Gerrit-Gaspedaal
2CV de XX
Rotterdam, 12 november 2014, Geachte Miss XX, Bij dezen vriendelijk doch dringend verzoek uw reeds een aantal maanden onbeheerd aan onzer Wijnhaven geparkeerde voormalig vermoedelijk groengetinte Geit met onmiddellijke ingang te verplaatsen dan wel te laten verdwijnen. Het is namelijk inmiddels bekend dat u deze pleegt te gebruiken voor uw vermeende undercover in Holland praktijken in opdracht van uw één straat verderop kantoor houdende min of meer interim-patron. Daarnaast achten wij uw vehikel, gezien de aanzienlijk gevorderde staat van ontbinding, verre van conform het door de gemeente Rotjeknor gewenste straatbeeld. Wij kunnen ons niet voorstellen dat er ook maar enige vorm van steekhoudende tegenwerping uwerzijds ingebracht kan worden, dus gaan wij er vanuit dat uw overdadige oxydatiebolide binnen 24 uur na dagtekening uit onze zorgvuldig gecultiveerde stadsparking verdwenen is. Het e.e.a. vanzelfsprekend volledig te uwer rekening. Met vriendelijke groet, Mr. Dr. Ir. B. Gerardus Genialus Gaspedaal Senior Manager Oldtimers Gemeente Algemeen Leefbaar Automobiel Rotterdam Maasgebied (dit is een digitaal verzonden waarschuwing en derhalve niet ondertekend) P.S. voor degenen die niet weten wie Miss XX is... die meldt zich vanzelf hieronder... (o;
Grand(eur)
Ik weet ‘t nog goed. Niet meer als de dag van gisteren, maar toch…: m’n allerallerállereerste film in de grotemensenbioscoop in de grotebozestad (Breda). ‘Silver Streak’ met Gene Wilder en Richard Pryor. Bij het verjaardagsfeestje van vriendje Arjan. Daarna nog pannenkoeken dacht ik. Je had twee echte bioscopen in Breda: ’t Grand en ’t Casino. Je was voor de één óf voor de ander (beetje Beatles/Stones verhaal). Ik was voor ’t Grand (en de Stones). Sowieso qua pand (1921) met z’n Moorse uitstraling, laagpolige tapijt, zacht roodpluchen zetels en overweldigend fraai betegelde art-deco interieur… maar daarnaast vooral vanwege de met popcorn vermengde celluloidgeur en ‘t kinderlijk opgewonden gevoel ‘bij de film’ te zijn. Persoonlijk en intiem. Een metwijdopenogenenmondbelevenis. Onvergelijkbaar met de tegenwoordig op buitensteedse industrieterreinen gebouwde monsterlijke multifunctionele betonglazen meerzalencomplexen… Je kocht nog een vers geprint duimgroot roserood/vaalgroen zachtkartonnen toegangskaartje met kartelrandjes. En een stoelnummer erop. Van die aardige mevrouw in het kleine bouwvakkerstoiletformaat glazen hokje met gaatjes in de ruit en doorgeefluikje voor je twee-gulden-en-vijftig-cent. En een andere aardige mevrouw met hoedje en zaklampje begeleidde je naar je stoel… Pikkedonker en verwachtingsvol stil. Het ouderwetse Grand is echter niet meer. Wel fantastisch gerestaureerd. Maar tegenwoordig kunst-/cultuurpodium cq. partyzaalfeestcongresevenementendinges. Jammer...
Bofbips
Kijk… dit vind ik nou mooi. Slenter je door Utrecht, Wittevrouwensingel in dit geval, zie je ineens, iets van de doorgaande weg af gelegen, een prachtig pakhuis. Tenminste... nu niet meer, maar ik heb begrepen dat het ooit een pakhuis is geweest. Veekoeken en zo. Nu doet het dienst als bedrijfsverzamelgebouw. Maar dat even terzijde. Wat hier nou zo mooi aan is, vind ik dan, is dat de zon precies zó schuin staat ten opzichte van waar ik naartoe gelopen ben, dat de kaarsrechte vensterbanken mooie lange schaduwblokken synchroon projecteren op de egaal lichtgeel gestucte gevel (misschien moet je de foto even groot openen voor ’t effect). Daarnaast is het natuurlijk een monument van fabrieksarchitectuur met die fraaipuntige hoektorens en strakgeboogde vensters. En geweldig dat ze de nostalgische naam ‘Hooghiemstra’ er prominent aanwezig op hebben laten staan. Daar kan ik dan eventjes van staan te genieten. In ’t zonnetje. Een niet geheel onbelangrijk positief detail. De fiets en het ene wat meer openstaande ruitje op de bovenste verdieping zijn een extraatje om je hersenen wat denkwerk mee te geven. Waarschijnlijk werkt de eigenaar van de fiets op de bovenste verdieping…. een frissebuitenluchtliefhebber dus. En ik. Ik ben een bofbips. Wederom.
Ja maar waar...
“Uhm… is ’t Oostenrijk?” “Nein…” “Oh.. dacht het… doet nogal klassiek aan. Duitsland dan?” “Wieder nein.” “Haha.. ‘k dacht dat ik er misschien vlakbij zat. Hm… Rusland? Sint Petersburg?” “NJET!” “Ok, ok, rustig.. laat me denken. Scandinavisch kan natuurlijk ook met zo'n houten klokkentoren. Natuurlijk! Tis Finland!” “Ei!” “Zeg… gaan we schelden?” “Ei is nee in ’t Fins.” “Ah zo..sorry.” “Geeft niks. Raad nog maar eens.” “Zweden, Noorwegen of Denemarken dan?” “Nej, no en nej.” “Lastig hoor… Griekenland toch niet… met die zuilen?” “óxi.” “Sjee… Verenigde Staten?” “Hell no!” “Frankrijk?” “Mais non!” “Engeland?” “No sir.” “O stom… nu weet ik ‘t. Japan! Die kopiëren alles.” “ie-e.” “Jammer… ‘k vond mezelf al erg slim. Tis daar Vijf over half vijf…” “Dat klopt wel.” “Tis toch wel Europa?" “Mag ik eigenlijk niet zeggen maar vooruit: ja”. “Ah… stom… ’t is een strikvraag. Tis gewoon Nederland.” “Haha… fout!” “Pfff… ik geef ’t op. België?” “Jaaaaaaaa!” “Je meent ‘t niet. Waar dan?” “Brussel. Bruxelles. Het is de Sint Jacob-Op-Coudenberg kerk en ligt aan het Koningsplein in het centrum.” “Mooi zeg!” “Zeg dat wel.”
Flushing
BlØf zong in ‘Hier aan de Kust’, dat zo’n beetje als het officieuze Zeeuwse volkslied geldt (naast ‘Kapitein Rooibos’): ‘Vlissingen ademt zwaar, en moedeloos vannacht ?’ Dat is niet helemaal terecht en verre van karakteristiek. Want dat Vlissingen overdag een ander beeld geeft, lijkt me hier wel duidelijk. Zeker als ‘t zonneke zoals vandaag een beetje wil meewerken. Dan gaat het meer richting mondaine Belgischekustbadplaats. Maar dan aan de Westerschelde. Met hoogbouw, boulevard, schrikbarend dure strandhuisjes en een langgerekt zandstrand, inclusief houten golfbrekertjes (Hans!), dat zich om den einder heen krult. In de verte is de toren van de Sint Jacobskerk te zien en rechts daarnaast het topje van Het Arsenaal en de Gevangentoren (restaurant). Voor de recordjagers onder u: daar begint ook, tussen de boulevard en het water, de langste bank van Nederland. Een roestvrijstalen bank van 122 meter, bevestigd op de boulevardmuur. Per meter gesponsord en voorzien van een gegraveerde tekst. En dáár weer achter ligt het zwaar naar adem happende rookdampgrijsstinkende industrieterrein van Vlissingen-Oost... Dan weet u dat ook weer...
Rues de Liège #06
Kijk... hier heb je er weer eentje... zo'n Montefiore fontein-met-een-korte-ei waarover ik al eerder berichtte! Dit keer in de Rue du Mont de Piété, hetgeen in de vrije vertaling zoiets wil zeggen als 'Straat van het Pandjeshuis.' Dat pandjeshuis heb ik niet gevonden overigens. Het rode pand links is de zijgevel van het Musée Grand Curtius. Prachtpand met een prachtcollectie archeologische- en kunstvoorwerpen. Ik heb me nog de pl#$ris gezocht naar wat dat olijke manneke met de slang op de vis moet symboliseren maar nee... Google weet niet alles blijkbaar. Misschien stelt het wel een olijk manneke met een slang op een vis voor... soms moet je het niet te moeilijk willen maken (o; (PS: ik geef toe dat ik wat aan de scherpte- en contrastwieltjes heb zitten prutsen maar dat pand is dus echt wel erg rood van zichzelf...)
Gent Accident...
*** VAN UW SPECIALE VERSLAGGEVER *** Heden, rond de klok van half één des middags, werd het centrum van de stad Gent hevig opgeschrikt vanwege een curieuze aanrijding aan de Botermarkt. Een van links komend Italiaans Renaissancevoertuig heeft zich op onverklaarbare wijze frontaal geboord in het van rechts komende Oud Gotischetransportmiddel. Beide voertuigen verkeren na de enorme crash nog in wonderbaarlijk goede staat maar zijn vooralsnog onwrikbaar vast tot elkaar veroordeeld. Alle 19 beeldige inzittenden zijn ongedeerd en er hebben zich geen persoonlijke ongelukken voorgedaan. Getuige Het Belfort heeft het allemaal van dichtbij zien gebeuren. “Ik stond er bovenop te kijken!”, aldus het zichtbaar aangedane Belfort, “Dat ging zo hard, die twee krijgen ze nooit meer los van elkaar met die massa”. Gemeentewerkers zijn inmiddels begonnen met een diepgravend onderzoek of er een mogelijkheid bestaat de zeer van elkaar verschillende Siamese tweeling vanaf de onderzijde los te wrikken. Mocht dat niet lukken, zullen er doorgangen gemaakt worden in het interieur. *** EINDE SPECIALE MEDEDELING ***
Tiesttint...
“Allée gij…” “Wadde?” “Mar alléekes zeg… ziedegij da nie buurke?” “Wadde dan?” “Uwen tiest!” “Munne tiest?” “Vast en zeker oewen tiest!” “Mar ‘edde uwen eigen tiest al wel ‘ns goe bezien dan!” “Mijne tiest is nieks mis mee zunne!” “Allée.. doedegij mee opzet zo ammetant?” “Neeje.. gíj hebt ‘et verklooit!” “Verklooit?” “Ja verklooit ja… we hadden toch ‘nen afspraak zotteke…” “Afspraak?” “Pffff… subiet gaode nog zeggen dagge van nieks wit…” “Kwit van nieks buurke..” “Mar kom… allee… goat uwen tiest ‘ns efkes rap overdoen” “Overdoen?” “Jazekers… we ‘nadden afgesproken beide groen… nie rood” “Oh… ist da…zéveraar…” * Café Het Vosken (rood) en Café Bridge (groen), gesitueerd tussen het Belfort van Gent en de Sint-Baafskatherdraal aan het Sint-Baafsplein te Gent, hebben een klein kibbelonderonsje over de afgesproken kleurvoering… * Café Bridge is sedert die tijd crèmewit overigens... jammer…
Fleur eens...
Fleur eens je huis op! Kwast er een kleurtje tegenaan. Wied het onkruid van tussen de tegels. En laat die regenpijp zo niet staan. Repareer de behoeftige gevel! Doe eens wat aan de kalefater. Die deur is mooi maar rot. En handel nu, zeker niet later. Doe een bosje tulpen voor het venster! Regel boven de deur een ruitje. Bezem je stoepje netjes schoon. Vandaag wat werk, maar morgen fluit je. of… Laat je de boel de boel. Omdat je staat voor wat je bent. Tegendrader en recalcitrant. Is men hier niet zo gewend. Patershol, maar dan iets anders. Patershol, maar dan om de hoek. Patershol, zo kennen we ’t niet Patershol, maar andere koek Voorbijlopers lezen je tekst. Die op je ruitje staat gepend. Kijken even lacherig naar je huisje. In de oudste wijk van Gent. (ps: de ruittekst zat aan de binnenkant…)
Impasse Graffiti
Graffiti in een doodlopende straat. Uitingen van identiteit en onvertogen. Gedekt door de nacht, het groezelige beton bekrast, schrammen in het stadsbeeld. Underground art. Tags & pieces markeren de wanden, velen niets-, sommigen alleszeggend, territorium afbakenend, als een dierlijk geurspoor. Onopgemerkt door langsrazend verkeer, de roetstinkende tunnelgang, bruisend Maastricht richting groengrazende Ardennen, was hier. De grauwgrijze Maasstad, en haar beschaamde aanzicht, ondergronds verborgen houdend voor ’t oog. Nu is de doorgang toe, en de stad als herboren. Verkeer raast niet meer maar vindt, haar weg, overal behalve hier. Het is daar, waar de stad is herrezen, als een feniks, uit haar industriële as, Luik leeft weer, maar is breekbaar. Worstelt nog met een zware last, uit het stoffige verleden, dat het in hoog tempo aan het verbergen is, als graffiti, in een doodlopende straat… (opm: een 'impasse' is een doodlopende straat in 't Frans/Waals...)
Cubaans...Verkeersexa
U bevindt zich in een willekeurige Cubaanse achterstandswijk, iets na de klok van 1 uur ’s middags. U loopt links op het enigszins geaccidenteerde plaveisel dat voor trottoir moet doorgaan. U nadert de kruising richting vervallen russischbetonblokappartementencomplex met vaalrode zonneschermen. U wilt met het voorgesorteerde midden op de kruising stilstaande paardentrammetje mee. Een babyblauwpastelkleurige tankwagen is bezig zichzelf links achter het paardentrammetje door te manoeuvreren. Een brandweerroodknalkleurige vijftigerjarenbrik is de babyblauwpastelkleurige tankwagen dicht genaderd en poogt eenzelfde uitwijkmanoeuvre te realiseren. Een identieke vijftigerjarenbrik maar dan in onbepaaldvaaggroenepastelkleur haalt iedereen in, zich langzaam doch zeker op de linkerweghelft tegen het verkeer in bewegend. Aan de overkant van de kruising is een locale voetganger bezig van rechts naar links over te steken. Het verkeersbord is voor u niet te ontcijferen. Sowieso niet want uw Spaans is primitief. Wat doet u? a) U raakt in paniek en blijft op uw plaats staan tot zonsondergang. b) U steekt uw duim op in de hoop met de onbepaaldvaaggroenpastelkleurige vijftigerjarenbrik mee te kunnen liften. c) U sommeert de koetsier zich met zijn paard en wagen naar u te bewegen. d) U kiest voor ‘weet niet/geen mening’ omdat u te laf bent om keuzes te maken in het leven. e) Anders, namelijk… (opgekalefaterde fotoscan 2000)
Station Karlsplatz
Jaja… die Otto. Die greep wel mooi met beide handjes z’n kans toen hij in 1898 door de stad Wenen werd gevraagd ‘eventjes’ een ‘leutig treinstationnetje’ te ontwerpen. Meneer ging driftig aan de slag met een slank ijzeren geraamte, laste en sleutelde dat tot een knus fraai gevormd framepje en besloot er een kek groen kwastje over te leggen. “Past mooi bij die enorme kerk om de hoek.” (de Karlskirche, red.) En als we dan toch lekker bezig zijn, laten we dat frame maar eens opvullen met nog net betaalbaar wit marmeren plaatwerk. “Moet wel een beetje sjiekdefriemel, euh… schickderzappeln (sorry… google translate) zijn, doch?.” Om de gevelvlakken een beetje te breken, liet hij z’n creatieve Nachbar (Theo?) er kunstzinnig decoratieve goudkleurige Sonnenblumen op schilderen. “Het oog wil ook wat.” Vervolgens nog even de finishing touch, uhm… fertige berührung (?), in de vorm van een snoks blinkend vergulde omlijsting. “Budgets zijn altijd rekbaar.” Et voilá… siehe hier… Stadtbahn Station Karlsplatz (Karel’s plekkie)! “Doet u er ons nog maar zo eentje Herr Wagner”, aldus de stad Wenen… Tegenwoordig doet dit fabelhafte Jugendstil(Art Nouveau)pareltje dienst als expositieruimte. Het ertegenover gelegen wunderschöne identieke tweelingjuweeltje is een café. “Zwei Karl Apfelsaft bitte!”
Skaaiskreeper
“Ei wil tel joe zis piepel: zie Amèriekens aar not zie oonlie wans wis ze bik tol en sjainie skaaiskreepers. Hier in Brussels wie hef zet toe. But ze funnie sing is zet wie Belzians let Joeroopa peej foor zem! Naais eej zunne?”
Time after Time...♫
Station Luik/Liège-Guillemins op een doordeweekse vrijdag de 13e (tja) september 2013. Het is achtendertig minuten over acht en ik sta me bijna letterlijk te vergapen aan de enorme wit betonnen boogconstructie die Santiago Calatrava, architect en held van beroep, ooit met veel flair in één flamboyant zwierige zwaaibeweging op een maagdelijk wit A3-vel schetste... de geboorte van weer een magistraal kunstwerk. Op andere plaatsen, in andere tijden, op een ander vakgebied, hebben andere helden, op hun manier, kunstwerkjes geschapen, met in hun gedachten, eenzelfde achtergrond, als ik hier heb gebruikt... (Her)ken je ze aan deze geniale fragmenten? Kilometers spoor Schieten onder mij door Ik ben op weg naar jou Want ik ben weg van jou ? ? ? ? ? ? ? ? ? Ze keek me aan maar was nauwelijks verrast En ik zei "hee, waar moet je naartoe" ze zei "naar het station" ? ? ? ? ? ? ? ? ? Nog drie minuten dan gaat m'n trein Dan hoef ik hiero nooit meer te zijn Want als ik hier blijf, houd jij mij aan de lijn
Ergens is niet hier..
Ergens. Ergens moet je er toch wel. Ja ergens wel. Ergens moet je er respect voor hebben. Respect omdat. Nou ja.. gewoon. Gewoon omdat het ergens toch wel. Ergens wel stoer is. Stoer omdat. Stoer vanwege. Stoer dat het er is. Dat het voor elkaar is. Niet zonder slag of stoot. Tikkie eigenwijs. Tikkie tegen de stroom in. Richting arrogant. Maar ’t is er wel. En ’t is apart. Controversieel zou je zeggen. Maar wel passend. Enigszins. Opvallend passend. Of passend opvallend. Vooral nu inmiddels. Als je de rest eromheen ziet. Maar ’t blijft ergens. Ergens wel bizar. Dat het kan. Want voor wie. Waarvoor. Steek je je nek uit. Om op te vallen. Je stad te willen identificeren. Kenmerkend te benadrukken. Op deze manier. Ik vind het niet mooi. Niet mooi maar wel boeiend. Boeiend en opvallend. Opvallend origineel. En ook passend. Passend in ’t geheel. En de streek. Maar die streek is niet hier. Dat vergemakkelijkt. Niet hier. Maar daar. Daar ergens. Ergens bij dat stadhuis. Het stadhuis van Zaanstad
Rues de Liège #04
Luik-centrum op een willekeurige zaterdagochtend. De smalle Rue En Neuvice ontwaakt uit een wat nattige vrijdagnacht. Een miniterrasje wacht nog op verbeterd klandizieweer. Een blonde barkeepster haast zich hooggehakt naar haar tap. Het zal allemaal goed komen maar de dicht op elkaar gebouwde panden verhinderen vooralsnog de zwakke septemberzon de plasjes water tussen de kasseien te doen verdampen. De plasjes water waar de vuilnisman haastig doorheenstampt, op weg naar zijn vrachtwagen die te breed is voor deze straat. De plasjes water waar het eerste groepje vriendinnen behoedzaam omheen tippelt richting de eerst geopende winkeltjes . De plasjes water waar een motorrijder stapvoets naast bromt, een stukje stad afsnijdend voordat ie er niet meer door mag. De plasjes water waar ik straks om me heen kijkend doorheen stap, richting La Meuse, op weg naar de volgende fascinerende straat.
C'est le ton qui fait
Ergens snap ik het wel hoor. Van die Walloniërs. Dat ze ‘t vertikken Vlaams te spreken. Want, hoewel onze zuiderburen an sich (hm..) puurder Nederlands spreken dan wij, hoe kan je nou met meer ‘grandeur’ en ‘joie-de-vivre’ het rechter Art Nouveau pand ‘Maison Gentry’ aan de Rue Dartois 42 omschrijven dan in ’t Frans: “Cet immeuble a été construit en 1920 et est classé en 1995 de style proche de l'Art nouveau. La structure est en béton armé et les murs couverts d'enduits. Les sgraffites (ornements dessinés sur la façade) sont rares dans l'architecture Liégeoise, ce qui rend ce bâtiment exceptionnel tout comme l'immeuble voisin. A noter que la dernière rénovation a eu lieu en 2006.” Doen we nummertje 44 wel een keertje in ’t plat Utrechts… ok? (o;
njieH treblA
.tseeweg kuel ginieg gre lew dah , raad parterretrap neeg geoneg remmaJ .dnalredeN nav ejtlekniw njieH treblA etsreerellàrella teh nav ruedroov ed nevob tiur ed rood dreefargotofeg ,snahcS esnaaZ ed naa ejsiuh neorgsnaaZ keitsiretkarak nee po ejkjik nee jibreiH
Dirk
Dit is Dirk. Zeg maar hallo tegen Dirk. Dirk is een kater. Zeer waarschijnlijk jeweetwelkater. Maar dat hindert niet. Is ook beter voor de focus. Dirk is namelijk geen huisdier. Maar werknemer. Buitengewoon voornaam werknemer. Voornaam in dubbel opzicht. En als zodanig legaal op deze site. Dirk bewaakt de voorraad gerst. En tarwe. En hop. En zo. Dirk is muizenvanger van professie. Voor bierbrouwerij Oudaen. In de keldergewelven van stadskasteel Oudaen. Aan de Oudegracht te Utrecht. Vandaar de noodzaak van Dirk. Dirk is errug goed in zijn beroep. Zijn salaris is zijn vangst. Plus een enorme hoop aandacht. En meer. Dirk heet niet zomaar Dirk. Maar is vernoemd naar Dirk van Houdaen. Die het stadskasteel ergens in de 15e eeuw bezat. Als ook regelmatig katers. Jeweetwelkaters. Dag Dirk!
Gejaagd door de...win
Zeilenmakerspad nummer 2, Zaanse Schans: Zuchtend gluurt Rietje door de gelukkig wat aangetaste glas-in-lood vensters van haar uit 1623 daterende antiek & curiosawinkeltje schuin omhoog naar buiten. Haar vaste ritueel drie keer per dag. Minstens. Stilletjes hoopt ze dat de stoerbonkige molenaar Sjors op die momenten terug kijkt. Z’n wieken schijnbaar speciaal haar kant op draait en haar in meerdere opzichten zou zien zitten. Maar ja… stel dat, wat dan. Kalverringdijk nummer 23, Zelfde Schans: Morrend stapt Sjors nog eens met zijn houten klompen op het rotatiemechanisme van specerijenmolen De Huisman. Vers gemalen kruidnagel- en kaneelgeuren stofjagend in zijn kleren, de molen zacht schuddend en klapwiekend onder zijn bedreven bediening. Stiekem spiekt hij vanonder zijn petklep schuin naar beneden. Meermaals. Hopend dat hij de lieftallige Rietje kan zien zitten in haar gezellige winkeltje. En wellicht iets van een oogwenk mag opvangen. Of iets. Een aanleiding. Maar ja… wat als, stel dat. Rietje’s hart ligt vast verspreid tussen haar met zorg en ziel bij elkaar verzamelde winkeltje maar wordt verscheurd door de charmes van Sjors. Van opgeven kan echter geen sprake zijn. Sjors' hart ligt verankerd in zijn molen maar wordt deels losgeweekt door de vormen van Rietje. Opgeven is geen optie. Wat nu…
D'n Ouwe Appie
100 gram duymdrop 3 deciliter gekarnde melk 1 el gaaren 1 deciliter leevertraan 500 gram Van Nelle’s gemaalen koffieboonen 1 kannetje stijfsel 1 bus Vim 2½ kilo afgewoogen javaanse rijst 1 pak Radion wasmiddel 1 fles Loda Zo zou ‘eenen willekeurighen boodtschappenleyst’ er ongeveer uit hebben kunnen zien van degenen die anno 1887 in deze alllerallerállereerste volledig bediende Albert Heijn winkel in Oostzaan wachtten tot ze een ieder afzonderlijk persoonlijk geholpen zouden worden… totaal niet vermoedend dat Koninklijke Ahold N.V. het anno 2014 al technisch min of meer voor elkaar heeft om op bigbrotherbonuscardachtigewijze jouw (ja ook van jou!) ‘personal groceries shopping list’ via ‘wireless internet acces’ met jouw ‘smartphone’, jouw ‘creditcard’, jouw ‘intelligent fridge’ en jouw ‘QRcode managed kitchen supply cabinets’ in principe zonder jouw medeweten (en –werking) alles bij jou thuis kan afleveren op ieder gewenst moment van de dag, inclusief elektronisch voetbalplaatjesspaarsysteem, recept- en kookbereidingstips op basis van het gekochte en ‘foodplacementbuddy’ (da’s iemand die de boodschappen ook nog voor je in het juiste kastje legt en ’t koffieapparaat voor je aanzet als ie weggaat), afgerekend en al middels één ‘fingerprintscan agreement’. Geen hond die ’t nog tegen kan gaan. Hoewel…
Malmö-løl
"Gore Gerrit lult maar een eind weg." "Erg makkelijk zeg... scoren met penissen en billen." "Vunzig taalgebruik zou geile Gaspedaal niet nodig hebben."? "Teksten GG staan ineens stijf van de naaktoverdeschuttingtaal." "Gerrit gooit kont tegen de fatsoenskrib." "Mooi kut dat die zondige Zeeuw op zijn zelfcensuur bezuinigt." "Redactie staat op het punt paal en perk te stellen aan Ron's teksten." "Reisreporters (m/v) pikken poesliefhebber’s penetrerende woorden niet meer." "GG's gespleten duistere helft lijkt ontwaakt." Goeie genade zeg... Ik zie bovenstaande koppen al staan in de dorpskrant als ik bij deze prachtige creatie van señor Santiago Calatrava een tekst zou hebben gemaakt, gebaseerd op de fallusachtige vorm van dit gebouw. Normaal kan het me geen reet schelen of ik al dan niet per ongeluk een onoirbaar woordje plaats, meestal is het 'functioneel bloot', maar laat ik het hier maar eens niet doen. Mij past het eigenlijk niet zo en held Calatrava heeft hier immers met grote zorg/kunde een pand ontworpen gebaseerd op de atletische draaiing van een menselijk bovenlichaam van mannelijke sexe. The Turning Torso is het hoogste (190m) woongebouw van Zweden en staat in het havengebied van Malmö Tussen mijn andere foto's is meer van dit waanzinnig originele bouwwerk te bewonderen. Met bijpassende tekst.
Stapelgek...
(Ongeveer zes jaar geleden in een willekeurige burgermoederlijke echtelijke sponde omg. Zaanstad) “Zeg schat…” “Hmm mm…” “Schatjeee!” “Hmjaaa…?” “Sliep je?” *Gaaaap* “Ghhhjaah… kdenket..” “Ik zat te dénken hè..” “Huh…jij? Denken?” “Ja leuk maarre… dat ontwerp van dat hotelding hè…” “Wattizdaarmee?” “Nou… is dat niet heel erg veel en een hoop opvallend en straatbeeldverwoestend?” “Mwôgh… denk je?” “Ja… zou de gemeenschap dat wel pikken?” “Pfff… moejjemedaarvoorwakkermake?” “Pfoeh.. zo mídden in ’t stadscentrum! Geke liefje! Denk je wel aan je herverkiezing? En onze toekomst?” “Hm… ‘tistochalrond…” “Huh?” “Ja… dattetalrondis…” “Daméénjenie!” “Tuurlijkwelmannetjevanme” “Dus dat Zaansgroenopgestapeldehuisjeshotel komt er? Hier in hartjemiddencentrum Zaanstad?” “Yes… en daardoor kunnen wij binnenkort lekker vier weken naar de Malediven Herootjezoet” “Ohw. Maar het stadsbeeld dan? En de oppositie? De tegenstemmers? Onze nieuwe auto! Zelfs tot in godbetert Wormer zijn er contra-handtekeningenacties gaande!” “Die kunnen m’n rug op lief… en daarover gesproken…” (De rest is politiekhistorische geschiedenis… Zie hier hoe het geheel van zeventig in vier kleuren Zaansgroen (en ééntje blauw) ogenschijnlijk los opgestapelde huisjes, samen Inntel Hotel Zaandstad vormend, gereed sinds 2010, er nu bij staat… Ik zou ‘voor’ hebben gestemd overigens…)
Penus van Pielo
SPECTACULAIRE VONDST IN ZEELAND! (van uw speciale verslaGGever) Vol trots kan, en mag ik u hierbij kond doen van één van de meest pikante vondsten aller tijden. Na de in 1820 in een Cycladisch weiland gevonden wereldberoemde Venus van Milo, hebben Zeeuwse archeologen vlakbij Middelburg haar langgezochte wederhelft opgegraven: de Penus van Pielo. Daar waar de wulpse welgevormde Venus symbool staat voor de eeuwige liefde en schoonheid, denken geleerden dat, gezien zijn vindplaats, het als een paal boven water staat dat het bij de krachtig geschapen Penus gaat om het symbool van de eeuwige doorstroming met een hang naar promiscuïteit. Live bezichtigingen zijn, vanwege delicate betastingsvoorzorg, vooralsnog voorbehouden aan alleen de masculine sexe.
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
