Boa Vista. Sal Rei.

Armoede en vergane glorie dat tekent de plaats Sal Rei,
De plaats met de dagelijkse visafslag en de verdere bijna verrotte boten die liggen op het strand,
Verrot bijna kleurloos toont hier een kerkhof van het verleden,
Het verleden van een nu nog trots en goedlachs volk,
Een dat voor alles open staat en kijkt naar een ééns woest en oud verleden,
Een verleden van slavernij en onderdrukking door de Portugezen,
Hier snuif je nog de echte muziek uit het hart van de tijd van toen,
Verre landen zagen zij eens, Amerika en Jamaica en noem zo maar op,
Maar het ritme en de kracht trek je er niet uit,
Zij blijven overleven.

Tip; of geen tip.
Ik wil gewoon zeggen dat met deze kracht van die mensen alles kan overleven naast de voor ons schitterende vakanties in alle luxe die dit eiland aanbied. Niks mis mee. Gelukkig een bron van inkomsten. Maar sta even stil dat het hier ook anders voor hen kan zijn. Zij zijn blij met ons. Stomme toeristen. Ik was er 1 van. Maar gelukkig zocht ik ze op. De lokalen en dat was een goed ding.