Tijdens een boottocht in de Noord-Pantanal was een groep otters bijna het eerste wildlife dat we zagen. De otters waren echter heel snel en doken steeds onder. Geen enkele foto die ik gemaakt had was echt goed. Al snel verdwenen de otters uit het zicht. Wellicht dat een goede verrekijker er voor had kunnen zorgen dat ik ze langer had kunnen zien.
Aan het einde van de dag op de terugweg zagen we opnieuw (dezelfde?) otters. Druk aan het vissen en heel bijzonder om alle geluiden te horen. Zodra een otter beet had verdween hij om ongestoord de vis op te peuzelen. En om te voorkomen dat hij hem moest delen. Deze dook tussen het groen en at met veel gesmak zijn vis op.