RoyanvanVelse
Paleis van de dictato
De gevallen dictator Ceausescu had bij leven nooit gedacht dat zijn paleis een trekpleister voor het grote publiek zou worden, en hij had waarschijnlijk nooit goedgekeurd dat het zou worden gebruikt voor fantastische lichtshows die allerlei kleuren en beelden werpen op de 84 meter hoge voorgevel. Het gebouw dat Huis van het Volk heet, is absoluut fenomenaal en vormt de grootste toeristische attractie van Boekarest.
Kukës
In het noorden van Albanië ligt Kukës, een wat afgelegen stad aan een stuwmeer. Vroeger werd het uitzicht gedomineerd door dit communistische staatshotel in de bergen. Het mooie hotel staat er nog steeds maar helaas wel op instorten nu. Een oude doos met foto’s en dia’s is dan extra leuk.
Nog één keer de...hus
In alle vroegte zijn Urkki, Karu, Chips, Piki en Rasmus aan het wachten tot ze weer mogen gaan rennen. Bij 36 graden onder nul had vooral Rasmus niet heel veel zin om uit zijn hok te komen. Maar nog even en ze mogen de verse sneeuw in voor de volgende 50 kilometer.
Smolny en Lenin
Het was hier, bij dit Smolnyklooster, dat Lenin rond de tijd van de Russische revolutie, veel verbleef. Hier had hij een kleine woonruimte en hier hield hij opzwepende toespraken. Nu ligt het er heel vredig bij in de sneeuw. Geen bezoekers op deze koude en gure winterdag. We hebben alle tijd om wat rond te lopen, een van binnen nogal eenvoudige kerk te ontdekken, en om te fotograferen zonder hordes toeristen. Dat is het voordeel van reizen als het koud is.
Kinderen zijn altijd.
Kinderen fotograferen is altijd leuk, helemaal omdat ze het zelf ook vaak leuk vinden. Dit joch met slechte kleding en traditioneel schoeisel vindt de camera maar wat interessant terwijl zijn ouders op de achtergrond het land ploegen.
Lief beertje
Pandabeertjes zijn leuk. Deze ligt lekker te luieren in Chengdu. Ik kan praten wat ik wil maar hij reageert toch niet op me. Oog in oog fotograferen lukt nu even niet. Of ik moet de volgende keer wat bamboe voor hem meenemen.
Diamonds are forever
Tijdens één van mijn verblijven op het Caribische Martinique heb ik een Cessna gehuurd. Ik moet toch m’n vlieguren maken, dus waarom niet daar? Vliegen in de tropen en boven zee is toch wel enigszins lastig omdat je er meer turbulentie hebt dan in Nederland, maar ik klaag niet :) In anderhalve uur vliegen heb ik heel wat van het 80 km lange eiland kunnen herontdekken. Deze diamant is toch wel erg prachtig. Het is de naam van de rots, in het zuiden. En daarachter liggen de mooiste stranden van het eiland.
Mijn husky's
Hier liggen ze dan, mijn husky’s, tijdens een moment van rust gedurende een barre meerdaagse tocht bij 36 graden onder nul. Urkki en Karu voorop als leiders, Chips in het midden, Piki en Rasmus achteraan. Die pauze tussendoor hebben ze echt verdiend. Het is nog maar een paar dagen geleden en ik mis ze eigenlijk wel.
Openbaar vervoer
Openbaar vervoer is niet in alle landen even goed geregeld. Toen ik in Albanië woonde was er eigenlijk helemaal geen openbaar vervoer. Treinen reden er niet meer, bussen heb ik er amper gezien en het beste middel om over de hobbelige wegen van de ene plek naar de andere te gaan, was achterop de vrachtwagen.
Sneeuwwitje
Dit is echt moeders mooiste onder de rendieren. Hij valt alleen wat minder op in de sneeuw. Wat timide houdt hij een beetje afstand maar hij blijft kijken met zijn mooie, opvallende ogen. In Lapland is nog veel meer te zien. Gisteren publiceerde ik er nog een mooie blog over. jammer dat je maar 1000 woorden mag gebruiken. Ik had nog zoveel te vertellen over die reis.
Op expeditie
In de ochtend vertrekken we voor het volgende deel van de expeditie. 130 kilometer in 3 dagen, een temperatuur van 36 graden onder nul, en 's nachts overnachten in een wildernishut. Staand achterop de sleeën proberen we zo goed als mogelijk wat warm te blijven, hetgeen niet helemaal vanzelfsprekend is met deze extreme temperaturen. De honden trekken en hijgen en hebben het weldra warm terwijl wij genieten van het besneeuwde landschap door bossen oen over meren, een stuk boven de poolcirkel, op 20 kil0meter van de Russische grens.
Revontulet
Revontulet. In het Fins staat repo voor de vos, en revontulet (noorderlicht) is daar een afgeleide van. De legende wil namelijk dat de staart van de vos door de sneeuw sleept en daarmee het noorderlicht doet ontstaan.
Verlaten schip
Urbex vind je ook onder water. Getuige dit schip op de bodem van de Caribische zee. Er staat al jarenlang niemand meer aan het roer maar de huidige bemanning is kleurrijker en levendiger dan ooit.
Bij de eerste zon
Vandaag is de temperatuur min 30 en voor de eerste keer in maanden komt de zon weer eens boven de horizon uit. 'De zomer kom eraan' roepen de Sami. Deze rendieren hebben niet zo veel last van de kou als wij. Ze gaan zelfs op hun gemak in de sneeuw liggen. Wat een wondere wereld
De magie van havens
Havens hebben altijd iets betoverende. Schepen komen van de hele wereld om er aan te keggen en er is altijd heel veel te zien. Goederen en mensen gaan door elkaar en overal ruik je de zee.
Wachten op passagiers
27 graden onder nul. Het grote meer is bevroren en rond 1500 uur gaat de zon alweer onder. 300 kilometer boven de poolcirkel. Wat eenzaam wachten deze vrolijke sleeën op kandidaten die erop willen zitten en die ze voort willen duwen. Tevergeefs.
Napoleon op Malta
De Romeinen en de Johanniters hebben een duidelijk stempel gedrukt op het eiland Malta. Wie verdrijft, wordt vroeger of later echter ook weer verdreven. In 1798 lukt het de Franse generaal Napoleon waar de Ottomaan Soleiman de Grote niet in geslaagd was. Tijdens een verrassingsaanval met maar liefst 36.000 manschappen wist hij binnen twee dagen het hele eiland te onderwerpen. Hij had Malta nodig om zijn aanvoerlijnen voor de campagne van Egypte veilig te stellen. Voor de kruisridders die het eiland bewoonden was deze nederlaag rampzalig. Napoleon loste de orde namelijk op. Na 268 jaar van overheersing werden de Johanniters van het eiland gestuurd. Napoleon beschouwde hun levenswijze als een feodaal stelsel dat niet paste binnen zijn conceptie van de wereld. Ook de inquisiteur kreeg twee dagen de tijd om zijn biezen te pakken en terug te keren naar Rome. Hiermee maakte de toekomstige Franse keizer een einde aan de laatste Roomse Inquisitie. Napoleon zelf bleef maar zeven dagen op het eiland, maar dat was voldoende om voor altijd sporen achter te laten. Zijn soldaten bleven langer en maakten zich helaas schuldig aan plunderingen waardoor veel historische rijkdommen uit Malta verdwenen. Het Franse beleg duurde tot 1800, het jaar waarin de Britten van Malta één van hun koloniën maakten.
Orthodox goud
De 19e eeuwse Izaäkkathedraal kun je niet missen in Sint-Petersburg. Het opvallende gebouw is van verre zichtbaar met de grote koepel. Van binnen is het een museum. Je kunt het dak op en van daaruit over de stad heen kijken. Maar binnen kun je vooral genieten van alle orthodoxe pracht.
Generale staf
Tegenover de Hermitage staat het gebouw van de Generale Staf. Daar zitten tegenwoordig geen generaals meer en je kunt het enorme gebouw bezoeken. Het is een museum met zowel moderne als oudere kunst, meubilair uit de periode van de tsaar en de beroemde Fabergé eieren.
Qemal Stafa stadion
Tijdens mijn jaar in Albanië besluit ik om me aan te melden bij de hardloopgroep van atletiekvereniging Dinamo. Er zijn drie atletiekverenigingen in Tirana en door toeval kom ik bij deze terecht. Van oudsher was dit de staatsvereniging van het Ministerie van Binnenlandse Zaken waar ook de geüniformeerde politie en de geheime politie onder vallen. De grootste rivaal Partizani was weer de vereniging van het leger. De trainer Rauf is fantastisch. Gelukkig verstaat hij ook wat Engels en na een kennismakingsgesprek mag ik als eerste buitenlander mee trainen binnen zijn ploeg. Voor de eerste training maak ik bij het Qemal Stafa Stadion kennis met de ploeggenoten. Buiten het stadion wordt iedere hardloper om de beurt voorgesteld met zijn naam waarna hij naar voren stapt en mij plechtig de hand schudt. De tolk is erbij om uit te leggen wat er gebeurt. Dan is het tijd om de sportkleren aan te trekken. Via een donkere gang in het stadion komen we in een vochtige kleedruimte met weinig daglicht. Een ijzeren en roestige deur wordt van het slot gehaald. Het lijkt wel op een celdeur en als hij opendraait maakt hij een oud, piepend geluid. In de ruimte staan twee houten bankjes en er zitten een paar roestige kledinghaken aan de muur vast. We kleden ons om. Er wordt tegen mij gepraat maar ik snap er zonder tolk echt geen woord van. Ik zit nog te kort in Albanië. Mijn gewone schoenen mag ik niet op de grond zetten maar moeten op het bankje staan wordt mij gebaard. Naderhand hoor ik dat dit is om ze te behoeden tegen ratten. Het hardlopen door het nabijgelegen park is leuk. De andere lopers hebben er zichtbaar plezier in om een buitenlandse ploeggenoot in hun midden te hebben en ze hebben heel veel vragen. Maar voordat ik de vragen begrijp moeten ze mij hun taal leren. Shpejt wordt er geroepen. Snel. We moeten harder lopen dus. Er wordt een boom aangewezen. Pemë. En op het moment dat het zweet van mijn gezicht druipt wordt er djersë geroepen. Ik probeer bijna elke avond hard te lopen met deze nieuwe vrienden en hier leer ik eerst hun woorden en vervolgens hun taal te spreken. Na afloop van die eerste training komen we weer bij het stadion aan en vanaf de kleedkamer word ik door Rauf begeleid naar de doucheruimte. Ik mag hem als eerste gebruiken. Als buitenlander willen mijn ploeggenoten mij niet in verlegenheid brengen dus krijg ik een voorkeursbehandeling. De ruimte bestaat uit een rij Turkse hangtoiletten met daaroverheen een dunne leiding waar op drie plaatsen water uit kan komen. De nadruk ligt hierbij op ‘kan’ want er komt lang niet altijd wat uit. In de hoek staat een oude roestige ketel die net opgestookt is met kolen om het water warm te maken. Het licht doet het niet maar de ruimte is aan de straatkant dus er komt voldoende daglicht naar binnen. Voorzichtig draai ik de kraan open en jawel, er komt dit keer warm water uit. Heerlijk na het sporten. Mijn ploeggenoten moeten beleefd op de gang wachten maar algauw zie ik een kopje om de hoek van de deuropening verschijnen. Wat zou de buitenlander aan het doen zijn? Ik hoor hem lachen en hij verdwijnt weer. Dan verschijnt er nog een hoofd om de hoek. De jongste telg, Andy, gaat op verkenning en durft het aan om tegen alle aanwijzingen in naast me te gaan staan onder de douche. Hij is gefascineerd door mijn flesje met douchegel en ik nodig hem uit om het te gebruiken. Binnen de kortste keren staat de hele ploeg in de ruimte en is iedereen zich aan het inzepen met het lekker ruikende middel. Ze kennen het niet. Veel later hoor ik ook dat ze normaal niet eens de gelegenheid krijgen om warm te douchen maar dat Rauf de kolen speciaal voor mij heeft geregeld. Voor de ploeg is het fijn dat vanaf dit moment bijna elke keer voor warm water wordt gezorgd. Regelmatig dring ik aan om een lading kolen te betalen en schoorvoetend wordt het wel eens aanvaard. Deze eerste trainingsdag ervaar ik als de leukste dag in Albanië tot dan toe. Al sportend kom ik helemaal los van alles. Stadions hebben daarnaast altijd een fascinerende werking op me gehad. Het Qemal Stafa Stadion (foto) is weliswaar oud en slecht onderhouden maar ik vind het heerlijk om daar te vertoeven, dagdromend over welke grootse evenementen er hebben plaatsgevonden. Uit mijn boek "Reizen door landen in opspraak'. Naast dit hele verhaal publiceerde ik vandaag ook een andere blog over Albanië.
De balkonnetjes van..
Op Malta kun je niet om deze balkonnetjes heen. Overal in de hoofdstad Valletta heb je dit soort uitbouwen voor de ramen. Ze zijn er in allerlei vormen en kleuren.
Vanuit zee
Dubrovnik wordt vaak gefotografeerd vanaf de berg of vanuit de stad zelf. Foto's vanuit die mooie blauwe Adriatische zee zie je wat minder vaak. Maar dan moet je inderdaad wél met de boot. Vanaf het water zie je ook erg goed op welke wijze de stad verdedigd werd met de hoge dikke muren.
Helden van Breendonk
Ik zou doorgaan met blogs schrijven totdat ik de 100 heb bereikt. Net heb ik mijn 80e gepubliceerd, en wel over het concentratiekamp Breendonk in de buurt van Antwerpen. Deze ruimte op de foto was de ontspanningsruimte voor de SS-ers en andere bewakers. Ironisch om te zien hoe de foto's van vermoorde helden uit die donkere tweede wereldoorlog hier staan opgesteld, terwijl daarachter de Duitse adelaar compleet met hakenkruis nog ongestoord aan de muur hangt.
Knap kereltje
Dit knappe kereltje brengt zijn dagen buiten door. Hij moet op het vee letten. Daar waar een koe en wat geiten de enige rijkdom vormen voor een gezin, is dit toch belangrijker dan naar school gaan. Gelukkig weet ik van dit jochie dat hij allebei doet.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
