Stefanborkos
De zaag
Cappadosië. En dan die blik in de verte. Groots en wijd in nevel gevangen. Ik was hier op bezoek bij de lokale bevolking en mocht hun grotwoning zien. Nou daar is niks mis mee voor de leefomstandigheden die daar aanwezig zijn. Alles is gewoon aanwezig wat men nodig heeft voor het dagelijkse leven. Maar je moet er niet te veel van voorstellen. De eenvoud dat is wat ik zag en de vriendelijkheid dat ik binnen mocht komen. Deze familie liet me alles zien van hot tot haar. En toen het dakterras. Een zaag en verder niets. Alles was schoon en onderhouden. Een zaag met het mooiste vergezicht wat je maar kunt bedenken. Rose bergen en in de verte was iets licht die de spiegel van de horizon verbleekt in zijn oneindigheid. Een mooi gezicht. Bedankt lieve mensen.
Licht vlagen
Cappadosië. Een Unesco landschap. Dat is leven tussen pieken en in dalen. Niet alleen veel zonnige dagen is hier nodig om de pracht van dit landschap je te betoveren. Dus in de winter ook goed. De wolken geven een mistieke sfeer die dan overal te voelen is met het spel van de wolken en de zon. Het echte spel der natuur. Dat geeft de bijzondere kleuren. Licht vlagen over een bijzonder landschap. Dit is zo maar een plek aldaar niet toeristisch,(niet echt zo moet het zijn als in een plaatjesboek) maar gewoon goed voor een rustige stop om het bij je binnen te laten komen. Dat is Cappadosië.
Vuren ruiken
Sultanhani Kervansarai. Op de Anatolische steppen tussen Konya en Aksaray bevind zich de grootste Seldjoekse Kervansarai van Turkeije. Het was een gratis stop en overnachtingsplaats voor karavanen op de zijde route. Een rijk bewerkt toegangs portaal, binnenplaats voor de lastdieren, badhuis, reparatieplaats, slaap kwartieren, pakhuizen en een moskee kan je hier bewonderen. Aan het eind van de binnenplaats een enorme overdekte hal met pilaren en bogen. Zwart van de rook met een mooie lichtval. Hier ruik je nog de eens aangestoken vuren. Met weinig fantasie herleef je hier de drukte en de geluiden die eens aanwezig waren. Een goede plek om de geschiedenis in je op te nemen. Dergelijke onderkomens lagen 30 tot 40 kilometer uit elkaar. Dit kon een karavaan per dag afleggen. Tip. Een goed rustpunt op een lange reis naar o.a. Cappadosië door de vaak saaie vlakke steppe.
De baard van Mohammed
Konya - Het Mevlanamausoleum. Op 250 km vanuit de kust ligt deze hoofdstad van de gelijknamige provincie Konya. Vanuit alle streken van het land stromen hier mensen naar toe. Een heilige plaats en bedevaartsoord. Hier ligt de vermeende baard van Mohammed. Maar ook bekend om de dansende Derwisjen. Tijdens deze rituele dans draaien de monniken, gekleed in karakteristieke gewaden en taps toelopende fessen (hoeden), steeds sneller rond waardoor zij in extase raken om zo hun ziel met het allerhoogste te verenigen. Een mooie plek om de moeilijke geschiedenis van dit oude en omvangrijke oude Turkse rijk te ontdekken. Maar vooral om te zien hoe men van jong tot zeer oud met veel waarde hier mee om kan gaan. Dit vraagt om meer. Tenminste voor mij.
Beetje winter
Fleringen - Ootmarsum. Het is vandaag een beetje winter in Twente. Het gevallen wit verdwijnt als sneeuw voor de zon. Maar toch is dit een mooie plek het hele jaar door. De meer dan 700 jaar oude Kroezeboom en het kapelletje liggend in een wijd glooiend veld en aan de eeuwen oude weg naar Ootmarsum. Het is één van de vele prachtige plekjes wat het oude Twente te bieden heeft naast de vloeiende beekjes, watermolens, bronnen en gezellige oude plaatsjes zoals Ootmarsum. De hoge essen en de akker wallen. Een bijna onveranderd landschap. Hier is mijn geboorteland wat ik koester.
Plonskinderen in een.
Tamerza - Tamagha. Een echt prachtig gebied ten boven van Sjott el-Djered het grote zoutmeer. En dicht aan de grens van Algerije. Een negatief reisadvies? Niets is in deze steek waar. Ik was er in 2015 en ik heb nog nooit zo'n vrede gezien. Een rust en eenvoud en een lieve bevolking. Dan kan je ook niet meer naar Jakarta of Istanboel gaan. Overal aanslagen van de IS. Maar wat ik wil zeggen is dat dat je deze omgeving echt niet mag overslaan als je toch in de buurt bent. Rotsen, hoge bergen, soms groen soms kaal met goede vergezichten, diepe dalen en mooie kleuren. Een jeep is echt aan te raden maar de wegen zijn goed. Je kan schitterende plekken bezoeken zoals Chebica, Merza en zoals hier Tamerza. Het is een grote berg oase en heeft een oude verlaten stad die in 1966 getroffen werd door een overstroming. Nu totaal verlaten. Dus ik heb genoten van de aldaar plonzende lokale kinderen die daar enkele verkoeling zochten. Die leuke plons kinderen geven een goede toevoeging aan een mooi decor.
Blauwe schaduwen
Füssen. Beieren. Het begin van de winter. Dampen van nevel vullen het landschap. Op de hoge bergen ligt al sneeuw. Iets lager komt het op een later moment en dit jaar veel later. Toch wil ik laten zien hoe de beboste onderliggende bergen en een meer zich opmaakt voor de wintertijd. De tijd van kou en witte sneeuw en ijs. Het landschap gaat voorzichtig donkere schaduwen vertonen met mistige wazige contouren. Een mooi moment in deze prachtige streek met een heerlijke dikke warme jas aan. Dat moet je er voor over hebben.
Zo wonen wij
Boa Vista. Hotel Riu Karamboa. EN ZO WONEN WIJ. In een prachtig hotel tussen de duinen met alles der op en der an. Weliswaar een zeer goede plek voor een vakantie. Maar als je in het leven treed van de lokale bevolking zie je echt het schrijnende verschil. Gelukkig werken er nu vele inwoners hier om dit kolossale hotel in orde te houden op welke manier ook. Dat brengt in ieder geval een duit in het zakje van deze lieve, aardige bevolking die altijd voor je klaar staat met een glimlach. Ik zie het als een goed pluspuntje om uit het dal van de Portugese armoede te komen. Kom hier graag terug mede door de plaatselijke mensen die ik hier heb ontmoet. Zie ook mijn vorige foto EN ZO WONEN ZIJ. Maar dat hoef ik denk ik niet te zeggen dat heb je al gezien. Zo niet YouTube Hans Meulenbelt. Hotel Karamboa.
Zo wonen zij
Boa Vista. Een rijk verleden. Maar het Portugese verleden heeft echter veel armoede achter gelaten. Echte Portugese straatjes zijn er nog steeds maar de eens mooie bebouwing is vervallen door geldgebrek. Vele inwoners zijn dan ook vertrokken naar o.a. Amerika. Enkelen zijn teruggekomen en enkelen hebben weer een huisje in hun geliefde land. Dit is te zien aan de nieuwe heldere kleuren van hun vernieuwde woning. ZO WONEN ZIJ die achterbleven. Maar met een glimlach en een goed humeur. Een schrijnende vertoning van het leven aldaar. En zo wonen wij. Kijk dan naar mijn volgende foto en ik laat zien dat het een groot contrast zal zijn van bewoning. Het is maar enkel op vakantie zeg je dan en doe de oogkleppen voor je gezicht.
Torentje
Boa Vista. Hotel Riu Karamboa. En dan voorzichtig 1 fotootje plaatsen van 1 van de ontelbare torens die aanwezig zijn. Het gaat mij hier om de kleuren en de schitterende beplanting die in dit complex aanwezig is. Een genot om te wandelen in alle rust en om plaatjes te schieten van dit geweldige grote witte kasteel hotel. En dan die goede temperatuur. Het hele jaar ongeveer 25 graden. Ik wou dat iemand mij vandaag tegen mij zei. (pfffffffffff wat is het warm hé). Al met al een zeer goede locatie om te boeken en zeer aan te bevelen.
Wit paleis
Boa Vista. Als een witte parel duikt onze prachtige locatie hotel Riu Karamboa op tussen de witte duinen. Wit, hoog en een bijzondere bouw met zijn vele torentjes. In vele van die torentjes groeien hoge palmbomen. Wat je hier ziet is denk ik enkel een 1/4 gedeelte van het all in complex. Verschillende daken zijn zelfs met blauw keramiek bedekt. Ook is de Afrikaanse sfeer aanwezig door middel van rieten daken en bananenplanten bij de ontmoetingsruimte. Er is zo veel. Verschillende restaurants, een groot zwembad met ligstoelen in het water, een theaterzaal en niet te vergeten de prachtige aangelegde tuinen. Eigenlijk gewoon alles. Voor ieder wat wils. Eens moet je dit gewoon beleven hoewel ik meer voor de landschappen en de lokale bevolking ga. Maar toch een aanrader om je eigen dingen te doen vanuit luxe.
Spiegeltje
Boa Vista. Soms heb je dat moment. Een foto dat je zelf niet begrijpt. Een jeeptour en dan die spiegeling in alle glazen die iets weergeven wat je op dat moment niet ziet. Een wonder van fotografie. Wat bijzonder en wil het even delen. Mijn spiegeltje van hoe mooi een tocht kan zijn. Het licht in het glas van de ruiten.
Een moment van rust e
Boa Vista. Eenvoud. Hoe kan de wereld zo mooi zijn met enkel gele bloemetjes die bloeien in het warme zand. Dat is eenvoud. Hoe kan dit? Een moment van onze natuur. Het kan ook bij ons in Scheveningen zijn. Het kan ook elders zoals hier op Kaapverdië Boa Vista. Weg van al het gedruis. Gewoon genieten hoe mooi de natuur kan zijn. Een moment van rust en ruimte.
Beslist doen
Boa Vista. Santa Monica. Het langste strand op dit eiland. Dat is echt ontdekken. En dan aangekomen met de jeep is hier het strand bijna oneindig. Enkelen gingen ons al voor met de quad. Maar het is relatief leeg vanwege zijn omvang en het afgelegen gebied. Hier is het echt heerlijk vertoeven en om in de zeer hoge branding een poging te wagen om het zweet van je lijf te krijgen. Het was tof en een paradijsje van zand, zee, temperatuur en een bijzondere omgeving waar niet zomaar iedereen kan komen. Tip. Beslist doen.
Een must om te doen
Boa Vista. Spannende tochten. Dat mag je echt op Boa Vista niet missen. De paden op de lanen in is hier echt een must. Hier onderweg naar Santa Monica, het langste parelwitte strand van dit eiland met een hoge branding. En alleen hier kan je komen met een jeep of quad. Een must om te doen.
Einde verhaal
Boa Vista. Sal Rei. Het haventje is lokaal en ziet er erg armoedig uit. Vele oude boten vergaan hier op het strand. Einde verhaal dus. Maar het geeft toch een goed beeld van de leefomstandigheden weer. Net zo lang bewaren tot het niet meer kan. Al het bruikbare is hier goud waard. Voor mij was het een prachtige plek om te fotograferen. Vanuit de schaduw naar het blauwe licht van de zee en de lucht. Dat geeft een goede schakering van kleur.
Brandend zand
Boa Vista. Eindeloos zijn ze de parelwitte stranden. Met als blauw de heldere ruige Atlantische Oceaan en de luchten. Nog steeds niet overbevolkt met toeristen. Hier vind je nog gewoon een plekje in je eentje op een handdoek. Een spannende duik in het water en rustig verder wandelen om op te drogen. Maar pas op voor de sterke zon. Het is wel aan de evenaar. Mijn tip. Huur eens een jeep om het eiland en de bevolking te ontdekken. Maak eens een zeer lange benen tocht om de stranden en diens branding te bewonderen en je zult het met me eens zijn. Dit is paradijselijk. Dit is brandend zand.
Met trots
Boa Vista. Onderweg naar het noorden met de jeep deden we een klein dorp aan . Leuke ontvangst en goed vertoeven voor even. Naast de schamele bebouwing was er ook enkele nieuwbouw in diverse kleuren. De invloeden van Portugal, Afrika en Jamaica zijn een mengeling. Alles heeft te maken met de oude geschiedenis van dit wonderschone eiland. De muziek ook. Het ritme en de klanken. Deze man was trots op zijn huis en onderkomen. Kijk hier woon ik. Geweldig toch? Niets is af maar doet er niet toe. Mijn tip. Blijf niet alleen zitten in je luie stoel maar ontdek dit eiland in al zijn mogelijkheden. De tocht was prachtig en zoiets zie je niet elke dag. Ontdek het.
Weer een straatje op.
Marrakech. Heel veel indrukken doe je op in deze stad. Gebouwen, koopwaar, verkeer, mensen, het is niet op te noemen zo veel. Om elke hoek is een verrassing. Puffende bromfietsen met daarnaast ezels en diens waren verpakt op een kar. Uitpuilende winkeltjes met hun waar. De schoenmaker, de kleermaker en al het andere. Je moet er echt eens binnen in gaan staan om dit te beleven. En dan ineens rust. Rijk versierde poorten en mensen die langzaam bewegen door de andere straten. Dat kan ook zoals hier. Weer een straatje op zich.
Vandaag is rood
Marrakech. Midden in het oude centrum duik ik vanuit de ontzettende drukte een steegje in. Een rust en bijna totaal verlaten. Dat kan ook. En wat zag ik. Dat is de kleur die de stad de naam geeft van rode stad. Alle woonhuizen zijn echt in die kleur. De stem van Marco galmde ineens door mijn hoofd. Vandaag is rood. Een zeer toepasselijk lied in dit smalle straatje.
Kunstje op zich
Marrakech. Overal in het noorden van Afrika zie je dergelijke taferelen. Vrouwen aan het werk. Van zaden olie maken. Deze maal kunst zie je dus overal. Malen voor het eten en voor heerlijke parfums. Soms willen ze niet gezien worden zoals hier. Bedekt in hun kleurige kleding laten ze zien hoe dit zeer handige persen door maalstenen werkt. Kunstje op zich en wel zwaar.
Vuurtje
Marrakech. Deze stad ligt in een vlakte vlak onder het hoge atlas gebergte. Vanuit het platte land ver boven deze stad is echter alleen het massale gebergte te zien. Indrukwekkend met vele besneeuwde toppen. Het mooie aan deze dorre grote vlakte vond ik de kleuren, het verre gezicht op het landleven en de soms verschillende kleine wervelstormen van zandkokers die de lucht in vlogen. Soms werd er een vuurtje gestookt om het overtollige hout te verbranden. Het echte Marokko.
Lampjes spelen
Thuis. Het einde van 2015. De boom kan weer weg. Dusty mijn kitten vond het prachtig. De ballen waren al leuk om uit de boom te plukken en om mee te spelen. Maar deze lichtjes zijn ook bijzonder. Wat een spel moment. Langs deze weg mijn beste wensen aan al die volgers waarvan ik vele reacties heb gekregen in 2015. Mijn dank. Een goed fotogeniek jaar 2016 toegewenst. Hans.
Eindeloze verte
Marrakech. En dan die gigantische leegte boven deze drukke stad. Gevangen tussen de atlas en andere bergen. Een echt stilte gebied. Heerlijk was het om hier lopend een paar dorpen te bezoeken die je een echt beeld geven van de omgeving. Verrassend, onverharde wegen, een palmen plantage met irrigatie, een herder met goede wollige schapen, houtskool groeven, ballende kinderen en de andere geluiden van het platteland. Een eenvoudig leven om trots op te zijn. Ik heb genoten van de eenvoud. Het echte leven van Marrokko. Ik weet dit is niet mijn spannendste foto is maar geeft wel een beeld van de werkelijkheid.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
