Af en toe ben ik een echte cultuurbarbaar. Zoals hier in Mrauk-U. Neemt de gids alle tijd voor ons om hele verhalen te vertellen over de prachtige beelden binnenin een donkere tempel, zit ik aan het prachtige licht buiten (namiddag) te denken en de foto's die op me wachten. Dan roep ik maar dat mijn vrouw Marja heel erg is geïnteresseerd, maar dat ik echt even naar buiten moet om in het warme licht foto's te nemen. En als cadeautje loopt daar een lief moedertje met haar zoontje, die best wel even voor me willen poseren.