EvanderHel
Uitgelicht
Vrijdagavond 10 september was de voorlaatste avond dat de molens bij Kinderdijk werden verlicht. Dit jaar stonden niet alleen de 19 molens van 5 t/m 11 september in de schijnwerpers maar werden ook de straten van het dorp verlicht met armaturen in de vorm van molens. Bijzonder sfeervol en het trekt veel toeristen in de avonduurtjes naar het Lekdorp. Die avond was er ook nog een molenmarkt en er was bijna geen doorkomen aan op de dijk. Waar de stoepen niet meer zichtbaar waren door de enorme aantallen fietsen, liepen de bezoekers op straat. Niet erg handig maar je hoort er niemand over. Omdat ik er de weg behoorlijk ken en geen zin had in die mensenmassa ben ik verder gereden en heb mijn auto (ik kan het aanlopen hoor, maar kwam die avond van een etentje uit Rotterdam) onderaan een helling gezet. Geen mens te bekennen, totale duisternis, alleen flarden van muziek en stemmen uit de verte. Gek dat zo'n paadje er overdag heel anders uitziet dan 's avonds... ik hoorde van alles kraken, ritselen en wegschieten en was vast niet alleen. Maar de molen, mooi uitgelicht, had ik wel voor mezelf.
Afgerond
De korte citytour is klaar, afgerond. Ik laat jullie vrij om deze geweldige stad zelf verder te ontdekken want er is nog zoveel moois hier. De gids neemt hier, op het Noordereiland met zicht op een stukje skyline van Rotterdam, afscheid en vond het bijzonder leuk om met jullie op pad te zijn geweest! Om met de woorden van de Nachtburgemeester te spreken: Rotterdam is niet te filmen De beelden wisselen te snel Rotterdam heeft geen verleden en geen enkele trapgevèl Rotterdam is niet romantisch heeft geen tijd voor flauwekul is niet vatbaar voor suggesties luistert niet naar slap gelul 't Is niet camera-gevoelig lijkt niet mooier dan het is Het ligt vierkant hoog en hoekig gekanteld in het tegenlicht Rotterdam is geen illusie door de camera gewekt Rotterdam is niet te filmen Rotterdam is vééls te ècht
Varende brug
Mensen mensen, wat boffen we toch. Niet alleen het weer zit mee maar nu we het Noordereiland verlaten en ons begeven op de Kop van Zuid, zien we daar de pracht van het ms Rotterdam liggen. Bijna klaar voor vertrek richting zonnige kuststeden in Spanje en Portugal. Een orkest doet het Nederlandse vlaggenschip uitgeleide met scheepsliederen, de kade loopt langzaam vol met mensen die hun familie komen uitzwaaien. Dit schip is ongeveer 238 meter lang en 31 meter breed, een kolos die de hoge torenflats nietig doet lijken en het zicht op de Erasmusbrug laat verdwijnen. Op het schip zelf is ook een brug aanwezig (zoals op ieder schip). Dit is de plaats van waaruit het schip bestuurd wordt en het staat vol met diverse nautische apparaten. De brug moet altijd bemand zijn en is de machinekamer het kloppend hart, dan is de brug het hersen- en zenuwcentrum van het schip. De passagiers krijgen hier weinig van mee, zij vermaken zich in de restaurants, het casino, dobberen in het zwembad, proeven van een wijntje. Of twee. Doen aan fitness, maken een kroegentocht aan boord of genieten simpelweg van het uitzicht. En dat is niet verkeerd hier op de Kop van Zuid!
Koninginnebrug
Goed, ik moest d'r even opsporen (niet te verwarren met aansporen) maar ze is er weer. Jullie enthousiaste stadsgids cq brugwachter staat te trappelen om jullie over de Koninginnebrug te leiden. Deze brug ligt naast de Hef (nog een stukje zichtbaar links op de foto) over de Koningshaven. Koning en Koningin, een prachtig paar ;-) De eerste Koninginnebrug was een draaibrug en werd aangelegd in 1870. Na vijftig jaren heen en weer gedraai was de brug een belemmering voor zowel de scheepvaart als het wegverkeer. Daarom werd in 1923 besloten om een nieuwe Koninginnebrug te bouwen, nu in de vorm van een dubbele basculebrug. Een basculebrug is een brug waarbij het brugdek open en dicht gaat door te roteren om de horizontale as haaks op het wegdek van de brug. Aan de ene kant van het draaipunt zit het brugdek, aan de andere kant van het draaipunt zit het contragewicht. Deze gewichten bevinden zich in de brugkelders en wegen ieder 800 ton. De brug heeft vier brugwachtershuisjes met koperen daken maar geen snorrige brugwachters meer... Tegenwoordig wordt de brug op afstand bediend, de moderne tijd hè.
File op de brug
Nog geen zere voetjes, mensen? Dan gaan we vrolijk verder met onze stadstour en lopen we langs de kade richting de Erasmusbrug. Koningin Beaxtrix verrichtte op 4 september 1996 de officiële opening van inmiddels het belangrijkste symbool van de havenstad. De Rotterdammers noemen de brug 'De Zwaan' vanwege zijn sierlijke vorm boven de rivier. Eigenwijs als ik ben heb ik dat deel juist niet op de foto gezet. Toen ik hier stond ging de brug namelijk open om een zeilschip door te laten en ontstond er een file op de brug. Dat kun je goed zien door de trams die achter elkaar staan te wachten. We zijn nu 16 jaar later en 'De Zwaan' is een toeristische attractie geworden. Regelmatig wordt ze gebruikt voor grote evenementen. De brug staat nu ook centraal tijdens de Wereldhavendagen maar ruim een jaar geleden was de Erasmusbrug nog het strijdtoneel van een spannende Tour de France. Daarnaast is het natuurlijk ook nog steeds een veelgebruikte wegverbinding tussen 'Noord' en 'Zuid'. Morgen gaan we verder!
Een bruggetje maken
We gaan door met de stadswandeling over het Noordereiland. Hier een blik op de Willemsbrug met aan de overzijde een stukje van de altijd drukke Maasboulevard. In 1981 werd de Willemsbrug over de Nieuwe Maas in gebruik genomen. Het ontwerp van stadsarchitect Veerling verving de in 1879 geopende verkeersbrug, genoemd naar Koning Willem III, die in 1874 de eerste steen had gelegd. Van die brug bestaan alleen de bruggenhoofden nog. Tussen 1870 en 1877 was ook de spoorbrug aangelegd. De Willemsbruggen waren via het Noordereiland verbonden met de Hef- en Koninginnebrug over de Koningshaven, wat weer voor een mooi bruggetje zorgt naar mijn vorige foto ;-) De nieuwe en huidige Willemsbrug ligt ongeveer honderd meter oostelijker en de twee 65 meter hoge pylonen staan 260 meter uit elkaar. Pin me hier niet op vast want ik ben de stadswandeling begonnen zonder mijn rolmaatje mee te nemen... Vanuit de twee donkerrode pylonen waaieren de tuien die in het brugdek zijn verankerd parapluvormig uit. Er zijn plannen om de Willemsbrug ingrijpend te veranderen. Hij moet over 15 jaar langer, hoger en gedraaid zijn. Momenteel wordt de haalbaarheid van zo’n metamorfose onderzocht in opdracht van de Europese Unie. In 2027 een nieuwe stadswandeling dus ;-)
De Hef
Vandaag heerlijk lopen struinen over het Noordereiland en de Kop van Zuid, twee prachtige plekken in Rotterdam. Op het Noordereiland ben ik begonnen bij de Willemsbrug en van daaruit de Feijenoordstraat in. Dan loop je op het eind tegen een markant en monumentaal bouwwerk aan, de werkloze spoorbrug de Hef. In 1927 ingebruik genomen, de dagbladen schreven toen met ontzag en enthousiastme over het werk en de schoonheid van de constructie. Maar de ontwikkelingen gingen verder en sinds het openen van de spoortunnel in 1994 heeft de Hef haar functie verloren. Tijdens een lange, gemeentelijke discussie of de brug behouden moest worden of gesloopt, kon de eventuele sloop rekenen op felle protesten van de Rotterdammers. De Hef moest blijven en zo geschiedde. Op 3 april 2000 is de Hef als rijksmonument aangewezen en is het een prachtig deel van de Koningshaven.
Onderweg stilstaan
Blik vanuit het Rossio Centraal Station, hartje Lissabon: Dansende wegpiraatjes Gespreksstof op de motorkap Kussende bumpers Eindeloze hoopjes metaal Klem gezet aan de stoep De rem erop De hellingen zijn geproefd Ingeblikte vrijheid Een klutsende pook Steigerende gaspedalen Gierende banden Brandstof verdampt in de lucht Een plekje komt vrij Klaar voor een nieuwe insteek
Toekomst van het land
Lissabon heeft meerdere wijken met allemaal een ander karakter. De wijk Bairro Alto is de meest pittoreske wijk van de stad. Er zijn nog vele kenmerken in de wijk te vinden uit de 16e eeuw zoals het Palácio de São Bento. Dit neoclassicistische gebouw werd in de 16e eeuw gebouwd als benedictijnenklooster São Bento. Tegenwoordig is het de zetel van het Portugese parlement waar de toekomst van het land wordt bepaald. Aan de buitenzijde houden hedendaagse wachters een oogje in het zeil, naast de 4 vrouwelijke beelden: 'Goede Hoop', 'Justice', Strength' en 'Moderation'. Een mooie inkijk naar het verleden, in het heden en met de blik op de toekomst.
Scheurijzer!
Op Samosir Island zijn we aangekomen in de plaats Pangaruran waar de wekelijkse markt is. De kraampjes staan links en rechts op de straten. En kriskras in het midden. Daar tussendoor krioelen honderden mensen die hun, soms nog levende waar, proberen te slijten en de rest loopt er met boodschappentassen rond die groter zijn dan zijzelf. Daar weer tussendoor gaat nog 'gewoon' het verkeer. Gekkenwerk! Als je net denkt even lekker op je gemak te genieten van vers gekocht fruit word je bijna zoetsappig van je sokken, pardon teenslippers gereden door één van de best wel veel gemotoriseerde becaks. Hele gezinnen passen erin, de wasmand gaat mee, kleine kinderen zitten ergens tussen gepropt en altijd past er nóg wel iemand bij. En dan maar gezellig stuiteren op de wegen vol met gatenkaaskuilen. Toch ben je niet op Sumatra geweest als je niet zelf in zo'n scheurijzer hebt gezeten. En dan is het best handig als je zelf niet zo groot bent, dan pas je nog 's ergens makkelijk in. En word je ook niet uitgelachen als je met je knieën in je verkrampte nek zit en het metalen frame een mooie afdruk in je rug achterlaat ;-)
Vlotjes oversteken
Geen voortrazend verkeer meer dat je in een flits aan de linkerzijde doet inhalen. Geen opschrikkend getoeter van rechts meer. Niet langer benzinedampen inademen die door geopende raampjes je neus binnendringen. Hier adem je slechts rust en en verwelkomen je zintuigen de geluiden van het oerwoud. Deze prachtige, wat verscholen plek heet Tangkahan en bereik je slechts na urenlang gestuiter op een weg die meer gat is dan weg. Hier ontmoeten we een paar jongens die ons vlotjes gaan overzetten naar de andere zijde van de mooie, brede en zachtstromende rivier. Het is de enige manier om bij ons hutje te komen en het bouwwerk dat op lege olievaten rust oogt een tikje wiebelig. Maar het gaat prima en we zullen later nog meer gebruik hiervan maken en dat voor slechts een paar centen per oversteek. Het is een ontmoeting met een andere cultuur, een weg van de bewoonde wereld gevoel bekruipt je hier, geen licht en elektriciteit 's avonds na tienen en het pikkedonker van het oerwoud omhelst je in je slaap om je 's ochtends weer wakker te kietelen met de glimlach van Sumatra
Ceylon
Sri Lanka, oud Ceylon, is ‘s werelds vierde grootste producent van thee. Ceylon heeft duizenden en duizenden hectares aan schitterende theeplantages. Sinds 1972 heet Ceylon Sri Lanka. Sri Lanka wordt in de thee wereld echter nog steeds Ceylon genoemd. Dit komt omdat Ceylon echt een merknaam is geworden. Ceylon thee heeft veel naamsbekendheid opgebouwd de afgelopen eeuwen en is tegenwoordig verantwoordelijk voor bijna 20% van de thee wereldexport. Hier ben ik in de Glenloch Tea Factory en krijg een mooie en interessante rondleiding door de fabriek waar je het hele proces ziet vanaf de losse groene theeblaadjes die op de band worden gestort tot aan de losse thee die in grote zakken wordt verpakt, klaar voor vertrek. Omdat het zondag is werkt er slechts een handjevol mensen in de fabriek. Hierna is het uiteraard tijd om een lekker kopje thee te proeven en je kunt er vele tientallen soorten thee kopen. Naast me staat een kop dampende pepermuntthee. Lekker maar helaas niet uit Ceylon...
Kolibrievlinder!
Wat een verrassing! Toen ik vrijdag in 't Liesveld was bij Groot Ammers scheen 't zonnetje en stikte het er van de vlinders. Altijd leuk maar ik had niet verwacht kolibrievlinders te zien. In totaal heb ik er zo'n 6 a 7 gezien, geweldig! Tijdens de afgelopen vlindertelling in augustus is de vlinder in heel Nederland 51 keer gezien. Het is een bijzondere nachtvlinder die inderdaad op een kolibrie lijkt, zowel wat betreft grootte als gedrag. Om te eten is de vlinder zeer druk met zijn roltong aan het zoeken om de 'ingang' naar de nectar te vinden. Heeft hij de nectarbron door dan versnelt de vleugelslag om dieper in de kroonbuis te kunnen komen. Als hij in zijn achteruit moet maken de vleugels een kleine draai en verlaat hij de kroonbuis. Op deze manier heeft de vlinder best lang nodig om bij de nectar te komen en hij moet daar veel energie in steken. Dit gaat trouwens zo razendsnel dat het niet met het blote oog waar te nemen is. De kolibrievlinder op de foto ging na een tijd gewoon stilletjes zitten en rolde zijn lange tong op. Tijd voor een pauze. En tijd voor mijn camera!
Paarse pracht
Gisteren was er al wel een klein vuiltje aan de lucht maar wilde ik me niet laten kennen. Vol goede moed ben ik naar Streekcentrum Het Liesvelt gegaan, het groene middelpunt van de Alblasserwaard en Vijfheerenlanden, waar genieten van de prachtige natuur centraal staat. Ik had het 5 hectare groot gebied helemaal voor mezelf, wat een weelde! Hier sta ik bij een poel de paarse kattenstaarten te bewonderen. Het stikte er van de vlinders (vooral veel witjes), kwakende kikkers, (v)luchtige libelles en in de verte hoorde ik het geloei van de koeien. En verder alleen maar rust. Vandaag is het vuiltje wat groter en heb ik gewoon een ordinair griepje te pakken. Uw razende reisreporter zit dus thuis tussen de snotlappen en de para(piepreclame)cetamol. Balen. Hoewel de hond het wel gezellig vindt dat ik 's niet de hort op ben in 't weekend.
Protestmars... helema
Daar zit je dan. Bekaf na vele steegjes omhoog en net zovele omlaag onder een sudderend zonnetje. Wat is een terrasstoel dan welkom! En de kaart! En de bediening :-) Een straatmuzikant strooit zijn valse noten in het rond maar ze verdrinken in de schuimende kraag van een grote, blonde pilsebier. Cola met limoen staat er vrolijk naast te bruisen en mijn voeten voelen alsof ze zijn vermoord en daarna weer tot leven zijn gekomen. Wat een contrast met die donderende knal van vuurwerk, politiesirenes en zwart gezang. Verstaan doe ik er geen jota van maar het megagrote spandoek kan ik niet ontwijken. De sfeer is opeens wat grimmig. Ik lees iets over dat de revolutie niet zal overgaan op tv. Goh, zouden ze in Lissabon in de zomer ook allemaal herhalingen hebben op dat vierkante kastje... Rebellen zijn het. En wilden. Ik verschuil me achter m'n camera en wacht tot ze voorbij zijn. De zon gaat weer schijnen, obers vliegen af en aan, biertjes schuimen vrolijk in het rond. Het is weer gewoon terrassentijd. Zijn ze nou helemaal gek om me bij deze belangrijke activiteit te storen ;-)
Kom naar het grootste
Komend weekend kun je naar een gebied dat niet alleen uniek is voor Nederland maar voor heel Europa. In de Oostvaardersplassen vindt dan De Dutch Bird Fair plaats, het grootste natuurfestival van ons land! Het festival gaat niet over 'birds' alleen, het gaat twee dagen lang over natuurbeleving in de meest brede zin van het woord. [i][b]Wat is er allemaal te doen?[/b][/i] Er zijn meer dan 100 tenten en marktkramen met diverse producten voor het volop beleven van de natuur, zoals foto-apparatuur, video-apparatuur, natuurreizen, kunst, cultuur, vogelgeluiden en je kunt er je ogen uitkijken door verrekijkers en telescopen. Daarnaast zijn er presentaties, lezingen en workshops in het licht- en donkergroen. Lichtgroen wil zeggen dat ze toegankelijk zijn voor iedereen en donkergroen wil zeggen dat deze meer specialistisch zijn en bedoeld voor gevorderde vogel-, fotografie- of natuurliefhebbers. Zo is er bijvoorbeeld een half uur durende zoektocht naar vernieuwing en originaliteit m.b.t. het maken van natuurfoto's. Maar er zijn zowel op zaterdag als op zondag wel zo'n 20 tot 30 lezingen, dus voor ieder wat wils. Het leukste zijn wel de excursies die de Oostvaardersplassen ingaan, onder begeleiding van enthousiaste gidsen. Je kunt je van tevoren niet inschrijven hiervoor, het is een kwestie van op tijd er naartoe gaan en je melden bij informatiestand 42. De excursies duren zo'n 1,5 tot 2 uur. [i][b]Waar en wanneer?[/b][/i] De Dutch Bird Fair vindt 25 en 26 augustus plaats, in de Oostvaardersplassen bij Lelystad. Het festivalterrein wordt 10:00 uur `s ochtends geopend, `s middags om 17:00 uur eindigt de dag. Een kaartje kost € 10,- en kinderen t/m 12 jaar mogen gratis het terrein op. Huisdieren zijn niet toegestaan! [i][b]Meer info?[/b][/i] Kijk voor nog veel meer informatie en welke bekende mensen er een lezing/workshop komen geven op [url="http://www.dutchbirdfair.nl/" target="_blank"]Dutch Bird Fair[/url]. Geniet van een actieve, informatieve en gezellige dag bij het riet, water, de ruige grasvlaktes en de wilde dieren van de Oostvaardersplassen!
Zusjes
In het Banda Café in Bukit Lawang is het druk. We zijn net een tijd op de wekelijkse markt geweest en veel mensen doen inkopen of komen er juist om een centje te verdienen. Helemaal achteraan, in een hoekje, is nog plek en daar gaan we even zitten om wat te drinken. Aan de zijkant is opslagruimte, tafels en ander meubilair staan geduldig te wachten tot ze nodig zijn. De kinderen van de eigenaar, twee zusjes, zijn daar lekker aan het spelen met elkaar. Ik wil er graag een foto van maken en de oudste vindt dat wel wat. Ze moet lachen en wijst naar me. Haar kleine zusje wijst ook voorzichtig maar kruipt verlegen weg in haar schommeldoek. Samen proberen we van alles om haar aan het lachen te maken. Ze heeft er geen zin in. Groot gelijk.
Retteketet, naar een.
Onderweg naar de oude haven in Stone Town loop ik op Mizingani Road. Ik kijk m'n ogen uit en geniet enorm maar dan zie ik deze beste man liggen. Gewoon aan de kant van de weg. Gewoon op een houten kar. Gewoon diep in slaap en zich niet bewust van de mensen die langs hem heen lopen. Noem het maar gewoon, ik vind het toch bijzonder. Vergelijk ik dit 'bed' met het mijne dan zijn er vrij weinig overeenkomsten. Hooguit dat het mijne ook van hout is. Knap dat iemand hierop kan slapen en dan ook nog op straat. Ik heb dan toch liever de privacy van mijn slaapkamer maar ja, ik lig ook niet met m'n kleren aan in bed ;-) Welterusten!
Bananaman!
Vandaag zal ik u een lesje leren. Een bananen lesje dan. In de jaren '80 was mijn Super Strong Super Sonic Hero Bananaman op tv. En iedere keer at ik zo'n ding maar ik werd geen Super Strong & Sexy Bananalady. Helaas. Dan maar over naar serious business hier op de markt van Stone Town. Na een kromme bananen speurtocht ben ik erachter dat waarschijnlijk Indonesische kolonisten, die zich aan de kust van Oost-Afrika vestigden, de banaan rond het begin van onze jaartelling naar Oost-Afrika brachten. Van daaruit verspreidde de bananenteelt zich vrij snel over een groot deel van Afrika. In het tropisch regenwoud deed de banaan het qua opbrengst heel wat beter in vergelijking met andere landbouwgewassen. In Europa kennen we vooral de gele banaan, zoet van smaak, 't jasje afdoen en gelijk klaar om op te peuzelen. Maar er bestaan ook bakbananen, deze zijn rauw echt niet lekker. Verder heb je de appelbanaan (goh, waar zou die naar smaken...), de rode banaan en de golden banaan. Bananen groeien aan de bananenplant (goh...) in trossen die wel 50 kg kunnen wegen. Bananen zijn van zichzelf lekkere tussendoortjes, maar in een zalige koude bananasplit zijn ze ook niet vervelend!
Zomerzand
Zanzibar, strand bij Stone Town, februari 2012: Zacht zand sluit zich om mijn voeten Op mijn gezicht vele zomersproeten Ik koester me in de warme zon Geniet van de eindeloze horizon Dobberende dhows in het koele water Weggaan... dat is voor later Vader en zoon kijken naar het uitzicht Het leven is voor even mooi in evenwicht Zon, zee, zand gaan samen hand in hand Ik beloof mezelf, bruin verbrand Hier kom ik terug, op dit zomerzand.
Plons!
Effe een nat pak halen. Soms er niets lekkerder dan dat. Je laten omsluiten door het verkoelende water dat je warme lijf blust terwijl de zon erboven een gat in de dag brandt. Ook enkele jongeren op Samosir Island zoeken vertier bij het water van Lake Toba. Met op de achtergrond het dorp Tomok nog zichtbaar stuiteren ze op de springplank en dan hopla, kop voorover het water in. Wacht, we hebben een toeschouwer jongens. Dat is lachen, ook voor mij want ik heb geen flauw benul waar ze het over hebben dus lach ik gewoon met ze mee. De camera laat ik zien en dat is oké, knikken ze. Sterker nog, dan ga je je een beetje uitsloven. Dus niks gewoon van de 'professionele' duikplank afspringen, nee, waterkunstenaars worden het. De ene koprol na de andere salto laten ze zien. Deze gast wordt er op 't laatst een beetje zweverig van ;-)
Zo lief!
In Tangkahan, onderdeel van het Nationale Park Gunung Leuser, zie je nog maar weinig toeristen; door de schitterende, ongerepte natuur ben je hier echt midden in de jungle! We gaan naar een afgelegen plek waar olifanten leven. Ik weet dat er twee kleintjes zijn en verheug me erop deze te zien. Het is een fantastisch gezicht, deze kudde machtige kolossen met twee wurmpjes ertussen! Maar zo klein als deze is, zo eigenwijs is ze ook. Trouw volgt ze haar mama het water in en uit. Maar waar mama gewoon de kant afloopt om verkoeling in het water te vinden, zoekt het kleine fantje alle mogelijke obstakels op die er zijn. Met als gevolg dat ze klem komt te zitten met haar achterpoot achter een boomstronk en waarbij de mahmoets haar moeten helpen. Denk niet dat dit indruk maakt want bij precies dezelfde stronk doet ze een dappere 2e poging om het water weer uit te komen. Hier pakt ze het slimmer aan. Als een ware evenwichtskunstenares zet ze haar voetjes keurig recht op de boomstronk om even later heel elegant aan de kant te stappen. Ik zal maar niet zeggen hoe ze terug het water inging ;-)
The Nutty Professor
We zijn op specerijen safari op het kruidige eiland Zanzibar. Onder begeleiding van een mega enthousiaste kruidenprofessor krijgen we een uitgebreide, leerzame, kris kras door de plantage tour waarbij de beste man bij ieder kruidig dingetje steeds vrolijker wordt en ons en passant langs een 303-jarig oud besje leidt dat voor haar hutje staat te murmelen en volgens mij niet helemaal 100% is. "Kijk, dit is muskaatnoot. Of nootmuskaat'. Ja, daar raak ik van in de war. Het is of het een of het ander. Hij snijdt de vlezige, abrikoosachtige vrucht open en daar ligt in al haar glorie de nootmuskaat. Of de muskaatnoot zo je wilt. Nog wel verstopt onder de zaadrok waarvan het rode deel ook in keuken gebruikt wordt en wel onder de naam 'foelie'. Nootmuskaat is lekker op bijv. sperziebonen maar niet teveel! Overmatig gebruik kan een hallicunadinges werking op je hebben waarbij je wel 48 uur lang kan trippen maar met veel nare bijwerkingen. Geen happy zweverig gevoel dus! We gaan door met onze safari, ik volg onze Nutty Professor door het struikgewas en op het einde van de tour kan ik oprecht zeggen dat ik heb ge'noten' ;-)
Bevertochten in de...
In de Biesbosch kun je deze en komende maanden hele leuke Bevertochten per boot maken. Vertrekpunten zijn bijvoorbeeld Dordrecht, Drimmelen of Hank. Deze tochten vinden plaats in de avonduren, dit zijn de momenten waarop de bevers actief worden en graag een ommetje maken. De foto is gemaakt in de Brabantse Biesbosch en hoewel het een prachtige dag en mooie avond was, liet Ed B. zich niet zien. Zijn broeder Willem overigens ook niet. Maakt niet uit, dan ga ik gewoon nog een keer. Helemaal niet vervelend! Dit jaar is trouwens het jaar van o.a. de bever. Sinds zijn verdwijning begin 19e eeuw is de bever in Nederland inmiddels weer aan een flinke opmars bezig. In 1826 werd de laatste Nederlandse bever doodgeslagen in de IJssel bij Zalk, waar hij door vissers werd aangezien voor een otter die zou concurreren om de vis. Het duurde ruim 150 jaar voordat er weer bevers werden uitgezet in Nederland. Dit gebeurde in 1988 in de Biesbosch en later op andere plaatsen in het land. Na een stroeve start, zeker in de Biesbosch, is de Nederlandse beverpopulatie gegroeid naar een geschat aantal van 500-600 bevers en gaat het weer goed met deze dieren!
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
