AnnettesAdventures
Nog 600 km te gaan...
De Meseta over in Spanje. Met voor me een meneer. Een Spaanse meneer. Pepe. Hij gaf me diezelfde dag een kleine calabas. Als talisman, met daarop de tekst: Para ti con carino. Wat zoiets betekent als 'Voor jou met liefde'. Pepe liep de camino al meer dan 20x. Onderweg deelt hij calabassen uit. Calabassen waar ze vroeger water uit dronken. Samen met de Jacobsschelp en de wandelstok een ondenkbaar item op de camino.
Het bruidspaar
Dit bruidspaar is bekend in Spanje. Maar dat wist ik niet. Zij is een model. Hij een Matador. Ze trouwen in de kathedraal van Astorga. Die ontworpen is door Gaudi. Het is een prachtig feest. Het is maar weinig mensen gegeven daar te trouwen. Het is een liefdevolle dag en iedereen straalt. Ondertussen wonen het model en de matador in het zonnige zuiden - in Andalusië. Maar omdat ze elkaar in Astorga tijdens hun studie ontmoet hebben, zijn ze terug gekomen om hier hun Ja-woord te geven aan elkaar. En dat deden ze met de Spaanse televisie als getuige, waarna dus de rest van het Spaanse volk voor hun tv-tjes volgden. En ik dus! Maar dan LIVE!
Oude man in Astorga
In Astorga zag ik zoveel mooie mensen dat ik het niet laten kon om steeds meer momenten, fracties van seconden, vast te leggen. Deze meneer zat op een terras in de warme namiddag zon (ja echt! het was heel warm!) te genieten van zijn drankje. Althans, dat hoop. Want in zijn hoofd kijken kan ik natuurlijk niet...
Zonsopgang in de...Mo
Tijdens de camino hield ik een kleine siesta in een lokale bar midden in de bergen. Doorlopen was mogelijk, maar het zou drie duren voor ik het volgende dorp bereiken zou. De tijd tikte door, en mijn benen zeiden 'tranquillo'. Er zat niets anders op dan te blijven slapen in het zaltje naast de bar, dat ze gedurende het hoogseizoen als hostel hadden ingericht. En, wat was ik gelukkig toen ik de volgende ochtend wakker werd in een wereld boven het wolkendek. Met een gloeiende zon die wachtte om haar stralen over de aarde te mogen loslaten!
Het Boomzagertje in..
Ik dacht dat iedereen het wel wist. Maar ja, dat moet je überhaupt nooit doen hè: Denken voor iedereen. Dus hier is ze dan, het verhaal van het Boomzagertje. In het Leidsebosje. Het wat? Het Leidsebosje in Amsterdam. Je zult dit bosje nooit op de landkaart aantreffen, want daar bestaat het niet. Daar heet het 'de Stadshouderskade'. Ter hoogte van de kruising met het Leidseplein. En precies daartussen - [i]aan het water [/i]- uitgestrekt van MaxEeuweplein naar Overtoom, ligt het Leidsebosje. Het Leidsebosje heet een bosje omdat de twee dikste Platanen van Amsterdam er staan. Ze zijn groot. Hebben een omtrek van ruim 6,5 meter. En wonen er al meer dan honderd jaar. Parmantig kijken ze de wereld in. Met hun takken die als armen naar de lucht reiken. Aangezien deze tip eigenlijk helemaal niet over Platanen gaat, moet ik snel door naar de ware verrassing in het verhaal: Want midden in het Leidsebosje, op de onderste tak van de Plataan woont namelijk [b]het Boomzagertje. [/b] Zomers, als de Plataan een jurk van groene bladeren draagt, moet je goed kijken om het mannetje te zien. Hij verschuilt zich achter het groen, en werkt hard om de tak - [i]Ja! Die waar hij nota bene zelf op staat [/i]- om te zagen. Uiteraard lukt dit niet, want het mannetje is gemaakt van ijzer... De 'Onbekende Kunstenaar' heeft hem er in de nacht van 30/31 jan. 1989 ingezet. Het was het 2e werk van de kunstenaar in de stad. Het gerucht ging dat het door de koningin ontworpen was, maar rond 2003 meldde zich een medicus die in zijn vrije tijd beeldhouwer was. In ruil voor anonimiteit schonk hij de kunst aan de stad. De gemeente is nu eigenaar. Het is een prachtig kunstwerk dat totaal samenvalt met de natuur en de stadse omgeving! In al die jaren is er slechts 1x iets verloren: Zijn alpinopetje. Maar met een bordje om zijn nek en een 06-nummer kwam het weer terecht! Wil je het mannetje ontmoeten? Wandel dan langs het American Hotel richting de parkeergarage. Direct over de brug aan je rechterhand zie je een Plataan. Die je vriendelijk toelacht. Op de onderste tak, vind je het mannetje! Doe hem de groeten!
Glas in Lood ramen in
Tijdens de Beeldenstorm in 1566 sneuvelden er heel wat ramen in de Oude Kerk in Amsterdam. Hierna ontstond er als vanzelf een pallet aan kleuren en licht met opgevuld wit glas. Omdat de kerk vana 1578 een protestantse kerk werd, is het glas waarschijnlijk niet opgevuld met gekleurd glas maar wit gelaten.
Westerkerk - typisch.
Ik ben er thuis. Amsterdam. Mijn fiets fietst er nu twaalf jaar. Nog even en ik woon hier langer dan in mijn geboorteplaats. Met regen fiets ik zo snel ik kan naar huis. Kijk niet op of om, hou enkel het verkeer in de gaten. En de stoplichten natuurlijk. Maar als de zon schijnt is er geen mooiere plek op aarde om rond te fietsen dan in Amsterdam. Bruggetje op. Bruggetje af. Lachend naar toeristen. Lachend naar de grachten. "De mooiste stad van ons land..."
Kunst van de Onbekend
Ik stel me zo voor dat het 's nachts muisstil geweest moest zijn. Met enkel het geluid van stenen die verschoven werden, en wat metalen gereerdschap dat elkaar per ongeluk raakt. Weinig mensen in de buurt - het liefst niemand natuurlijk. Wat nog verdomde lastig is daar midden op de Wallen. De 'onbekende kunstenaar', want zo noemen we hem [kan ook een haar zijn trouwens] heeft dagen daarvoor de juiste kei al uitgezocht. De maten opgemeten, en de lichtinval bestudeerd. Een bronzen borst met daarop een hand zou het worden. Alles zorgvuldig uitgedacht, en is toen - die bewuste nacht - naar het Oude Kerksplein gekomen om het kunstwerk te plaatsen. Daar, verstopt in de aarde. Tussen de Heiligen en de Hoeren.
Waar Saskia rust - De
Een beetje schandalig is het wel. Misschien trouwens ook wel iets meer dan een beetje.. Het feit dat ik, in de 12 jaar dat in onze hoofdstad woon, nog nooit in de Oude Kerk was geweest. Ik had er wel omheen gelopen, en ik had ernaar gekeken, maar ik had nog niet eerder voet over de drempel gezet van dat imposante gebouw. Tot vandaag. Jawel. En wat was dat een goed idee van mij! Het is het alleroudste gebouw van Amsterdam en dateert van rond de 1300. Lang was het de 'huiskamer van Amsterdam' omdat het IJ helemaal doorliep tot aan de kerk, en de vissers zo van een boten de kerk in konden wandelen. De vissers repareerden er hun netten en hun zeilen. Handelaren converseerden er met elkaar en inwoners van Amsterdam liepen er in en uit. Vele mensen kwamen er 'thuis', en dat is in de kerk goed te voelen. De sfeer is er open en laagdrempelig. Wat maakt dat je ontspannen rondwandelt en om je heen kijkt naar de geheimen die de kerk langzaam aan je onthult. Wat mooi is, is dat je bij de ingang spontaan twee stencils in je hand geduwd krijgt, met een vriendelijk en vrolijk 'alsjeblieft' er bij. Die stencils onthullen de geheimen. Ze vertellen over de rode deur, waar het vanaf 1580 mogelijk was om in ondertrouw te gaan en de stelletjes door de rode deur moesten om dit te regelen [Ook Rembrandt ging met zijn Saskia door deze deur]. En over de beeldenstorm die vreselijk toesloeg [1566], de wisseling van katholiek naar protestantse kerk [1578], en over de prachtige glas-in-loodramen die de wapens van alle burgermeesters van Amsterdam dragen. Twee hoogtepunten vind ik de koorbankjes met de 'misericorden'. Dit zijn uitklapbare bankjes waarop de koorleden even konden zitten tussen het lange zingen door. Op de onderkant van de misericorden zijn allemaal beeldtenissen van voornamelijk spreekwoorden uitgesneden. Dit is tussen 1480-1500 gemaakt, en heeft de beeldenstorm waarschijnlijk overleefd omdat de bankjes uitklapbaar waren en je niets kon zien. Het andere hoogtepunt is Saskia. Al bevindt ze zich rustend onder de aarde. Saskia van Rembrandt ligt hier begraven (Rembrandt ligt in de Westerkerk). Ieder jaar op 9 maart is er 's ochtends een saskia-ontbijt in de Oude kerk. Omdat dan,om 8.39 uur precies, er een zonnestraal door het hoge raam op haar graf valt.Hoe mooi is dat.
Appia Antica - de...a
Appia Antica is de oudste bewaarde weg in rome. De weg ligt in een gebied waar veel opgravingen zijn gedaan en nog steeds opgravingen gedaan worden. Het is vrij te betreden en wordt gewoon gebruikt. Alleen met de wetenschap dat dat duizenden jaren hiervoor ook gebeurde...
Lunchtime in Malmo
Een prachtige voorjaarsdag in Malmo. Tijdens lunchtijd zaten er overal in het park mensen in zakelijke kleding te lunchen, of deden een een dutje op een bankje. Zo ook deze twee mannen die, even helemaal in het moment, van de zon genoten.
Tempelridders op...Bo
Bornholm (DK) is een eiland tussen Zweden, Denemarken, Polen en Rusland in. Een uitstekende plek voor de tempelridders om hun kapitaal op te slaan. Deze kerk stampt uit de periode van de ridders,en de legende wil dat er nog zakken vol goud ergens in de kelders onder de kerken liggen...
Gratis Tour door Rome
Iedere dag om 11.00 uur, 14.00 uur, en 17.00 uur kun je een gratis rondleiding volgen door de stad Rome. De ene wandeling leidt naar het Colloseum, de andere doet het gebiedje rond het Pantheon aan. De wandelingen starten vanaf de McDonalds bij de Spaanse Trappen. Deze McDonald zit verstopt aan de linkerkant, als je recht voor de Spaanse Trappen staat. Je moet na een meter of vijftig het straatje naar de metro inwandelen, en ziet dan onmiddelijk de McDonald. De wandelingen zijn helemaal gratis en voor niets (De McDonald financiert een gedeelte in de hoop dat wandelaars iets bij hun komen eten). Je kunt de gidsen na de wandeling een fooi geven n.a.v. je eigen tevredenheid. Veel plezier! Geniet ervan!
Meneer bij de Bushalt
Deze meneer wandelde, keurig in pak, traag en gestaag voor me uit langs de tiber. Bij de bushalte stopte hij. Nog steeds in dezelfde kadans. Met dezelfde kalmte keek hij naar de tijden op het bordje. Weinig mimiek, weinig te raden naar zijn gedachten. Even ben ik nog naast hem blijven staan. Toen namen we in stilte afscheid.
Onderbroek in...Trast
Als je naar boven kijkt in de straten waar je wandelt, zie je soms de mooiste dingen. Het echte leven, de werkelijke cultuur. In Trastevere, Rome, ontdekte ik deze prachtige onderbroek! Hangend aan een lijntje. Droog te worden. Klaar om weer een lichaam te sieren!
Ballonnen in de...oud
In Villa Borghese (Rome) vind je op romantische lokaties kraampjes met kleurrijke ballonnen. Een prachtige combinatie met de oude architectuur in de stad. Dit kraampje staat vlak voor de dierentuin in Villa Borghese. Hij is genomen vanaf de grond, met de oude poort op de achtergrond.
Stadsbeeld in San...L
In de wijk San Lorenzo vind je op iedere hoek van de straat Graffiti en prachtige kleurrijke beelden die zich verhouden tot het grijs en grauwe beton van de gebouwen. San Lorenzo is de studentenwijk en biedt een alternatief uitgaansleven. Deze foto laat een vuilcontainer zien - beplakt en beklad. De opening van de container zit aan beide kanten waardoor je er door heen kunt kijken. Precies door de ruimte van de container is aan de achterkant de ingang van de supermarkt te zien. De omgeving buiten de container is op de foto door het felle zonlicht van de middag 'verloren' gegaan.
De etalage van Louis.
In de via della croce vind je de duurste winkels van Rome. Het is de Romeinse pc Hooftstraat waar de rijken doorheen flaneren en de toeristen plaatjes schieten waarmee ze het thuisfront hun ervaring showen. Door het etalageraam van Louis Vuillton kun je de verlichte trap zien waarop doorlopend kleurrijke digitale beelden getoond worden. Prachtig om even voor te blijven staan!
Zonnestralen op...Tre
Eind van de middag. Warm. 40 graden. Verkoelend water van de fontein. De zon straalt tussen de gebouwen van Rome heen en werp haar stralen op het water.
Via del Pigneto in...
Op de hoek van de via del Pigneto in Rome. Een levendige straat die upcoming is in het uitgaangscircuit van de Italiaanse hoofdstad. oud, jong, punker of zakenman, alles wandelt er door elkaar. Op de foto vier Romeinse vrouwen. Lachend en rustend kozen ze hun tijdelijke 'hangplek'.
Zonsondergang in...Fl
Er komen is eenvoudig! Vind op de kaart het piazza Michelangelo. Wandel de ponte vecchio (de oude brug) over terwijl je geniet van alles dat je voorbij struint. Ga links af en wandel langs de oever van de Arno. Op het tweede pleintje dat je tegenkomt ga je omhoog. En omhoog. En omhoog. Tot je op het plein beland bent. Het prachtigste uitzicht over Florence / Firenze is hier te vinden. Bonusmateriaal krijg je als je rond zonsondergang komt! Een cadeautje! "Ik zit op de trappen van het piazza Michelangelo. Met een paar honderd andere mensen. Die hier allemaal, per ongeluk of heel bewust terecht gekomen zijn. Er wordt gegeten. Ijs. Salade. Koekjes en pistachenootjes. Er wordt gedronken. Rode wijn uit flessen. Bier. Sap. En aqua naturale. We zitten en wachten. Althans. Daar lijkt het op. We wachten op de zon. Tot ze onder gaat achter de laatste streep aarde. Tot ze warm oranje en gloeiend rood is. En de dag veranderd in de nacht. Wij wachten. Als je ons niet kende, en niets wist van ons gezamelijk doel, dan zou je kunnen denken dat we hier voor iets anders zaten. Misschien zijn de trappen waarop we zitten bijzonder. Of komt er zo een bekend iemand voorbij. Misschien horen we bij een hobbyclub dat zich klaar maakt voor het jaarlijks uitje. Je weet het niet. Maar wij weten het wel. Wij wachten op de zon. Om me heen zie ik meer verschillen dan ik tellen kan. We spreken verschillende talen. Van spaans tot russisch. Van pools tot arabisch. Het babbelt om me heen. Het spreekt de dag door of spreekt ovet niets. Alles terwijl we wachten. We zijn met mannen en vrouwen. Kinderen en oude mensen. Uit alle landen. Alle plaatsen. En we hebben twee dingen gemeen- we bezitten allemaal een fotocamera dat ligt te rusten op onze schoot. En we houden van de ondergaande zon. Zo simpel. Zo simpel, kan het dus zijn."
Dagelijks Leven in...
Op de hoek van de S. Giovanni di Fiorentini fotografeer ik een auto met open staande motorkap. Op de achtergrond de kerk. op datzelfde moment wandelt er een oudere vrouw langs met haar dagelijkse boodschappen. Op weg van de winkel naar huis. Laverend tussen de straten door.
Campo Fiori na de...o
Campo Fiori, waar in de ochtend tientallen kraampjes met groenten en fruit uitgestald staan. Een frisse mix van toeristen en lokale bevolking doet boodschappen, tot de siesta aanbreekt en het plein zich opmaakt om te transformeren naar een plein vol terrassen met wijn drinkende en pasta etende toeristen.
Testaccio & Testaccoi
Vanmorgen heb ik Testaccio ontdekt. Het wijkje, dat zich uitstrekt tussen station Piramide [500 m. links van circus massimo] en de Tiber is nauwelijks te vinden in boekjes en blaadjes. En ontbreekt op de toeristische stadsplattegrond. Toch is Testaccio het bezoek meer dan waard! Je kunt er eenvoudig komen door met de metro/bus naar station Piramide te reizen. Daar stap je uit en wandel je de viale del Campo Boari in. Na ongeveer 400 m zie je aan je linkerhand een supermarkt en je rechter een stenen poort. Je gaat onder de poort door en bevind je onmiddelijk ik Testaccio. Direct links zie je de Testaccio heuvel met vele barretjes en restaurantjes. Mocht je in de ochtend komen, dan is alles nog dicht maar 's avonds bruist het gebeuren. Als je als maar rechtdoor loopt over de via Nicola Zablaglia kruis je na een paar honderd meter de via A. Manuzio. Daar ga je rechts. Vrijwel onmiddelijk vind aan je rechterhand de Testaccio Mercato: Een overdekte markthal dat voor de voedsel liefhebber een streling voor het oog is! Maar beter is om even door de wijk te dwalen en te genieten van het onderscheid in bouwstijl en materiaalgebruik van de vele gebouwen. Mocht je eind van de middag dwalen, dan maak je gegarandeerd kans om getuige te zijn van een levendig tafereel. Volledig links in de wijk bevindt zich het Museo Macro - Een museom gericht op contemperary kunst. Maar terug naar de markt - Je kunt er kopen wat je wilt. Groente, fruit, brood, kaas, vlees. Maar er zijn ook bloemen (dat die nog overeind staan in de hitte van juli is een wonder). Als je hebt wat je wilt kun je de straat uitwandelen en kom je op via Marmorato terecht, een hoofdweg die enerzijds weer naar Piramide leidt en anderzijds naar de brug die je in Trastevere brengt. Vlakbij [aan de overkant] is een parkje 'parco della resistance dell' 8 sett.' Het ligt achter het postkantoor en leent zich uitstekend voor het genieten van je net gekochte lunch in de schaduw van de bomen. Note: Mocht je ook behoefte aan koffie of iets zoets hebben, dan vind je op de hoek van via Marmorato en via ... een te lief, te mooie, te zoet en ongelofelijk verfijnde koffiesalon!
Community-updates
NEEM DEEL AAN DE COMMUNITY OP FACEBOOK
01-11-2022 Zoals jullie weten, gaat de community stoppen. Wil jij graag nog in contact blijven met de andere communityleden? Word dan lid van de speciale Facebookgroep, die wordt beheerd door communityleden!
UPDATE: COLUMBUS COMMUNITY GAAT STOPPEN
27-08-2022 Helaas hebben we moeten besluiten dat we de community niet voort gaan zetten. We leggen je graag uit waarom. Lees verder >
