EvanderHel

Dat kinderhanden gauw gevuld zijn heeft niets te maken met het feit dat het kleine handjes zijn. Soms zijn de ogen veel groter of krijgen vriendjes en vriendinnetjes de mooiste kleding of mobiele telefoon en dan wil de rest dat ook. Minimaal of liever nog beter. Daar hebben deze kinderen in het dorp Bukit Lawang geen last van. We vinden het leuk om tijdens onze reizen kinderen te verblijden met een aardigheidje. Het wordt wat lastig om voor iedereen een Lego dorp mee te nemen of Barbie met Ken in de camper... Maar leuke speldjes voor in het haar doen het altijd goed, schoolspulletjes die er vrolijk uitzien, ballonnen en natuurlijk bellenblaas. Kost geen drol en je kunt er genoeg van meenemen. Deze kids zijn helemaal blij met hun Cars bellenblaas en moeders op de achtergrond geniet van haar kroost. Wij ook. Maar we moeten verder, de rugzak is nog niet leeg ;-)

Indonesië • Sumatra

Iets uit de doeken...

'Iets uit de doeken doen' wil zeggen dat je iets uitlegt. In dit geval leggen dansers uit het dorp Simanindo, een traditioneel Batak Toba dorp, de betekenis van een speciale dans aan ons uit. We krijgen een papier in ons handen met daarin beschreven het verhaal van de 'Sigale Gale' (Koningsdans). De dansers en de muzikanten voeren het geheel op, waarbij de dans niet heel uitbundig is maar meer een geheel van minitieuze en geraffineerde bewegingen van hoofd, armen, handen en vingers. Een legende vertelt dat een koning zeer droevig was over de dood van zijn enige zoon en opvolger. Om uiting te geven aan zijn droefheid liet hij een houten, bewegende pop maken, die erg op zijn zoon leek. Toen deze klaar was, danste de koning met een pop in plaats van met zijn zoon, en vervolgens nodigde hij het volk uit om mee te dansen. Ik zal er verder geen doekjes om winden; de voorstelling is behoorlijk toeristisch en wordt 2x per dag opgevoerd. Toch was het leuk!

Venezuela • Noordkust en eilanden

Zo blij als een kind!

Dat was hij. En zijn klasgenootjes ook. Juffen, meesters, wij, eigenlijk waren we allemaal zo blij als een kind. Want wij brachten een bezoek aan deze school op Isla Margarita en hadden tassen vol met schoolspullen bij ons. En stukken zeep. En leesbrilletjes voor de leraren die daar zo super gelukkig mee waren dat een van hen spontaan alle mededelingen op het prikbord voor ging lezen. Buiten op het plein zaten ook nog kinderen, die zagen we nadat we een hele rondleiding door de school hadden gekregen. Ze zwaaiden ons gedag en wij zwaaiden terug. Een leuke ochtend en mooi om die vrolijke koppies te zien!

Zijn ogen uitkijken!

Om onze zere voeten wat rust te gunnen na het vele slenteren door de nauwe en kronkelige straatjes van de wijk Alfama, ploffen we neer bij een klein zaakje met slechts twee tafels en wat stoelen op het terras. Het is een café waar lokalen komen en die zitten binnen aan de bar, wij hebben het rijk buiten voor ons alleen. Een grote koude pils en cola worden gebracht en we genieten van het vocht in onze dorstige kelen. Aan de overkant van de straat komt een groep scholieren langs die het erg druk hebben met elkaar. Kaasje, denk ik, die zijn voor mij. Ik klik er lustig op los, tot een van de jongens het ziet en mij recht aankijkt. Hij kijkt verrast naar me maar gelukkig niet met argusogen!

Een reis van duizend.

... begint met een enkele stap. Het Padrão dos Descobrimentos is een monument ter ere van de Portugese ontdekkingsreizigers die in de 15e en 16e eeuw de wereld hebben verkend. Het monument staat aan de kade van de Taag, in de wijk Santa Maria de Belém in Lissabon. Het bouwwerk is 52 meter hoog en heeft de vorm van een schip met gebolde zeilen. Het originele monument is in 1960 herbouwd ter gelegenheid van de 500e sterfdag van Hendrik de Zeevaarder, de inspirator van de Portugese ontdekkingsreizen. Hij is de figuur aan de top van het monument, uitkijkend over de rivier. Achter hem staan aan beide zijden van het monument nog 32 andere belangrijke personen, verbonden aan de Portugese geschiedenis: ontdekkingsreizigers, cartografen, kunstenaars, wetenschappers, missionarissen en leden van het koningshuis. Zo staat bijvoorbeeld Vasco da Gama (ontdekker van de zeeroute naar India) er ook op, Ferdinand Magellaan (rondde als eerste de aarde) en Bartolomeu Dias (de eerste die Kaap de Goede Hoop rondde). Over de wijde wereld intrekken gesproken...

Als een dief in de...

... kwam net de... slik, ik krijg het bijna niet over m'n lippen, euh... overwinning van de Denen. Geheel onverwacht en geheel onterecht. Maar goed, als je er bij 28 doelpogingen niet 1 in kan leggen... Volgende keer hopelijk beter en vreten we die Duitsers met grasmat en al op. Terug naar de orde van de nacht. Pardon, dag. Dit is de wereldberoemde lijn 28 in Lissabon. Als je daar bent is dit verplichte kost en zo leuk! De tram op de foto heeft als bestemming het plein Martim Moniz (ten noordoosten van de wijk Baixa). De ouderwetse houten tram rijdt in een ringlijn door de nauwe straatjes en heeft op sommige plekken niet meer dan een handbreedte ruimte over tussen de gebouwen en de tram zelf. Kijk dus uit waar je je hoofd uit het raam steekt voor een beter uitzicht. Als je er tenminste aan gehecht bent... ;-)

Nederland kleurt...Or

Oef! Knoop in mijn maag... brok in mijn keel... de zenuwen slaan toe. Nog iets meer dan een half uur en dan klinkt het fluitsignaal. De voorbeschouwing staat al aan en 'onze jongens' hebben strakke bekkies van de spanning. Het zal straks rustig zijn op straat en Nederland kleurt Oranje. Ik hoop op kippenvelmomenten en een schorre juichkeel. Nu alleen zorgen dat we niet met z'n allen een klap van de molen krijgen...

Daar is geen koe bij.

Een dagelijkse verhuizing in de polder waar ik woon. Iedere middag, rond een uur of 16:30, verkassen de koeien van het ene weiland naar het andere. Het gras zal daar wel groener zijn, of zoiets. Aangezien er geen zebrapad is (raar woord bedenk ik me nu, zebra? Wel eens een zebra daar echt zien oversteken? Afijn, we dwalen af en ik moet wel bij de les blijven...) neemt de boer die rol waar en werpt zich midden op de weg op als roadblock. Gelukkig wel geheel in stijl (lees: oranje). Al met al duurt deze happening een minuut of 10 en daarbij is geen koe overstuur. Wat zoveel wil zeggen als dat het toch helemaal niet erg is dat de koeien moeten oversteken. Als makke lammeren volgen ze elkaar keurig netjes en ik vind het iedere keer weer een geweldig gezicht, zeker als er een dwarse koe bij zit die besluit ergens anders heen te lopen :-) De man in de auto voor mij denkt er duidelijk anders over. Tijd is geld zie je hem denken. Hij lacht erbij als een boer met kiespijn.

Een oude wijvenzomer!

Nou ja, Ellen! Dat zeg je toch niet over zo'n sjiek geklede mooie dame op leeftijd? Tssss... het taalgebruik van de jeugd van tegenwoordig ;-) Een periode van mooi nazomerweer in de herfst wordt ook wel aangeduid als 'oude wijvenzomer'. De pessimisten onder ons zouden ook kunnen zeggen dat het een zomer is met veel regen! Met de spreuk 'een oude wijvenzomer' wordt natuurlijk niet bedoeld dat het mooi nazomerweer zou zijn voor oude wijven. Tot ver in de 18e eeuw was 'wijf' het gewone woord voor vrouw, daar is niets denigrerends aan. Ik had de foto ook dit gezegde mee kunnen geven: het regent ouwe wijven. Maar dan had ik de foto eigenlijk een paar minuten eerder moeten maken, toen het nog goot van de regen. Want nu schijnt de zon alweer op haar paraplu!

Indonesië • Sumatra

!! 500 !!

Mijn 500ste foto moest een speciale worden. Een waar ik met warme gevoelens aan terugdenk. Aan ontmoetingen in de jungle met harige oranje vriendjes voor een moment. Waar ik het geluk heb gehad meerdere van deze prachtige dieren te mogen zien in hun eigen leefomgeving. Waar ik de omstandigheden meerdere keren heb vervloekt, want hoe lastig is het om foto's te maken in het duister van het oerwoud waar fel zonlicht door het gebladerte piept? Waar deze dieren van de ene boom in de andere slingeren op grote hoogte? Een luchtvochtigheid die je soms doet snakken naar adem... Maar dat deed deze ontmoeting ook met mij. Ademloos kijk ik de kleine aan en sluit haar direct in mijn hart. Het moment is van korte duur, de herinnering voor altijd. Uit het oog uit het hart? Echt niet!!

Tanzania • Zanzibar eiland

Wie nu zijn vel niet.

... staat straks als een bleekscheet op 't strand! Dit is een oude weerspreuk die bij de maand juni hoort. Een bleekscheet zal 't rechterjochie nooit worden, maar een goede imitatie zet hij wel neer. Zelfs zijn hoofd heeft hij in het zand gestoken. Het zijn dikke vrienden dus ze strooien elkaar geen zand in de ogen. Na het genieten van de capriolen van deze jongens en het nemen van een paar leuke foto's ben ik er wel klaar mee. Zand erover ;-)

Tanzania • Zanzibar eiland

De kar trekken

De kar trekken. Oftewel de leiding nemen en het meeste werk doen. Dit heerschap heeft die zware taak op zijn schouders genomen en loopt onverstoorbaar met zijn vracht door de straten van Stone Town. Maar er is een 2e partij. Die loopt erachter en lacht in zijn vuistje. Hij heeft een makkie omdat hij mooi iemand voor zijn karretje heeft gespannen!

De vuile was buiten..

Tijd om de gekleurde was buiten te hangen. Maar zo bont kan de wasmachine het toch niet maken? Het past wel precies in haar straatje. Aan de huizen te zien zit ze niet bijzonder goed in de slappe was maar is ze ook geen arme sloeber. Ze heeft vast ook een tegel met een spreuk aan de wand: Zoals 't klokje thuis tikt, rammelt bij mij de wasmachine... Aan het wasgoed kent men de vrouw en het is geen type om de vuile was buiten te hangen. Maar ze is zich dan ook niet bewust van het feit dat ik sta te gluren bij de buren. Snel een foto en weg voor ze me de oren komt wassen ;-)

Tanzania • Zanzibar eiland

Als apen hoger klimme

... ziet men juist hun blote billen! De betekenis van dit grappige spreekwoord is dat als iemand van lage komaf zich voornaam wil voordoen, men juist merkt dat hij opvoeding en beschaving mist. Het slaat gelukkig niet op dit red colubus aapje in het Jozani NP. Dit aapje heeft een prima opvoeding gehad en poseert daarom keurig netjes voor me. Beschaving kent hij ook want hij haalt geen enkele apenstreek uit. Het enige 'probleem'... hij ziet door de bomen het bos niet meer...

Meulens moalen mit...

Meulens moalen mit gain wind dei veurbie is. Een Groninger gezegde. Letterlijk is het dat molens niet malen met wind die voorbij is. De betekenis van dit gezegde is dat je van de gelegenheid gebruik moet maken wanneer deze zich voordoet. In dit geval is het dus tussen de buien door even droog en begeef ik me naar de molens van Kinderdijk. Een frisse (!) neus halen maar wel zorgen dat ik voor de bui weer binnen ben!

Over koetjes en...kal

'Zeg, psssttt... moet je 's luisteren'. 'Wat? Wat is er? Ik sta net lekker te herkauwen'. 'Nee, echt serieus. Ik weet een geweldige mop!' 'Okay, vooruit met de geit'. 'Er staan 3 koeien in de wei. Zegt koe 1 'WAF'. Koe 2 vraagt verbaasd: 'Wat doet hij nu?' Zegt koe 3: Hij studeert vreemde talen!' Boehoehoehoe, wat een slechte mop zeg :-)

Indonesië • Tobameer

De ochtendstond...

... heeft goud in de mond. Een Nederlands spreekwoord dat vaak wordt geciteerd wanneer het gaat over mensen die houden van vroeg opstaan. Ik ben zo'n vroege vogel (hoewel uitslapen zo af en toe ook best lekker is) en vind het heerlijk om tijdens de vakantie een keer extra extra vroeg op te staan. Op deze dag ging 't wekkertje om 05:00 uur af en heb ik de wereld rondom Lake Toba zien ontwaken in alle rust. Met zo'n vroege start kun je een heerlijk lange dag tegemoet zien!

Achter de wolken...

... schijnt de zon! Hoe waar dat is weet ik sinds de eerste keer vliegen. Als het vliegtuig door het wolkendek breekt is het opeens stralend mooi weer. Wel tikkie koud daarboven ;-) Hier sta ik op de oude en gladde trappen van de Cais das Colunas (kaai der zuilen). Een brede trap, geflankeerd door twee zuilen, leidt vanaf het Praça do Comércio (handelsplein), naar het water. Dit plekje aan de oever van de Taag, vanwaar je de stroom en de veerboten kunt bekijken, is een geliefd trefpunt voor toeristen en verliefde stelletjes. Maar ook voor een paar meeuwen, die zich koesteren in het zonnetje dat doorbreekt vanachter de wolken.

Ik heb ze niet alle..

Waarmee ik natuurlijk niet wil beweren dat ik ook echt niet goed wijs ben ;-) Al laat ik u graag in de waan... Dat gezegde gezegd hebbende kun je dus op de foto zien dat ik ze echt niet alle vijf op een rijtje heb. Het zijn er 2x 5, ook goed, toch? De groep was eigenlijk nog groter maar ik heb het leukste deel, met de poserende meisjes, eruit gevist. Zelf zat ik aan de overkant, verdekt opgesteld achter mijn camera en op 't terras. De groep scholieren kwam uitbundig aangelopen terwijl de juffrouw verwoede doch zinloze pogingen deed om ze nog een klein beetje in 't gareel te houden. Het jongetje in het blauwe shirt, 4e van rechts, zag mij opeens foto's maken en gaf een schreeuw. Toen de rest het ook zag gingen ze enthousiast en een soort van 'keurig' in een rij staan poseren!

Beroemde wachttoren

De Torre de Belém verheft zich aan de oever van de Taag als een symbool van de fundamenten van de Nieuwe Tijd, waarin de Portugezen als pioniers optraden. Daarom is deze door de UNESCO op de Werelderfgoedlijst geplaatst. Lissabon was toen de hoofdstad van een reusachtig zee-imperium, waarvan de Torre de Belém het visitekaartje was. De toren verheft zich als een prachtige parel uit bewerkte steen, maar tijdgenoten zagen er een angstaanjagende vesting in ter verdediging van de Taag-monding, die met de vesting aan de andere kant van de Taag het kruisvuur kon openen. De opdracht tot de bouw werd in de 16e eeuw door D. Manuel I gegeven en de vierhoekige toren herinnert ook nog aan de oude middeleeuwse burchten. Toch was de vesting, waarvan de kanonnen gericht waren op de zee, een innovatie voor die tijd. Het is een prachtige toren, heerlijk om doorheen te dwalen. Daal af naar de kelders waar destijds de gevangenis zat (pas op je hoofd voor de bijzonder lage plafonds!) en klauter via een wenteltrap door een nauwe gang helemaal naar de top van de toren voor een geweldig uitzicht over de Taag aan de ene kant en de stad aan de andere kant.

Praça do Comércio

Het Praça do Comércio is een van de meest majestueuze pleinen die Lissabon rijk is en diende ooit als hoofdingang van de zeevaart. Tot 1755, het jaar van de grote aardbeving, stond hier het koninklijk paleis Paço da Ribeira. Uit die tijd is ook de benaming Terreiro do Paço (Paleisplein), zoals het plein nog vaak door de inwoners van Lissabon wordt genoemd. In 1775 werd er midden op het vernieuwde plein een ruiterstandbeeld opgericht van koning José I. Hij kijkt uit over de rivier de Taag. Eén van de ministers tijdens zijn regering was Marquês do Pombal. Hij was bekend om zijn grote aandeel in de wederopbouw van Lissabon na de aardbeving. Hij wordt met een bronzen medaille in de sokkel van het standbeeld herdacht. Op de foto is het zondagochtend, de enige ochtend waarop we een aantal flinke buien hebben gehad. Maar tussen die buien scheen de zon uitbundig en dit leverde mooie luchten met voorbijrazende wolken op. Vaak bewerk ik mijn foto's maar deze is geheel 'naturel'!

Ascensor da Bica

De Ascensor da Bica is een kabelspoorweg in Lissabon die als tram rijdt van Largo do Calhariz naar de Rua de SÃ£o Paulo. De kabeltram is op 28 juni 1892 in bedrijf genomen als waterballastbaan met water als krachtbron. In 1912 werd het systeem voorzien van een elektrische aandrijving. In 1916 schoot als gevolg van werkzaamheden nabij de top een wagon los van de kabel en stormde met hoge snelheid naar beneden om te pletter te slaan in het gebouw aan het eindpunt in de Rua de SÃ£o Paulo. Hierna is de tram jarenlang buiten gebruik geweest totdat de gemeente Lissabon eiste dat het traject weer werd geopend. De heropening vond uiteindelijk plaats op 27 juni 1927 waarbij tevens het systeem werd gemoderniseerd. Inmiddels is het sinds 19 februari 2002 een nationaal monument. Bijzonder leuk om een ritje mee te maken, voor â‚¬ 3,50 kun je heen en mag je ook nog terug :-)

Verleidelijke kunst