Ontdek de bijzonderste reiservaringen van onze online community-experts
Niet alleen de redactie gaat van de gebaande paden, ook onze online community-experts weten de mooiste plekjes weg van de massa te vinden. Dit zijn hun mooiste reiservaringen.
Ontmoet de community-experts
De Columbus Travel Community is het grootste online reizigersplatform van Nederland met meer dan 43.000 leden. Ben je een gepassioneerde reiziger, dan kun je gratis een account aanmaken en je reisfoto’s, -tips en -blogs delen. Er staan al 500.000 reisfoto’s online − een inspiratiebron die in Nederland zijn gelijke niet kent! Als communitylid maak je met je foto’s bovendien maandelijks kans op publicatie in ons magazine en fantastische reisprijzen. Maar bovenal word je er een betere reiziger van. Andere communityleden zullen met liefde hun handige fotografietips met je delen of laten weten naar welk leuk restaurantje je moet gaan op je volgende stedentrip!
De afgelopen 15 jaar heeft de Columbus-redactie de communityleden met de beste bijdragen uitgeroepen tot Reisreporter van het Jaar. Zij zijn het gezicht, geweten en aanspreekpunt voor de community: onze experts. Ontdek hier alles over onze experts.
Fransje Grisnich zal haar bezoek aan een afgelegen nonnenklooster in Ladakh nooit meer vergeten
‘De meest bijzondere reiservaring is mijn allereerste reiservaring. Het moment dat je iets totaal nieuws beleeft vergeet je nooit meer. Die ervaringen hebben op mij de meeste impact. Mijn eerste indrukwekkende reiservaring was in 1990, toen ik een reis door Tanzania maakte met Nederlandse ontwikkelingswerkers. Er ging een geheel nieuwe wereld voor mij open en ik ben sindsdien blijven reizen en ontdekken!
Een andere bijzondere reiservaring heb ik in Ladakh gehad. Voor een Columbusreportage liep ik, samen met de Columbus Travel-fotograaf en een lokale gids, vier dagen een trail door de bergen. We waren het overgrote deel van die trail met z’n drieën en kwamen verder niemand tegen. We bezochten, op mijn verzoek, een nonnenkloostertje. We hadden al een aantal grote bekende monnikenkloosters bezocht, en ik was benieuwd naar het leven van de nonnen in Ladakh (waar ik een boek over had gelezen). Het bleek nog niet eenvoudig een klooster(tje) te vinden, maar na wat rondvragen in de dorpen bleek er een op onze route te liggen.
We bezochten het afgelegen nonnenkloostertje van Hemis Shukpachan. Er woonden (in 2011) vijf nonnen, in de leeftijd van 23 tot 82 jaar. We werden hartelijk ontvangen in het zeer eenvoudige – zeg maar armoedige – piepkleine klooster, met thee en zelfgebakken koekjes. Ik mocht één van de nonnen, Lotus Zangmo, interviewen. Zij was toen 72 jaar en verbleef al 50 jaar in het klooster. Haar levensdoel is bidden voor anderen, opdat mensen het in het huidige leven en daarna beter krijgen. De nonnen leven van hun zelf bewerkte stukje land, van giften uit de omgeving en van het weinige dat ze verdienen met het begeleiden van ceremonies bij families in het dorp. Vooral het contact met Lotus en met de oudste non, die het fascinerend vond om voor ons te poseren, zal ik nooit vergeten.’
Corrie de Winter beleefde in Benin een magisch moment
‘We zijn aan het einde van onze indrukwekkende Voodooreis door Togo en Benin beland in Ouida, waar op 10 januari een van de belangrijkste voodoofestivals van het jaar wordt gehouden.
Voodoo-aanhangers geloven in een schepper, die wordt bijgestaan door allerlei goden, voorouders en geesten. Men gelooft dat iedereen een goede en een slechte kant heeft. De geestenwereld bepaalt hoe het met je gaat. Door offers (kippen, palmolie, een geitje) proberen de voodoo-aanhangers de geesten gunstig te stemmen.
Op 9 januari waren we in Allada, waar de voorbereidingen voor nationale Voodoodag al in volle gang waren. Overal dansgroepen, gewijd aan de verschillende goden. Iedere god heeft zijn eigen ritme. Meisjes en enkele jongens raakten in trance door het ritme van de trommels en andere slaginstrumenten. In Allada waren dansgroepen gewijd aan vriendelijke goden en was het een groot feest. Wat een verschil met Ouida! Daar is Kokou, een gewelddadige god, heer en meester. De aanhangers smeren zich in met palmolie en snijden zichzelf met bamboemessen tot bloedens toe. Hier bleven we maar op gepaste afstand, waardoor fotograferen soms lastig was.
Omdat het de laatste dag is, wil ik een houten beeldje als herinnering kopen. Dat gaat niet zomaar, de beeldjes stellen goden voor en kunnen met kracht geladen zijn. Ik krijg een beeldje van een slanke man in mijn handen gedrukt. Zijn mantel is in de voodookleuren zwart-wit-rood geverfd. In het Frans wordt mij van verschillende kanten verteld, dat deze man van het beeldje regen kan maken. Het is bloedheet en er is geen wolkje aan de lucht. Ik betaal en we lopen terug naar het hotel.
Ik voel een druppel, en dan nog een en nog een. Het regent! Heel even maar, mijn man wordt niet eens nat, ik een beetje. Heviosso, de god van de donder en bliksem, die ik in mijn hand heb, laat zich van zijn goede kant zien!’
Paul de Roos heeft alleen maar bijzondere reizen gemaakt
‘Het is bepaald geen sinecure er een ervaring uit te vissen … Het zijn er zoveel geweest. Maar goed, uiteindelijk kies ik voor mijn reis naar Vanuatu. Bijzonder waren: de manier van reizen door het eilandenrijk, de aanschouwing van de vuurspuwende vulkaan, 'land diving’ op het eiland Pentecost, de dans- en maskerfestivals en ga zo maar door.’
Mieke de Haas had een onvergetelijke ontmoeting in Yunnan
‘Als iemand mij vraagt waaraan ik de beste reisherinneringen heb, is het antwoord vaak China. In februari 2017 heb ik samen met mijn man een rondreis gemaakt door de provincie Yunnan, in het zuiden van China. Die beroemde rijstterrassen, die wilde ik zeker één keer in mijn leven gezien hebben. In februari en maart staan deze terrassen onder water, waardoor de luchten op een spectaculaire manier in het water weerspiegeld worden. Afhankelijk van zon, mist, tijdstip en je standpunt kleuren de rijstterrassen verschillende op.
Chinese toeristen bezoeken massaal de terrassen in het district Yuanyang, maar we zijn tijdens ons bezoek de enige westerlingen. Om de rijstterrassen helemaal voor onszelf te hebben, zijn we afgereisd naar Honghe. Daar hebben we helemaal alleen de terrassen, die onder UNESCO vallen, kunnen bewonderen. 1000 Terrassen, 1000 keer in- en uitstappen en 1000 foto's! Het verveelt geen seconde. Al was de wandeling tussen de rijstterrassen over glibberige paadjes, een ultieme uitdaging … Met de mooie beelden van de rijstterrassen nog op ons netvlies, zijn we de enorme koolzaadvelden rondom Luoping gaan bekijken. Ze staan in deze periode volop in bloei. We kijken er onze ogen uit.
We hebben de vele etnische groepen die in dit gebied leven ontmoet op markten en ver daar buiten. Hiervoor zijn we vaak hoog de bergen in gegaan om kleine dorpjes op te zoeken. Vooral door kleine wegen in te slaan, werden we regelmatig verrast. Zo zagen we op een gegeven moment ergens een kar met twee buffels zien aankomen. Het blijken mensen van de Pula Yi te zijn, een kleine subgroep van de Yi. Er zijn maar een paar dorpen waar deze groep leeft en dus is het heel bijzonder om deze mensen tegen te komen. Zelfs onze gids heeft deze groep nog nooit gezien. Onze dag kan niet meer stuk.’
Thijs van den Burg is verliefd geworden op Antarctica
‘Om mijn meest bijzondere reiservaring in de afgelopen 15 jaar aan te geven, moet ik kiezen uit zoveel prachtige momenten en belevenissen. Ik moet dan kiezen tussen het bijwonen van een gebedsdienst van de Yellow Hat Order in Tibet, oog in oog staan en zwemmen met de meest machtige dieren op aarde of de ontelbare lieve mensen die ik op al mijn reizen heb ontmoet.
Uiteindelijk steekt één ervaring er toch bovenuit. De prachtige koude witte droomwereld van sneeuw, ijs en rotsen, Antarctica genaamd. Mijn hart als bergsporter en fan van desolate natuur is hier sneller gaan kloppen. De immense gletsjers, ijsbergen en sneeuwvelden in combinatie met de ruige zee en bijzondere fauna was adembenemend mooi. Maar bovenal ontroerde het me. Het moment dat ons schip geruisloos, als op wolken zwevend, door Paradise Bay gleed, met een zonnegloed en mistflarden die de ijswanden beschilderden, heb ik in alle stilte ademloos ondergaan. De serene rust die ik nergens anders ter wereld heb ervaren, zal ik nooit vergeten. Een stuk grillige natuur dat haar zachte kant liet zien. Mocht de mogelijkheid zich voordoen is het een absolute aanrader.’
Wies Kerkhof heeft warme herinneringen aan Mongolië
Mongolië is een land met weinig inwoners en nog minder toeristische voorzieningen. Hoe verder je naar het Westen gaat, hoe rustiger het wordt en hoe meer je bent aangewezen op de gastvrijheid van de nomaden die daar wonen. Tijdens onze reis hebben we op verlaten plekjes onze tent opgezet en dankbaar gebruik gemaakt van de gastvrijheid van de Mongoolse bevolking.
Wakker worden in een tentje in een bizar mooi landschap, dat je met niemand hoeft te delen, is magisch. Maar overnachten in een jurt bij een nomadengezin, heeft nog veel meer indruk gemaakt. Bij aankomst worden we steevast ontvangen met gedroogde yoghurtkoekjes en warme melkthee. Hoewel we ons gastgezin niet kunnen verstaan, en zij ons niet, voelen we ons heel erg welkom!
Diner Mongolian style doe je op de grond, liefst in kleermakerszit. Er staat een grote schaal vlees op de grond met maar drie lepels. Wie het eerst komt, die het eerst maalt. Het is dus zaak snel een van de lepels te bemachtigen, voor ze door een ander in gebruik zijn genomen en je met een gebruikte lepel mag eten ... De heer des huizes snijdt het vlees en verdeeld dat onder zijn gezin en zijn gasten. Af en toe neem hij zelf een hap van het scherpe mes, om daarna de rest verder te verdelen. Vies van elkaar zijn ze hier zeker niet!
Slapen doen we in een mooie, met kleurrijke wandkleden gedecoreerde, jurt. Het bed bestaat uit een harde plank met daarop een deken dat als matras dient. Naast mijn bed hangt een zak zure melk die aan het fermenteren is en de hele nacht druppelt. Het gedroogde vlees hangt aan waslijntjes boven ons hoofd en de net gevangen marmot, geslacht en wel, ligt in een schaal onder mijn bed ... We worden warm gehouden door een klein kacheltje in het midden van de jurt, gestookt op gedroogde jak-drollen. En tussen onze bedden in ligt de hele familie op de grond te snurken.....
Ik moet eerlijk toegeven, het is soms een beetje afzien, maar de plekken waar we kwamen, de lieve kindjes die we ontmoeten en de geweldige gastvrije Nomadische gezinnen maakte deze reis echt onvergetelijk!’
Reisinspiratie of praktische tips nodig? Onze Community-experts helpen je graag op weg!
Vier feest met Columbus Travel: koop de speciale jubileumeditie
Columbus bestaat deze lente vijftien jaar en daarbij staan wij stil met deze speciale jubileumeditie. In 15 jaar tijd zijn er honderden schitterende reportages uit deze gedachte voortgekomen. De publieksfavorieten vind je in deze dubbeldikke jubileumeditie. We hopen dat je er met veel plezier een reis terug in de tijd mee kunt maken. En er inspiratie door opdoet om, heel voorzichtig, vooruit te kijken naar jouw volgende droomreis. De jubileumeditie koop je hier.
