België is in het Urbex-wereldje blijkbaar gekend voor zijn vele en unieke locaties; er is veel leegstand waar niets mee wordt gedaan, in tegenstelling tot bv Nederland, waar vervallen of niet meer gebruikte gebouwen en fabrieken vrij snel een nieuwe bestemming krijgen.
Ik zet mijn eerste stappen in de urbex-fotografie met vorig jaar het verlaten havenstadje Doel en dit jaar een heel bekende en makkelijk toegankelijke urbex-locatie : het fort van Chartreuse in Luik. Het voormalige kamp/verdedigingsfort van WO1 en latere gevangenis in WO2 staat al sinds de jaren '80 leeg en is nog in vrij goede staat. Je bent er makkelijk enkele uren zoet met fotograferen, en al ben je er als fotograaf niet alleen, je hebt geen last van de anderen omdat het zo groot is.
De bovenverdiepingen zijn in slechtere staat en de daken zijn erg rot en vervallen, af en toe zal er wel eens een dakpan naar beneden vallen ..
Als ik in zo'n verlaten gebouw kom, treft mij altijd de sfeer die er nog hangt : een sfeer van afgedaan hebben, van nutteloosheid en eenzaamheid. Ik stel mij dan de mensen voor die er geleefd of gewerkt hebben, liefgehad of gehaat hebben, de vele verhalen die er verteld zijn en de gebeurtenissen die er plaatsvonden .. Het is de lelijkheid van de rommel en de graffiti (al zitten daar soms echte kunstwerkjes tussen) die me boeit, veel meer dan een perfecte schoonheid ..