Eén van mijn mooiste reiservaringen is de meerdaagse fietstocht die we hebben gemaakt over de flanken van de Kilimanjaro. Over stoffige weggetjes, langs bananen- en koffieplantages en door afgelegen dorpjes. Overal waar we fietsen worden we nagezwaaid en rennen kinderen een stukje met ons mee. Als we even stoppen, komt er een groepje kids op ons afgelopen, dat ons enthousiast meeneemt naar hun schooltje. We kijken even onze privégids aan om te kijken of het oké is, maar hij knikt instemmend. Binnen in het lokaal, met versleten tafeltjes en stoeltjes, afgebladderde muren en een paar schoolboeken die uit elkaar vallen, beginnen de kinderen voor ons te zingen. Ze verdringen zich om een high five te kunnen geven, ze lachen, ze zwaaien. En ze willen natuurlijk even die gekke, blanke huid aanraken. Een huid die inmiddels kippenvel heeft. Wát een fantastisch moment is dit.