Het was geen toeval dat ik in Ho Chi Minh City de Mariamman tempel zocht. De kans om kennis te maken met een Hindu tempel krijg je immers niet elke dag in de schoot geworpen. De plek was snel gevonden, althans dat dacht ik, maar het opschrift boven de poort van het gebouw schept wat verwarring. Ik lees "chùa ấn giáo", wat zoveel betekent als gemoedsrust en "Sri Thenday Yutthapanin Temple". De kleurrijke figuren boven de ingang ogen blij en zonder aarzelen stap ik onder het torentje boven de ingang - de gopuram - met goden en godinnen - Shiva, Kali, Brahma en Vishnu en Simha Vahanam links van hen- naar binnen. Het is er stil, een oase in een drukke stad. Met mijn schoenen in mijn hand loop ik verder, om stil te staan bij een uitleg over Ganesha, de god van onderwijs, kennis, wijsheid en rijkdom, van succes en de vernietiger van kwaad en obstakels. Deze zoon van Shiva en Parvati heeft een olifantachtig gelaat met een gebogen slurf en grote oren, en een enorm dikbuikig lichaam van een mens.
Ganesha is ook de vernietiger van ijdelheid, egoïsme en trots. Hij is de personificatie van het materiële universum in al zijn verschillende prachtige uitingen. "Alle hindoes aanbidden Ganesha, ongeacht hun sektarische overtuiging", lees ik verder. De Purana - een deel van de heilige hindoegeschriften - heb ik er niet op hoeven naslaan om te weten hoe weinig ik eigenlijk weet. Een verhaal over Lord Jagannanth's (Kirshna) even verderop gaat over woord houden en barmhartigheid. De theorie is geduldig. Ik weet voor even weer genoeg en besluit het dakterras op te gaan, waar een zuil staat met kleurrijke figuren van leeuwen, godinnen en bewakers. De vrouw met de vele armen zit prominent op top. Een vrouw aan de voet brandt wierook. De rook en geur vervliegt gemakkelijk. Als ik de trap weer af ga zie ik een man met het hoofd tegen de grond gedrukt in de stilte bidden. Stilletjes glip ik naar een naastgelegen ruimte en herken daar een groot portret van Ghandi, Dat niet iedere bewindvoerders hier op handen zal worden gedragen lees ik,later, thuis. Na de hereniging heeft een gedeelte van deze tempel gediend als fabriek om wierrookstokjes te produceren. Een ander deel werd door een bedrijf in gebruik genomen. De zeevruchten, die voor de export dienden werden op het dak in de zon gedroogd. Inmiddels bedient deze tempel al weer een aantal jaren de Tamil-families in Saigon. En tot mijn ontsteltenis blijk ik dus niet in de Mariammam tempel te zijn geweest. Kaartlezen is niet mijn sterkste kant, maar dan kom je nog eens ergens. Er zijn zeker twee Hindu tempels in Ho Chi Minh City.