Gidi
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
IJsland • Zuidelijk Schiereiland
Trouwlocatie
Niet ver van Reykjavík en de Blue Lagoon ligt een prachtig stukje IJsland waar het massatoerisme nog niet is doorgedrongen. Rijdend over weg nr. 42 kom je langs het prachtige Kleifarvatn, een stil meer waarin volgens de verhalen niet alleen veel forel zit, maar ook een voorhistorisch monster. Ondanks dat kiezen sommige mensen er toch voor om op het prachtige zwarte strand hun trouwfeest te vieren. Op de avond dat wij er langs kwamen was er een enorme tent opgebouwd en een openluchtaltaar, en de feestgangers werden per bus afgezet. Dat zal me een feest zijn geweest!
Nieuw-Zeeland • Noord Centraal Eiland
Nieuw-Zeeland • Noord Centraal Eiland
Lange witte wolk
Nieuw-Zeeland wordt wel het "Land van de lange witte wolk" genoemd en op sommige plekken kun je goed zien waarom. Onderweg op weg nr. 47 door Tongariro National Park kom je regelmatig langs punten waar je een mooi uitzicht hebt op de 3 vulkanen van het park. Achter Mt. Tongariro, die in augustus 2012 nog is uitgebarsten, hangt vandaag een lange pluim; een lange witte wolk.
570.000 pilsjes!
National Park Jökulsárgljúfur, oftewel De Kloof van de Gletsjerrivier. Hier perst het modderige gletsjerwater van de rivier Jökulsá á Fjöllum zich door een nauwe kloof over een trio van watervallen; 1 kilometer stroomopwaarts de bredere Selfoss, dan de machtige Dettifoss en 2 kilometer stroomafwaarts de smalle Hafragilsfoss. Met een volume van zo'n 200 ton per seconde is de Dettifoss qua waterverplaatsing de krachtigste waterval van Europa. En om dat inzichtelijk te maken: dat is ruim 570.000 pilsjes, per seconde...!
Typisch USA
In de prachtige omgeving van Sedona, Arizona, vind je één van de meest iconische Amerikaanse landschappen: de Cathedral Rock bij Red Rock Crossing. Je kunt er prachtig wandelen en, zoals op zoveel plaatsen in de VS, kom je een direct naast de parkeerplaats al een prachtig beeld tegen, dat typisch is voor de USA: een oude schuur in een indrukwekkend landschap.
Muurschilder
Op een zondag die zijn naam eer aandoet, is het een drukte van belang in het centrum van Reykjavík. Lopend door de drukke winkelstraat Laugavegur hoor ik de klanken van een DJ achter de gebouwen uit komen. Als ik een steegje in loop, bevind ik me plotseling in de jaren '70; op een grasveldje liggen tientallen mensen met wijde spijkerbroeken en bloemetjesjurken te genieten van de warme zon. Een DJ staat in zijn blote bast achter zijn draaitafel, die hij heeft opgebouwd op een paar houten pallets. Op het gras danst een bonte verzameling van jong en oud op de klanken van de muziek. Het geheel wordt omsloten door de kleurrijk beschilderde muren van de omliggende gebouwen. Het is een prachtig relaxt plekje in deze drukke stad. Later begrijp ik dat hier wel vaker culturele evenementen plaatsvinden. Eén van de muren is blijkbaar toe aan iets nieuws. Een jongeman staat met een grote verfroller de muur te witten. Als ik hem vraag waarom hij die prachtige muur aan het overschilderen is, zegt hij wat afwezig: "because white reflects the sun better...". Deze muurschilder zal niet weten hoe perfect hij nu past binnen het nieuwe maandthema!
Muurschittering
Aan de oude haven van Reykjavík staat het gloednieuwe concertgebouw Harpa. De buitengevel bestaat uit duizenden glazen tegels die qua vorm wel wat lijken op honingraten of basaltkolommen. De jachthaven, die ernaast ligt, wordt weerspiegeld in deze glazen tegels. Geen muurschildering, wel een muurschittering!
Kabouters en paddo's
Goblin Valley is een klein State Park in Utah dat ongeveer 2 mijl lang en 1 mijl breed is. In de vallei staan duizenden wonderlijk gevormde rotsfiguren, de meesten zijn niet meer dan 2 of 3 meter hoog. Oorspronkelijk kreeg de vallei de naam Mushroom Valley, omdat veel van de rotsfiguren gelijkenis vertonen met paddenstoelen. Later werd de naam veranderd in Goblin Valley; ook dat is een goed gekozen naam omdat je met gemak een heel leger boosaardige kabouters in de rotsfiguren kunt zien.
Kleurrijke lagen
In Capitol Reef National park kom je veel prachtig gekleurde gesteentes tegen. Door de erosie in dit oude landschap worden op sommige plaasten de verschillende lagen in het gesteente prachtig blootgelegd. Dit is in de buurt van de Waterpocket Fold, een grote breuklijn in de aarde waar de lagen soms schuin uit de bodem steken.
White Rim
Island in the Sky is een toepasselijke naam voor de “mesa” of hoogvlakte, van waaraf je een fenomenaal uitzicht hebt over de enorme gebroken vlaktes en canyons van Canyonlands National Park. Hier te staan is een onvergelijkbare ervaring die je laat duizelen van ontzag. Hier zie je de pracht van moeder natuur, je voelt de oudheid van de aarde, en je begint iets te begrijpen van de enorme oerkrachten die dit landschap in vele, vele, vele millennia hebben gevormd. Maar net als je denkt iets te begrijpen, vervliegt het inzicht weer en word je simpelweg overrompeld door de grootsheid van het uitzicht. De karakteristieke witte rand langs de canyons van de Green River bestaat uit White Rim sandstone en is uniek voor dit gebied. Het geeft het landschap een extra kleurdimensie en het is erg prettig voor fotografen, omdat het de diepte in de foto helpt te benadrukken. De meer avontuurlijke zielen onder ons kunnen met mountainbike of 4WD een vierdaagse tocht rijden langs deze White Rim, een avontuur dat ik heb overgeslagen, maar waarvoor ik o zo graag nog eens terug zou willen…
Organ Pipe N.M.
Het wilde en afgelegen Organ Pipe Cactus National Monument ligt ver, ver, ver in het zuiden van de staat Arizona, aan de grens met Mexico. Het park ontleent zijn naam aan de orgelpijpcactus en het is de enige plaats in de VS waar deze cactus in het wild groeit. Bij de bekende Suguaro cactus vertakken de armen zich pas een stuk boven de grond, maar bij een orgelpijpcactus groeien de armen direct vanaf de grond uit elkaar. Een wandeling in het avondlicht levert een prachtig uitzicht over de woestijn op.
Op het droge
Op een bijzonder zonnige zaterdag in juni is het heerlijk slenteren door de oude haven van Reykjavik. Er heerst een gezellige bedrijvigheid langs de kaden bij de vele kraampjes van de walvisexcursies, de aangemeerde vissersboten en het maritiem museum. Onderweg langs een scheepswerf torent de romp van dit schip hoooooooog boven me uit. De schilder is druk bezig de romp van een fris jasje te voorzien. Maar hij zal nog wel meer zaterdagen nodig hebben om dat af te krijgen...
Watertrap
Zal ik het doen...? Ja ik ben er nu toch, en wat kan mij het eigenlijk schelen? Ik heb maar 15 minuten, dus een beter excuus om een "standaard toeristenfoto" te maken heb ik niet! Vooruit, ik doe het! De Gullfoss op de foto zetten zoals duizenden mensen dat vóór mij ook al hebben gedaan. Maar ik schaam mij er niet voor. Het is een prachtige getrapte waterval, en zodra de zon doorbreekt word je getrakteerd op een fijne regenboog. Oké ik heb hem, maar het is veel te druk hier, dus wegwezen en op naar rustiger oorden!
Groene stroom!
De Krafla geothermische krachtcentrale ligt midden in het fascinerende landschap bij Mývatn (het Muggenmeer). Hier komt uit verschillende boorgaten gloeiend heet stoom naar de oppervlakte. De druk waarmee de stoom omhoog komt, wordt gebruikt om turbines aan te drijven. Eenmaal door de turbine wordt de stoom extreem gekoeld, waardoor het condenseert en een lagere druk veroorzaakt. De zuigende werking van deze lage druk zorgt voor extra roterende kracht. Zo genereert deze centrale inmiddels al meer dan 60MW aan elektriciteit.
Gipsrots
Ver in het zuiden van New Mexico ligt het kleine maar mooie White Sands National Monument. Het witte zand is eigenlijk zeer fijn gips. Op sommige plekken in de duinen is de druk (van het gewicht erboven) en de vochtigheidsgraad groter dan op andere plaatsen. Het gips wordt dan samengedrukt tot een soort rotsen. Als het losse gips er omheen dan wegwaait, kunnen mooie uitsteeksels zoals deze ontstaan.
Majestueus
Of het de mooiste is, is een kwestie van smaak. Maar het is zonder twijfel de meest statige en majestueuze waterval van IJsland: Skógafoss. Vanwege de gemakkelijke bereikbaarheid, op slechts een paar honderd meter van de ringweg, is het er altijd druk. Hier had ik geluk, en kon ik hem een paar seconden lang zonder toeristen in beeld krijgen. Eén van mijn eerste experimenten met een langere sluitertijd.
Zwart strand bij Vík
Het zwarte strand bij Vík is een fascinerende plek. Het contrast tussen het gitzwarte strand en de witte golven is prachtig en op de achtergrond ben je omgeven door hoge bergketens. Er is sinds kort een golfbreker aangelegd die het strand nogal ontsiert, maar die wel nodig is om de kust te beschermen.
Genieten rondom Vík
Het kleine dorp Vík í Mýrdal (afgekort tot Vík) aan de zuidkust is een heerlijke IJslandse traktatie. Of beter gezegd, de omgeving van Vík, want het dorp zelf is niet al te bijzonder. Het is echter omgeven door uitzonderlijk natuurschoon waaraan je gemakkelijk een volle dag kunt besteden. Het dorp ligt aan de oostelijke voet van de meer dan 300 meter hoge klif Reynisfjall, die je kunt beklimmen voor prachtige uitzichten langs de kust en het beste zicht op de opvallende kaap van Dýrholaey, zo’n 10 kilometer verderop. Waar Reynisfjall in de zee uitsteekt staan de imposante rotspieken van Reynisdrangar, die meer dan 60 meter uit de zee omhoog steken. Vanaf het fascinerende zwarte strand direct bij Vík heb je er een prachtig uitzicht op. Aan de westelijke kant van Reynisfjall ligt het zwarte strand Reynisfjara waar je imposante basaltkolommen- en grotten in de klifwanden kunt zien. Hier nestelen veel vogels, waaronder ook vaak papegaaiduikers. Naar het westen toe heb je een fantastisch uitzicht op de kaap Dýrholaey, die aan de zeezijde een groot gat heeft. Dýrholaey is een prachtige bestemming voor nog meer zwarte stranden en vogels. Je kunt via een steile weg omhoog rijden tot vlakbij de vuurtoren. Vanaf hier heb je nog meer prachtige uitzichten over de kustlijn en kun je ook het gat in de rots goed bekijken. In de zomer worden er tochten georganiseerd met een amfibievoertuig waarmee je langs de kliffen rijdt en door het gat kunt varen. Niet vergeten, zelfs al kun je hem vanuit Vík niet zien liggen: de ijskap Mýrdalsjökull. Er gaan diverse dagtochten heen waarbij je met sneeuwscooters of sledehonden het ijs op kunt. Het nadeel van Vík is dat het de natste plaats van IJsland is. Enig geluk met het weer moet je dus wel hebben. Mocht het echt te slecht zijn om naar buiten te gaan, pauzeer dan in ieder geval niet bij het benzinestation aan de ringweg (bij de grote souvenirshop). Ga liever een paar straten verder naar Halldórskaffi, dat in hetzelfde gebouw zit als de VVV. Een gezellige huiselijke bar met prima koffie en lunchgerechten. Ik zal deze week dagelijks een foto uit de omgeving van Vík plaatsen om deze tip extra kracht bij te zetten, zogezegd een Vík-week!
Kleuterklas
Wat eten we vanavond eigenlijk jongens? - Ik weet het ook niet, het duurt wel lang voordat ma terug is. Hé kijk, daar heb je weer zo'n geval op wielen met mensen erin. - Ah nee hè, ik lig net zo lekker. Och blijf maar liggen hoor, zelfs als je niks doet vinden ze het al fantastisch. - Ja inderdaad. Kijk daar komen die zwarte dozen met dat glas weer tevoorschijn. Nou kijk er allemaal maar even naar, dan zijn ze ook weer blij. - Mooi zo. Ik heb honger en was niet van plan om nóg meer te doen. Ja, ik vraag me ook af waar ma blijft. Ze zal toch niet bij de buurvrouw op visite zijn...?
Basaltkust
Aan de zuidwestkust van Snaefellsnes vind je de bekende basaltrotsen die er recht uit de zee oprijzen. Dit is een heerlijke plek om te wandelen en de prachtige basaltvormen te bewonderen. Op heldere dagen waan je je eerder ergens aan de Middellandse Zee dan in het hoge noorden!
Rots in de branding
De markante vuurtoren van Dyrhólaey staat op een rots in de branding, maar is zelf ook een rots in de branding. Dyrhólaey is een opvallende rotspunt even voorbij het dorpje Vík die ver uitsteekt in de zee. Er nestelen vele vogels en het uizicht over de zwarte stranden en kliffen in de verte is er prachtig.
Fragiele flora
Skaftafell National Park - Hoog op de Skaftafellsheiði heb je fantastische uitzichten op de omliggende gletsjers en de valleien met rivieren van smeltwater. Skaftafell is de IJslandse variant van een oase in de kale wildernis er omheen. De fragiele IJslandse flora gedijt er goed, zo ook dit kleine plantje (waarvan ik de naam niet ken). Op de achtergond de gletjser Morsárjökull.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
