Bijzonder: een man zijn barre tocht door de zoutwoestijn
Mateusz Waligóra had één doel: de oversteek maken over de Salar de Uyuni, ’s werelds grootste zoutvlakte gelegen in Bolivia. Alleen. De bijzondere tocht leverde prachtige plaatjes op en een unieke ervaring voor Mateusz zelf.
Een kar, een tent en wat flessen water waren de bagage die hij
mee had (Foto: Mateusz Waligóra)
Hij begon zijn tocht in Llica, een gemeente ten westen van de zoutwoestijn. Zijn grote avontuur eindigde in de stad Colchani, ongeveer tien dagen later en 170 kilometer verder. Al zijn bagage had hij mee op een kar, die hij achter zich aan sleepte. Een slaapzak, een tent die tegen orkanen bestand was, eten en zes flessen met tien liter water. Het is namelijk onmogelijk om op een zoutvlakte ergens water vandaan te halen.
Eindeloze vlakte
Zijn reden om deze barre tocht te maken, had hij niet echt. Elke keer als hij de vraag, ‘Is het het waard?’ voorgeschoteld kreeg, bedacht Mateusz zich dat deze hele onderneming niet echt een doel had. Maar dan zag hij de eindeloze vlakte voor zich met een prachtige blauwe lucht. Dat was het enige wat voor hem telde. Zo’n klein detail, maar toch met zo veel waarde.
Een eindeloze vlakte met een strakblauwe
lucht (Foto: Mateusz Waligóra)
Geen schuilplaats
De oversteek was zwaar. Het weer kon elk moment omslaan en je had geen plek om te schuilen, het enige wat je ziet is leegte en je hoort alleen maar stilte. Die gedachte bleef in Mateusz zijn hoofd spoken, wat het hem moeilijker maakte om verder te lopen. Maar toch, langzaamaan begon hij de kalmte om hem heen te waarderen, weg van de alledaagse lasten.
Laatste loodjes
De laatste dagen van zijn tocht waren het moeilijkst, zegt Mateusz. Daarbij lag het niet aan zijn droge, gebroken lippen door de gloeiende zon. Ook niet aan de blaren op zijn voeten. Zelfs het feit dat hij in de hoogte, op zo’n 3500 meter, liep, was geen probleem. Het was het einde van de Salar de Uyuni wat steeds dichterbij kwam. Dat er alweer een einde aan zijn trip was gekomen. Mateusz zal altijd een speciale band voelen tussen hem en de woestijn. De zware tocht heeft hem een unieke ervaring opgeleverd, wat onvergetelijk is.
Het einde was in zicht (Foto: Mateusz
Waligóra)
