We staan hier aan de kust bij Dyrhólaey, een rots van tufsteen (versteende vulkanische as) waar we met onze huurauto langs de ringweg naartoe zijn gereden.
Overal zie je holletjes van papegaaiduikers, maar tot onze teleurstelling zien we er maar één. Hij vloog naar een holletje rechts beneden bij een vlak stukje gras.
Het is slecht weer en de laatste jaren blijven de papegaaiduikers steeds langer op zee. Gelukkig is het landschap fantastisch om te zien. Het is voortdurend in beweging.
Links kijk je op het zwarte strand, in de verte zie je een afgetopte vulkaan en nog verder ligt de beroemde Eyjafjallajökull, die in 2010 uitbarstte en voor een grote aswolk zorgde. Wat een machtig landschap. Ik ben er stil van.