ChristaThieme
Gastvrije monnik
Tijdens onze roadtrip logeren we ook in Dimitisana, Griekenland. De wegen rond Dimitisana zijn behoorlijk gevaarlijk. Ze zitten niet alleen vol onoverzichtelijke haarspeldbochten, maar ze zijn ook nog eens smal (eenbaans) en onverwachts kan er een gat of gaten in geslagen zijn door neervallende rotsblokken. Ook kan het zijn dat de natuur probeert om een stuk asfalt te heroveren waardoor de weg nóg smaller wordt en de struiken over de helft van de weg groeien. De redelijke goede weg naar de rivier eindigt abrupt in een smal bruggetje waar wij met onze huurauto niet overheen durven. De rivier Lousios is prachtig, koud en wild. Het is de plek waar volgens de Mythologie Zeus als baby voor het eerst een bad krijgt van de Nymfen. We draaien de auto om en rijden zigzaggend weer terug omhoog. Via een andere weg en een andere, bredere brug rijden we naar het klooster Philosophou. Dit klooster bestaat eigenlijk uit twee kloosters, een oude ruïne die ook tegen de berg geplakt lijkt en een moderne waar je eerst doorheen moet om bij de oudere te komen. Een vriendelijke orthodoxe monnik verwelkomt ons (zie foto) en biedt ons een bekertje water aan. Ondertussen probeert hij ons een beetje over het klooster te vertellen. De priester praat heel nasaal plus het lijkt alsof hij ze mond vol knikkers heeft. We vermoeden dat hij de hele Engelse tekst uit zijn hoofd heeft geleerd en alleen nog de Engelse klanken heeft onthouden. Duidelijk gearticuleerde woorden zijn het niet en we verstaan er ook geen bal van. Maar hij probeert het in ieder geval wel!
Kleurrijke...weerspie
Prachtige kleurrijke zonsondergangen zijn er te zien vanaf het terras bij Club Naturo Hotel nabij Kyparissia. Kyparissia ligt aan de westkust van het schiereiland Pelopennos waardoor je perfect de zon in de zee kan zien ondergaan. Het terras van het hotel kijkt uit over het zwembad en de Kypparisiatische zee. Slechts een dun strookje met beplanting scheidt optisch de twee wateren. Tesamen met de mooie lucht levert het een apart schouwspel op.
Ara's in gesprek
Twee ara's zijn gezellig aan het keuvelen terwijl ze op de grond in de binnentuin aan het rondhuppelen zijn. De vogels zitten niet vast maar blijven in de buurt van hun voederplank die staat in het huis van Columbus. De ontdekkingsreiziger Christopher Columbus verbleef regelmatig in dit prachtige koloniale gebouw tijdens zijn ontdekkingsreizen naar Amerika. Gran Canaria was voor veel zeilschepen de laatste stop waar ze vers fruit en water in konden slaan voordat ze op ontdekkingstocht gingen. Het huis uit 1777 behoorde toe aan de eerste regenten en ligt midden in de oude centrum van Las Palmas op het eiland Gran Canaria. Tegenwoordig is Casa de Colon (huis van Columbus) een museum waar je gratis naar binnen mag. Het huis met zijn prachtig versierde deuropeningen, schitterende balkons, grote binnenplaatsen en hout uitgesneden plafonds laat het leven en de reizen van Columbus zien. Naast de voorwerpen, scheepsmodellen en scheepskaarten is er ook een replica te zien van de cabine van La Niña, een schip dat behoorde tot Columbus’ vloot. Zelfs voor kinderen die niet van musea houden is dit (best) interessant.
Zonsondergang bij...R
Roque Nublo is een belangrijk geografische locatie in Gran Canaria en op 1830m boven zeeniveau eigenlijk wel een "must" om te bezichtigen als je op het eiland bent. Het wordt ook wel het hart van Gran Canaria genoemd omdat deze piek midden op het eiland ligt. Voor de oorspronkelijke Canario's was Roque Nublo een heilige plek. Je hebt er een geweldig uitzicht over het prachtige landschap. Met de auto kan je redelijk vlakbij parkeren. De gemakkelijke wandeling van ongeveer een half uur leidt je langs de typische en unieke biotoop van het eiland. Roque Nublo werd in 1987 een Natuurlijk Monument. Op deze silhouette foto tijdens een prachtige zonsondergang staat Roque Nublo geheel rechts. De 2 rotsvormen links er naast worden in de volksmond ook wel de kikker en de oude man genoemd. Zie jij ze ook? :)
Geboorteplek van nimf
We zijn halverwege onze roadtrip in Griekenland en verblijven in een hotel in de buurt van Kyparissia. Na een goede nachtrust besluiten we op zoek te gaan naar een geocache, genaamd de watervallen van Neda. Volgens de Griekse mythologie is de waternimf Neda hier geboren in het meertje en het zou prachtig moeten zijn. Geocachen is een fantastisch middel om op de mooiste onverwachte plekken te komen en wij maken daar tijdens onze roadtrips vaak gebruik van. Voor meer informatie over geocachen kan je terecht op www.geocaching.com. De route naar de watervallen blijkt lastig, vooral omdat de bewegwijzering summier is en de kaart niet gedetailleerd genoeg is. De weg loopt het binnenland in en we rijden opnieuw in de bergen. Uiteindelijk lijkt de door ons gekozen weg dood te lopen in het centrum van het bergdorpje Pletania, maar we rijden - onder de nieuwsgierige blikken van de dorpsbewoners - toch langzaam door over het marktpleintje. Die starende blikken zorgen voor een ongemakkelijk gevoel bij ons. Blijkbaar komen er niet vaak auto’s over het plein. Dan blijkt de smalle weg aan de andere kant van het plein gelukkig weer door te lopen en komen we bij een stenen toren op een hoge rotspunt. De toren blijkt omringt te zijn met een klein openluchttheater en een terras, waar we genietend van het uitzicht wat drinken en en passant meteen de weg vragen. We blijken ongeveer een kilometer van de waterval af te zijn, ongeveer 10 minuten rijden met de auto. Dat is dichterbij dan we dachten! Deze laatste kilometer blijkt echter niet geasfalteerd te zijn maar te bestaan uit een smal rood zandpad met stukken en stukjes naar beneden gevallen rotsblokken. En daarbij loopt de weg met vele haarspeldbochten erg steil naar beneden! Die 10 minuten wordt met ons simpele huurautootje een half uur, maar dan zijn we op een open grindplaats waar je de auto kan parkeren. We stappen uit, doen de auto op slot, pakken onze zwemspullen en beginnen aan de wandeling. Over het smalle zanderige pad bezaaid met stenen gaat het omhoog en omlaag, naar links en naar rechts met overal om je heen de hoge beboste groene bergen. Het water van de rivier de Neda hoor je de hele tijd stromen en af en toe kan je er ver beneden je een glimp van opvangen. Uiteindelijk duurt het toch zo'n 20 minuten voordat de waterval in zicht komt. Het blijkt nog mooier dan we verwacht hadden, de mystieke sfeer, het azuurblauwe water en de mooie waterval. Je kan je gemakkelijk voorstellen dat op zo'n plek een mythe geboren wordt. We verlangen naar onze zwempartij en stappen het water in. IJs- en ijskoud!! Vader en dochter durven het aan om - volgens voorbeeld van een paar Griekse jongeren - hoog vanaf de rotswand in het meertje te springen. Moeder en zoon doen het wat rustiger aan. Na een half uurtje besluiten we het water te volgen en klauteren via de gladde rotsen en door het ijskoude water met behulp van aanwezige touwen naar beneden tot aan de rivier. Ook volgen we even later een klimpad omhoog. Daar blijkt een kapelletje uit de rotsen gehouwen te zijn en via een tweede klimpad nóg een waterval met meertje. Eigenlijk is deze tweede waterval nog mooier dan de eerste, alleen is het hier veel drukker met zwemmende mensen. Het zijn duidelijk allemaal locals want er wordt wat afgekletst in het Grieks. De geocache die hier verstopt ligt en waardoor wij wisten dat de waterval bestond, is vrij snel gevonden. We schrijven ongezien onze naam in het logboekje en wandelen, klauteren en klimmen weer richting auto. Het terugrijden duurt nog langer dan de heenweg, doordat we bewust de andere kant op rijden dan waar we vandaan kwamen. Ook via die kant zou je namelijk de waterval moeten kunnen bereiken, dus moet je zo ook naar de kust terug kunnen rijden. En weer gaat de route via zigzaggende wegen die omhoog en omlaag gaan, die slingerend naar het oosten gaan terwijl jij naar het westen wilt en uiteindelijk toch min of meer de goede kant op gaan, die eerst geasfalteerd zijn en dan plotseling grindweggetjes worden, dwars over met witte stenen geplaveide dorpspleinen met starende dorpsbewoners, door kloven en over bergtoppen richting de kust. En dan herkennen we de kustweg waar we gisteren overheen gereden zijn. Moe in de benen van ons avontuur besluiten we in Kyparissia nog snel het kasteel te bekijken en een hapje te gaan eten bij een restaurant aan het strand. Dan rijden we weer naar ons hotel en nemen we voor de laatste keer een duik in het lekkere zwembad want morgen gaat de reis weer verder richting Olympia.
Ongerepte sneeuw
Wat is er mooier dan op wintersport met de eerste gondel naar boven te gaan en als een van de eersten over de geprepareerde sneeuw weer naar beneden te skiën? De piste ziet er altijd zo mooi ongerept uit en door het harde werk van de pistenbullies lijkt het alsof jij de allereerste persoon bent die het gebied betreedt. Het is een ervaring waar wij elk jaar voor gaan en dat gevoel krijg je elke ochtend weer. Helaas durfde ik niet het risico te nemen om mijn fototoestel mee naar boven te nemen en daar een mooie foto te maken van die perfecte ribbels in de sneeuw. Daarom nam ik mijn kans waar om een dergelijke foto te maken tijdens mijn wandeltocht. Want ook de wandelroutes worden elke nacht door de pistenbullies schoon geveegd. In de vroege ochtend dus op pad om de "Six Senses" te volgen, een prachtige route die van de top van de Alpkopf naar het dorp Serfaus loopt. Onderweg worden je zintuigen op verschillende manieren geprikkeld. Het moge duidelijk zijn dat bij dit restaurant je smaakpapillen geprikkeld kunnen worden! :) Dus... op mijn buik liggend in de koude sneeuw deze foto gemaakt. En daarna gauw opwarmen in het restaurant met een warme chocomel!
Sneeuw en mist
Je hebt wel eens zo'n dag tijdens je wintersport. Je trekt 's-morgens de gordijnen open en je ziet... niets. Het is de hele dag mistig, het blijft sneeuwen en boven op de berg giert de wind zo hard dat het pijn in je gezicht doet als je naar beneden wilt skiën. Ik geef eerlijk toe, ik ben een mooi-weer-skieër. Dit soort dagen blijf ik liever in het dorp. Terwijl de diehards van de groep toch een poging wagen om weer en wind te trotseren, ga ik deze dag met een maatje een wandelroute lopen. We besluiten een loipe te volgen die onderlangs het dorp uitgelegd is. De stilte tijdens het wandelen is oorverdovend. De wolkendeken dempt alle geluiden. Door de dikke mist kan je ook het mooie uitzicht over het dal niet zien, maar het beperkte zicht levert toch ook mooie, bijna zwart-wit, plaatjes op. De schuur en stapels hout laten zien dat het toch echt een kleurenfoto is.
Eten en rodelen
Het is maandag op het einde van de middag van onze winterport week. We hebben heerlijk een hele dag geskied en bergen de skispullen op en vervangen deze door de gehuurde rodelsleeën. Daarna pakken we de laatste gondel van de Alpkopfbahn, de rode gondel in Serfaus, omhoog om halverwege uit te stappen bij Erlebnispark Hög. Een klein stukje verderop ligt een restaurant, Hög Alm, waar je heerlijk kan eten en drinken. Met een volle buik en na een prachtige zonsondergang zoals je op de foto kan zien, stappen we op onze sleeën om via het speciaal voor deze avond verlichte rodelpad naar beneden te glijden. Het rodelpad is in de loop der jaren zo aangepast dat je niets ergers kan gebeuren dan uit de bocht vliegen en met je snufferd in een zachte hoop sneeuw belanden. Een veilige gedachte als onze pubers jubelend de berg af snellen... Dit is absoluut een aanrader als je een dag op een speciale manier wilt afsluiten! Daarbij is het ook prettig om te weten dat er nog altijd iemand na jou de berg afkomt en de route checkt op achterblijvers of verloren zaken, namelijk de medewerkers van de Hög Alm zelf. De kok gaat namelijk iedere ochtend met de sneeuwscooter omhoog en neemt meteen de verse groenten en vlees voor die dag mee naar boven. De medewerkers komen 's-morgens met de gondel naar het werk. Aan het einde van een dag hard werken zijn er vaak nog een paar gasten die blijven plakken en pas nadat de liften en gondels al gesloten zijn, naar beneden skiën en snowboarden. De medewerkers kunnen dus niet meer de gondel naar beneden pakken, maar gaan standaard met rodelslee via het rodelpad naar beneden. De kok doet hetzelfde met de sneeuwscooter. Een aparte variant op het gewone woon-werk-verkeer!
De achterkant van het
Op wintersport loop je 's-morgens van je slaapplaats naar de gondel om een dagje te gaan skiën of snowboarden. Aan het einde van de dag loop je weer van de gondel terug naar je hotel of appartement, eventueel met een tussenstop bij een winkel om nog wat inkopen te doen. Deze route herhaalt zich de rest van de week. Maar kijk ook eens naar de achterkant van het dorp, in dit geval Serfaus in Oostenrijk en geniet van de mooie uitzichten. Hier op de foto zie je de achterkant van een aantal hotels en appartementen die met de voorkant aan de hoofdstraat liggen. De achterzijde grenst aan een kloof waar in de diepte een klein watertje stroomt. Het is nog vroeg in de ochtend en het dorp is nog in diepe rust, de meeste mensen worden net wakker of zijn nog aan het ontbijten. Het enige geluid dat je hoort zijn de sneeuwkettingen van de sneeuwschuiver die zorgt dat na een nacht met sneeuwval de straten weer mooi schoon zijn, zodat de mensenmassa zo meteen zonder val- en glijpartijen zich weer kan bewegen richting de gondels voor nog een mooie wintersportdag in de bergen. Vindt je deze foto mooi? Kijk dan ook eens naar het panorama die ik enkele dagen geleden plaatste en die vanaf dezelfde plek is geschoten.
Mistige ochtend in...
(Geopend komt de foto nog beter tot zijn recht omdat het een panorama foto is) Wintersport is niet alleen genieten van de sneeuw door te skiën of te snowboarden, maar ook van de mooie winterse uitzichten. Hier zie je het dorpje Serfaus, onderdeel van het skigebied Serfaus-Fiss-Ladis in Oostenrijk. Na sneeuwval is het dorp een echt plaatje. Deze foto is genomen in de ochtend tijdens het blauwe uurtje, vlak voordat de zon opkomt. De lucht is kraakhelder op wat mistbanken in het dorp na. Die mist zorgt voor een mysterieuze sfeer, en samen met de sneeuw en de eenzaam brandende lantaarnpaal doet dit mij denken aan het fictieve land Narnia uit het boek "The Lion, the Witch and the Wardrobe". Zo mooi...
Rijp op de blaadjes
Het is vroeg in de ochtend dat ik reeds door het Brabantse landschap loop. Vroeg, koud en het winterse zonnetje is net boven de horizon verschenen. Dit jaar is hier nog geen sneeuw gevallen, maar het is nu wel zo koud dat je toch een winters gevoel krijgt. De rijp op het gras en de bladeren dragen daar aan mee. Deze close-up van een bramenstruik in de berm laat je de sfeer proeven.
Stille vennen
Het is zondagochtend heel vroeg, één van de eerste koude dagen (met vorst) van dit jaar. De eerste rijp heeft zich vastgevroren op bladeren en stammen. Heel Nederland lijkt nog te slapen, zo stil is het, maar de dierenwereld wordt al wakker. De ganzen die tot nu toe in dit ven overwinterden, vliegen in groepjes op om naar de volgende plek te reizen. Nu er nog geen wandelaars zijn, durven de herten te drinken van het water. Helaas stond mijn camera ingesteld op landschapsfotografie met lange sluitertijd, maar ik hoop deze elegante dieren volgende keer wel vast te kunnen leggen op de gevoelige plaat. De Hazenputten bestaat uit meerdere vennen in het Vressels Bos, een natuurgebied vlakbij Nijnsel in Noord-Brabant. In de vorige eeuw was hier geen boom te bekennen, enkel zandverstuivingen en heide. De bomen zijn door de omwonenden aangeplant om de akkers te beschermen. Op dit moment (2016) wordt het gebied rondom de vennen door Staatsbosbeheer uitgedund om uitdroging van de vennen te voorkomen en de kwetsbare plantenwereld te beschermen. Het is hier heerlijk wandelen over de paden of via de wandelknooppunten. Je hebt prachtige uitzichten op bos en vennen, zoals te zien is op deze foto.
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Geloof in educatie
Een foto van afgelopen herfst. De Faculteit Godgeleerdheid van Paderborn in de vroege ochtend op een druilerige dag waar de zon af en toe tussen de wolken door piept. Het is de oudste universiteit van Westfalen. Het werd opgericht door de prins-bisschop Dietrich IV Paderborn Von Furstenberg (1585-1618) als een jezuïet universiteit met theologische en filosofische faculteit van 10 september 1614. Zelfs na de ontbinding van de jezuïetenorde in 1773 en het einde van het prinsbisdom Paderborn door de Reichsdeputationshauptschluss van 25 februari 1803 bleef de universiteit bestaan. Nog steeds komen allerlei studenten naar Paderborn om theologie te studeren. Deze twee studenten zijn al vroeg uit de veren...
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Onderweg
Onderweg naar huis vanuit Duitsland zijn de weersomstandigheden erg onstuimig. Regen, wind en af en toe een straaltje zon dat zorgt voor een apart sfeertje. Dit was zo'n moment en volgens mij een erg mooie impressie van een we-zijn-onderweg-foto. De foto is door de voorruit van de auto genomen terwijl we op de snelweg reden. De brug en de twee toekijkende fietsers maken het plaatje af.
Hoe mooi Nederland ka
Een hele tijd niets gepost, maar ook niet naar het buitenland geweest. Nu, met het nieuwe jaar en de geijkte voornemens, toch maar mijn account nieuw leven inblazen met deze mooie foto, genomen in mijn "achtertuin". Regelmatig kies ik een route via de beschikbare wandelknooppunten (zie www.wandelknooppunten.eu) en kom zo op de mooiste plekjes. Deze foto is genomen vlakbij Kasteren in Noord-Brabant nabij de rivier de Dommel.
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Mysterieus water uit.
Een van de wateren die het romantische Schloss Neuhaus omringen, een aftakking van de Pader. Voor de oude Germanen waren de bronnen van de Pader een heiligdom. Karel de Grote liet de Saksen erin dopen, de stad dankt er zijn naam aan en tot in de 20e eeuw waren ze de motor voor de talrijke molens en vormden zodoende de basis voor het economische leven van de stad. De meer dan 200 bronnen van de rivier Pader in het oosten van Westfalen gelegen, ontspringen direct in de binnenstad midden in een plantsoen. De bronnen in Paderborn behoren tot de sterksten in Duitsland: 5000 liter water per seconde komt er gemiddeld uit de aarde tevoorschijn; dat is genoeg om 40 badkuipen per seconde te vullen. De Pader kan echter aanspraak maken op nog een superlatief: met slechts vier kilometer is hij de kortste rivier van Duitsland. Het is de moeite waarde de loop ervan te volgen. Door een aantrekkelijke gouw, op grote afstand van het autoverkeer, leidt de weg naar het stadsdeel Schloß Neuhaus, waar de Pader in de Lippe mondt.
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Duitsland • Noord Rijnland-Westfalen
Romantiek ten top
Slot Neuhaus – één van de mooiste waterkastelen van de weserrenaissance in Westfalen – is de voormalige residentie van de prins-bisschoppen van Paderborn. Reeds in de dertiende eeuw werd met de bouw begonnen en tot in de zestiende eeuw werd het slot verbouwd tot het huidige kasteel met vier vleugels met ronde hoektorens en een gracht. Heden herbergt het kasteel, dat op een door de rivieren Alme, Lippe en Pader gevormd schiereiland ligt, een school. Naar aanleiding van de Landesgartenschau in 1994 werd de burcht met zijn bijgebouwen gerestaureerd en de baroktuin volgens originele ontwerpen uit de achttiende eeuw gereconstrueerd. Sindsdien dient het terrein als publiek parklandschap – het Slot- en Auenpark. Met zijn musea en galerijen, een veelvoudig cultuur- en entertainmentprogramma in het kader van de „Paderborner slotzomer“, alsook twee restaurants is het Slot- en Auenpark een attractief recreatiegebied. (info: http://www.teutoburgerwald.de)
Mytisch kasteel
Het was een drukke werkweek waarbij onze hond er een beetje bekaaid van af kwam met voor mij doen enkel korte wandelingetjes (half uurtje). Tijdens de grote wandelingen neem ik altijd mijn camera mee want je weet tenslotte nooit wat er op je pad komt. Gelukkig was er deze week toch één ochtend waarop er iets meer tijd was. Die ochtend besloot ik om een rondje rond kasteel Heeswijk te maken, één van de mooiste kastelen van Brabant. Het was die ochtend mistig... erg mistig. Maar de weersvoorspelling zei dat het een zonnige dag zou worden. Dus op het einde van de anderhalf uur durende wandeling een mooi plekje gezocht en gewacht tot de mist wat minder dicht was en de zon een beetje zou doorbreken. Eenmaal thuis voelde ik mij een gelukkig mens met deze foto! Klaar om de werkdruk van deze dag (en de rest van de week) het hoofd te bieden.
White cliffs of Dover
En daar ga je dan. Je stapt op de ferry van Calais naar Dover en in nog geen uur varen krijg je dit spetterende uitzicht op de kust van Engeland. En als er dan ook nog eens een meeliftende meeuw in beeld komt vliegen, dan kan deze trip al niet meer stuk. Wat een geweldig begin van deze vakantie! De kust met de witte krijtrotsen is ongeveer 24 km lang en ligt tussen de plaatsen Deal (Kingsdown) en Folkestone. Dover ligt precies in het midden van de kustlijn. De White Cliffs of Dover bestaan uit witte kalksteen. Door erosie verdwijnt de buitenste laag geleidelijk en blijven de rotsen wit. Daar waar mensen de erosie proberen te beperken zijn de klippen groener door aangroei. De kliffen liggen op het smalste gedeelte van Het Kanaal. Andere andere kant van Het Kanaal vindt u bij de Franse stad Calais de vergelijkbare witte klippen van Cap Blanc Nez.
Harry Potter's...kath
In heel Groot-Brittannië zijn een aantal bijzondere en mooie plekken die gediend hebben als locatie voor de Harry Potter films. De meeste in Schotland, waar onze kinderen graag een Harry Potter rondrit zouden willen maken. Maar je hoeft helemaal niet zo ver weg te gaan om een Potter-locatie te bezoeken. In het zuidwesten van Engeland, bijna op de grens van Wales, ligt het stadje Gloucester met een eenvoudig en gratis te bezoeken filmlocatie... de fantastisch mooie kathedraal. De kathedraal, en vooral de kloostergangen, werden gebruikt voor scènes in de films 'Harry Potter en de Steen der Wijzen', 'Harry Potter en de Geheime Kamer' en 'Harry Potter en de Halfbloed Prins'. En het mooie is dat je op internet verschillende digitale gidsen kan downloaden om zelf te ontdekken waar welke scène waar is opgenomen. Of bekijk de dag ervoor samen de allereerste film en herken waar in de kathedraal Hermelien werd gered van een enorme trol door Harry Potter. De fraaie Normandische architectuur van de kathedraal met zijn prachtig bewerkte plafonds en Gotische toevoegingen worden door de kinderen ineens met interesse bekeken. En als je goed kijkt dan zie je nog de sporen van de filmcrew, zoals de weggewerkte elektriciteitskabels die je in de film natuurlijk niet mocht zien... Naast de kathedraal is de stad Gloucester zelf ook zeker een stedentripje waard. Het is binnen 2 uur te bereiken vanuit Londen en vanuit Birmingham zelfs nog geen uur. Nog niet geheel overspoeld door de toeristen kan je aangenaam door het centrum dwalen. De stad kent nog andere trekpleisters zoals de historische Victoriaanse haven en jaarlijks trekken de zomerfestiviteiten en het kerstfeest in Gloucester duizenden bezoekers aan. Gloucester staat ook bekend om zijn rugbyteam Gloucester RFC.
Pitorresk Wales dorpj
Tintern is een romantisch en rustiek dorpje dat ligt in de vallei van de rivier de Wye in Wales. Je kan er heerlijk wandelen en de ruïne van de Tintern Abbey bezoeken. Deze foto is genomen vanaf het restaurant "The Anchor"en geeft een goed beeld van het heuvelachtige terrein met mooie wandelroutes. Met een beetje geluk kun je op het grasveld een cricket- of voetbalwedstrijd van de lokale verenigingen zien. Aan het figuurtje dat over het grasveld loopt, kan je zien hoe groot het is! Voor meer informatie over Tintern Abbey en The Anchor zie mijn andere foto's.
De ruïne van Tintern.
Tintern Abbey ligt in een prachtig heuvelachtig gebied en is gebouwd met de lokale steensoort. Als de muren eens konden praten! De gezangen van talloze monniken echoën door het metselwerk als je er door ronddwaalt. Ondanks dat de abdij nu een ruïne is die zonder dak naar de hemel reikt, blijft het de best bewaarde middeleeuwse abdij in Wales. Tintern was pas de tweede Cisterciënzer stichting in Groot-Brittannië, en de eerste in Wales. De huidige overblijfselen zijn een mix van structuren over een periode van 400 jaar tussen 1131 en 1536. Er zijn zeer weinig overblijfselen van de eerste gebouwen, maar de enorme ramen en later decoratieve details aan de muren, deuren en stijgende bogen blijven imponeren. Links op de achtergrond ligt het restaurant "The Anchor" waar ik ook een foto van heb geplaatst. Je kan hier heerlijk aan de rivier de Wye lunchen op het terras of in de serre.
Historisch veerhuis..
Ga heerlijk lunchen in een voormalige molen met een prachtig uitzicht op de ruïne van Tintern Abbey! Het restaurant "Het Anker" (The Anchor) ligt langs de rivier de Wye met prachtig uitzicht op de verwoeste abdij "Tintern Abbey". Deze historische herberg, gelegen in een mooi heuvelachtig gebied, dateert uit de twaalfde eeuw en was oorspronkelijk een cider- en graanmolen voor de abdij zelf. In de 19e eeuw werden er een aanbouw gerealiseerd om de keuken en een zaal te huisvesten en onlangs is de tuinkamer afgerond waar je heerlijk kan lunchen. Aangrenzend aan het gebouw is de Ferryman's cottage (huisje van de veerman), die is verbonden aan de abdij van Watergate, een dertiende-eeuwse boog op de top van een helling. Een veerboot vervoerde hier mensen en goederen naar Engeland aan de andere kant van de Wye. Het was ooit de noordelijke toegangspoort tot het terrein van de abdij en is nu (bijna) een Welsh Heritage monument. De kaart bestaat uit uitstekende lokale producten met natuurlijk onder andere het lokaal gebrouwen bier en cider. Tintern Abbey ligt in een prachtig heuvelachtig gebied en is gebouwd met de lokale steensoort. Als de muren eens konden praten! De gezangen van talloze monniken echoën door het metselwerk als je er door rondwaalt. Ondanks dat de abdij nu een ruïne is die zonder dak naar de hemel reikt, blijft het de best bewaarde middeleeuwse abdij in Wales. Tintern was pas de tweede Cisterciënzer stichting in Groot-Brittannië, en de eerste in Wales. De huidige overblijfselen zijn een mix van structuren over een periode van 400 jaar tussen 1131 en 1536. Er zijn zeer weinig overblijfselen van de eerste gebouwen, maar de enorme ramen en later decoratieve details aan de muren, deuren en stijgende bogen blijven imponeren.
Zon en regen
Een onzeker zonnestraaltje kwam even door het regenachtige wolkendek en de natuur verandert meteen van kleur... Deze slak vond ik vandaag hangend aan een grassprietje tijdens onze wandeling in het Brabantse landschap.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
