Het zomerpaleis steekt de Verboden Stad haast naar de kroon. Van oorsprong dateren het park en de gebouwen uit de 12de eeuw. In 1860 -tijdens de tweede opiumoorlog tegen de Fransen, Engelsen en Amerikanen- werden de houten delen door brand verwoest. Alleen de fundering en het marmerwerk zijn nog oorspronkelijk. Rond 1888 werden in opdracht van keizerin Cixi renovatiewerkzaamheden uitgevoerd en dat ging ten koste van de financiering van het leger. Nu is het 300 ha grootte park voor velen een plek om te ontspannen. Er is veel te zien, en dat maakt dat je tevoren moet kiezen wat wel en wat niet te zien, met de plattegrond als leidraad.
Ga je door de oostelijke poort naar binnen, dan passeer je het paviljoen van het lange leven met grote bronzen dieren op de binnenplaats. Dat doet denken aan de Verboden Stad. Loop je over geplaveide paden en trappen door naar de hal van uiterste zegening, dan kom je door de tuin van deugd en harmonie, waar alles om een brok vulkanische lava draait. De begroeiing is sober. Wel kan daar zomaar een eekhoorn je pad kruisen. Voor de Chinese bezoeker is dit een plek om tai chi met zwaarden te beoefenen. In de tuin van harmonisch plezier, ofwel de tuin van geluk even verderop vinden andere sociale activiteiten plaats in gezellige prieeltjes rond een grote vijver waar lotus planten de toon zetten. De sfeer in deze tuin wordt vooral bepaald door muziek. Het geluid van 2 Chinese snaarinstrumenten kun je bijna niet missen.
Via beschilderde pergola’s en parkpaden loop je verder langs een driekleurige pagode, 16 meter hoog en opgebouwd uit geglazuurd aardewerk. Het gebouw is - als ik er ben in oktober 2014 - gesloten. De omgeving van de 8 hoekige toren is dan minder goed onderhouden. Een wandeling door de stenentuin rondom het gebouw achter het paleis is alleen weggelegd voor wie goed ter been is, al zijn er nogal wat families die juist op die plek tijd nemen voor een familieportret.
Klim je hogerop dan bereik je een van de ingangen van de hal van de boeddha, ook wel bekend als de hal van de wolken. De beeltenissen in keramiek aan de buitenkant van het gebouw zijn anno 2004 helaas niet compleet. Alle lager gelegen Boeddhabeeldjes zijn onthoofd. Op de derde verdieping van dit gebouw kom je oog in oog te staan met een 5 meter hoog monument. Je belandt daar in een sfeer die het midden houdt tussen toerisme, boeddhisme, ontspanning en bezinning. Het 5 ton zware gouden standbeeld van de Boeddha met 1000 armen dateert uit de Ming dynastie. Het beeld van Guanyin wordt ook herkend in India, waar de vele armen aangeven dat deze God/Godin krachtiger is dan enig mens met slechts twee handen.

Sta je na het afdalen van de trappen weer met beide benen op de grond dan kan de zorg om bomen je niet ontgaan. In muurtjes zitten uitsparingen op de plaats van een stam. Daar waar de stenentuin in bos over gaat wringen wortels van de bomen zich over en langs de stenen ondergrond. De natuur zoekt haar eigen weg. Nergens zie je een papiertje op de grond. Overal zijn dames met stoffer en blik in de weer om op te ruimen.
Twee bruggen van Arch bridge en een prachtig beschilderde toegangspoort boven een brug verder krijg ik bij het paviljoen of stone master een uitleg over de 9de zoon van de draak. Het is een figuur dat bescherming kan geven in huis. Als je zou besluiten het fantasie dier te kopen, moet het thuis een plaats krijgen met de bek gericht naar een deur of raam. Zo kan het kwaad buiten het huis worden gehouden. We vinden het beest geen mooie verschijning en bedanken voor het aanbod. Op Lake Kunming vaart de drakenboot enkele passagiers van het Zuidzee eiland terug naar het paleizenterrein. Van een afstand lijkt het schip sierlijk, maar van dichterbij valt het tegen. De polyester romp staat minder goed in de verf dan het leek. Het markante maar lompe marmeren schip dat niet kan varen – de plek waar in het keizerlijk verleden diners werden gehouden – blinkt ook niet uit in details. Na een laatste blik op het paleis kom je buiten de paleismuren met naast de poort een enorm beeld van een niet al te vriendelijk ogende gestileerde leeuw. Onder zijn linker voorpoot houdt hij een op de rug liggend jong in bedwang, een leeuwin dus. De leeuw zou met één poot op de aardbol rusten. Loop door in de 728 meter lange pergola waar je in 15 minuten tijd een fractie van de meer dan 8000 zeer kleurrijke schilderingen kunt bekijken en je staat voor de uitgang, weer een mooie plek om te poseren. Als je geluk hebt vormt het lichte blauw een mooie overgang met de lucht. De rode pilaren en de goudgeel gekleurde draken geven het geheel een keizerlijk uiterlijk. Dan ineens laat een eksterachtige vogel van zich horen. Ieder dier heeft zijn eigen taal..