Tsjikatilo
Lol
Niet alleen leerden we veel van de San tijdens een wandeling met ze...ze bleken ook nog eens over een enorme dosis humor te beschikken en we hebben dan ook heerlijk kunnen lachen zoals je ziet... met en om elkaar!
Lesotho Dame
Vanuit de deuropening sloeg deze dame de bezigheden om haar heen rustig gade. Ze bewoog bijna niet en ik vroeg me op een gegeven moment af of ze wel 'echt' was. Een foto dacht ik toen misschien dat ik dan een reactie ontlok...en ja hoor...daar kwam een hele kleine spiertrekking die haar mondhoeken iets omhoog wist te bewegen. Ze was dus deze Lesotho dame die na de klik weer onverstoorbaar verder ging met niet bewegen in de deuropening van haar huisje.
Just me please
Tsja...eigenlijk wilde deze jongen heeeeeeeel graag alleen op de foto. Maar met hem nog zeker een stuk of 200 andere schoolgenootjes ook en waar de camera ging gingen die met z'n allen ook heen, dus alleen op de foto werd een lastige opdracht. Dat heeft de jongen zelf ook gemerkt trouwens. Aan alle kanten werden er gezichten, handen en ik heb zelf een keer een voet voorbij zien komen voor zijn gezicht gegooid, maar hij bleef lachen en duwde alles 1 voor 1 rustig weg. Dit is het beste resultaat...misschien niet helemaal alleen, maar meneer was dik tevreden :-)
Aan de wandel met de.
10 kilometer ten zuiden van Ghanzi ligt ‘ [url="http://www.namibia-holiday.com/botswana_accommodation/Ghanzi_trail_blazers.htm" target="_blank"]Ghanzi Trail Blazers[/url]’ een plek waar je op de camping kan staan maar voor een paar dollar kan je je tent ook laten voor wat het is en overnachten in een traditionele Bushmen/San hut. Dit zijn eenvoudige hutjes gemaakt van gras en modder met daarin een paar bedden en een lichtje…en dat was het dan ook…maar meer heb je natuurlijk ook niet nodig en qua sfeer is het geweldig. ’s Avonds kan je een lekker kampvuurtje maken van het hout wat al voor je klaar ligt en genieten van de miljoenen sterren, maar de echte reden om hier te overnachten is de mogelijkheid om op stap te gaan met de San. De groep waarmee je op pad gaat leeft grotendeels nog op de traditionele manier. Deze traditionele manier van leven dreigt langzaam maar zeker uit te sterven aangezien de jongere generatie meer geïnteresseerd is in alles wat het moderne leven te bieden heeft. Door het meenemen van toeristen hopen de San hun kennis en tradities nog zo lang mogelijk in stand te houden en over te dragen voor de volgende generaties. De groep San zullen je (via een tolk, want het taaltje is wel erg leuk om te horen, maar lastig te volgen ;-) dan ook honderduit vertellen over alles wat je op je pad tegenkomt. Ze laten je zien hoe zij overleven in de genadeloze Kalahari en waar zij hun medicijnen, eten en drinken etc. vandaan halen. Geen wandeling is hetzelfde het is nl. maar net wat ze tegenkomen en vinden. Ook de duur van de wandeling varieert nogal. Het kan een uurtje duren, maar ook uren (voor dezelfde prijs!) en het mooie is dat je dat zelf een beetje in de hand hebt. Hoe geïnteresseerder jij bent in wat ze te vertellen hebben des te meer je er voor zorgt dat ze op dreef zijn en zullen ze je stukje bij beetje meer en meer hun wereld in laten komen…en dat is een hele interessante kan ik je vertellen. Vraag dus maar raak ze vertellen graag en enthousiast. Kortom een absolute must. De wandeling, of kan ik beter zeggen de ontdekkingstocht met de San zal ervoor zorgen dat je van de ene verbazing in de andere zal vallen en dat je naast het respect voor de San, voortaan met een andere blik naar je omgeving zal kijken.
Die blik...
Tussen alle grote glimlachen viel dit meisje me op door haar blik. Deze had nl. iets triest. Ze was bezig wat vruchten van een boom te plukken en weg was ze. Een paar uur later kwamen we haar bij toeval weer tegen. Ditmaal hebben we haar aangesproken en na een tijdje gepraat te hebben bleek dat ze beide ouders was verloren aan AIDS. Het huisje waar we haar troffen bleek van een familie te zijn die een aantal AIDS wezen heeft opgevangen waaronder zij. AIDS/HIV is een erg groot probleem in (oa.) Lesotho en dit meisje is dan ook helaas bij lange na niet het enige slachtoffer van deze ziekte die we tegen zijn gekomen.....maar wel de enige met die bik...die enorm trieste blik.
Early birds
Het is nog heel vroeg als we Sossusvlei inrijden. Terwijl langzaam de zon opkomt en de meest mooie kleuren aan ons voorbij trekken zien we ineens 2 zwarte stipjes langzaam boven het landschap uitkomen. We kijken elkaar aan en slaken beide even een kleine zucht... Dit zijn de ballonnen waar wij graag in zouden hebben gezeten, maar mijn vrouw mocht vanwege haar zwangerschap niet mee... Ach er komt wel weer een volgende keer. Dit was al een schitterend gezicht....maar wat zouden ze vanuit die mandjes hebben gezien???
Bruine Skink?
Met schaamrood op de kaken moet ik bekennen dat ik geen idee heb waar ik zo dicht op heb gezeten met m'n lens....correctie geleende lens. Een kleine toelichting. Een van de leuke dingen van reizen is het ontmoeten van mensen. In Namibie kruisten we het pad van een stel waar we uiteindelijk een goede week mee opgetrokken hebben. En we rekenen ze nu tot onze vriendenkring. Het tweetal had een arsenaal aan lenzen en apparatuur waar ik van ging watertanden en zo af en toe mocht ik ermee aan de haal...beetje experimenteren. Dit kleine wezentje werd onderdeel van mijn experimenten....let wel tijdens mijn experimenten zijn er geen dieren gewond geraakt of iets in die richting...hooguit ik en wel bij het weghalen van wat takjes welke enorme stekels bleken te hebben (van de Camel Thorn...dat weet ik dan weer wel ;-)
Buikpijn?
Buikpijn? Deze man weet daar wel raad mee. En niet alleen met buikpijn....vertrouw je je buurman niet en verdenk je hem ervan dat hij je om wil brengen, of ben je dat onweer zat en wil je liever dat dit vanavond even niet boven je hutje hangt...? een bezoekje aan deze man en hij zorgt ervoor dat je zorgen voorbij zijn (na betaling natuurlijk) Een heel arsenaal aan kruiden en spreuken helpen hem hierbij. Ik was zo vrij geweest om deze (voor het dorp erg belangrijke) man per ongeluk te storen in zijn rituelen. Natuurlijk had ik geen idee dat ik met de medicijnman te maken had tot ik uitgenodigd werd in zijn (erg donkere) hut. Hij vond mij wel grappig en wilde graag laten zien wie hij nou eigenlijk was en natuurlijk mocht ik ook even een foto maken van deze bijzondere ontmoeting...er was wel 1 voorwaarde...zijn kip moest er ook op en zo geschiedde.
Eenzaam
Eenzaam stond deze kokerboom langs de kant van de weg. Prachtige grillige bomen welke op hun mooist zijn met een zonnetje wat opkomt of ondergaat. Wij reden er langs op het einde van de dag en pakten dit fotomoment natuurlijk even mee.
Sand
Het is het einde van de dag...langzaam zakt de zon en veranderen de kleuren met de minuut. Wij waren niet de enige die hiervan aan het genieten waren...al konden wij ook ergens anders van genieten. Deze groep had een originele manier (lees: alternatieve manier van sandboarden) bedacht om waarschijnlijk zonder veel moeite weer beneden te komen...een paar vuilniszakken moesten dienst doen als slee en tsja....ipv een soepele rit naar beneden zagen wij stuk voor stuk lichamen zich lekker diep het zand ingraven en hoorden menig gilletje en vloek hierop volgen. Ze hebben ons ruim een half uur heerlijk vermaakt voor ze beneden waren. Wij hebben de benewagen genomen en waren binnen 5 minuten bij de auto, waar de groep nog druk bezig was om het zand uit de kleding te lozen en de tactieken nog eens door te nemen....wat ging er nou mis???
Stoerrrr
Deze dame wist heeeeeeel goed wat ze wilde...nl. op de foto en tsja..dan kan je wel ergens anders een foto van willen maken, als je dit voor je lens krijgt durf je al bijna niet meer NIET te klikken ;-)
Rust momentje
Tijdens een wandeling met de San (had ik al gezegd dat dit een absolute aanrader is) was een van de groepsleden een enorm verhaal aan het afsteken over een plantje (wel interessant overigens) Deze dame nam van de gelegenheid gebruik om even een rustmomentje te pakken en helemaal weg te dromen....
Sterkfonteindam
Aan het eind van de dag reden we op weg naar onze eerste verblijfplaats langs Sterkfonteindam. Het was prachtig en warm weer geweest de hele dag, maar nu zo aan het einde begon het langzaam te betrekken en werd het ietsjes sneller donker dan we hadden gehoopt. De belofte naar het thuisfront toe om niet in het donker te rijden werd vrij lastig waar te maken en de lodge waar we sliepen verwachtte ons een paar uurtjes eerder al, maar de drang om even te genieten van dit schitterende schouwspel won het. En dit is hem dan geworden....de eerste foto van onze (fantastische) trip.
Snotneusje
Een ochtendwandelingetje door het dorpje bij de Malealea lodge bracht me in contact met het kleine dametje van de foto. Ze was heerlijk aan het genieten van een appeltje en tussen de happen door veegde ze af en toe een snottebel weg. Ze bleef een beetje in onze buurt rondhobbelen en bleek graag een handenklapspelletje te willen spelen.....Na een kleine twijfel van mijn kant overwon de schattigheidsfactor en ik ben zo achter het geheim van superlijm gekomen....gewoon een combinatie van verse appelsap, zand en snottebel en werkelijk alles wat je daarna vast pakt laat gegarandeerd niet meer los ;-)
Dooie boel
Deadvlei in Namibie is een schitternd stukje landschap. Een paar honderd jaar geleden kregen de bomen op de foto nog water en zagen ze er waarschijnlijk een stukje levendiger uit. De duinmassa's van de Namib (woestijn) verschoven echter en sloten de watertoevoer af. Tsja...en dan wordt het zoals je ziet een (overigens schitterende) dooie boel.
Briesje
Aan het eind van de dag zitten we bovenop de zandduinen bij Walvisbaai te genieten van de zonsondergang. Een zacht briesje is opgestoken en zorgt ervoor dat we dagen later nog overal het zand terug vinden. Het opwaaiende zand is echter een prachtig gezicht en met gevaar voor eigen camera heb ik er toch maar even een foto van geschoten.
Lijnen des tijds
Wat voor een verhalen zouden er schuil gaan achter dit gezicht vol lijnen van deze SAN vrouw?
Oranje bruin palet...
Links langs Dune 45 lopen (ipv erop) leverde deze foto op. Fascinerend om te zien hoeveel verschillende kleuren oranje/bruin er zijn...je blijft foto's schieten in dit prachtige woestijngebied.
You forget something
Stel je eens voor dat je ergens midden op een zandweggetje staat te genieten van het uitzicht en een paar foto’s staat te schieten van oa. de stoere auto waar je in rond rijdt. Vervolgens voel je een paar kleine tikjes op je schouder en als je je omdraait kijk je recht in het gezicht van een breed grijnzende vrouw die zegt :” You forget something”. De vraagtekens stonden op mijn gezicht getekend…”oh ja…wat dan?”. De vrouw begon zowaar nog breder te glimlachen ..” To take picture of ME”. Tsja, wat kan je daar nou tegenin brengen?
Water...
Een wandeling met de San leerde ons oa. waar ze hun water vandaan haalden. Een grote wortel (de naam van de plant ben ik vergeten...vergeef me ;-) werd uitgegraven en geraspt. In het raspsel werd een paar keer flink geknepen en onze gids demonstreerde vervolgens de drinkwijze....wonderlijk hoeveel water uit die ene wortel was te halen...fantastisch.
Spelletje
Het werk voor die dag zat erop en dus was er tijd voor wat ontspanning...Hier waren niet meer dan een grote steen en wat flessendoppen en steentjes voor nodig. Nieuwsgierig geworden naar het spelletje ben ik een tijdje gaan kijken en dacht, ondanks de supersnelle bewegingen en zetten, eindelijk tot de conclusie gekomen te zijn dat ze een potje aan het dammen waren…tsja…tot speler 3 aanschoof met zijn flessendoppen en die fantastische theorie van mij een beetje omver werd geblazen. Ach de heren hadden de grootste lol en dat was al erg leuk om te zien….maar toch….zou het toch dammen geweest zijn???
Vrouw met bril
of had ik beter als titel "bril met vrouw" kunnen kiezen? De bril viel in ieder geval erg op in het donkere winkeltje waar ze zat. Ik mocht een foto van haar maken en bij het terugkijken barstte ze in lachen uit...." die brilllllll" . Uit de gebaren begreep ik dat ze haar bril om te gillen vond.... Een vrouw met humor. Heerlijk!
Leave nothing...
Het duinengebied tussen Swakopmund en Walvisbaai wordt veelal gebruikt voor activiteiten zoals sandboarden en quadbiken. Misschien leuke activiteiten, maar persoonlijk heb er ik toch een beetje een dubbel gevoel bij als ik de quadbikes door het gebied zie scheuren. Wij gebruikten de duinen als zetel om te genieten van een zonsondergang als de quads weer binnen staan...wel zo rustig ;-)
Laatste beetje zon
Na wederom een prachtige dag in Namibie besloten we de ondergaande zon te gaan aanschouwen tussen de kokerbomen.....en de zon liet ons niet in de steek...vlammend ging zij onder om elders vast weer prachtig op te komen.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
