JannavEek
Oorlogsmonumenten
Poznan heeft meer dan normaal zoveel oorlogs -monumenten -musea -begraafplaatsen -vestingen. Zo kom ik in een parkje in de stad dit monument tegen met de fraaie vogels. Weet niet direct waar het precies over gast want alles staat er alleen in het Pools. Het blijkt een monument te zijn bedoeld als eerbetoon aan de Poolse Ondergrondse Staat en het Poolse Ondergrondse Leger, die tijdens de Duitse bezetting van Polen tussen 1939 en 1945 moedig weerstand boden. nb Mijn fiets zie je daar nog net staan. Een stadstour op de fiets door Poznan is uitstekend te doen, mits je op tijd een gedeelte op de trottoirs gaat!
Fontein Wolnosci plei
Hoewel de markt met de oude stad het historische centrum is van Poznan, ligt het hart van Poznan nu rond het Wolnosci Plein (Vrijheidsplein). Een favoriete plek ook voor mij in deze stad. Met het Pools Theater, de 19e eeuwse Raczy?ski bibliotheek, de Arkadia waar het toeristisch bureau gevestigd is, een leuk café-restaurant met terras, het Nationaal Museum. Maar de blikvanger is toch wel die fantastische fontein, waar je doorheen kunt lopen en rondom kunt zitten. Ik zag er op één (late) namiddag maar liefs drie bruidspaartjes op fotoshoot.
'n charmante stad
Centraal op Stary Rynek staat de rij kleurige herenhuizen. Het waren vissershuisjes in de 16e eeuw waar de dagvangst aan vis werd verkocht. Ze zijn één van de oudste gebouwen in de stad. Een eyecatcher, ook vanuit een van de straatjes die uitkomen op het plein.
Leven in een tent
Harran | Tussen de ruines van oud Harran woont een jong gezin in een tent onder een boom. De man en een klein meisje komen later naar ons toelopen. Binnenkort zullen ze met z'n vieren zijn. Nomaden kom je op de vlaktes en steppen van Oost-Turkije nog wel tegen. Maar ook soms blijven ze staan waar ze zijn. (foto omgezet naar zwart-wit om je de mix van dessins en kleuren te besparen)
Meisje van Harran
Bij aankomst in Harran verschijnt er een lief hoofdje door het open autoraam en kijken deze onderzoekende ogen mij aan. Mijn bezoek kan niet meer stuk. De bevolking in de grensregio, in Harran ook, is meerderheid Arabisch (Syriërs, Irakezen) en nomaden. Goed te merken aan de andere sfeer. Voertaal is er ook Arabisch.
Erfgoed & beheer
Harran | is een archeologische vindplaats van belang omdat de stad het centrum was van een belangrijke handelroute naar Tyrus op het kruispunt van de weg van Damascus naar Ninive en Karkemish. Overal verspreid zijn overblijfselen van de 7000 jaar oude geschiedenis te zien: ingestorte stadmuren en poorten, de deels vervallen citadel, pilaren her en der uit de grond, de bodem bezaaid met potscherven en bouwmateriaal, ruïnes van de oude Islamitische universiteit. En de nieuwere woningen van omwonenden vaak opgetrokken van stenen van deze oude overblijfselen. Er wordt gewerkt aan het restaureren van de stad -Harran werd in 2000 voorgesteld voor UNESCO erfgoed (evenals ruim 50 meer sites in Turkije)- maar het schiet niet erg op. Turkije is laat begonnen met erfgoed beheer, en er is zo vééél. Ik heb me voor deze foto in de schaduw van een boom opgesteld. wat een hitte.
Bijenkorfwoningen
Harran | is bijzonder oud en een centrum van Mesopotamische cultuur. Volgens het Bijbelboek Genesis kwam Abraham vanuit zijn geboorteplaats Ur naar Harran, bracht er enkele jaren door voordat hij naar Kanaän vertrok (Gen.11,3). Bekend is de plaats om de typisch lemen bijenkorfwoningen (trulli), waarvan het ontwerp zo'n 3000 jaar oud is. Door hun vorm bieden ze binnen koelte. Dat is ook zeer gewenst want Harran ligt op de Harran vlakte en is een van de heetste plekken van Turkije. Bezoek daarom best vroeg in de ochtend. De huizen op de foto zijn opgeknapt en ingericht voor bezoekers. Er lopen gidsen rond die je wegwijs maken. Verderop staan de oudere trulli die in gebruik zijn als schuur en opslagplaats.
ochi ~ nai
Vroeger maakten we er grapjes over als we in Griekenland waren: Ja is nee en nee is ja. Schudden met je hoofd betekent ja (nai) en een knikje omhoog betekent nee (ochi). Nu de Grieken de (politieke) weg kwijt zijn, is het niet meer zo leuk. Als je land failliet aan het gaan is raakt dat aan de bestaanszekerheid. Niemand weet de weg nog, want deze kan alleen gevonden worden op het moment van gaan zelf. We hopen voor de Grieken dat morgen met het referendum de richting wordt gevonden. Dit uitzicht op de stad Athene heb je vanaf de 300 meter hoge heuvel Lykavittos, het hoogste punt in de stad. We zitten op een terras van het café-restaurant daar, kwamen met de kabeltrein naar boven. Het is vroeg in de morgen en het licht nog wat blauw.
Beelden van Nemrud
De toestand van de beelden en steles van Nemrud is in de loop van de eeuwen enorm verslechterd door natuurlijke omstandigheden: sneeuw, vrieskou, grote hitte, aardbevingen, en ook door gebrek aan onderhoud. In 2001 kwam een Nederlands onderzoeksteam (van UvA) ter plekke om te restaureren, inventariseren, en een aantal van de meest kwetsbare steles te vervangen door kopie?n. Hoewel het werk van de Nederlandse expeditie er nog lang niet opzat, moest in 2004 het werk gestaakt worden en overgegeven aan een Turks team van University of Ankara die toen de vergunning kreeg. Het werk zou door hen voortgezet worden, oa. de bouw van een museum aan de voet van de berg, maar hier is nog niets van gedaan. Prof. Herman Brijder van UvA gaf verslag van het gedane werk in een boek van 700 pagina's. Alles wat je zou willen weten over de Nemrud berg en zijn geschiedenis lees je hierin.
Uitzicht Antequera
Antequera | Mooie ligging van deze fantastische stad met vele overblijfselen van oude stadsmuren en een Moors kasteel dat op een overhangende rots boven de stad uittorent. Bij El Esde Real Colegiata Santa María, aan de voet van dit kasteel, heb je via de Arco de los Gigantes een goed uitzicht over de stad.
Parken en fonteinen
Vandaag ben ik thuisgekomen uit Poznan, een stad waar je je prima kunt vermaken. Een stad met een rijke historie en met een trendy heden. Het was er erg zomers warm zoals momenteel in heel West- en Midden-Europa. Maar gelukkig is Poznan ook een groene stad met veel parken waar het goed toeven is in de schaduw van bomen en verkoelende fonteinen. Enkele van de fonteinen zijn super leuk zoals ook deze met standbeelden, in Green Garden (Zbigniew Zakrzewski) in de oude binnenstad, een parkje dat er al is sinds 1840.
Beelden Nemrut Dagi
Na een forse klim sta je op 2150 m hoogte voor deze verbazingwekkende kunstmatige bergtop van 50 m hoog waarin ergens koning koning Antioches Theos (69 - 40 v.Chr.) begraven ligt. Aan twee kanten van deze grafheuvel staat een rij zittende beelden (8 m hoog) van de koning zelf met aan zijn zij beelden van leeuwen, adelaars, en enkele Griekse (Zeus) en Perzische goden. De koning is die met baard en snor. Het geheel is een indrukwekkend monument voor hemzelf op een indrukwekkende plaats. De zittende standbeelden in een rij doen mij denken aan de Egyptische beelden bij bijvoorbeeld Abu Simbel; met de handen op de schoot rustend. Maar de (2 m hoge) hoofden, die door aardbevingen eraf vielen en nu voor de beelden op de grond staan, zijn geheel anders en nieuw.
Alleen op Mnt Nemrut
Hier geniet ik het uitzicht op 2100 m alvorens de laatste 50 meter te klimmen naar de betoverende piek van Nemrut Dagi, de hoogste berg van het noordelijke Tweestromenland (Mesopotamië). Plan je bezoek hier tussen eind mei en half oktober en bij voorkeur in juli of augustus; de weg naar de top kan anders onbegaanbaar zijn door sneeuw. De meeste mensen zullen toch wel met een georganiseerde tour hier komen vanuit Kahta of Malatya of als langere dagtocht vanaf Sanliurfa of Cappadocië. Deze gaan ook bij voorkeur met zonsondergang en zonsopkomst naar de standbeelden kijken voor het fraaie licht. Dat hoeft niet per se voor mij en ik ben hier om 08:00 uur. Het is nog niet te warm. En raad wat .. ik ben er alleen wat een luxe! Het is eenvoudig met eigen (huur)auto te doen. Ik kwam uit Diyarbakir in de koelte van de vroege uurtjes gereden op haast lege wegen, tot Karadut, een dorp 12 km van de top. Daar reed ik het park in na betaling van 6 TL. De hele klim naar boven blijf je je maar verwonderen over hoe de beelden van een megalomane pre-Romeinse lokale koning op deze afgelegen berg komen.
Nissibi brug vervangt
De Nissibi brug werd officieel geopend door president Erdogan op 21 mei 2015 . De brug overspant het Atatürk stuwmeer en is onderdeel van de D360. Ik wist het niet helemaal goed van de brug, iemand had me er iets over gezegd maar die wist het ook niet precies. Het was tot voor kort zo dat wanneer je Nemrut Dagi National Park op eigen gelegenheid gaat bezoeken en je komt van Diyarbakir/Siverek over de D360 dat je dan was aangewezen op een veerboot voor naar de andere kant van de Eufraat. Deze ging lange tijd maar enkele malen per dag; de laatste jaren wat frequenter, vertelt het boek. Onderweg zie ik inderdaad steeds de borden aangeven 'Ferribot iskelesi'. Wat te verwachten? Maar de veerboot is dus echt vervangen door een spiksplinternieuwe brug (de bewegwijzeringen zijn nog niet aangepast). Het is overigens een prachtige route om te rijden. Je komt er geen kip tegen.
Veel geluk gewenst!
Akcakale | Hier de gezichten die de meeste indruk op me hebben gemaakt op mijn rondreis in Oost-Turkije. Gezichten van het heden. In grensplaats Akcakale is het stil ondanks de honderden Syrische vluchtelingen die er in de parken bijeen zitten (15 juni). Ik zie dit groepje jonge mensen, misschien studenten, zitten, ze hebben vriendelijke gezichten waar ik ook een spanning op aflees, een grote bezorgdheid. Het is ook niet niks. Ze zijn nog maar net de grens over gekomen. Lieten zij hun families achter om het onbekende tegemoet te gaan, om een bestaan te vinden zonder oorlogsgeweld? Ik wens ze in stilte alle geluk toe. Hun toekomst is onzeker. Dat zij maar goed en met respect mogen worden ontvangen waar ze ook heengaan om hun levens te hervatten. NB "14 juni 2015 | Turkije wordt bij de zuidelijke grensstad Akcakale overspoeld door duizenden Syrische vluchtelingen. Ze zijn op de vlucht geslagen voor hevige gevechten rond de stad Tal Abyad, in het noorden van Syrië. Vluchtelingen hadden eerst het hek langs de grens vernield om in Turkije te komen. Later besloot de Turkse regering om de grens te openen voor de Syriërs. De regering zegt dat IS-strijders de vluchtelingen proberen tegen te houden." Deze jongeren zijn op de vlucht voor terreur.
terug in de tijd
Urfa | Oost-Turkije is een landstreek waar de oudheid voelbaar is. Met dat landschap van aardkleuren in alle tinten. Een bijbels landschap ook. De manier waarop deze vrouw daar stond bracht me even terug in de tijd. Ik wuif en gebaar 'een foto', waarop zij rechtop gaat staan en wacht De vogels die je ziet zijn zwaluwen, die waren daar heel veel.
Distels en vlinders
Distels zijn kenmerkend voor Turkije, je ziet ze veel en in verschillende soorten en kleuren voorkomen. En het schijnt dat er maar liefst 380 in Turkije voorkomende vlindersoorten zijn. De meeste landen in Europa hebben minder dan 200 soorten, en in Nederland kunnen we slechts 58 vlindersoorten tegenkomen. Op een groepje bloeiende distels zag ik soms tientallen vlinders, hier tel ik er vijftien, oostelijke dambordjes -melanargia larissa- (zoekplaatje)
Het water van de...Eu
Dit is de rivier Eufraat ten hoogte van de D360 komend van Siverek. Zo'n 50 km zuidelijker ligt de grote Atatürkdam maar dat ligt niet op mijn route en vind ik te ver omrijden. De Atatürkdam is geopend in 1992 en is de grootste en belangrijkste van de 22 stuwdammen in het Project Zuidoost-Anatolië. Het bijbehorende Atatürkstuwmeer heeft een enórme wateropslagcapaciteit. Dit overheidsproject heeft als doel irrigatie, electriciteitsopwekking, werkgelegenheid, leefbaarheid. Oftewel om het arme, onderontwikkelde zuidoostelijke deel van Turkije economisch te doen opleven en de levenstandaard te verhogen. Het project zorgde meerdere malen voor spanningen met Syrië en Irak. Deze landen eisen dat meer water doorgelaten wordt, terwijl Turkije dat weigert omdat het de stuwmeren wil vullen. De Dam verminderde het water van de Eufraat in Syrië met 40% en in Irak met 90% ! Een netelige kwestie welbeschouwd want, van wie zijn rivieren?
Mesopotamie
Mesopotamië, het land tussen de twee rivieren Eufraat en Tigris, wordt de bakermat van onze beschaving genoemd. Belangrijke uitvindingen zoals de landbouw, het schrift en het wiel werden hier gedaan. De Eufraat en Tigris beginnen in noordoost-Turkije en stromen dan zuidwaarts door Syrië en Irak tot ze uitmonden in de Perzische Golf. Ik kijk hier uit over een zonverbrande zinderende doch vruchtbare groene vallei van de Eufraat. Al heel lang wil ik hier heen en nu ben ik er dan! Dit is een regio met een geschiedenis die ver teruggaat in de tijd en veel verschillende volkeren en hun beschavingen herbergde. Veel is er al over bekend maar er is ook nog heel veel niet onderzocht in deze archeologisch zeer belangrijke regio. Daarvan raak ik tijdens mijn reis overtuigd.
Ulu Cami Moskee
Diyarbakir | Ulu Cami of Grote Moskee is een van de oudste moskeeën in Turkije. De moskee werd in 639 (toen de stad onder islamitische heerschappij kwam) gebouwd op de resten van een kerk die weer op de resten van een heidense tempel stond. Het interieur van de Ulu Cami is ontworpen door dezelfde architect die de grote moskee in Damascus heeft gebouwd, ze lijken dan ook veel op elkaar. Vierkant van structuur, erg groot. Zoals voor elk oud gebouw in Diyarbakir werd gebruik gemaakt van het zwarte basalt dat kenmerkend is voor de regio. Het gebouw is meerdere malen opgeknapt en uitgebouwd. Van het meest recente renovatieproject, tien jaar geleden. hangen uitgebreide informatiepanelen overal in de binnenplaats. Hoewel het altijd druk is met gelovigen heerst hier een opmerkelijke stilte. Je kunt op de binnenplaats kijken en fotograferen en als je het vraagt mag je vijf minuten in de bidruimte rondkijken met inachtneming van alle regels uiteraard.
Koerdische vrouw
Diyarbakir | De Koerden zijn een volk verspreid over verschillende landen met ruim 35 miljoen mensen. Circa 90% is moslim. Ze spreken Koerdisch dat net als het Perzisch een Indo-Iraanse taal is. Als minderheid in Turkije blijft de nationalistische beweging vechten voor meer vrijheden en een eigen staat (Koerdistan). Momenteel meer via politieke weg met de democratische partij HDP van Demirtas. De partij deed succesvol voor het eerst mee aan de parlementsverkiezingen in Turkije op 7 juni 2015 jl.
ommuurde stad
Diyarbakir is een stad in drie delen: de moderne stad, de oude ommuurde stad en de krottenwijk (gecekondu). De moderne stad zie je komend van vliegveld/busstation (3 km van oude stad), deze is uitgestrekt, met vooral hoogbouw zoals overal in oost-Turkije nu verschijnt. De sloppenwijk net buiten de oude stad heb ik gelaten voor wat het is, dat is voor degene met meer lef. Ik verbleef en verkende de oude stad met zijn boeiende moskee?n, kerken, musea, karavanserai, de soms gerestaureerde authentieke huizen maar vaker in verval. En dat alles tussen de enorme basalten stadsmuren. Wat aarzelend begin ik de stegen te verkennen. Het is de koelste plek in de loeihete stad (38C in juni) dus erg prettig. Gaandeweg krijg ik meer vertrouwen en durf te (ver)dwalen. De mensen zijn vriendelijk. Ze zien weinig toeristen, 'toerist! toerist'! roept dan weer een kind en door iedere deur verschijnen meer kinderen en hun ouders. Iedereen wil wel op de foto, even op het schermpje kijken en dat je nog even blijft. Diyarbak?r als het hart van het Koerdische verzet krijgt weinig toeristen op bezoek. Onlangs heeft de snelle restauratie van oude gebouwen gesuggereerd dat de regering van plan is om deze situatie te veranderen. En het kan, want momenteel is de stad rustig en veilig. Een en ander hangt uiteraard wel af van de politieke situatie. Dus houdt deze gewoon in het oog. Mits er specifiek nieuws is over ongeregeldheden kun je gewoon en gerust Diyarbakir bezoeken.
Diyarbakir
Diyarbakir | Deze foto toont twee belangrijke karakteristieken van deze gastvrije 90% Koerdische stad. Vaak zul je er begroet worden zoals deze meloenverkoper die ik trof in een steegje dat doet: 'welkom in Koerdistan' met twee opgestoken vingers in V-teken -Victorie- het teken van overwinning. In het hart van de Koerden is Diyarbakir de hoofdstad van Koerdistan. En dan de watermeloen, het streekproduct waar de stad beroemd om is. Op iedere straathoek verkoopt iemand deze wel en worden er gul stukken uitgedeeld: mmm heerlijk sappig en goed van smaak zijn ze. En vooral ook hééél groot. Deze man houdt maar een kleine op zijn hand maar op de kar liggen er van 15 tot 20 kilo zwaar. En tijdens het Watermeloen Festival in september is het mogelijk om watermeloenen van 40 en 50 kg te zien!
Fotofestival Naarden
Zag deze week in zonovergoten Naarden iets van het fotofestival dat daar iedere twee jaar plaatsvindt. Vanwege de hoge entreeprijs van 18,50 euro (voor meerdere binnenlocaties) heb ik alleen de buitenexpositie 's bekeken. Vooral de foto's van Niels Helmink rondom de Grote Kerk zijn bijzonder boeiend, interieurs van binnenvaartschepen op levensgroot formaat. Wat ik onder meer binnen ben misgelopen is deze: http://www.columbusmagazine.nl/europa/spanje/andalusie/reisreporter/fotos/492855.html Het festival duurt nog t/m 21 juni.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
