EvanderHel
Puur genieten
Ronda. Plaza del Socorro. Tapas op de tafel, vermoeide benen eronder. De dag maakt plaats voor de avond en de sfeerverlichting op het plein floept aan. De man loopt met zijn gitaar naar een bankje en neemt plaats. Liefdevol beroeren zijn vingers de snaren en muzikale noten vervliegen in het donker. Mensen willen geld geven maar nee, dat hoeft niet. Hij zit er slechts voor zichzelf. Hij en zijn gitaar. *** De foto is qua kleur niet bewerkt. De geel/oranje uitstraling kwam van de lantaarnpalen op het plein en de verlichting vanuit de kerk achter hem.
Uitgelaten
Bij mijn foto 'Onderwijs' van gisteren zaten de meeste kinderen nog in de klas. De een wat meer bezig met de les dan de ander. Hier stormen ze naar buiten, het gaat zo snel dat ik er niet op bedacht ben. Voor ik het weet sta ik er midden in en verbaas me over het kabaal dat uit hun kleine lijfjes komt. Er zijn er een paar die de andere kant opgaan en geen erg in mij hebben, anderen lopen rakelings langs me alsof ik er helemaal niet ben. Maar er zijn er ook die me wel zien en dat is een erg leuk moment.
Onderwijs
Vanaf de jaren zestig besteedde de Tanzaniaanse overheid relatief veel aandacht aan het onderwijssysteem. Dorpen en districten werden aangemoedigd hun eigen scholen te bouwen met hulp van de overheid en sinds 1970 bestaat er een leerplicht. Tot 1980 nam het aantal schoolgaande kinderen enorm toe. Daarna is echter vooral het aantal leerlingen dat middelbaar onderwijs volgt drastisch gedaald. Minder dan 50% van de kinderen doorloopt de basisschool, waarvan vervolgens slechts één op de tien leerlingen de middelbare school afrondt. Met name het veel meisjes van het platteland verlaten vroegtijdig de school. De gezinnen hebben daar weinig geld en geven de voorkeur aan onderwijs voor hun zonen. Bij dit schooltje, in de buurt van een kruidenplantage in zuidelijk Zanzibar, zaten zowel jongens als meisjes. Fijn om te zien. De meisjes hadden volop interesse in de lessen, een aantal jongens hangt wat moe met de hoofden op de tafels. Als de juf even verdwijnt zien een paar kinderen hun kans schoon en komen naar me toe rennen. Een mooi stel, hopelijk doorlopen ze het onderwijs met succes.
Slijmballetje
We ontmoeten elkaar bij het hek. Ieder jaar is het een feest als je weer naar buiten mag, lekker ronddartelen in de frisgroene wei. We worden gescheiden door de lange winter en hier door een hek. 'Je bent er weer!' Oh nee, onze cameragoeroe... 'Blijdschap in mijn ogen!' Viezigheid bij de mijne... 'Mijn neus glimt van geluk!' De mijne van wat anders... 'Grote stoere slijmbal van me!' Kleine snotneus...
Dame in gedachten
Op zaterdag is het marktdag in Tangier en dan kun je over de hoofden lopen, zo druk is het er dan. Deze dame trok mijn aandacht door eigenlijk helemaal niets te doen. Ze zat erbij maar was niet helemaal aanwezig. Ik stond naar haar te kijken maar mijn blik ging ook telkens naar het schilderij waar ze naast zat. Op de een of andere manier vond ik ze mooi bij elkaar passen.
Uitzicht
Bij mijn vorige foto schreef ik al over de Montes de Málaga. Vanuit Hotel Humaina ben ik uiteindelijk hier aangekomen na een lekker stuk wandelen en wat klimmen. Even uitpuffen van de warmte en daarbij genieten van het uitzicht. Links in de verte zie je een deel van de stad Málaga liggen. Hierna loop ik verder en zal over een kleine 200 meter een prachtige ontmoeting hebben. Met een koninginnepage! Maar op het moment dat ik deze foto nam wist ik dat natuurlijk nog niet ;-)
Verstopt tussen het..
Ja, dit is Málaga. Zou je niet direct zeggen maar dit is een stukje buiten de drukke stad. Op slechts 16 km afstand, in het hart van het massieve gebergte 'Montes van Málaga', bevindt zich een natuurpark met dezelfde naam. Op een hoogte van ongeveer 1.031 meter boven het zeeniveau heeft dit natuurgebied een oppervlakte van 4.762 ha. Het is omgeven door kleine valleitjes en bekleed met pijnbomen, gewone eiken, steen- en kurkeiken. Daar ligt, verscholen tussen het groen en de haarspeldbochten, hotel Humaina. Slechts 12 kamers hebben ze en je kunt er genieten van de rust en de mooie omgeving. Deze kun je verkennen per fiets of te voet. Wij kwamen door vertraging met de vlucht pas diep (03.00 uur) in de nacht aan. Alles was aardedonker maar we konden zelf het hek openen, naar binnen en de kamersleutel lag met een welkomstbrief bij de verlaten receptie. Zoiets kan daar gewoon nog en de volgende ochtend werden we met open armen ontvangen. Een heerlijke plek!
Sweet dreams
In het Alhambra ben ik inmiddels in de Sala de la Barca, het privéverblijf van de sultan. Niet alleen voor overdag maar ook 's avonds want hier bevinden zich aan beide uiteinden van de ruimte alkoven voor de divans. Op de foto een detail van het plafond van zo'n alkoof met de prachtig bewerkte muur erboven. Boven iedere alkoof rijst een kobaltblauwe halfkoepel op om de soevereine vorst van zoete dromen te verzekeren. Het blauw is op veel plekken vaag geworden en men is druk bezig om het te restaureren zodat de diepe kleur weer kan schitteren in de nacht.
Arabische raadels
Veel toeristen die het Alhambra in de stad Granada bezoeken vragen het zich af. Wat betekenen al die Arabische inscripties in de muren van het islamitisch paleis? Zou het om verzen uit de Koran gaan? Sinds 2002 houden onderzoekers zich hiermee bezig en proberen de meer dan 10.000 inscripties in het Naschi schrift te ontcijferen. De frase die het meest voorkomt, is 'Er is geen overwinnaar dan Allah', het motto van de Nasrid-dynastie die Granada van 1238 tot 1492 regeerde. In 1492 namen de Spanjaarden de stad in. Het onderzoeken en vertalen is een tijdrovende klus, een van de redenen is dat de makers van de inscripties een ingewikkeld cursief schrift gebruikten dat moeilijk te lezen is. Kalligrafie, zo sierlijk mogelijk schrijven, was een belangrijke kunstvorm in een cultuur waarin het verboden was mensen af te beelden. Het meest komen frases als 'Eeuwig geluk' voor. Die drukken waarschijnlijk goddelijke wensen voor de moslimleiders van Granada uit. Veel andere inscripties bevatten spreuken die een meer algemene waarheid bevatten, zoals 'Wees zuinig met woorden en je zult in vrede leven'. Zuinig met woorden... ik denk dat ik even met mezelf in gesprek moet ;-)
Ontdek de magie van..
[b]Geweldig om te doen![/b] Beauty meets a bit of adventure en bergen water. Vanaf Isla Margarita kun je in een kleine twee uurtjes in net zo'n klein vliegtuigje jezelf naar hogere sferen laten leiden om neer te zien op de hoogste waterval van de wereld: Angel Falls. Plak je neus tegen het raam en geniet van het uitzicht op deze spectaculair gelegen neerstortende watermassa die over land lastig te bereiken is. Na de landing kom je aan in het Nationale Park Canaima. Dit park is opgericht op 13 juni 1962 en had destijds een oppervlakte van 10.000 km². In 1975 is dit uitgebreid tot 30.000 km² en hierdoor is het één van de grootste natuurparken in de wereld. Een lokale gids brengt je aan boord van zijn uitgehakte boomstam en neemt je mee voor een tocht over het meer waar de watervallen met een donderend geraas hun massa naar beneden storten. Eén kolkende waterbrij, de damp van het water zweeft omhoog. Hier zie je de beroemde tafelbergen die miljoenen jaren oud zijn. Een schitterend en fascinerend gebied. [img width=500 src=http://www.columbusmagazine.nl/images/user_images12/37881/37881.jpg][/img] Na deze tocht zet je voet aan wal in het savanne- en regenwoud. Een stevige wandeling, met veel tekst en uitleg over het gebied waar bijzondere dieren leven zoals de jaguar, rode brulaap, margay, witlippekari, witschoudercapucijnaap, reuzenmiereneter en de drievingerige luiaard, brengt je naar de Salto el Sapo (kikkerwaterval) en ook dat is alweer een belevenis op zich. [b]Ooit wel eens onder een kletterende waterval doorgelopen op een spekgladde ondergrond, waar je zeikwaternat wordt maar toch die foto's wilt maken en waar je oren niets anders dan het geraas van het water horen?[/b] Dan raad ik je deze excursie echt aan. Genieten in de natuur met daarbij een lekkere lunch want je maag gaat best rammelen na dit geweld. Aan het einde van de middag vlieg je weer terug en kun je nogmaals genieten van de 979 meter hoge Angel Falls. Het vliegtuigje stuitert vrolijk mee op het deuntje van je adrenaline en brengt je heelhuids terug naar charming lady Margarita! Deze trip kun je vrijwel overal op Isla Margarita boeken, in ieder geval bij de hotels en hoewel hij behoorlijk prijzig is (ik meen dat het inmiddels zo'n € 250,- per persoon kost), is het het geld echt meer dan waard. Canaima is een afgelegen gebied waar de natuur haar prachtige weg gaat!
Creatief maar niet me
De Mezquita van Córdoba staat aan de oever van de rivier de Guadalquivir. De vierkante grondvorm wordt begrensd door vier kunstzinnige gevels waaraan de rijke geschiedenis van het monument is af te lezen. In het interieur bevindt zich, naast de klokkentoren en de voormalige binnenplaats voor rituele reiniging, de christelijke kathedraal, daterend uit de zestiende eeuw. Hier sta ik te turen naar het vergulde plafond van de mihrab, de heilige ruimte en ik wurm m'n camera door het hek heen nadat ik me op geheel legale doch slinkse wijze door een mensenmassa heb gewerkt. Kalief al-Hakam II had de keizer van Byzantium gevraagd om materialen en kunstenaars voor de constructie van de mihrab. De keizer zond daarop grote schepen naar Córdoba met bergen geglazuurde mozaïeksteentjes voor het bedekken van de wanden van deze ruimte. Een helse klus maar ja, het zal toch een bepaalde vorm van inspiratie zijn geweest... ik ken namelijk nog meer Spanjaarden die met steentjes aan de slag gingen ;-)
Van de daken...schree
Whoooéééhaaah! Als ik ga gillen horen ze me waarschijnlijk tot hier in Tangier. En verder, aan de andere kant van het water, in de nieuwe stad ook nog. Want... ik ben de Reisschrijvert van het Jaar 2012 geworden en daar ben ik maar wat trots op! Ik vind het bijzonder leuk om te schrijven maar heb altijd gedacht dat niemand op mijn prettig gestoorde hersenkronkels zit te wachten. Dat jullie ze lezen en de moeite nemen om daar veelal enthousiaste reacties op te geven is voor mij de motivatie om door te gaan met woordenbreisels vormen en mede met klinkers aan de slag te gaan. Heel veel dank daarvoor en wees gerust: gillen ga ik niet. Maar ik schreeuw het wél van de daken!
Buitenzijde Mezquita
Vandaag blijf ik in en om de Mezquita zwerven. Mijn eerste blik op het imposante bouwwerk kreeg ik vanaf de Puente Romano, de brug over de rivier Guadalquivir. Loop je deze af richting het centrum dan kom je op een plein waar je verschillende richtingen op kunt lopen. Hier ben ik rechtdoor gegaan en kom in de Calle Torrijos. Een bijzonder druk straatje waar iedereen stil blijft staan bij deze prachtige vergulde bronzen deuren. Ook hier zijn naast de vele kleine details weer de tweekleurige bogen te zien en de zuilen. Het kost me wat tijd (behoorlijk wat zelfs) maar dan zie ik een gaatje zonder toeristen. En tot mijn geluk laat het zonnetje zich zien in het brons.
Nog een stukje...Mezq
Ik slenter heel wat af door de Mezquita. Het is alles wat ik van tevoren had verwacht en dan nog veel meer. Bij binnenkomst sta je meteen in een labyrinth van zuilengangen met de welbekende rood-wit gestreepte rondbogen. Het geheel is veel uitgestrekter dan ik me had voorgesteld maar ook veel indrukwekkender. Op deze foto een ander deel van het plafond, dat in zijn geheel wordt gedragen door honderden en honderden zuilen waarvan een deel afkomstig is uit de Romeinse tempel. Typerend aan de zuilen is het Byzantijnse tweebogige systeem en de tegenstelling in kleur. De afwisseling van het lichtgele en het donkerrode in de bogen wordt in het Arabisch ablak-versiering genoemd. Ondanks de vele (echt heel veel) toeristen hangt er een mystieke sfeer, het is hier echt genieten.
Stukje Mezquita
In de bloeiperiode van Córdoba (11e - 12e eeuw) stonden er niet minder dan 3000 moskeeën. De stad telde toen ook ca. 200.000 inwoners, sommigen beweren zelfs het dubbele of nog meer. De Grote Moskee of Mezquita was de hoofdmoskee en werd telkens groter naargelang de bevolking aangroeide. Hier werd het vrijdaggebed gehouden, dus was er veel plaats nodig. Bij mijn bezoek aan de Mezquita kwam ik ogen tekort. Meer dan 800 zuilen, druk bewerkte plafonds, het indrukwekkende interieur, glas in lood ramen, vergulde bronzen deuren, details op de vloeren. Ze leveren een prachtig plaatje op waarvan dit een heel klein stukje is. Ik heb nog een kleine 23.000 m2 te bekijken...
Hoog
Het witte stadje Ronda lijkt op een grote vlakte te liggen maar dat is gezichtsbedrog. Ronda wordt namelijk doorsneden door een 100 meter diepe kloof, de Tajo. Eén van de hoogtepunten (letterlijk) is toch wel de brug over de Tajo, de Puente Nuevo, waar ik hier sta te genieten van het magnifieke uitzicht. De 18e eeuwse brug heeft een indrukwekkende constructie van 98 meter hoog en als je over de rand naar beneden kijkt krijg je wel even het gevoel van ´brrr, dat is best erg diep'. Ik heb de foto bewust met tegenlicht genomen. De vrijkomende zonnestralen liggen daarbij mooi verspreid over het landschap en de zonnevlekken (meestal gezien als een 'foutje' van de fotograaf) vind ik in dit geval een kleurige toevoeging en niet storend. Maar het blijft een kwestie van smaak natuurlijk :-)
Mihrab
In de Mezquita in Cordoba is een prachtige 10e eeuwse mihrab te zien. De mihr?b is een islamitische gebedsnis in een muur in de moskee die de gebedsrichting, de qibla, aangeeft. Meestal zit de mihrab in het midden van de qiblamuur. Een mihrab bestaat uit twee of meerdere zuilen die een boog of een gewelf dragen. Het geheel is weldadig versierd en omringd met ayat, verzen, uit de Koran. In deze gebedsnis lag een vergulde kopie van de Koran. Ik vond het een enorm mooi stukje van de Mezquita, die in zijn geheel erg indrukwekkend is.
Stormy weather
Zesduizend. En vooruit, nog zeshonderd erbij. Die 6600 mensen mogen per dag het Alhambra betreden en moeten bij de ticketverkoop kiezen of ze 's ochtends willen komen of 's middags. Deze limiet aan bezoekers is nodig want uit alle landen van de wereld komt men hierheen om deze stad in een stad te bewonderen. Wij hebben die dag voor de ochtend gekozen en zijn er al vroeg. Het is dan nog mooi weer maar halverwege gaat het toch regenen. Na een tijdje schuilen kunnen we weer verder en het meeste hebben we gelukkig droog kunnen bekijken. Dit uitzicht hadden we vanuit ons hotel, we zijn er om even wat warms aan te trekken want het is fris en een paraplu hebben we waarschijnlijk ook wel nodig. Geheel rechts op de foto zijn een paar mensen te zien. Zij treffen het niet want die middag gaan de wolken enorm huilen.
De koningin!
Tijdens onze rondreis door Andalusië zijn we ook in Montes de Málaga Natuurpark geweest. Een prachtig gebied en geen toerist heb ik er gezien. Je kunt er de weg volgen naar boven voor mooie vergezichten over de stad Málaga maar ook de wandelroute nemen. Die wel zo af en toe meer klauteren en klimmen en vooral niet naar beneden rollen is dan gewoon wandelen. Als ik een stuk naar boven ben geklommen laat ik het groen achter me en sta op de rode, droge grond. Het enige geluid komt van de knerpende steentjes onder m'n schoenen. Een kleurige fladdering schiet voorbij. Stil blijf ik staan en volg haar met mijn ogen. Ze gaat voor me op de grond zitten. Onbegrijpelijk. Sinds wanneer staan kiezelsteentjes op het menu van de Koninginnepage?
Leeg
Hoe leuk ik het ook vind om door de steden in Andalusië te dwalen en de drukke toeristenmassa te bekijken, hier word ik veel gelukkiger van. Rijden door het binnenland, van de hoofdweg af en na een tijdje geen mens meer te zien. De wegen zijn prima, liggen er eenzaam maar gelukkig bij in het warme zonnetje. Heuvels omarmen de olijfboomgaarden en heel in de verte steken de bergen vaag af tegen de horizon. Daar moeten we heen. Daar ligt Granada. We komen er wel, op 't gemakje. Maar eerst nog even hier genieten van de stilte, het uitzicht, de wind in m'n haren en de uitblijvende roadrunners.
Marktdag
Op woensdag is het marktdag in Pangururan. Dit deel ziet er vrij netjes uit met genoeg ruimte voor het verkeer, tentjes keurig naast elkaar. Een stukje terug was dat wel anders. De mensen doen hier hun inkopen en nemen het op alle mogelijke manieren mee: in tassen, wasteilen en vuilniszakken. Ik heb hier ontzettend lopen genieten van alle drukte en chaos plus het feit dat we de enige toeristen waren. Op de achtergrond zie je nog de Gunung Pusik Buhit. Volgens Tobalegenden is Si Raja Batak, de (mythische) voorvader van alle Batak, neergedaald op deze 'Centrale Heuvelberg'. De Batakbevolking ziet deze berg dan ook als 'heilig'.
Dikke vriendinnen
Tangkahan ligt aan de rand van het Gunung Leuser National Park, midden in de tropen. Het is er warm, ook voor de olifanten. Maar deze drie potige damesolifanten hebben daar wat op gevonden en zoeken verfrissing in het water. Water is belangrijk voor ze. Niet alleen om af te koelen maar tevens om te drinken. Daarbij is het ook een sociaal gebeuren omdat ze dan met elkaar in contact komen. De dames staan knus bij elkaar. Daar is het kennelijk toch niet te warm voor!
Heavy stuff
Twee zwaargewichten zijn in Welgevonden Game Reserve hun ontbijt naar binnen aan het werken. Ze eten veel, wel tientallen kilo's gras en blaadjes per dag. De witte neushoorn kan met zijn brede lippen goed kort gras plukken. Wij waren hier in 2009 en destijds was het alleen mogelijk dit gebied, waar je de Big Five kunt vinden, alleen te betreden in een Jeep. Sinds kort kun je hier, onder begeleiding van een ervaren ranger en met de nodige veiligheidsinstructies, ook een wandelsafari maken. Het lijkt me fantastisch om één te worden met de natuur, nog beter het geluid en de geuren van de bush te ervaren en stel je voor dat ik dan oog in oog kom te staan met deze twee jongens... Hoewel, dan moet ik binnen de 10 meter bij ze komen willen we kennis kunnen maken. Zij zien immers met hun slechte ogen geen verschil tussen mij en een boomstronk. Misschien beter om dat zo te houden ;-)
Groene lagune
Op Lanzarote ligt in het zuidwesten het plaatsje El Golfo. Er zijn een paar geweldige visrestaurants maar ook is hier een van de beroemdste bezienswaardigheden van Lanzarote: een mooie, half in zee gezonken vulkaankrater, waarin zich een groene lagune heeft gevormd op een afstand van bijna 30 km van de oceaan. Wat overblijft is een zwart strand en het gifgroene meertje 'Lago Verde'. Het meertje wordt gevuld door ondergronds zeewater en de groene kleur is te danken aan algen. De grillige rotsen hebben indrukwekkende kleuren van roestrood, aardebruin, blauwig en pekzwart. Dit staaltje vakmanschap van Moeder Natuur ziet er onwerkelijk uit en is een aanrader om te bezoeken.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
