaten, maar aardgas vormt de belangrijkste bron van inkomsten.

Wereldwijd hebben maar drie landen grotere gasreserves. Bij Derweze, omsloten door het woestijnzand van de Karakum, ontsnapt het gas in een al ruim vijftig jaar brandende vuurkrater. De hitte vlakbij de rand van de zeventig meter brede opening in de aardkorst is intens. De woest oplaaiende vlammen en een geraas als van duizend gelijktijdig brandende gaspitten werken hypnotiserend. Het beruchte ‘Gat van de Hel’ lijkt echter langzaam uit te doven, waardoor je er maar beter snel bij kunt zijn voordat dit bizarre natuurverschijnsel voorgoed verdwijnt.

5. São Tomé & Príncipe, Afrika (34.900 bezoekers per jaar)

Van sommige minst bezochte landen slaat het nergens op dat ze op de lijst staan. Voor São Tomé & Príncipe heb je geen visum nodig, je vliegt er vanaf Lissabon rechtstreeks heen en het is een biodiversiteitshotspot met waanzinnige aantallen endemische vogels en tropische vissen. Vooral onze liefde voor het noordelijke eiland Príncipe steken we niet onder stoelen of banken. Je bent een van de weinige reizigers die het ongerepte regenwoud, de schitterende stranden en het rijke onderwaterleven verkennen.

Ga met een sjamaan op zoek naar heilzame planten in de jungle, stap in een kajak om de paradijselijke kust op eigen houtje te verkennen of plan je bezoek zo dat het samenvalt met de jaarlijkse migratie van bultruggen of de komst van zeeschildpadden. De eilandbewoners, voornamelijk afstammelingen van tot slaaf gemaakten die op de plantages te werk werden gesteld, zijn hartelijk en altijd in voor een praatje en een palmwijntje.

6. Liechtenstein, Europa (98.100 bezoekers per jaar)

Landenverzamelaars halen een paspoortstempel voor ze Liechtenstein snel weer verlaten; fanatieke alpinisten kiezen voor de extremere pieken in buurlanden Oostenrijk en Zwitserland. Daardoor is het, op gemzen en fluitende marmotten na, opvallend rustig in dit dwergstaatje van 160 vierkante kilometer. Nog een voordeel: door de Liechtensteiner Panoramaweg te lopen, een huttentocht van 46 kilometer, zie je werkelijk het hele land.

Het mooiste – en zwaarste – deel van de route is de Fürstensteig. Het duizelingwekkende pad klampt zich vast aan de bergwand, blootgesteld aan de elementen. Metalen kabels moeten voorkomen dat wandelaars in het ravijn tuimelen. Vooral niet naar beneden kijken, waar diep in het dal de Rijn in het zonlicht glinstert. Eenmaal bovenop de Drei Schwestern kijk je uit op het rotsboogje waar het pad door leidt, de minuscule Gafadurahütte ver onder je en huisjes op kabouterformaat in de Rijnvallei. Hier lijkt Liechtenstein nóg kleiner.

7. Groenland, Noord-Amerika (132.000 bezoekers per jaar)

Plotseling is Groenland, het minst bezochte ‘land’ in Noord-Amerika, een heel gewilde bestemming. En zelfs als je het niet volledig wilt bezitten wordt Groenland de komende jaren een stuk bereikbaarder. Eind 2024 werd de nieuwe internationale luchthaven in Nuuk in gebruik genomen, met vluchten vanuit Denemarken, IJsland en de Verenigde Staten.

Later dit jaar moet de 4×4 track tussen Sisimiut en Kangerlussuaq gereed zijn – de eerste weg op Groenland die twee nederzettingen met elkaar verbindt. En dan komen er in 2026 nóg twee vliegvelden bij, in Ilulissat en Qaqortoq. Vooral in het zuiden van het land wordt rondreizen zo een stuk eenvoudiger. Belangstellende reizigers worden alvast gewaarschuwd: Groenland blijft een arctische, avontuurlijke bestemming, dus bereid je goed voor om niet van een koude kermis thuis te komen.

8. Moldavië, Europa (174.000 bezoekers per jaar)

Glooiende velden, wijngaarden en hier en daar een klooster aan een meanderende rivier. Spectaculaire attracties kent Moldavië niet, maar het gebrek aan toeristen is wel degelijk spectaculair. Hier ervaar je een Europa waar de tijd heeft stilgestaan. Soms letterlijk: in Transnistrië, een schertsstaatje met een eigen vlag, eigen douaniers en zelfs een eigen munteenheid, is het alsof de Sovjet-Unie nooit heeft opgehouden te bestaan.

9. Suriname & Guyana, Zuid-Amerika (< 315.000 bezoekers per jaar)

Het minst bezochte land van Zuid-Amerika is voor veel Nederlanders juist het meest bekende. Je vliegt er zonder overstappen heen, de voertaal is Nederlands en de plaatsnamen – Wageningen, Groningen en Domburg – klinken vertrouwd. Maar met gemiddeld nog geen vier inwoners per vierkante kilometer blijft het grotendeels door tropisch regenwoud bedekte Suriname onontdekt en vol verrassingen. 

Het land wordt vaak gecombineerd met buurland Guyana en dat is terecht, want beide landen bieden een totaalervaring vol jungle, cultuur en natuurwonderen. In Guyana wacht een ongerepte Amazone vol wildlife: jaguars, miereneters en pijlgifkikkers. Historische houten gebouwen in Georgetown herinneren aan het koloniale verleden, terwijl de spectaculaire Kaieteur Falls een natuurwonder van wereldklasse zijn. Deze watervallen zijn vier keer zo hoog als de Niagara Falls en twee keer zo hoog als de Victoria. De inspanning om dit natuurgeweld van bovenaf te aanschouwen is minimaal: vanuit hoofdstad Georgetown vlieg je naar de lokale luchthaven van Kaieteur en wandel je in een kwartier naar het uitzichtpunt.

10. Dominica, Midden-amerika (322.000 bezoekers per jaar)

In tegenstelling tot Oceanië, Afrika en Azië kent Noord-Amerika geen extreem afgelegen en daardoor moeilijk te bereiken landen, en ook geen obscure bestemmingen waar aardig wat papierwerk bij komt kijken. Minst bezocht is in dit werelddeel dus relatief, maar dat Dominica in de top drie staat is op z’n zachtst gezegd opmerkelijk. De lokale bevolking wil het graag zo houden. Het groene Caraïbische eiland heeft bewust en duurzaam toerisme hoog in het vaandel staan. Grote internationale hotelketens ontbreken, de inheemse Kalinago spelen een grote rol in het toerisme en in de drie nationale parken struikel je haast over de vulkanen, watervallen en papegaaien.

Volg Columbus Travel op Facebook, Instagram, Spotify en/of YouTube en meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief.