Dianadm
Vertrekpunt...bergbek
Dit spectaculaire beeld is genomen vanaf de Aguille du Midi. Als je in de buurt bent van Chamonix is een bezoek met de kabelbaan een absolute must!!! Let op: het kan flink koud zijn boven dus warme kleding is aangeraden ook al is het 30 graden op de grond! De Aiguille du Midi is al meer dan 50 jaar hét hoogtepunt van Chamonix. Met een hoogte van 3842 meter heb je vanaf het kleine broertje van de Mont Blanc (4809 m), letterlijk en figuurlijk, een adembenemend uitzicht over de Franse, Zwitserse en Italiaanse Alpen. Aiguille betekent in het Frans naald en wanneer je deze spitsvormige berg bezoekt, begrijp je direct waarom voor deze naam gekozen is. Jaarlijks wordt de Aiguille du Midi door meer dan een half miljoen mensen bezocht. Let op: retour volwassenen is 63,00 euro. Kinderen (5-15 jaar) 53,60 euro, best wel prijzig maar beslist de moeite waard. Wij besloten vanaf 2317 meter omlaag te lopen via een fantastisch pad langs de berghelling. Kabelbaan Aiguille du Midi De kabelbaan naar de top van de Aiguille du Midi bestaat uit twee trajecten. Vanuit het centrum van Chamonix (1035 m) ga je eerst naar het Plan de l'Aiguille (2317m). Een ideaal startpunt voor wandelingen en andere bergactiviteiten. De tweede lift zweeft over de Les Pélerins gletsjer en zet je af op de noordflank van de Aiguille du Midi (3778 m). Via een voetbrug is het liftstation verbonden met de centrale piek. Met een lift die dwars door de rotsen gaat, ga je nog eens 42 meter omhoog om het uitzichtsplatform op een hoogte van 3842 meter te bereiken. In de eerste plaats kom je naar de Aiguille du Midi voor het schitterende uitzicht. Rond de berg zie je onder meer de Dome du Gouter (4304 m), Refuge Vallot (4362 m), Mont Maudit (4465 m) en vanzelfsprekend de Mont Blanc (4810 m) liggen. Wanneer je het geluk hebt om op een heldere dag op de top te zijn, dan kun je zelfs de Matterhorn en de Monte Rosa zien. Ook is het fascinerend om te zien hoe bergbeklimmers bezig zijn met het beklimmen van de Aiguille du Midi. Maar, er is meer dan alleen het waanzinnige uitzicht. In het noordelijke gebouw vind je het ‘3842’ restaurant en een souvenirshop waar je ansichtkaarten aan kunt schaffen. De Aiguille du Midi beschikt over een eigen poststempel en brievenbus. Het centrale gebouw biedt plaats aan het Espace Vertical en het Espace Mont-Blanc, waar je meer te weten komt over de geschiedenis, alpinisme en de nog beroemdere buurman. Op het hoogste punt heb je sinds enige jaren de mogelijkheid om een ‘stap in het luchtledige’ te zetten. Dit glazen uitzichtplatform, ‘Step into the Void’, hangt boven een afgrond van meer dan 1000 meter en bestaat uit vijf glazen panelen van 12 mm dik. Ook is het door het project ‘The Pipe’ sinds 2016 mogelijk een rondje te lopen over de diverse platformen en hoef je voortaan niet via dezelfde route meer terug. Plannen hiervoor waren er al meer dan 20 jaar, maar de extreme (weers)omstandigheden maakten de ontwikkeling en uitvoering niet eenvoudig. Op de top van de Aiguille du Midi is een uitgang waar freeriders zich in de winter kunnen wagen aan de off-piste afdaling van de Vallée Blanche. In de zomer starten ook bergbeklimmers hier soms hun tocht. Wandelaars vinden op de Plan de l'Aiguille goede mogelijkheden. Maak een wandeling via Grand Balcon Nord naar Montenvers (2,5 uur), het Lac bleu (15 min) of daal af terug naar Chamonix via Blaitière (2.5 uur), Plan du Trois (2 uur) of Grand Bois (2 uur). Eventueel kun je er ook voor kiezen om vanuit Chamonix te wandelen naar het Plan de l'Aiguille om geld te besparen op je liftticket.
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Pinguïns kunnen niet.
We weten allemaal dat pinguïns niet kunnen vliegen. Het zijn daarentegen uitstekende zwemmers. Op Paulet Island waren we getuige van wat we al eerder in de documentaires van de BBC, met het prachtige commentaar van David Attenborough, gezien hadden. Een groepje pinguïns moet het water in om te jagen. Maar geen enkele wil de koude zee in. Ze staan daar maar in een rijtje aan de rand van een enorme ijsschots te wachten totdat er eentje het aandurft. Als dit te lang duurt geeft de de tweede pinguïn in de rij de eerste een duwtje, zodat deze naar beneden valt. En dan lijken ze te vliegen!
Ranu Kao
De mysterieuze vogelmancultus (Tangata Manu) op Paaseiland bestond uit een jaarlijks terugkerende wedstrijd tussen mannen die namens hun stamhoofden eerste ei van de bonte stern van het rotseiland Motu Nui moesten brengen naar het hoofdeiland. Hierbij moesten ze eerst via de klippen de 385 meter hoge Rano Kau (foto) afdalen om naar het 500 meter verder gelegen eilandje te zwemmen. En vervolgens met ei weer terug te zwemmen en om dezelfde klippen te beklimmen. Hierbij vielen jaarlijks vele doden.
Doorkijkje, met...uit
Heb je zin om er tijdens de herfst op uit te gaan en dan genieten van mooie uitzichten en heerlijk wandelen, denk dan eens aan Duitsland. Een verborgen wandelparadijs ligt vlakbij Pirna en de Tsjechische grens. Daar is het Nationaal park Saksisch Zwitserland te vinden. Het is ongeveer 9350 ha groot en bestaat sinds 1990 het ligt oostelijk van Dresden aan de Tsjechische grens, aan de bovenloop van de Elbe in de Duitse deelstaat Saksen. (Wikipedia) De foto heb ik gemaakt vanaf de Bastei. Een grote brug gemaakt in 1851 helemaal van zandsteen. Tijdens zonsopkomst kan het er druk zijn met Duitse fotografen, terwijl er tijdens de zonsondergang bijna niemand te zien was. De foto heb ik gemaakt tijdens zonsondergang.
Maria zum Schnee aan.
Voor een pittige wandeling naar de voet van de Matterhorn pak je de kabelbaan naar bergstation Schwarzsee. Van daar uit wandel je in iets meer dan 2 uur naar de Hörnlihütte, de hut waar de beklimming naar de top van de Matterhorn begint. Degenen die de beklimming naar de top van de Matterhorn hebben voltooid, spreken vaak hun dank uit in het kapelletje Maria zum Schnee, dat aan de Schwarzsee ligt. Het verhaal gaat dat het kapelletje is neergezet door 2 bergbeklimmers uit Zermatt. Zij waren op de Theodulgletsjer in dichte mist hopeloos verdwaald en deden elkaar de belofte dat als ze ooit terug zouden keren bij de Schwarzsee, ze een gebedshuis zouden bouwen als dank. Het kapelletje, gebouwd in de vroege 18e eeuw, werd een geliefd bedevaartsoord voor wandelaars en klimmers, voor boeren die in de droge zomers baden om regen, en voor ongelukkige echtgenotes die baden voor een gelukkiger leven. Ieder jaar op 5 augustus loopt er een processie van inwoners van de streek en hun gasten naar de kerk om een mis bij te wonen in de open lucht. Het majestueuze berglandschap, en het eenvoudige kapelletje en de immense wolkenlucht, beiden weerspiegeld in de Schwarzsee, gaven een serene rust aan deze plek.
Durdle Door
De Jurassic Coast is een 150 km lang natuurgebied in het zuiden van Engeland en onderscheid zich vanwege de bijzondere geologie. Vlakbij het plaatsje Lulworth ligt deze prachtige baai met zijn beroemde rotsboog Durdle Door. Vanuit Lulworth is een half lopen lopen maar je kunt de auto ook ietsje dichterbij parkeren door simpel de borden te volgen. Via trappen kun je naar het strand waar je goed zicht hebt op de boog.
Ga het dak op van het
We waren al vaker in Oslo, maar zo mooi als het toen was, vergeet ik niet snel. We staan hier op het dak van het Oslo Operahuset , een gebouw met veel marmer en glas aan de rand van de Oslofjord , dat lijkt op een enorme ijsberg die oprijst uit het water. We zijn op het schuine marmeren dak tot aan de toneeltoren van wit aluminium gelopen. De toren lijkt beschreven te zijn met brailletekens; maar in werkelijkheid zijn het oude weefpatronen. Vanaf de top heb je een prachtig uitzicht over de fjord. Het dak is een ontmoetingspunt voor jong en oud: tegen de avond is het druk, want wat is er nu mooier dan de zon te zien ondergaan boven de Fjord!
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
Antarctica • Antarctica schiereiland en Weddell zee
De gletsjers van...An
Het weer op Antarctica kan van het ene moment op het andere volledig omslaan (dat zie je in IJsland bijvoorbeeld ook). Dan schijnt de zon en vervolgens sta je in de regen, wind of sneeuw te fotograferen. Met name een combinatie van die laatste twee is bijzonder lastig. En het is er altijd koud. Toen we de Drygalski fjord in voeren was het prachtig weer. Bij de gletsjer aangekomen werd het al wat bewolkter, zoals je op deze foto kunt zien. Anderhalf uur later was de lucht zwart. Noodweer. Hier hadden we dus geluk.
Flower market
Als je in Kolkata bent bezoek dan de flower market. Deze is te vinden aan de voet van de Howrah bridge. Het kan een behoorlijke drukke plek zijn, maar een kleurrijk gebeuren. De markt wordt ook veel bezocht door de lokale bevolking zelf. Hij gaat de hele dag zo'n beetje door. Maar vroeg in de ochtend is wel aan te raden. Dan is alles nog vers en liggen de bloemen er mooi bij. Bij regen, doe dichte schoenen aan, want er ligt dan veel vieze natte rotzooi op de grond.
Wandelsafari
Deze met speren bewapende Masaai krijgers nemen ons mee op een wandelsafari door het Tarangire Nationale Park. De mannen lopen op schoenen gemaakt van autobanden. Het grote wild liet zich tijdens deze wandeling niet zien, maar wel veel apen, schildpadden en mooie vergezichten bij de Tarangire rivier.
Bezoek aan de Nagula.
Overnachten bij de locals, wie wil dat nu niet? Waan je Jimmy Nelson met een bezoek aan de Nagula-gemeenschap. In Tanna is een 24-uurs tour te bespreken naar de "set" van "Tanna" (lees: the movie). Dit kan via een resort, maar er zijn ongetwijfeld andere wegen. Een goede twee uur rijden op de antracietgekleurde en hoofdzakelijk onverharde wegen van Tanna door weelderig begroeide corridors leidt je naar een van de drie geschakelde dorpen waar Yakel deel van uitmaakt. Ik verbleef in Ikisip(?). Alle drie hebben ze een binnenplaats met een of meerdere giga Banyan bomen. Je ontmoet verschillende castleden en wordt aan de hand genomen van de familie van de hoofdrolspelers. Zo heb ik Marie Wawa (Julia) mogen ontmoeten. De Romeo in de film, Mungau Dain, is verdrietig genoeg begin dit jaar overleden en heb ik moeten missen nu hij ten tijde van mijn verblijf eind november 2017 op een meerdaags bezoek was bij een dorp aan de andere kant van het eiland. De mensen delen met gepaste trots hun cultuur met je. Een overnachting is inbegrepen. Er staat een hut geheel in kastomstijl dat op een toffe manier contrasteert met het aangeklede binnenste van de hut waar een matras voor je klaarligt inclusief klamboe, en er bevindt zich in de buurt een net separaat hokje om te toiletteren voor de westerling evenals een doucheopstelling. Verwacht overigens niet dat ze er standaard nog zo traditioneel bijlopen, hoewel mijn gids de eerste dag enkel zijn "koteka" penisdrager aan zijn lijf had, maar de ervaring en de uitwisseling met de mensen voelt heel oprecht aan. Deze is niet gekunsteld. De drie kastomdansen duurden vrij kort vond ik, nog geen 30 minuten in mijn beleving, misschien omdat ik slechts de enige bezoeker was waarvoor het hele dorp uitliep. Ondanks de korte duur wel een wonderschone ervaring, te meer met de wetenschap dat van oudsher dit soort dansen alleen bij bijzondere gelegenheden worden opgevoerd. Een bezoek aan de waterval is een leuke tour. De boomstam in de film, het rekwisiet in een van de romantische scènes van de film, was helaas met de stroom meegesleurd na hevige regenval. Je leert hoe kava verbouwt wordt en eet die 24 uur met de pot mee. Dat laatste betekent 24 uur banaan: van de droge ronde aardappelvariant tot de verwerkte versie in laplap: smakelijk junglebrood van banaan vermengd met kokossap, voor velen van jullie ongetwijfeld geen onbekende. Het is er overigens ook in andere varianten. 's Avonds met diverse broers en de vader van Marie Wawa op authentieke wijze bereide kava gedronken. Dat bereiden gaat wat onorthodox en toch zo natuurlijk: wel 5 jongemannen die de vers opgegraven kavawortels schoonmaken, in hun eigen monden fijnkauwen, ieder van hen twee wangen vol, het hele prutje vervolgens uitspuwen in een mooi gevormd blad, dus vezels en het meer fijne spul, welk goedje vervolgens gemengd met water verwrongen werd in een soort kokosbastvezels. .. dat uiteindelijk als een netjes gezeefd drankje in de halve kokosnoten (shells) wordt opgevangen. Maar liefst twee overvolle shells weggetikt met de lichtbruine vloeistof, tong helemaal numb (gevoelloos), voor de rest heb ik lichamelijk niks gevoeld. Daar kan geen tongzoen tegenop was mijn constatering en compleet met alle junglemaaltijden een ware dierentuin in mijn maag tot gevolg. Na de trekking die volgende dag naar mijn verblijf in een boomhut met zicht op Mt. Yasur kwam dat wel tot uiting in het vele en spugen en verdere ongemakken, hoewel het mijn planning gelukkig niet beïnvloed heeft. Kon ik de jungle weer terugvoeren wat ik het had afgenomen ;) Tanna schijnt een van de plekken te zijn met de sterkste kava en na het proeven op diverse andere eilanden binnen de eilandengroep kan ik dit beamen. Daar hadden ze vijzels en persen tot hun beschikking en niet het mondwerk van de 5 mannen in mijn relaas. Zou dat dan het verschil zijn?
De zon is net wakker
Het is nog erg vroeg als we op de fiets stappen om van Kirivon naar Kep te fietsen. Lekker koel in de ochtend. De zon verjaagd de nevels op het land. De grote ronde potten op de voorgrond dienen als wateropslag. Bij bijna elk huis zie je ze hier staan.
De monsters van...Isa
Dat is het fantastische van de Galápagos eilanden. De dieren kennen de mens niet als natuurlijke vijand en zijn daarom totaal niet bang. Sterker nog, je wordt gewoon genegeerd. Op het prachtige eiland Isabella lag ik op de grond om deze foto van twee zeeleguanen te maken. Eentje kijkt gewoon langs me heen en de ander is heerlijk van het zonnetje aan het genieten!
Hard werken
Na al dat knuffelen komt er ook een tijd van hard werken. Visjes moeten gevangen worden om het kroost van eten te voorzien. gelukkig is de papegaaiduiker daar erg goed voor toegerust met zijn weerhaakjes [ verhemelte ] die al die visjes vast kunnen houden. Foto op eiland Lunga genomen.
Eenzame visser in...I
Deze eenzame visser probeerde in de avond nog wat vis te vangen op het Thingvallavatn (meer naast Thingvellir). Naast de ruige woeste landschappen heeft IJsland ook zijn zachte charmes met rustgevende omgevingen. Of hij iets heeft gevangen weet ik niet, we zijn maar een dutje gaan doen om 2 uur in de nacht in het licht.
Spitsbergen • Indre Wijdefjorden NP
Spitsbergen • Indre Wijdefjorden NP
Lord of the Rings op.
Varen langs een van de meest spectaculaire vogelkliffen ter wereld, de kliffen van Alkefjellet op Spitsbergen, is een heel bijzondere ervaring. Je waant je in een setting van Lord of the Rings. Deze kliffen zijn de broedplaatsen van meer dan honderd duizend (kortbek) zeekoeten. Gedurende ongeveer een half uur voer de boot in de avondschemer langs deze onheilspellende kliffen en het enige dat je hoort is het overweldigende gekrijs van deze ontelbare vogels. Magisch.
In de tempel
Zoek je een redelijk rustig plekje in Mumbai dan is een bezoek aan de Sri Radha Gopinath Temple zeker een bezoek waard. De tempel is van buiten mooi bewekt met fraaie details. Het is een van de schoonste tempels van het en bevat op sommige plekken zelfs ac. Hij is erg in trek bij de lokale bevolking zelf. Binnen vind je ook mooie bewerkte panelen. Tijdens mijn bezoek geen andere toerist gezien. Wel een aantal mannen die samen aan filosoferen waren over... ja zeg het maar.