Schotland

Reisgids

Beste reistijd

Foto's

Praktisch

En route op de NC 500

Schotland,
Groot-Brittannië


Asfalt, relatief veel asfalt in beeld. Wat is daar nu aan? In gedachten dwaal ik even af naar 1969. Ik woon nog thuis en aan de keukentafel ontspint zich een gesprek. Rijksweg 1 tussen Diemen en Naarden moet op de schop. Het aantal forenzen tussen het Gooi en Amsterdam groeit de pan uit. Almere is in aanbouw en er ligt een plan om een nieuw traject voor de A1 noord om de oude stad van Naarden aan te leggen. Dat gaat ten koste van het Bikbergerbos, kort gezegd de natuur. Ik ben kritisch. De oudere generatie is enthousiast. “Juist leuk om zo dicht langs natuur te kunnen rijden”, is het argument. En wie had toen ooit kunnen denken dat ik om die reden nu enthousiast ben voor de North Coast 500 route in Schotland ... De NC500 begint officieel in de noordelijke stad Inverness, meandert langs de westkust naar Applecross en buigt vervolgens in noordelijke richting naar Torridon en Ullapool af. En vanuit hier kun je via Caithness en John o’ Groats door een paar van de meest prachtige kustgebieden in het noorden van Schotland trekken om tot slot weer richting het zuiden via Dingwall in Inverness te eindigen. Totale afstand: 830 km. Hier pak ik de draad op bij het Wester Ross Coastal Trail met direct al het meest uitdagende stuk van de route, de weg bij Applecross. Deze single track weg voert over de Bealach Na Ba pas. Dit ‘pad van het vee’ werd in 1822 aangelegd en is met een hoogteverschil van 626 meter de hoogste weg van Schotland. In een half uur tijd rijden we langs steile hellingen, nemen soms scherpe bochten, zien talrijke passing places en rijdt het zware vrachtverkeer soms rakelings langs ons heen. Met links, rechts, voor en achter adembenemend landschap is het zaak om de aandacht bij het rijden te houden. De rit omlaag doen we in de helft van de tijd. De North Coast 500 route vervolgt dwars door de Schotse Hooglanden. Na dit hoogtepunt hebben we voor die dag nog 100 km te gaan. Onze volgende overnachtingsplaats is aan de oever van Little Loch Broom, in een stoffig hotel. De Spaanse uitbater verontschuldigt zich direct voor het bruin gekleurde water dat er uit de kraan kan komen. "U moet geduld met me hebben," zegt hij. "Het is onze eerste werkdag." We zijn in een uithoek beland, maar de kamer is prima en we hebben uitzicht op de kudde schapen die rondscharrelt in een kaal gevreten delta van de Dundonnell rivier. Het lijkt laagwater, een mooi moment om ons tussen de beesten te begeven. Tegen zonsondergang komt de herder langs op zijn quad. Hij telt schapen en lammetjes en verzamelt voederend zijn kudde. Langzaam valt de nacht. Op de route van Dundonnell naar Durness - 153 km van de NC500 - stappen we bij Corrieshalloch Gorge. uit de auto om vanaf de loopbrug over het water bij "falls of Measach" zo’n 48 meter de diepte in te zien gaan. De A 835 gaat na Ullapool over in de A 837 door schilderachtig landschap met imposante bergen, met hellingen waar rotsen vanaf kunnen rollen, in een enkel geval zelfs tot op de weg. Soms staat er zomaar een schaap op de weg. Eigenlijk waren we niet van plan nog een stop te maken, maar voor het Ardvreck kasteel op een eiland in Loch Assynt maken we toch een uitzondering. De zon lacht ons toe en dat is ook bijzonder. Voorjaar 2018 valt op een maandag en het is dinsdag. Zou het aantal gemaakt foto’s per kilometer een maatstaf zijn voor de schoonheid van het landschap, dan staat Sutherland hoog op de lijst. Over het traject Assynt – Durness – ruim 70 km - doen we ruim twee uur. Het is ruig natuurlandschap met rotspartijen van uiteenlopende leeftijd, waarin de tectonische krachten en ijstijden zichtbare sporen hebben nagelaten. Even voorbij Unapool en nog voor de Kylesku brug over Loch A Chairn Bhain maken we een stop bij het Rock Stop Café. Informatie over de oorsprong van dit ongerepte landschap is er genoeg, maar het ontbreekt ons aan tijd om ons er eens in te verdiepen. Durness werd op onze kaart gezet door Cape Wrath, gewoon een rots waar je alleen met veel geluk naar toe kunt komen. Om er te komen moet je de Kyle van Durness worden overgezet in een bootje en dat kan alleen als er geen militaire oefeningen zijn. De kade waarvandaan het bootje vertrekt vinden we snel, maar er is geen spoor van een bootje. Gewoon de volgende dag teruggaan is het advies van de gastvrouw in de B & B. Ze heeft gelijk. Tevoren plannen is niet te doen en toch en toch. Er wordt op deze route wel geadviseerd om de overnachtingen tevoren te boeken. Misschien ten overvloede ... je kunt de route ook per fiets afleggen en dan moet je zeker langer de tijd nemen.