EvanderHel
Vurig afscheid
De Montañas del Fuego (vuurbergen) op Lanzarote behoren tot de meest spectaculaire en bizarre vulkaanlandschappen op aarde. Het vurige decor wordt bepaald door een verschroeid landschap vol kraters en gestolde lavalagen in vele tinten rood en zwart en diverse vormen. Ik voel me alsof ik op de maan ben aangekomen. In dit gebied zijn in totaal 25 kraters waarvan er hier een op de foto staat. Links ervan rijden in de diepte 2 witte stipjes rond. Het zijn bussen die de toeristen door dit machtige landschap rijden. De inmiddels laagstaande zon legt een prachtige gloed als een warme deken over de vuurbergen, een mooi afscheidsbeeld.
G(a)otische ingang
Sevilla. Een monument op zich. De stad kent er vele en uit verschillende eeuwen. Lopende door Sevilla kom je de belangrijkste tegen: de Kathedaal, de Giralda, de Torre del Oro en de Plaza de Espana. Het is een stad van wereldniveau en dat zorgt ervoor dat je struikelt over de toeristen. Dat ik de gotische ingang zonder die gasten op de foto wil hebben is dan ook (g)een eitje maar ik ben vandaag geduldige Henkie :-) Deze hoofdingang is de poort van de vergiffenis en was oorspronkelijk ook de majestueuse ingang van de oude Moskee. 'Laat ons een kerk bouwen zo groot, dat zij die hem aanschouwen ons voor gek verklaren!' Dit is wat de kapittel van de Kathedraal besloot in 1401, toen de voormalige Grote Moskee van Sevilla door een christelijke tempel vervangen zou worden. En groot is het, tot op de dag van vandaag is het de op twee na grootste kathedraal van de christelijke wereld.
Knusjes bij dichies
Naar Cordoba ga je natuurlijk niet voor het wildlife... hoewel ik een kudde denderende zebra's door de nauwe straatjes best lachen had gevonden. Maar na het Mezquita, de talloze kerken en andere cultuursnuivende bouwwerken is zo'n los fladderig beestje wel even leuk. Hoewel, van helemaal los is geen sprake. Aangezien het nog voor 20:00 uur 's avonds is zal ik niet op de details ingaan ;-) Ze zaten lekker knusjes bij dichies en hadden het naar hun zin, zelfs met mijn glurende oog erboven.
De hoogste ter wereld
Canaima, een afgelegen gebied. Waar de natuur haar eigen weg gaat. Dit gebergte ligt in het zuiden van Venezuela en een deel in Brazilië en Guyana. Het was lang ontoegankelijk maar toen wetenschappers de immense tafelbergen opklommen zagen ze een wereld die zich door de bijzondere ligging net even iets anders had ontwikkeld. Dit is ook het gebied van de Angel Falls, de hoogste waterval ter wereld. De waterval is 979 meter hoog, waarvan het water in fases naar beneden valt. De langste ‘vrije val’ is 807 meter. Veel van het water is al door de wind tot mist gedegradeerd voordat het de bodem bereikt. De oorspronkelijke bewoners, de Pemón, kennen de waterval al veel langer en noemen hem 'Kerepakupai merú', wat ongeveer 'water van de diepste plek' betekent. De Pemón dachten lang dat het een constante regenbui was en, geheel passend bij de mystiek van dit gebied, weet niemand waar het water vandaan komt. De foto is genomen vanuit een gammel, gaar en brak vliegtuigje. Airco kwam door piepkleine gaatjes uit de vloer... Het raam was vuil, beslagen en vol krassen. De foto is dus niet een van de beste maar de ervaring vond ik geweldig!
Canaima National Park
Met het vliegtuigje, waarvan ik de foto gisteren hier plaatste, zijn we aangekomen in Canaima National Park, een spectaculair natuurgebied in Venezuela. In Canaima wonen de Pemón indianen en we worden meegenomen in de richting van een uitgeholde boomstam, gelegen aan de rand van een prachtig meer. We klotsen wat rond op het water en genieten van de omgeving. Niet heel veel later zitten we niet alleen op het water maar ook in het water, een enorme bui barst los. Canaima National Park heeft een overvloed aan idyllische plekjes met rivieren, mooie vergezichten en watervallen met een bijzondere bruinrode kleur. Die kleur komt niet van vuiligheid maar van de wortels van de bomen die een speciale kracht hebben en verjongend werken. Althans,zo gelooft men het daar.
Venezuela • Noordkust en eilanden
Venezuela • Noordkust en eilanden
Vlieg met me mee
Eén van de mooiste excursies die je kunt maken vanaf Isla Margarita is zonder twijfel de excursie naar Canaima en de Angel Falls. Deze plek bevindt zich op het vaste land van Venezuela tegen de grens met Brazilië en de excursie zal dan ook per vliegtuig moeten worden gemaakt. Leuk! Het kleine propellervliegtuigje waar we mee gaan komt hier net binnen en wordt deskundig door het grondpersoneel naar een plek recht voor mijn neus gebracht. De vlucht zelf duurt ongeveer twee uur voordat je de Angel Falls bereikt. Dit is de hoogste waterval ter wereld. We zullen met het vliegtuigje redelijk dicht langs de waterval vliegen en de turbolentie is behoorlijk. Als we een keer in een luchtzak komen krijg ik zo'n achtbaangevoel in mijn buik... heerlijk :-) ? Come fly with me, let's fly, let's fly away ? If you can use some exotic booze ? There's a bar in far Bombay ? Come fly with me, let's fly, let's fly awayyyy ???
Bang...
Op de stranden van Tanger is het erg leuk om de plaatselijke jeugd fanatiek te zien voetballen. De kamelen staan er onverstoorbaar bij. Deze is er maar bij gaan liggen want veel toeristen zijn er niet. Slechts twee waarvan er een het nodig vindt om alles op de gevoelige plaat vast te leggen. Het jochie heeft zijn aandacht van het voetbal verlegd naar de kameel. Maar de kameel heeft geen oog voor hem. De gids wel en hij wenkt het ventje om dichterbij te komen. Echt niet, hoor ik hem bijna denken. Hij kruipt nog wat verder naar achteren en blijft daar zitten in z'n voetbalkloffie.
Ruig natuurgebied
Vanuit Gibraltar vertrekken we naar Ronda. Dat kan via een snelle en korte route maar wij kiezen voor de weg ten oosten van de stad. Deze is bijzonder mooi, heeft ontelbaar veel haarspeldbochten en loopt door een ruig natuurgebied: Sierra de las nieves. Zoals de naam al aangeeft kan er in de winter een flink pak sneeuw vallen maar deze dag, in oktober, is het stralend weer. Geen vuiltje, laat staan een sneeuwvlokje, aan de lucht. Het spaanse natuurgebied heeft een maximale hoogte van ruim 1900 meter met grotendeels ongerepte natuur. In de zomer van '95 heeft de Unesco het park onder het programma 'Hombre y Biosfera' (Mens en Biosfeer) gebracht en tot Wereld Reservaat verklaard. Naast een gebied in Noord Marokko heeft dit park het enige en meest belangrijke bos waar nog de Pinsapos (Pinsasparren) groeien.
Werk aan de winkel!
We zijn hier ten noorden van het Praça do Comércio, een van de meest majestueuze pleinen in Lissabon. Waar gi-gan-tisch veel en dan nóg meer toeristen hun voeten neerzetten. Geen wonder dat zoiets af en toe onderhoud nodig heeft en wat is dan makkelijker om de weg ernaast ook gelijk aan te pakken? Dus even geen gezellige trams onder het spinnenweb van stroomkabels maar rode en blauwe toeristentouringcarbussen die af en aan toeren; oppassen dat ze me niet van mijn sokken blazen. Een gelukje, ik loop op blote voeten in m'n slippers ;-) Aan de ene kant jammer van dit opgebroken stadsbeeld, aan de andere kant goed dat ze de boel opknappen. Er wordt met man en macht gewerkt, zelfs op zondag gaan ze door. Scherp gadegeslagen door hoogstaand publiek, waaronder ontdekkingsreiziger Vasco da Gama en de geniale Marquês do Pombale, vanaf de prachtige 19e eeuwse triomfboog.
Indringer
Opeens was hij daar. Als een dief in de nacht maar dan op klaarlichte dag. Een op kousenvoeten sluipende spion. Een nieuwsgierige infiltrant. Een echt haantje... pardon, hondje de voorste. Kees heet hij. Alle honden van zijn ras heten zo. Raar eigenlijk. Maar goed, ze stonden er zo mooi bij. Een plaatje dat ik niet voorbij mijn camera kon laten gaan. De monniken in het rood, langs de kant van de weg. De voeten naar binnen gekeerd, de vriendelijke blikken naar buiten. Ik nam de foto en Kees kwam, zag en overwon.
Vakantieliefde!
In juli van dit jaar schreef ik in mijn top 10 van reisfavorieten mijn grote vakantieliefde op. Hele grote liefde zelfs. Haar naam is Rani en hier gaat ze in bad in de Ma Oya rivier, haar verzorger houdt een oogje in het zeil. Rani is opgevangen door de Millennium Elephant Foundation, een stichting om de verzorging, bescherming en behandeling van olifanten in Sri Lanka te verbeteren. De stichting probeert slecht behandelde en gevangen olifanten te bevrijden waarna zij worden verzorgd in het opvangcentrum dat zo'n 6 hectare groot is. Hier krijgen de olifanten een zeer goede verzorging en worden ze in al hun benodigdheden en behoeftes voorzien. Pinnawela Elephant Orphanage ligt 1,5 kilometer verder en is een olifantenweeshuis dat meer op de commercie gericht is, het is daar dan ook behoorlijk druk in tegenstelling tot hier. De Millenium Elephant Foundation wordt grotendeels gerund door vrijwilligers, waarbij het belang van de olifant voorop staat. Rani ziet er gezond uit en maakt er hier een waterballet van. Ik kijk ernaar uit om haar terug te zien!
Montes de Malaga
De stad Málaga wordt beschermd tegen extremen in het klimaat door de Montes de Málaga. Deze zone van middelhoge bergen vormt een natuurlijk gebied met veel bergstromen, die diepe kloven met steile bergwanden hebben uitgesleten. Midden in dit bergmassief ligt het Montes the Málaga Natuurpark waar je in alle rust kunt genieten van de vergezichten over de stad en de oude kronkelweggetjes dwars door het groene gebied. Verlaat deze wegen en je kunt langs klauterpaadjes naar boven of beneden gaan. Ik heb hier uren lopen struinen met als enige geluid het ruisen van de bladeren, knappende takken waar ik op stond en af een toe een schreeuw van een roofvogel, sierlijk hoog in de lucht. Verder helemaal niemand gezien, heerlijk. In deze plantenwereld is de dennenboom in overvloed aanwezig maar er zijn ook grote aantallen johannesbroodbomen, olijfbomen en kurkeiken. Verankerd in de rode, weerbarstige grond tarten ze de zwaartekracht, beklimmen de bergen en reiken met hun groene kruinen naar de horizon.
Oppassen
De molens van Kinderdijk zijn beroemd en vele toeristen weten ze te vinden. Niet alleen de molens zelf zijn leuk om te zien maar het hele natuurgebied is aantrekkelijk en daarom komen er behalve de wandelaars ook veel fietsers die er op hun gemak doorheen peddelen. Dit is helaas niet altijd zonder risico... Zoals te zien is op de foto komt er een flinke bui aan en dan kan het hier behoorlijk spoken omdat het een weids gebied is met zo goed als geen beschutting. In 2007 werden hier 4 oudere dames uit Rotterdam op het fietspad getroffen door de bliksem, 2 ervan raakten zeer ernstig gewond. Hoewel dreigende buien en onweer hier mooie plaatjes kunnen opleveren is het dus wel oppassen geblazen. Want schuilen kun je haast nergens.
Lastig...
Tsjonge, lastig doen zo laat op de avond... * Moet ik hier nu kiezen voor stadsbeeld (zicht op Gibraltar) of voor wildlife (Berberaap, samen met zijn maatjes de enige populatie van wilde apen in Europa)? * Gibraltar, overzees gebiedsdeel van Groot-Brittannië. Maar bij het kiezen van Stad of regio hierboven staat Gibralter niet bij Groot-Brittannië. En ook niet bij Spanje. Nergens niet... * Vanaf de Rots van Gibraltar heb je een geweldig uitzicht. Daar denkt deze aap ook zo over en hij zit hoog op de rand op z'n gemakje te genieten. Ik zou er wel naast willen staan. Gezellig samen maar hij heeft geen hoogtevrees. Ik wel... * De apen 'doen' het hier prima en zijn een grote trekpleister voor de massa's toeristen die hier dagelijks komen. Maar ze zijn lastig. Vervelend. Soms zelfs agressief naar die domme toerist die de beesten wel gaat voeren terwijl er overal staat dat dit niet mag. En die wel z'n zak met chips uitnodigend aan hem laat zien terwijl moeders gaat krijsen als het lieve ding z'n harige teen 10 centimeter in haar richting zet. En dus zijn ze nu opeens 'lastig'. En gaan er stemmen op om de populatie te verkleinen. Tsjonge, lastig...
Sfeertje!
In Sevilla hebben we 's avonds heel wat uurtjes doorgebracht op het terras van restaurant El Giraldillo. Een geweldige plek, heerlijk eten en drinken, veel om te zien want het ligt aan het Plaza Virgen de los Reyes. Dit is het plein waar de Kathedraal en Giralda staan, waar hordes toeristen elkaar verdringen om een foto te maken van dit indrukwekkende en immens groot bouwwerk. Waar de koetsen met paarden ervoor af en aan lopen om hun rondje door de stad te maken. Waar de fontein staat te glunderen in het midden van dat plein. In die fontein staat een bijzondere lantaarnpaal die door beeldhouwer José Lafita Díaz uit Sevilla in 1929 werd gemaakt. Op de foto is hij net aangestoken en zorgt met de sfeerverlichting voor een extra mooi zicht op de Kathedraal.
Mission (Im)possible
Er zijn een paar dingen onmogelijk in Sevilla. Je kunt de gotische Kathedraal (Catedral de Santa María de la Sede) niet missen. Alleen? Nee, dat ben je er nooit. Je krijgt het gevaarte ook niet in zijn geheel op de foto, hoe ver je je nek ook verrekt. De kathedraal is gebouwd in de vorm van een vijfbeukige kruiskerk met kapellen en is van binnen 127 meter lang, 83 meter breed en 43 meter hoog (tip: zo'n rolmaatje is altijd handig om mee te nemen op reis...). Daarmee is het na de Sint-Pietersbasiliek in Rome en de St Paul's Cathedral in Londen het grootste kerkgebouw van Europa en tevens het grootste gotische kerkgebouw ter wereld. De Giralda, de 104,5 meter hoge klokkentoren van de kathedraal, is het waarmerk van de stad Sevilla. Om toch een beeld te krijgen van hoe immens groot dit is en hoe belangrijk voor de skyline van Sevilla ben ik 's avonds laat naar het dak van het hotel geslopen met deze foto als resultaat. Ik heb er geruime tijd naar staan kijken, het was prachtig!
Verwenmomentje!
Soms mag je best wel 's lief zijn voor jezelf. Na het logeren op Sumatra in een hutje waarvan het hangslot zwaarder was dan de totale deur, ijskoud water om in te badderen, geen licht en sjezende eekhoorns midden in de nacht over het bed (ik hou me maar voor dat het eekhoorns waren...) is er ook een tijd voor iets meer luxe. Ik vind het altijd wel grappig om van alles te proberen, van mega basic tot nou ja, dit. Ik sta hier op de pier van het Sea Cliff Resort & Spa in Mangapwani, gelegen aan de westzijde van het eiland Zanzibar. Het is hier een en al genieten, lekker hoor voor een weekje. Of langer :-) Vanaf de pier kun je met een beetje geluk dolfijnen spotten, je kunt met de boot naar Prison Island en Chapwani Island, naar het dorpje Mangapwani lopen waar de luxe al heel snel en heel ver naar de achtergrond verdwijnt maar de mensen zo ontzettend lief, hartelijk en open zijn. Ik kan deze plek en dit resort iedereen aanraden. Als ik de foto zie zou ik het zelf ook niet erg vinden om terug te gaan!
Vervallen schoonheid
In navolging van mijn eerder geplaatste foto (Zanzibar Town) waarin ik schreef dat dit pand er nog behoorlijk goed uitzag, hierbij een beeld van een van de kronkelsteegjes in Stone Town. Hier kun je heel goed zien hoe de kalkstenen muren verbrokkelen. Ze zijn op veel plekken aan het restaureren geslagen maar het is zo veel... Dit is een van de rustigere straatjes die ik heb gezien, ook hier zitten de mensen op de stoep voor het huis, iets wat je daar overal ziet. Het leven speelt zich voornamelijk op straat af, bijzonder om te zien in dit historische labyrint.
Zanzibar Town
Behalve Stone Town met zijn kronkelende steegjes, drukke bazaars, moskeeën en grootse Arabische huizen, is de rest van Zanzibar Town ook zeker de moeite waard om te bekijken. Het merendeel van de huizen die je ziet is gebouwd in de 19e eeuw, toen Zanzibar één van de belangrijkste handelscentra in de Indische Oceaan was. Er werd veel koraal gebruikt bij het bouwen van de woningen, het is dan ook een goed bouwmateriaal maar erodeert ook gemakkelijk. Dit is te zien aan het grote aantal woningen dat in een slechte staat van onderhoud verkeert. Deze vond ik er nog behoorlijk goed uitzien. Zeker in het zonnetje krijgt het een sfeervolle en authenthieke uitstraling. Bij het zien ervan wil ik terug, die smeltkroes van culturen in!
Ting ting!
Instappen maar! Speciaal voor toeristen rijden er rode trams in Lissabon. Vanaf het Praça do Comércio start de tramtour Colinas de Lisboa. Tijdens deze anderhalf uur durende sightseeingtour krijg je uitleg in het Nederlands via een koptelefoon. Nu ben ik allergisch voor zoiets in het buitenland maar ik kan me goed voorstellen dat het voor veel mensen een makkelijke manier is om veel te zien en te horen. Een ander nadeel van deze rode tram is dat je de hele route uit moet zitten waarbij je in de gele trams overal in en uit kunt stappen. Maar... ze kleuren wel prachtig in het stadsbeeld en daar is ook wat voor te zeggen!
Ponte 25 de Abril
Lissabon ligt aan de rivier de Taag en om een goede verbinding met het binnenland te realiseren zijn er 2 moderne bruggen gebouwd. Een daarvan is de 17 kilometer lange brug die de oostelijke oever van de Taag verbindt met Lissabon, de Ponte Vasco da Gama. Maar... dat is niet de brug die hier op de foto staat. Dit is de Ponte 25 de Abril. Deze brug werd in 1966 geopend en droeg toentertijd de naam Ponte Salazar. Na afloop van de Portugese revolutie in 1974 werd de brug genoemd naar de dag waarop de revolutie plaatsvond. Een andere reden om de brug de huidige naam te geven was om alle herdenkingen aan de dictator António de Oliveira Salazar te vergeten. Deze rode hangbrug lijkt erg veel op de Golden Gate Bridge in San Francisco. Hij is dan ook onder supervisie van Amerikaanse ontwerpers gebouwd. De bouw van de brug begon in 1962, hij is 2278 meter lang en wordt veel gebruikt. Dagelijks gaan er meer dan 140.000 voertuigen over. Het is een tolbrug en tijdens de spitsuren sta je zo een uur in de file. Niet grappig maar ik ken rottere plekken om in de file te staan!
Hulde!
Naast het Praça do Municipio staat het oude stadhuis van Lissabon, geheel herbouwd na de aardbeving van 1755. Het historische gebouw geldt als een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de hoofdstad. De Portugese republiek werd uitgeroepen vanaf het balkon van dit gebouw. Het stadhuis ligt in het oude deel van Lissabon, in de wijk Baixa. In 1988 woedde in deze en een aangrenzende wijk een enorme brand waarbij hele huizenblokken werden weggevaagd. Bij het pand links van het stadhuis zie je nog net een deel van een bouwstelling en een container. Er wordt hard gewerkt maar de wederopbouw van dit stadsdeel is nog steeds niet helemaal gereed. Het stadhuis echter ziet er weer prachtig uit en op het plein worden regelmatig voorstellingen gegeven. Deze avond zou er een Fado concert worden gegeven, het plein stond al vol met klapstoelen voor de gasten. Deze drie stonden iets te vroeg klaar maar enthousiast waren ze zeker :-)
Basilica da Estrela 2
Als je over de daken van Lissabon kijkt (en nee, ik klim er niet weer op) zijn de twee witte koepels van de Basilica da Estrela kenmerkend voor de skyline van de stad. De basiliek was de eerste kerk ter wereld die toegewijd was aan het heilig hart van Jezus. Tegenover de basiliek ligt de Jardim da Estrela, een groot park met vijvers, fonteinen en een muziekpaviljoen. Lekker om even uit te rusten in de soms welkome schaduw. Op de foto sta ik in het park waar je met een beetje gluren en mikken precies een van de twee witte koepels vol in beeld kunt krijgen. Hoewel, vol... Oké, ik had ook nog in die boom kunnen klimmen voor een uniek shot... ;-)
Basilica da Estrela
De Basiliek van Estrela is een van de meest belangrijke 18e eeuwse religieuze monumenten en daarbij een dominant gebouw; elk naastgelegen straatje verbleekt hierbij. De kerk is gebouwd tussen 1770 en 1790 onder bevel van Koningin Maria. Zij heeft de kerk laten bouwen om God te bedanken voor de geboorte van haar zoon en tevens troonopvolger. Tragisch genoeg stierf haar zoontje op tweejarige leeftijd aan de waterpokken, nog voor de kerk af was. Deze neoklassieke kerk heeft twee klokkentorens, waarbij er hier een zichtbaar is, en schitterend metselwerk van witte kalksteen. De torens zijn rijkelijk versierd met een reeks heilige beeltenissen. Het interieur is gedecoreerd met roze en zwart marmer en neigt meer naar de Barokke stijl. De tombe van Koningin Maria is hier tevens terug te vinden. De kerk is gemakkelijk te bereiken in het centrum van de stad. Iedereen pakt daar op zijn minst 1x de wereldberoemde tram 28 en deze stopt zo goed als recht, nou ja... iets ernaast, voor de deur.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
