Zo enthousiast als ik ben over de schildpadden-excursies vanuit Galibi, zo teleurgesteld ben ik in Galibi Zoo. Voor het geld hoef je een bezoek niet te laten.
Zes Surinaamse Dollars (Srd.) betekent niet veel voor ons, omgerekend iets meer dan een euro vijftig. Maar wat je er te zien krijgt is van een grote triestheid.

De Zoo is in het dorpje Christiaankondre, een dorp zonder wegen. Alles is daar gewoon op het zand gebouwd. De Zoo bestaat uit een aantal ruwhouten hokken en hokjes. Ik beklaag de beesten die daar bijna de hele dag vast zitten. Vooral de luiaard keek me meewarig aan vanachter het gaas. Helaas mag ik geen foto’s plaatsen van dieren in gevangenschap. Anders zou ik het jullie hier laten zien.

Het toppunt van triestheid is een groepsbezoek aan de Zoo. Dan gaat de eigenaar een aantal beesten los laten om te showen. De twee apen springen dan ineens vanuit een boom boven op je. Dat levert veel gegil op. De anaconda mag om je nek: “leuk voor een foto voor thuis….” En de luiaard gaat van hand tot hand.
Ze hebben mij in Panama ooit gewaarschuwd voor zijn scherpe nagels. Het op zich onschuldig ogende beest kan zich aan je vastklampen en in alle onschuld je longen doorboren, tussen je ribben door. Blijkbaar geldt dat niet voor deze luiaard in Galibi.

De neusbeer en de rode ibis mogen wel de hele dag los. Die hebben het nog een beetje getroffen daar. Maar de twee zwijnen moeten het met een klein stukje grond doen. Veel meer dan heen en weer sjokken zit er niet voor ze in. Ook de kleine kaaiman en de schildpadden leven er heel beperkt.

Een van de twee apen werd geleerd om aan de staart van de jonge kaaiman te trekken. Kijk, op zulk vermaak zit ik dus niet te wachten.
Ik ben geen lid van de Partij voor de Dieren, maar hier zou je dat bijna worden…..

Nogmaals, ga naar Galibi vanwege de geweldige schildpaddenexcursies in Frans-Guyana maar hoed je voor de Zoo! Een gewaarschuwd mens telt voor twee.