Deze 15 alternatieve plekken in Zuidwest-Amerika wil je zien vóórdat iedereen ze ontdekt
De woestijn van Death Valley, de watervallen van Yosemite, de rotspilaren van Bryce, en de machtige Grand Canyon. Het vaste rondje langs The Greatest Hits van het Amerikaanse zuidwesten zal nooit vervelen, al zorgt het massatoerisme op steeds meer plekken voor krassen op de plaat. Deze tips, waarmee je je roadtrip door Zuidwest-Amerika een andere draai geeft, zullen dan ook als muziek in je oren klinken.
Benieuwd waar je al deze plekken kunt vinden? Bekijk het kaartje onderaan het artikel!
1. Alabama Hills & Movie Road, Californië: filmlocaties, maar dan net even anders –
Tussen Death Valley, de heetste plek op aarde met temperaturen die oplopen tot 57 °C, en het noordelijker gelegen Mammoth Lake liggen de filmische Alabama Hills. Deze afgeronde granieten rotsformaties dienden dan ook als het decor voor talloze films en televisieseries. Movie Road neemt je mee over de filmsets van Iron Man, Django Unchained en vele andere producties. Echte filmfans kunnen de plekken waarschijnlijk zo aanwijzen. Wie de beelden niet meer op het netvlies heeft staan, zal dankbaar zijn voor de bordjes langs de weg, waarop de iconische filmlocaties worden uitgelicht.
De Alabama Hills kunnen niet alleen bogen op hun filmhistorie, maar ook op natuurlijke bogen. De Mobius Arch, bijvoorbeeld, is bereikbaar via een kort wandelpad en vertolkt vooral rond zonsopkomst en -ondergang een hoofdrol. Wildkamperen is toegestaan in dit gebied, al is het voor onervaren rotten wijs om gebruik te maken van de officiële camp grounds. Omdat de meeste andere toeristen het traject tussen Death Valley en Mammoth Lake in één keer afleggen, kom je in de Alabama Hills slechts weinig anderen tegen. Om je scenic drive over Movie Road tot een goed einde te brengen, heb je een terreinwagen nodig. Uiteindelijk cirkelt de lus terug naar de doorgaande Highway 395.
2. Bodie, Californië: spookstadjes, maar dan net even anders
Goed verborgen in de woestijn tegen de grens met Nevada, niet al te ver van de oostelijke in- en uitgang van het befaamde Yosemite National Park, tref je een van de best bewaarde spooksteden van de Verenigde Staten. Bodie maakt onderdeel uit van het Bodie State Historic Park en verkeert in een staat van arrested decay. Het komt erop neer dat de pakweg 170 gebouwen, variërend van woon- en handelspanden tot goudmijnbouwrelieken, in hun huidige staat behouden blijven, en dus niet worden gerestaureerd.
Dat Bodie ooit een bloeiende goudmijnstad was, is nauwelijks voor te stellen als je er rondloopt. Met meer dan 10.000 inwoners bereikte het zijn hoogtepunt in 1880. Helaas steeg de goudkoorts velen naar het hoofd. Al snel ging het mijnstadje, met zijn gokhallen en saloons, gebukt onder geweld. Voor de inwoners was het zo normaal om lijken aan te treffen in de ochtend dat men er luchtig naar verwees als ‘a man for breakfast’. Nu de gevaren zijn geweken, kun je naar hartenlust ronddwalen door de verlaten straten en door de ramen naar binnen gluren, waar meubels en voorwerpen nog steeds onaangeroerd op hun plek staan, alsof de bewoners elk moment kunnen terugkeren.
3. San Francisco, Californië: Alcatraz, maar dan net even anders
Met zo’n vijftigduizend reviews of Tripadvisor en Google Maps behoort Alcatraz tot de meest beoordeelde attracties van Amerika. Nooit is het een gevangene gelukt om levend te ontsnappen van The Rock. Met een uitgekiend plan weet jij als bezoeker echter te ontsnappen aan de rest van de groep. Dit plan kan alleen in werking treden als je de Alcatraz Night Tour boekt. Nadat de boot is aangemeerd, loopt vrijwel iedereen naar binnen om de prijswinnende Cellhouse Audio Tour te doen. Zonde, want je komt aan rond zonsondergang en hebt daardoor nog even de tijd om het eiland, dat nationale parkstatus heeft, en zijn tuinen te verkennen.
Pas als de zon volledig is verdwenen en de skyline oplicht, ga je naar binnen voor de audiotour. Deze is is ingesproken door ex-gedetineerden en -bewaarders en maakt zonder daglicht nog net wat meer indruk. Op sommige punten langs de route word je door de audiostem aangemoedigd een opdracht te doen: ‘Ga in de isoleercel staan en beeld je in hoe het is om hier gevangen te zitten.’ Normaal gesproken zul je moeten wachten op andere toeristen. Maar door de volgorde om te draaien en eerst buiten rond te dwalen, zijn de anderen hier allang langsgekomen. Kortom, een simpele tip om een bezienswaardigheid die platgetreden is toch nog op een unieke manier ervaren.
4.Paso Robles, Californië: festivals, maar dan net even anders
Proef de americanasfeer op een van de vele fairs – liefst in het minder bezochte achterland. Tijdens de twaalfdaagse California Mid-State Fair in Paso Robles luister je naar muziekoptredens van zowel grote namen als coverbands, aanschouw je kunsttentoonstellingen, struin je over een farmers market met ambachtelijke en landbouwproducten en maak je een ritje in kermisattracties. Ook ben je getuige van traditionele contests. Er wordt onder andere gestreden voor de titel ‘het mooiste bloemstuk’, ‘de lekkerste taart’ en ‘de snelste big’. Te midden van deze boerensetting waan je je in de film Babe. In de avonduren tonen linedansers met hoeden hun passen en swingen latino’s hun heupen op Latijns-Amerikaanse melodieën.
Deze fair in Paso Robles goed te combineren met een roadtrip over de alom bekende Highway 1. Soms is de omweg zelfs onvermijdelijk, door de vele aardverschuivingen die de kustweg teisteren. De fair vindt jaarlijks plaats in juli, in 2025 van 16 tot en met 27 juli.
5. LA, Californië: filmcultuur, maar dan net even anders
Voor een aanraking met de filmcultuur van LA kun je natuurlijk een bustour boeken door Beverly Hills – ‘aan uw linkerzijde ziet u het voormalige huis van Elvis Presley’ – of naar het Hollywood Sign lopen. Maar het filmverleden of -heden komt pas echt tot uiting op het grote doek. Voornamelijk in de zomer (meestal op vrij-, zater- en zondagen) kun je op talloze plekken filmevenementen bijwonen. Street Food Cinema organiseert zo’n vijftig filmavonden per jaar op wisselende locaties. Een van die plekken is het hellende LA Historic State Park. Vanaf je picknickkleedje kijk je uit op Downtown LA. Je kunt veel zeggen over de inwoners, maar tijdens het filmkijken zijn ze hun authentieke zelf. Tijdens pikante scènes wordt gejoeld, geklapt en hardop commentaar geleverd, alsof je in een sportstadion zit. Ze noemen zichzelf niet voor niets Street Food Cinema; er staan meerdere foodtrucks waar je iets lekkers kunt afhalen.
Wie het liever hogerop zoekt, kan de programmering van de Rooftop Cinema Club, een openluchtbioscoop op het dak van het Level Hotel, in de gaten houden. Cinespia pakt het nog wat dramatischer aan: zijn tonen oudere films op het terrein van de Hollywood Forever Cemetery, soms op korte afstand van de overleden Hollywoodsterren naar wie je kijkt. Vooraf luister je naar livemuziek of doe je mee aan een spelquiz.
6. Watson Lake, Arizona: Lake Powell, maar dan net even anders
Dat er na de aanleg van een stuwmeer niet alleen natuur verloren gaat maar óók bij komt, bewijst Watson Lake, een kunstmatig meer met een oppervlakte van zo’n zeventig hectare. Als de wind zich koest houdt, weerspiegelen de omringende granite dells, verweerde granieten rotsen die ongeveer 1,4 miljard jaar oud zijn, in het spiegelgladde wateroppervlak. Meerdere wandel- en fietspaden leiden je door het kenmerkende, hobbelige landschap. Terwijl de Watson Lake Loop Trail de oevers volgt, volgt de Prescott Peavine National Recreation Trail een voormalige spoorlijn langs de oostzijde. In de zomermaanden zijn er kampeermogelijkheden, compleet met toiletten, douches, picknicktafels en barbecues.
Liever recreatief dan actief? Zwemmen is er niet toegestaan, maar je mag wel het water op in een bootje, kajak of kano. De bijzonderste activiteit is slechts enkele dagen per maand mogelijk. Gewapend met een lantaarn kun je hier kanovaren in het schijnsel van de volle maan. Hiervoor moet je je reis goed timen – en een beetje geluk hebben. De zomer wordt in Centraal-Arizona opgeluisterd door thunder storms. Logischerwijs wordt de activiteit geannuleerd wanneer het onweert. Als dat het geval is, wijk je uit naar het gezellige stadje Prescott. Hier sip je aan een ‘troostbourbon’ in de oude saloon, waar de klapdeuren, oude piano en trap die ooit naar de dames van plezier leidde, bewaard zijn.
7. Grand Canyon, Arizona: South Rim, maar dan net even anders
Al miljoenen jarenlang stroomt de Coloradorivier vanuit de Rocky Mountains naar beneden en slijt een steeds dieper spoor in de aarde. Het resultaat is de beroemdste kloof ter wereld. De Grand Canyon is zó gigantisch lang (435 kilometer), breed (15 tot 29 kilometer) en diep (ruim 1500 meter) dat je het bijna niet kunt bevatten. Dat gevoel wordt nog versterkt omdat je dankzij de droge lucht onmetelijk ver kunt kijken. Vanuit Grand Canyon Village aan de South Rim, de zuidrand van de kloof, rijdt een gratis shuttlebus af en aan om toeristen van het ene naar het andere uitkijkpunt te brengen. Populair is Moran Point, vanwaar je een van de weidste uitzichten hebt.
Voor een ander perspectief kun je ook omrijden naar de uitkijkpunten aan de North Rim. Deze zijn weliswaar minder druk, maar óók moeilijker bereikbaar en niet per se indrukwekkender. Volgens de kenners op het AllesAmerika-platform moet je voor de full experience toch echt de South Rim gezien hebben. Voor een optimale en tevens comfortabele ervaring, boek je een overnachting in de verrassend betaalbare Bright Angel Lodge aan de South Rim. Dit historische hotel ligt direct aan de Rim Trail en de weg over de klifrand. Een kamer huur je in de zomer al voor € 100 per nacht voor twee personen. ’s Ochtends vroeg sta je binnen enkele passen aan de rand en zie je de zon opkomen boven de machtige kloof. Dan moet de shuttlebus nog aan zijn eerste ronde beginnen.
Trek je wandelschoenen aan, huur een fiets op stap in de auto en trek verder in westelijke richting om andere perspectieven te vergaren. Durfals kunnen ook nog over het randje gaan door te hiken (en kamperen) in de kloof. Via de website van Grand Canyon National Park kun je vanaf vier maanden voor vertrek een hike- en kampeervergunning aanvragen. Het uitdagendste traject is de Rim-To-Rim Hike, die de complete kloof doorkruist.
8. Coal Mine Canyon, Arizona: Grand Canyon & Bryce Canyon, maar dan net even anders
Een kloof die doet denken aan de Grand Canyon in miniatuurvorm, en rotsformaties die lijken te zijn weggeslopen uit Bryce Canyon: de Coal Mine Canyon zou zomaar het geologische kind kunnen zijn van de twee topattracties. Deze vertakking van de Grand Canyon kan met recht een verborgen parel worden genoemd. Om er te komen heb je een terreinwagen én de juiste coördinaten (36.005324, -111.048578) nodig, want dit ravijn staat niet aangeduid langs Highway 264. Aanvankelijk denk je een verkeerde afslag te hebben genomen. Lang blijft de omgeving plat, totdat het aardoppervlak in één keer abrupt inzakt en een grote scheur veroorzaakt. De Coal Mine Canyon is kleiner en intiemer dan zijn grote voorbeeld, wat als voordeel heeft dat de kloof in het blikveld – en op de foto – past en daardoor beter te vatten is. Het kleurenpalet en lijnenspel kom hierdoor pas echt tot leven.
9. Valley of the Gods, Utah & Arizona: Monument Valley, maar dan net even anders
Het Lucky Luke-landschap van Monument Valley behoort zonder twijfel tot de meest iconische natuurplaatjes wereldwijd. Dit populaire nationaal park, op de grens tussen Utah en Arizona, wordt gedomineerd door roodbruine, afgevlakte rotsformaties tot wel 1700 meter hoog. Net zo iconisch als de rotsformaties zijn de films die er werden opgenomen: Forrest Gump, Mission Impossible en Once Upon a Time in the West, om er maar een paar te noemen.
Het overgrote deel van de bezoekers rijdt in een huurauto of -camper in een treintje over de gemarkeerde en geasfalteerde Loop Drive door het park en maakt een rennende pas op de plaats – klik, foto – ter hoogte van het Forrest Gump Point. Ongeveer een half uur rijden naar het noorden ligt het perfecte alternatief. Zoek de tien verschillen! Valley of the Gods lijkt sprekend op Monument Valley, al valt vooral de afwezigheid van toeristen op. En omdat dit een state park is, hoef je geen entree te betalen en mag je er gewoon rondwandelen, off-road rijden en wildkamperen. Zelfs in hartje zomer zijn de passerende auto’s op twee handen te tellen. De scenic drive langs rotsen met opzwepende namen als Battleship neemt zo’n 2,5 uur in beslag. En dan heb je daarbinnen nog tijd om af en toe uit te stappen voor een foto of korte wandeling.
10. Goosenecks State Park, Utah: Horseshoe Bend, maar dan net even anders
De schoonheid van Zuid-Utah is haast onuitputtelijk. Op rij- en zelfs renafstand van Forrest Gump Point in Monument Valley, even buiten het naar een sombrerovormige steen vernoemde plaatsje Mexican Hat, wacht alweer de volgende natuurlijke attractie. Goosenecks State Park is de minder bekende maar betere versie van de Horseshoe Bend in Arizona. De San Juan-rivier wringt zich hier door liefst drie hoefijzerbochten, die je perfect in je op kunt nemen vanaf het uitkijkpunt in het staatspark. Terwijl je de Horseshoe Bend met honderden anderen bekijkt en jezelf in bochten moet wringen om het natuurspektakel überhaupt te kunnen zien, worden de goosenecks veel minder druk bezocht.
11. Goblin Valley State Park, Utah: sterrenkijken, maar dan net even anders
Van scheuren in de bodem tot indrukwekkende rotsformaties: de San Rafael Swell, een plateau van zo’n 120 bij 65 kilometer in Utah, wordt al miljoenen jaren opwaarts gedrukt, met allerlei geologische verschijnselen tot gevolg. Goblin Valley State Park, aan de zuidoostelijke rand van het plateau, is een goede plek om dit natuurgeweld te ondergaan. Door de duizenden zandstenen goblins in de vorm van paddenstoelen én het kale landschap heb je het surreële gevoel dat je rondwaart op een andere planeet.
Het staatpark is vrij toegankelijk, waardoor je, verkennend als een astronaut, op ontdekking kunt gaan. Niet te missen is Little Wild Horse Canyon, een door water en wind uitgesleten slot canyon met nauwe doorgangen en golvende wanden. Om erdoorheen te passen, zul je soms zijwaarts verder moeten. Voor een spectaculaire wandelervering leg je de hele lus af van ongeveer dertien kilometer. Keer terug via Bell Canyon.
Dat dit natuurgebied en tevens Dark Sky Park twee gevoelens kan opwekken die dag en nacht van elkaar verschillen, merk je als je er blijft slapen. Op de officiële camp ground zijn twee bijzondere yurts geïnstalleerd met verhoogde veranda’s. In tegenstelling tot veel andere parken is het hier toegestaan om een kampvuur aan te leggen of de barbecue aan te steken. Zodra de nacht is ingedaald, klauter je over de rotsen naar een hoger punt en laat je je betoveren door de helderste sterrenhemel die je ooit zag.
Wees er op tijd bij: de twee yurts op het terrein zijn in trek en drie maanden van tevoren te boeken. Kies als het even kan voor de yurt met de mooiste locatie, in een inkeping in het gesteente. Vis je achter het net? Dan kun je altijd campingmateriaal huren of aanschaffen bij Walmart en een van de 25 reguliere kampeerplaatsen huren.
12. Het pioniersleven, Utah: Capitol Reef Park, maar dan net even anders
Honderden jaren nadat pioniers met paarden en wagens vol huisraad naar het westen trokken, krijg jij een inkijkje in hun avonturen door in een exacte huifkarreplica te overnachten. De Conestoga Wagons vonden hun laatste standplaats op het terrein van de Broken Spur Inn, een aangenaam hotel op een schamele vijf minuten van de hoofdingang naar Capitol Reef Park. Net als de pioniers stook je een vuurtje in de fire pit. Al hoef je als logé bepaald niet op een houtje te bijten: de karren zijn ruim en uitgerust met airco, terwijl meters verderop een zwembad en steakhouse lonken. Vanaf € 181 per nacht.
13. Bryce Canyon, Utah: Bryce Canyon, maar dan net even anders
Verre van een onontdekte parel, en toch lost Bryce Canyon zijn reputatie volledig in. Zelfs foto’s – en daar zijn er een hoop van – doen dit verbluffende landschap met felrode hoodoos (aardpiramiden) geen recht aan. Als liefhebber móét je dit natuurspektakel gewoonweg een keer gezien hebben. Dat ook andere reizigers er zo over denken, is te merken aan de drukte. Gelukkig zijn er slimmigheden waarmee je de vele andere bezoekers ontloopt. Zo is het aan te raden om de benamingen niet al te letterlijk te nemen. Ga voor de zonsopkomst bijvoorbeeld niet naar Sunrise Point, maar naar Sunset Point. Hier heb je een vergelijkbaar uitzicht zonder de menigte. Met enig hoongelach zie je van een afstandje hoe de mensenmassa zich verzamelt bij het verderop gelegen Sunrise Point. Zelfs in hartje hoogseizoen is de kans groot dat je de enige dwarsdenker bent.
Waar je ook gaat staan, vroeg opstaan loont. In de eerste zonnestralen krijgen de hoodoos een intense rode kleur. Het lijkt haast alsof tienduizenden spotlampen worden aangezet, eentje voor elke individuele rotspilaar. Na tien uur ’s ochtends worden de kleuren fletser en vallen de formaties weg in het landschap.
Een andere tip heeft betrekking op je dagindeling. Verreweg de meeste mensen keren na de zonsopkomst met een rammelende maag terug naar de ontbijtzaal in hun hotel. Speel hierop in door een ontbijtpakketje samen te stellen en in het eerste daglicht aan je wandeling te beginnen. Hierdoor heb je minstens een uur voorsprong op andere bezoekers en profiteer je van de zachtere ochtendtemperatuur. Voor een bijzondere en afwisselende lus door het hoodoolandschap combineer je de Navajo Trail met de Queen’s Garden-hike. Onzeker over je conditie? Denk dan goed na over de volgorde waarin je de trails aflegt en zorg ervoor dat je de steilste switchbacks (slalompaden) bergaf kunt volgen.
14. Bryce Canyon Country Rodeo, Utah: rodeo, maar dan net even anders
Cowboys en -girls zijn onlosmakelijk verbonden met het Wilde Westen. Zie je ergens langs de weg een verzameling pick-uptrucks, simpele arena en stofwolk? Dan ben je op een echte rodeo gestuit en kun je de stoere mannen, vrouwen en zelfs kinderen live in actie zien. Deze evenementen zijn overal te vinden en altijd de moeite waard, van de grootschalige Prescott Frontier Days (30 juni t/m 6 juli 2025) tot de kleinere Bryce Canyon Country Rodeo (4 avonden in de week van 28 mei t/m 16 augustus 2025). Het is een onvergetelijke adrenalinekick om, tijdens het golden hour, het hek open te zien gaan en de lokale helden op stieren te zien rijden.
15. Scenic Byways, Utah: roadtrips, maar dan net even anders
Hoe verleidelijk het soms ook is in Utah om de Interstate Highways te nemen, is het ten zeerste aan te bevelen juist te kiezen voor de langzamere maar fraaiere Scenic & Historic Highways en Byways. Een van de mooiste wegen van het land is de UT-12 tussen Torrey en Panguitch. Deze tweehonderd kilometer lange route kronkelt door een keur aan landschappen: van maanlandschappen tot de bossen en van canyons tot versteende ‘bossen’. Vanuit Torrey kun je ook de andere kant op over de UT-24. Deze brengt je langs het eerdergenoemde Goblin Valley State Park.
In zuidoostelijke richting is de UT-95 oftewel de Bicentennial Highway een absolute aanrader. Grofweg op de helft steek je de Dirty Devil River over. Deze zijrivier van de Coloradoriver stroomt door kloven in een desolaat gebied en mondt uiteindelijk uit in Lake Powell. Na maart en april zakt de waterstand tot er nog maar een smal stroompje overblijft. Om van hier in de Valley of the Gods te komen, sla je af naar Route 261 en trotseer je de Moki Dugway, een gravelgedeelte met vele bochten en een hellingspercentage van wel tien procent.
Op onderstaande kaart vind je alle plekken uit de tips!
Volg Columbus Travel op Facebook, Instagram, Spotify en/of YouTube en meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief.
Meer lezen? Trakteer jezelf op de uitgebreide USA Travel Guide in Columbus Travel editie 139!
[elementor-template id=”80696″]
