Stefanborkos
Bloemen deur
Vanuit Agadir. Naar Immouzer. Onderweg naar Immouzer werd ik verrukt van het prachtige landschap, Een landschap van vele diepe dalen en de vele vergezichten, Vergezichten over een benedenliggende rivier die zijn weg zoekt naar de zee, Een rivier van onbesproken schoonheid in een idem omgeving, Zoals ook deze schoonheid van gewoon een deur, Een deur gevangen in bloemenpracht. Foto; Geschoten na een stop bij een parfum boerderijtje met een weelderige kruidentuin. Zelf de toiletten waren helder met een heerlijke geur. Dat is de manier om nog meer te verkopen nietwaar. Oude deuren hebben soms een passie. Ook voor mij.
Fata morgana
Boa Vista. Als een fata morgana duikt ons hotel op aan de kust, Een kust die bijna totaal leeg is van bevolking en gasten. Ja echt leeg met al die vele duizenden gasten die dit eiland bezoeken, Soms dacht ik waar moet ik een plaatje van schieten zo leeg, En dan sta je er dan met de voetjes in de branding met enkel ritselende golven, Golven die een verhaal vertellen maar er is meer, Nou dat meer moet je echt ontdekken om het eiland te bewonderen, Het bewonderen van al die vervlogen simpele schatten uit het verleden en het kijken naar nu, Het nu van de opbouw van de goedlachse vriendelijke mensen, Die mensen geven je het gevoel ik ben welkom en ik ben thuis.
Sta even stil
Boa Vista. Sal Rei. Armoede en vergane glorie dat tekent de plaats Sal Rei, De plaats met de dagelijkse visafslag en de verdere bijna verrotte boten die liggen op het strand, Verrot bijna kleurloos toont hier een kerkhof van het verleden, Het verleden van een nu nog trots en goedlachs volk, Een dat voor alles open staat en kijkt naar een ééns woest en oud verleden, Een verleden van slavernij en onderdrukking door de Portugezen, Hier snuif je nog de echte muziek uit het hart van de tijd van toen, Verre landen zagen zij eens, Amerika en Jamaica en noem zo maar op, Maar het ritme en de kracht trek je er niet uit, Zij blijven overleven. Tip; of geen tip. Ik wil gewoon zeggen dat met deze kracht van die mensen alles kan overleven naast de voor ons schitterende vakanties in alle luxe die dit eiland aanbied. Niks mis mee. Gelukkig een bron van inkomsten. Maar sta even stil dat het hier ook anders voor hen kan zijn. Zij zijn blij met ons. Stomme toeristen. Ik was er 1 van. Maar gelukkig zocht ik ze op. De lokalen en dat was een goed ding.
Een betoverende...omg
Beieren. Schloss Linderhof. Een plaatje in een dal in de Beierse Alpen. De beginnende alpen van natuurlijke pracht. De pracht van de bergen en de sneeuw. Twee getijden overlappen elkaar. Het gaat hier snel. Getijden van vallende bladeren en vallende sneeuw. Dit paviljoentje torent hoog boven een prachtig klein slot. Een klein wit paleisje met een hoge fontein. De plek waar eens koning Ludwig 2 zich gelukkig voelde tussen al zijn barokke weelde. Met een park vol met bijzondere paviljoenen. Een bijzonder betoverende plek. Een omgeving van een (sprookjes) koning.
Bloemkolen of uien
Marrakech. Een voettocht door de vele smalle straatjes. Straatjes met allerlei waar, Waarvan zoals die van de slager, de bakker en de groenteboer, Elke (boer) heeft hier zijn stekje, Zijn stekje om alles aan de man (vrouw) te brengen, Nou dat brengen was hier een drukte van belang, Een drukte van de vele mooie gekleurde vrouwen, Vrouwen die zo goedkoop mogelijk uit wouden zijn, Dat goedkoop is soms minder als je de kwade blik ziet van de verkoper, De verkoper die radeloos met een mand uien zit te roepen, Jammer zij wouden alleen bloemkolen. Dergelijke momenten is een moment in een flits. Klik en ik heb het. Doorlopen naar een volgend moment van het drukke leven in Marrakech.
Kleuren versmelten...
Marrakech. Op weg naar de leerlooierijen. Ongeduldig sta ik te trappelen, Te trappelen van ongeduld. Mijn baasje moet toch iets drinken, Drinken want hij al lange tijd dorst, Deze oude blauwe pomp met kraan geeft dan ook de uitkomst. De uitkomst van het heerlijke heldere water uit die kraan, En ik dan? Zou ook wel wat lusten en willen hebben, Dat willen hebben komt zo wel denk ik een beetje later, Ja ik denk iets later want mijn baasje is altijd goed voor mij. Dit is weer een dergelijk moment, Zo'n moment kom je plots tegen, Tegen een oude oranje/rode muur staat een paard, Een lichtgekleurd paard wat totaal past in de kleuren van de omgeving, De omgeving met verder de kleuren van beige rood en blauw, Die enkele kleuren maken het voor mij zo mooi, Zo mooi zodat ik dit gewoon één van mijn beste foto's van Marrakech vind. En wat vind jij?
Een verrassing
Marrakech. Tijdens onze fietstocht naar en door deze stad kwamen we met onze gids Mo op de meest vreemde plaatsen. Plaatsen zoals een oud mannenhuis met diens moskee en hier op een groot plein met verschillende huiden. Plekken die je anders nooit ziet of zou bedenken. Ik zag hier bergen met gedroogde huiden klaar voor de verkoop. Vellen, huiden het einde van een beest. Een super groothandel dus waar iedereen zijn hoopje heeft. Deze vader en zoon kennen de weg. De tas is nog leeg maar zal vlot gevuld zijn met hun keuze. Wat maakt men hiervan? Een poef, een jas? Hier blijft het nog een verrassing.
Charme in het stof
Marrakech. Het dorp Ouled Messoud aan de Oued Tensift rivier. Charme van de oude stoffige straten en oude lemen huizen, Huizen die soms verlaten zijn, Verlaten naast de strakke bijna nooit afgebouwde nieuwbouw, Nieuwbouw langs de reeds oude bestaande oude straten, Straten vol met het echte dorpsleven, Het leven met geiten en vuurhaarden voor houtskool. Het bakken van brood aan de weg, Een weg vol met dorpskinderen die eens een balletje trappen, Kinderen die je echt iets in het Frans vragen, Gewone vragen die echt zijn in dit bijna verlaten dorp, Een dorp met enkel 2 voordeuren als een winkel, Een winkel met een voor mij een verrassende dame. Een roep Hallo, Hallo. En toen was er weer niets. Uitverkocht, Jammer kom morgen maar terug. Tip. In dit eenvoudige dorp ligt echter een prachtig charmehotel Kasbah le Mirage. Een parel met uitzicht over de palmereie en met een uitzicht op de geweldige Atlas. De Oued Tensift rivier aan de voet. En diverse activiteiten zijn mogelijk. Tevens gratis vervoer naar de grote stad. Helemaal in Marokaanse stijl en met een super keuken. Voor mij was het een dikke 10. ps. Goed om te weten. Als je de kaart opent kun je nog meer foto's zien van deze omgeving (van Google).
Bij de echte bakker
Marrakech. Rue el Gza. Als je dit ziet en als je het water om je mond loopt, Loop je hier niet zo vlug voorbij. Heerlijke lekkernijen die klaar liggen om van te smullen. Eerst de heerlijke geuren en dan die mooie bruine kleuren, Geuren en kleuren dat is smullen van deze heerlijke krokante broodjes en van het meerdere aanbod. Moderne jongeren en ouderen en ook ik versmaden dit, Dit is echt van de echte warme bakker. Dit is geen tip. Maar hou er rekening mee dat als je weer terug bent in Nederland wij dit heerlijke brood bijna niet kennen. Bij ons is het week en plakkerig en smakeloos. Zelfs in de dorpen aldaar waar vele vrouwen nog het brood bakken in een oventje aan de kant van de weg is dat 10 keer beter te pruimen. Ik geef recepten en de smaken van Marokko een 10. Krijg je nou ook zin aan iets?
Achter de gordijnen
Marrakech. Ja, nee. Nee, ja. Doe ik niets of doe ik nog wat, Wat zal ik toch doen in Alla's naam. Schijnbaar geen ontzettende vrolijke dag, Een dag van totale verveling. Zonder vrolijk humeur kijkt deze norse man een wereld in, De ander knort onzichtbaar achter het gordijn, Een wereld die schijnbaar te zonnig is. Een dergelijk moment van verstoppertje spelen, Spelen met licht en donker achter de gordijnen dat is het voor mij. Tip. In de oude medina zijn zo veel van dergelijke taferelen. Dat maakt het zo bijzonder als je er oog voor hebt. Juist deze twee oude schoonheden troffen mij zo in een blik. Een blik van norsheid dat beter gesloten kan blijven. Des al niet te min moet je deze stad bezoeken met al zijn verschillende gezichten. En je zult later zeggen. Hier hou ik van. Voor herhaling vatbaar.
Een foto van Jan Stee
Marrakech. Als een schilderij van Jan Steen, Een Jan Steen uit onze tijd, De tijd van onze wanorde, De wanorde van elke dag. En dat aan de rand van de stad, De stad van ook de leer looierij, Een hel van stank en ongemak. Een bos munt doet wonderen, Wonderen om de stank te verdrijven. Dat was ook in de tijd van Jan Steen. In Steens tijd droeg men mooie grote witte kragen, Kragen die de stank van het lichaam tegen hielden. Tip. Toch is dit in deze wereld stad een unieke plek om te bezoeken. Ver weg van het Jemaa el - Fnaa plein en zomaar ergens tussen woningen aan de oostelijke rand van de stad. Deze levendige (huishouding) plek mag je echt niet missen. De Marokaanse huishouding van Jan Steen.
Lappen voor de zon
Taroudant Parasols, tenten, lappen. En dat alles voor de zon. De zon die helder en scherp is. Het meloenen groen weerkaatst tegen de grauwe lappen. De lappen krijgen een iets vrolijke groene kleur. Stenen en planken. Het goed leggen van de vele kleine cactus vruchten. Dat kan zo maar een uur duren. Maar deze mannen hebben de tijd. De markt is net begonnen. Tip. Een echte Marokaanse markt die ik nog mooier vond dan die in Marrakech. Echt en ongedwongen. Hier kun je zomaar in het wild een foto schieten. Een stad om aan te bevelen ook vanwege zijn prachtige ommuring.
Wat een scheten
Marrakech. Zij hebben een zorgzame oma, Dus onder oma's vleugels is het veilig. Het is koud in Marrakech, Koud want het is winter met wel bijna 20 graden, Deze winter is voor ons warm, Zo warm dat wij in een t shirt lopen. Zij lopen in dikke kleren, Wollen jassen en soms het hoofd bedekt. Dus ook de wanten maar aan. Wat een scheten. Tip. Kijk in deze bijzondere stad eens goed om je heen. Laat de drukte de drukte en duik eens in een straat waar bijna niemand komt. Dit lijkt onmogelijk maar het bestaat. En je zult zien dat hier de wereld een totaal andere invulling heeft dan de onze. En wel in vele opzichten.
Een plaatje
Boa Vista - Fundo das Fiqueiras. Verbaasde gezichtjes, Gezichtjes met een vrolijke blik, Een blik van verwondering, Verwondering over een gift, Een gift (niet van mij) die ik niet altijd goed kan keuren, Dergelijke toeristische acties kunnen zo maar gebeuren, Maar opa keurde het goed vanuit het donker, Vanuit het donker keek hij toe, En ik keek toe vanuit het licht, Licht en donker en ik schoot deze foto van prachtige mensen, Mensen die ik het waard vind om op Columbus te plaatsen. Tip. Via een oude Portugese steentjes weg komen wij aan bij spaarzame palmbomen en diens bijna lege rivier. Een plaatje. Iets verder ligt dit dorpje met een mooie kerk en een klein café om een pilsje te drinken. Het was leuk om te zien dat de bevolking het dorp gingen versieren met kleurige vlaggetjes voor een festiviteit. Dit is het echte Boa Vista.
De glimlach van een..
Boa Vista - Bofareira In het noorden van het eiland stopte onze jeep in het dorp Bofareira. Uitgestorven was het hier in een leeg landschap. Een marktplein met daaromheen schamele huisjes. En toen kwam de bus. Vrolijk en goedgeklede kindjes kwamen van school. Niets bijzonders. Maar vrolijk en enthousiast kwamen ze op ons af. Heerlijk deze kinderen die nog echt kunnen spelen en blij zijn om naar school te kunnen gaan. Hier geen mobieltjes of andere onnuttige dingen. Hier mag je nog kind zijn. Tip. Verdoe en verslaap niet alleen die mooie dagen aan de vele prachtige stranden. Maar bezoek ook het noorden en oosten van dit eiland en je zult versteld staan dat het er totaal anders uit ziet. Ruig en woest met diens kleine dorpjes waar je een welkome gast bent. Hier vind je nog de glimlach van een kind.
Oude muren spreken
Marrakech, Mo een gids uit duizenden, Met duizenden ideeën, Grappen, grollen en met kleine meloenen balletje trappen, Dat waren Mo's bijzondere zaken. Zaken zo wat doen we vandaag, Vandaag fietsen of een groot warenhuis bezoeken, Of bezoeken we de Atlas of gaan we in de Palmereïe wandelen, En zijn aanbod was een goede bedoeling naar een duidelijke bestemming, Of is vandaag de bestemming thee drinken bij zijn vrouw in een ver gelegen dorp, Dat ver gelegen dorp was puur leuk en ver, Ver of niet ver je bracht me onder de lokale bevolking, Geeft niet, jij liet de oude muren spreken, Sprekende beelden liet je overal zien, Overal iets zien en iets bijzonders op elke dag, Elke dag was het dan ook een verrassing en goed, Ik kon mij geen betere gids wensen, Mijn beste wensen, Bedankt Mo. Tip; Marrakech op een andere manier verkennen zoals ik en het was bijzonder en raad het iedereen aan. Ik zag in een week de Atlas in de winter. Fietsen naar en dwars door Marrakech. Een drankje drinken bij een zeer net oude mannen huis. Een nachtelijke wandeltocht door het oude centrum. De tumult van een voetbalwedstrijd Bayern Munchen - Marrakech . Het eten en drinken met een zonsondergang bij een chistelijke familie. Het thee drinken bij Mo zijn huis. Het wandelen door de vlakte boven Marrakech en het ontmoeten van diverse aanwezige boeren. Het koesteren van pas geboren geitjes. De tuinen van Yves Saint Laurant. Maar er is zo veel meer te doen en te zien. Kom hier graag nog een keer terug.
Vliegensvlug
Taroudant. Vliegensvlug zijn soms de momenten, Momenten van bezigheid, Bezigheid in bewegingen, Bewegingen in een stadsbeeld, Een stadsbeeld vol met gezichten, Gezichten van het leven, Het leven van gewoontes, Gewoontes met duidelijk taal, Duidelijke taal zo van hoi, Hoi bedankt man voor je foto, Of een foto niet gewild, Gewild of niet hij is geschoten. Tip. Taroudant. Echt een stad om eens te bezoeken naast al het bekende en je het zal je verrassen vanwege zijn echtheid.
Hoe ver moet je gaan?
2015 Het zuiden van Tunesië. Het begin van de Sahara. De paden op. De bergen in. Onzeker je kent het niet. Nog net geen zand. Wel kale beige bergen. Een stilte gebied. Geen mens geen dier. Enkel zon en stilte. Een bij velen onbekend gebied. Vol ruimte. Dan een rustige oase. En weer enkel platte tafel bergen. Massieven breed en groots. Een spaarzame akker met rijp graan. Dan enkel een dorp hoog op een berg. Nog steeds geen mens. Hoe ver moet je gaan? Tunesië je bent bijzonder spannend.
Dampige bergen
Ourika vallei. Vanuit een vlakte ben je al snel in de Atlas. Dampige bergen. Gele treurbomen. Een roest kleurig landschap. Een bijna lege rivier. Dorpjes als blokkendozen. Het gevoel van de grootsheid van de Atlas. Dat is het zoals het hier is aan het einde van de dag in de winter. Maar in de zomer. Dan is het verder omhoog ontzettend druk bij een dorp met de vele bankstellen. (Zo noem ik dat). De bankstellen vullen de oevers aan de rivier. De plaats waar vele families uit Marrakech de koelte op zoeken. De plek om met elkaar de dag te verbrengen met volop eten en drinken, vreugde, muziek en plezier.
Rode bergen
Ourika vallei. Ongeveer 30 km van Marrakech in het Atlas gebergte begint deze vallei. De rivier volgend langs een kronkelige weg klim je snel omhoog. Het is nu winter en de rivier wacht op het water van het voorjaar van de smeltende sneeuw. Je ziet enkele dorpen soms dichtbij die geplakt zijn als blokkendozen aan de bergen. Een landschap van verschillende lichtvallen. En dan te voet. Klimmend omhoog over de rotsen langs de rivier en in de verte de besneeuwde bergen. Dan even een stop en rusten aan een afgrond met een blik op een verscholen dorp. Wat een stilte. Vooral die rode bergen. De kleur van Marrakech. Geweldig dat deed me wat.
Contrasten
Marrakesh. Zomaar een smal straatje zoals zo vele in deze rode stad. Oude en nieuwe dingen zoals airco gaan hier samen. Ze versmelten zich tussen de losse bedradingen en eens aangebrachte mooie luifels. Het donkere licht van de schaduw staat in vel contrast met de vele zonnestralen. Een genot om hier te lopen. En dan eens zie je weer een mooie versierde poort naar een woning tussen al het rood van de muren. Marrakesh je bent zo bijzonder. Tip. Maak gewoon eens op je zelf een wandeling door al die wir war van straten met het gevoel het labyrint is nog niet ten einde. Aan het einde komt het wel goed. Maar vermijd vooral die dagjesmensen drukte die niet verder komen dan het grote plein en diens aaneengeplakte prullaria winkeltjes. Deze stad heeft meer. Echte schoenmakers, kleermakers, manden makers, groente boeren en noem maar op. Contrasten met onze moderne tijd. Dat is het wat het hier zo mooi maakt.
Schaduwen
Marrakech. Vlak boven deze stad en in alle rust lag mijn hotel wat veel goede indrukken heeft achtergelaten. Echt Marokko zoals het is en echt moet blijven. In een echt niets bijzonder bewoonbaar dorp met bijna niets. Maar dat vond ik een voorrecht om te beleven en te verblijven. En een hotel om aan te bevelen. De uitzichten zijn goed en de omgeving is bijna eindeloos. Toch zo dicht bij zie je ineens een moment van licht en kleur in schaduwen. Zo is het dorpsleven. Niets bijzonders maar wel het Marrakech rood. Dat pak ik even.
Historisch
Famagusta. Dicht bij deze stad ligt de kerk en het klooster St. Barnabas. Tot 1974 was het hier de plek voor christenen om hun baby's te laten dopen. Tegenwoordig een plek om tal van kloosterschatten en bijzondere iconen te bezichtigen. Het graf van de Apostel Barnabas is nog steeds op dezelfde plaats. Het is in een ruimte uitgehakt in de rotsen waarover nu een kapel is gebouwd. Een historische plek midden in een eeuwenoud en leeg landschap.
Hagelwit
Cyprus. Nicosia - Lefkosa. In deze gespleten stad krijgt alles zijn kleur eens terug. Hier in het oude gedeelte in het Turkse gedeelte waar de restauratie in volle gang is. Het (nieuwe) word prachtig hersteld naast het oude. Het verleden bestaat hier nog echt. Een zeer groot verschil met het Griekse gedeelte van de stad die statisch en voor mij koud aanvoelt. In dit Turkse Cyprus vind je nog het echte leven van weleer. De gezelligheid en de voor ons nog net niet klare gebouwen. Voor alles is een tijd. Ik vond dit een hagelwitte vooruitgang.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
