Na de dood van de Colombiaanse drugsbaron Pablo Escobar ging het goed loos in de wijk San Javier in Medellín. De straatarme wijk - ook wel bekend als Comuna 13 - werd het toneel van een bloedige strijd tussen (drugs)bendes, FARC en ELN. Een lange tijd was je daar als burger (laat staan toerist) je leven niet zeker.

Maar de tijden zijn veranderd: sinds een aantal jaar heeft het bestuur van Medellín flink ingezet op transformatie. De ooit zo beruchte wijk is ontsloten door metrolijnen en kabelbanen en zelfs door roltrappen en de straten staan nu bol van de kleurrijke graffiti.

Toegegeven: het is nog steeds een beetje oppassen geblazen. Maar omdat het aantal toeristen nu in rap tempo toeneemt, is er ook een mooie wisselwerking ontstaan tussen bevolking en bezoekers en ziet men ook in dat er op een heel andere, vriendelijker manier een slaatje te slaan valt uit de argeloze bezoeker die de wijkgrens over durft te stappen.

Op deze foto stonden we op het punt met de wijk kennis te maken. Het jongetje op het fietsje volgde ons een tijdje en probeerde contact te maken met ons zoontje, wat door de taalbarrière en verlegenheid van onze zoon matig lukte. Totdat we op een prachtige tekening van een olifant stuitten, toevallig de lievelingsdier van beiden.

We hebben destijds geen graffititour geboekt, maar dat loont zeker de moeite. Op eigen houtje zie je al heel veel, maar als je vervolgens foto's van anderen ziet, merk je dat er nog veel meer verborgen kunstschatten in de wijk te vinden zijn.

Nog een tip: drink een kopje koffie bij Café Aroma de Barrio. Niet de beste koffie die je ooit gedronken hebt (zoals eigenlijk overal in Colombia, het beste bewaren ze voor de export), maar de enthousiaste eigenaresse maakt je pitstop een leuke beleving. Bovendien heb je een prachtig uitzicht over de wijk en de kleurrijke huisjes.