Een stalen schip heeft een levensduur van zo'n 25 a 30 jaar , daarna wordt het verkocht en ontmanteld om het waardevolle staal terug te winnen en te kunnen hergebruiken. Van de 50.000 schepen die thans op de oceanen rondvaren worden er ieder jaar zo'n 700 uit de vaart genomen en gesloopt , de gemiddelde leeftijd van deze schepen is 29 jaar.
Een schip bestaat gemiddeld voor 95 % uit staal , de overige 5 % zijn veelal talloze soorten gevaarlijke materialen.
In de zeventiger jaren werden de meeste schepen in Europa gesloopt in speciale dokken, deze sloop was veelal sterk gemechaniseerd . Het werd echter steeds moeilijker en kostbaarder om te kunnen voldoen aan allerlei milieu eisen bij het slopen van deze schepen en het afvoeren en verwerken van de gevaarlijke materialen die vrijkomen bij het slopen .
Om deze redenen verhuisde het slopen van deze schepen naar stranden van India, Bangladesh, China, Pakistan en Turkije. Deze schepen worden bij hoog water zo ver mogelijk het strand op gevaren en in 3 maanden tijd volledig gesloopt. Arbeiders slopen deze schepen zonder enige persoonlijke beschermingsmiddelen, plastic en verf wordt verbrand en asbest wordt met de hand uit de schepen gesloopt en veelal door de arbeiders in kleine stukken gebroken . Aangezien er geen adembeschermende middelen gebruikt worden ademen de arbeiders dagelijks vele giftige stoffen in.
Bijgaaande foto is gemaakt op een - shipbreaking yard- op een strand bij Chittagong Bangladesh, hier werken duizenden Bangladeshi in ploegendiensten , zonder enige persoonlijke beschermingsmiddelen en veelal blootsvoets . Tijdens een verblijf in Bangladesh kreeg ik van de eigenaar van deze yard toestemming om hier te fotograferen. Een aantal van mijn opnames zijn later door Greenpeace gebruikt in een campagne over sloopschepen.
Dit is uiteraard geen vakantie bestemming maar zeker waard om eens bij stil te staan.