Zaterdag 18 april 2015 het is 05.30 uur en de wekker rukt mij uit mijn slaap. Mijn meisje moet werken, zij rolt het bed uit. Ik blijf nog even liggen en wacht tot zij klaar is in de badkamer. Dan sta... Lees meer
Jacomien
Christina
Dit meisje fotografeerde ik 8 jaar geleden bij Palenque. Bij toeval vond Geo(rges) in België deze foto, en ging op zoek naar dit meisje (met het schilderij wat ik van haar maakte). Zij bleek inderdaad de reïncarnatie te zijn van een overleden kind. Hij heeft haar nabij Palenque gevonden met hulp van een paar mensen daar. Ze heet Christina en in april verwacht ze haar eerste kind. Georges is inmiddels naar Mexico geëmigreerd en getrouwd, en zij verwachten in mei hun eerste kind. Christina is 8 april 2017 bevallen van een dochter.
Steentje bijdragen
Deze kindjes zoeken in de berg stof steentjes die uit de verbrandingsoven komen. In deze oven worden de bakstenen gebakken. Op deze steentjes kan de familie eten koken. Zo draagt iedereen klein en groot een steentje bij.
Absolute stilte, Erg.
Absolute stilte, dat is één van de dingen die mij het meest aantrekt, als ik op een duin zit in het machtig mooie Erg Chebbi. Bij zonsopkomst en zonsondergang, wordt dat bijzondere gevoel nog versterkt door het zonlicht. De karavaan op de foto, was te ver weg om de stilte te verstoren. Wat mij nu ook opvalt, is de stilte waarmee het RR jaar afgesloten wordt. Morgen op 7 december sluit de competitie en gaan de wijze mannen en vrouwen bij elkaar zitten om de beslissing te nemen, wie de RR van het jaar 2016 wordt. Ik wens iedereen heel veel succes en dat de beste mag winnen.
Offergeiten voor de..
Ik twijfel even of ik deze foto bij Portret of bij Eten, drinken en uitgaan of bij Activiteit zal zetten. Toch maar gekozen voor portret, een groepsportret. Wat je ziet is een tafereel langs de kant van de weg naar Gondar, een heilige plaats in Ethiopië. Het is de dag waarop de Paaswake zal worden gehouden, gevolgd door een uitbundige viering van het Paasfeest. In de vele christelijk-orthodoxe kerken in het noorden van het land zijn Paasdiensten tot diep in de nacht. Traditie is dat iedere familie die zich het kan veroorloven, een geit of een lam koopt, slacht en opeet. Langs de hele weg naar Gondar zijn er oploopjes waar vooral geiten te koop worden aangeboden. Ze worden vervolgens in auto's of op brommers geladen, of mensen lopen er mee naar huis met de geit aan een touw. Tip: het is leuk om tijdens het Ethiopische Pasen in het land te zijn en een Paasdienst bij te wonen. Ethiopië heeft een andere kalender dan wij, dus Pasen loopt niet gelijk aan het Europese Pasen. Het is doorgaans een paar weken later dan bij ons. Ethiopië hanteert de Juliaanse kalender, wij de Gregoriaanse.
Zout karavanen
Na een dag van hard werken in de verzengende hitte van de Danakil, komen de karavanen door het zoutwerkers dorpje Hamet Ela. Deze karavaan bestaat uit ezels en muildieren maar de meeste bestaan uit dromedarissen. Op de achtergrond zie je de armoedige hutjes waar de mensen slapen, ook zijn er vrouwen en kinderen aanwezig. Omdat er geen toeristenvoorzieningen zijn, slapen wij ook in dit dorpje.
Trein rijdt door de..
8 x per dag rijdt de trein in de stad Samut Songkhram door de Maeklong Railway market, dus 8x per dag moeten alle luifels naar beneden en de te hoog gestapelde artikelen naar achter als de trein voorbij is luifels omhoog en de klanten lopen weer over de rails langs de kramen.
Uitzicht op Mâcon
Mâcon is een middelgrote stad en ligt vredig aan de Saône in de wijnstreek Bourgondië. 's Avonds geniet je van een prachtig uitzicht op de verlichte Romaanse brug Saint-Laurent en de oude kathedraal Saint Vincent met de twee verschillende torens. We hebben er op een gezellig terras aan de rivier mijn verjaardag gevierd met een heerlijk etentje en een paar glaasjes wijn met dit magnifieke uitzicht er gratis bij
Mijn 1000-ste: Micael
Met mijn 1000-ste foto vier ik al het moois dat Columbus Travel magazine en de RR community me gebracht heeft! De absolute hoogtepunten zijn natuurlijk dat ik de titel Reisreporter van het Jaar 2015 mag dragen, en de reportagereis naar Mexico die ik daardoor heb mogen maken. Uiteraard is mijn duizendste foto er dan ook eentje van die reis. Dit is Micaela. Zij woont in een kleine Raramuri-gemeenschap in de bergen van de Copper Canyon, in het dorp San Luis de Majimachi. Haar leefstijl is eenvoudig en grotendeels nog volgens tradities die dit inheemse volk al eeuwen in stand weet te houden. Tijdens de reis die ik met journaliste Ynske maakte, logeerden we een nacht op haar terrein. Ze was authentiek, enigszins verlegen, maar bovenal ontzettend vriendelijk. Je leest meer over deze bijzondere ontmoeting in de reportage die over ongeveer twee weken in de winkels ligt. Lieve medereporters, ik wil meteen nog even van de gelegenheid gebruik maken jullie allen te bedanken voor al jullie fijne reacties en mooie foto's en tips! Het is fijn om elkaar zo te kunnen inspireren!
Patronen in het zand
Het mooie van een zandstorm in de woestijn zijn de patronen die kort daarna zo goed te zien zijn. Het fijne zand heeft alle oude sporen laten verdwijnen en wat overblijft zijn hele bijzondere patronen. Wanneer je dan als eerste over het zand loopt heb je toch een heel speciaal gevoel. Zeker als het niet meer al te vroeg in de ochtend is en de zon met haar stralen het zand al iets verwarmd heeft zodat je op blote voeten de duinen kunt bedwingen.
Veel sieraden
In de Omovallei heb je heel veel verschillende stammen, waaronder de hele kleine stam van de Erbore - bijzonder mooie en vriendelijke mensen - de vrouwen dragen hun sierraden ook als ze alleen maar in hun eigen dorp rond lopen- blijkbaar ook een statussymbool.
Kreativ
De Dassanech stam is half nomadisch - ik heb ze aan de grens met Kenia bezocht. Ze waren de armste stam, die ik in Ethiopie heb gezien - voedsel is schaars hun hutjes zijn armoedig! Maar voor al de vrouwen zie je nooit zonder sieraden - voor hun niet alleen maar kostbaar, maar ook belangrijk voor hun waardigheid. En ze kunnen van alles en nog iets sieraden knutselen.
Local hero's
Ieder avond vind bij de Dasaswamedh Ghat, de Arti ceremonie plaats ter ere van de Ganges. Een fascinerend schouwspel met vuur, wierook, belletjes, gezang, en rituelen. De arti trekt naast veel pelgrims, ook hordes toeristen aan. Voor veel pelgrims is het een van de hoogtepunten van hun bezoek aan Varanasi. Het is dus geen act die wordt opgevoerd voor de toeristen. De priesters zelf, zijn haast een soort van local hero's die hoog in aanzien staan. Tip: Zorg dat je er op tijd bent van het is druk. De ceremonie begint tussen 18.30- 19.00 uur. Maar als je een goede plek wilt hebben, op het water of aan de over moet je er ruim van te voren zijn! Anders heb je al snel andere (flitsende) toeristen op de achtergrond in beeld....
Op hoogte
We genieten hier van de zonsopkomst in Ghalegaun na een overnachting. In dit klein plaatje veel homestays, een museum, een gompa en een tempel. Je kan er vanuit Besishahar met een jeep naar dit homestay plaatsje.. Het ligt op 2070 mtr hoogte en best frisjes s'nachts. Je hebt er wel een permit voor nodig. Ongeveer 40 euro. Vanuit Ghalegaun volgde we een trail terug naar Besishahar en liepen ongeveer 1500 mtr naar een rivier, daar nog een half uurtje met de jeep naar Besishahar.
Te veel....
In de buurt van Pokhara is een boedhistisch klooster waar je een shanti dienst kan bijwonen en waar ook foto's gemaakt mogen worden. De dienst maakt nogal veel lawaai met al die instumenten, maar het was voor deze kleine monnik allemaal even te veel. Hij deed even een dutje.
Heilig badderen
We waren voor zonsopgang al met een bootje op de Ganges bij Varanasi. We wilden het baden bij de ghats (trappen) in het ochtendlicht zien vanaf de boot. Het was een prachtig schouwspel. Sereen en vies, blij en ernstig, maar vooral heel kleurrijk. Voor de bevolking is de Ganges heilig en Varanasi is echt een belevenis op zich. De ghats, de ceremonies, de smalle straatjes, de heilige mannen, markten, tempels, enz. het is er allemaal. Neem Varanasi voor minimaal 3 nachten op in je reis, want je raakt niet uitgekeken.
Ladakh
We maakten een prachtige reis naar Ladakh. De weg naar Leh gaat over hoge passen, het is er weergaloos mooi. We kampeerden bij het zoutmeer van Tso Moriri op een hoogte van 4300 meter. Er werd in het kleine oude klooster een festival gehouden. Nomaden uit de verre omtrek kwamen er naar toe om de monniken te zien dansen, ook deze vrouw met haar mooie gebedsrol.
Meisje met hond
Nog een vertederende foto van een meisje met haar hondje.Ze is duidelijk gek op haar speelkameraadje. Op zich een vrij uitzonderlijk plaatje ,want honden worden toch wel als iets onreins gezien en over het algemeen niet in huis genomen.De meeste honden zwerven op straat en zijn zwaar verwaarloosd,onder de vlooien en broodmager
Altijd al was ik benieuwd hoe het er in de rest van de wereld aan toe ging. Maar, buiten de "gewone" reisjes in Europa, bleef het bij het lezen van spannende reisboeken en het volgen van een studie ov... Lees meer