Ik zit op een stoepje in Bhaktapur en bezondig me aan mijn grote liefde...chocolade!
Plotseling voel ik een handje op mijn knie en als ik naast me kijk zie ik een jongetje.
Zijn kleinere broertje staat naast hem en de kleinste draagt hij op zijn rug.
Er gaat van alles door me heen...Niet doen! Alleen maar vriendelijk lachen!
Maak er geen bedelaars van!
Echt ik ken alle argumenten, maar gevoel en verstand...?
Ik smelt harder dan mijn chocolade en breek een stukje van mijn reep en geef het ze.
Drie stralende smoeltjes.
De volgende dag loop ik weer door het centrum.
Opeens hoor ik achter me "Miss, miss.."
Daar zijn ze weer en ze lachen me vrolijk toe.
Ik maak een foto en ze vragen niets en ze bedelen niet!
Ik ben toch blij dat ik mijn chocolade met ze heb gedeeld.